Azərbaycan Ģairləri Osmanlı təzkirələrində
249
lar və otuz iki hərfi Ģəkl-i insanda bulmıĢlardur. Bu mətlə anundur.
Mənası elmi hürufə mütəalliqdür.
Mətlə
Yüzün müshəfdür, ey nur-i müsəvvər,
Təala Ģanuhu Allahu-əkbər.
Nəsr: diyü ana ima və iĢarət idər. Və cəmi-i əqsam-i əbdal u
əbrar ki, uĢaq Ģəqqi ola, bunlarun məsləyinə gidər. Marrüz-zikr
olan tayifə ki, məzahib-i ərbəədən birun ola, əksəri Fəzlullahi və
Ģiə və zindiqanun gümrah-i birahidür. MüĢarünileyh dəxi müma-
ileyh Fəzlüllahun mürid ü mürəbbalarındandur. Nitəki Ģeirində
vardur.
Beyt
Elm-i hikmətdən bilürsən gəl bərü, gəl, ey həkim,
Sən Nəsimi məntiqindən dinlə gəl, Fəzlüllahı gör.
Amma ərbab-i təriqətdən bəzilər didi ki, Nəsimi Fəzlüllahi
degüldir, bəlkə Nemətullahidür. Gərçi fəzlə iriĢmiĢ və elm-i hürufi
andan görmüĢ idi. Ġlla Nemətullah-i Vəli sikkəsin çəkərdi və elm ü
süddəylə cəmaətkəĢ-i abdal u əbrar olub, yürirdi. Amma bu fəqir ü
həqir məzkuri fəhva-yi kəlimatından və məzmumat-i əbyatından
vəhdət-i vücud qayillərindən və həm hüruf elminün kamillərindən
dərk etdüm. Zira əksər-i kəlimatı vəhdət-i vücuddan və vücud-i
mütləqdən dəm vuranlar bəhs edər. Bu beyt gibi:
Aləmül-qeybün vücudı kainatun eynidür,
Gər sər idrak eyləməzsən bəlkə səndədür qüsur
.
Vələhu
ƏrĢ-i müəlləq bənəm fail-i mütləq bənəm,
Həqq iləyəm, Həqq bənəm, iĢdə tanuq ĢeĢ cəhət.
Nəsr: “Mənaqibül-vasilin”də yazar ki, Seyyid Nəsimi hürufi
degül idi, amma hüruf elmindən xəbərdar idi və xəvass-i hürufa
vaqif-i əsrar idi. Ol məqali nə məqamda söyləmiĢdür bilürdi.
Azərbaycan Ģairləri Osmanlı təzkirələrində
250
Tövhid-i Zata irüb, sifətdə fəna bulmayan keyfiyyət-i əsrarından
xəbərdar olmaz və məani-yi məqalatın fəhm itməyən məqamatına
vüquf bulamaz. Və rəvayət idərlər ki, ömr-i axirlərində aləm-i
qeybdən və cəzəbat-i lareybdən cəzbə yetiĢüb, nicə zaman kən-
dündən getdi. Biz-zəruri ol asar-i cəzbə ilə ġeyx Mənsur-i Həllac-
leyin cəzbe-yi eĢqi həzm ü hövsələyə qadir olmayub, əsrar-i vaci-
bül-kətmi izhar u ikĢaf və faĢ itdi. Nitəkim dimiĢlərdür:
Beyt
Diriğa sərçə seyd eylərmi ənqa,
Sığarmı kuzəyə əmvac-i dərya.
Nəsr: Sirrinə vaqif olan ariflər məzkura aĢiq-i məcbur və
sirr-i Həzrət-i ġeyx Mənsur dimiĢlər. Ənəl-həqq sirrini ki təkrar
eylədi və təhqiq itdi, bu gəldi anı təxətti itmədi, təsdiq itdi. Bu də-
xi ol meracı buldı. Çünki ənəl-həqq qailinün biri dəxi bu oldı və
qətlinə bais olan əbyatından biri budur dimiĢlər.
Beyt
Mənsur ənəl-həqq söylədi, həqdür sözü, həqq söylədi,
Anun cəzası qəm degül, biganədən bərdar imiĢ.
Nəsr: Məsayil-i ləməatdandur ki, istilahat-i məĢayixdə bu
məqama qürb-i fərayiz dirlər. AĢiq kəndü vücudın ifna idüb, eyn-i
məĢuq olduğı məqamdur. Xaricdə misali qətre-yi baran dəryaya
irüb, vücudın məhv-i mütləq itdügi məqamdur. Əhl-i zahir qatında
küfürdür. Lakin əhl-i batin qatında iman-i kamildür. Əhl-i zahir
qatında küfür olduğı budur ki, məqam-i küfrə qərib girdab-i qərib-
dür. Zira məhəll-i müzəlləqadur. Nəuzubillah, əgər bu məqama ir-
mədin və cəzbe-yi Ġlahi birlə vasil-i Həqq olmadın, bu gunə kəli-
matı təqlid ilə söylərsə kafir olması müqərrərdür.
Beyt
Ey müqəllid, əhl-i təhqiqə iriĢ, təqlidi qo,
Əhl-i təqlidün, bilürsün, olmaz imanı dürüst.
Azərbaycan Ģairləri Osmanlı təzkirələrində
251
Və bil-cümlə Ģol kəlam-i kiram-pəyam ki, indəl-üləma Ģər-i
Ģərifə müvafiq olmaya və kitabullah u kitab-i Rəsulüllaha mütəbə-
qati bulunmaya, hikmət məhz olursa əhl-i Ģəriət olan, anı dilə
almağa yaramaz və Ģol vəliyy-i vilayət müxbir ki, mələk-vəĢ gök-
lərdə uçsa və yeddi bəhri vəch-i yer gibi yürüyüb geçsə, əfal ü
əqvali xilaf-i Ģər olsa, fitva hökmincə etibar olmaz. Zira xəvariq-i
adə necə dall-i dəlalət-ayindən dəxi sadir u zahir olur. ĠĢıq Ģiqqi
gibi və rahib cinsi gibi. Amma elmi və mərifəti olanlar bu məqulə
nəsnələrə etibar etməzlər.
Beyt
Mərtəbə sananlar istidracını,
BaĢına giyər dəlalət tacını.
Mümaileyhə asar-i eĢq-i vəhdiyyədən bir ləmə və Ģəmmə va-
qi olmaqla həzm ü hövsələsi mütəhəmmil olmayub, kəĢf-i əsrar it-
di. Axir Mənsur-var ol yolda baĢı yitdi.
Beyt
Sirr açdı sər verməkdən qayırmadı,
Dost yolında can virməyən canana irmədi.
Beyt
Gəl ey can, eĢqə qurban ol ki, qurban olmayan eĢqə,
Nə anun həcci həcc oldı, nə eydün əkbərindəndür.
Məzkurun bəradər-i kihtəri ġah Xəndan Julidə-muy ki, məc-
zub-sifət salik-i Xuda-cuy idi və əhl-i hal kiməsnə idi. Nəsihətən
bu beyti yazub irsal eylədi.
Beyt
Gəl bu sirri kimsəyə faĢ eyləmə,
Xan-i xassı amməyə aĢ eyləmə.
Nəsr: Ol dəxi varidatından bu əbyat-i qüdsi-simatla cavab
yazdı:
Nəzm
Azərbaycan Ģairləri Osmanlı təzkirələrində
252
Dərya-yi mühit cuĢa gəldi,
Kövn ilə məkan xuruĢa gəldi.
Sirr-i əzəl oldı aĢikara,
AĢiq necə eyləsün müdara.
Yer göy arası Həqq oldı mütləq,
Söylər dəf ü çəng ü ney ənəl-həqq.
Nəsr: Aqibət əimme-yi üləma-yi ərəb fi-Ģəhri Hələb bəzi
əsrar-i kəlimatın Ģeir-i Ģərifə müxalif bulub, qətlinə fətva virdilər
və təvil-i kəlamın istima u əsğa itməyüb, ol eĢq qurbanınun postın
çıkardılar və sözün zahirinə nəzər idüb, təriq-i Ģeirün yolın vardı-
lar. Zira zahirdür ki, ərbab-ı Ģeirün mətmə-yi nəzəri zahirədür, nə
sərayir ü zəmayirədür. Mərqumun əsrar-i sülukinə vaqif ü müttəle
olmaq istəyən divanına nəzər itsün və divanlarında mərsum olan
müqəttəata və rübaiyyata mütaliə itsünlər. Əgər mərd-i salik və
maarifə malik isə məaric-i məqamatın məna-yi məqalatından
bilsün. Zira zəban-i zahir lisan-i batinün bürhanı və tərcümanıdur.
Bu beyt məqbul-i məĢayix-i kiramdur.
Beyt
Hər ki bu bəhrə talmadı, ma-i tühurı bulmadı,
Tiyb ü tahir olmadı, yokdur anun təharəti.
Hüsniyyatında çəndan rəng ü məzə yoqdur. Amma, nüutı və
ilahiyyatı məĢayixanə və vaizanədür. Xüsusən farisisi. Bu bir kaç
əbyat-ı fürs mərqumun divan-i sanisindəndür.
ﻮت ﺐﻟﺎط
ﻥدص لا شﺑ ﻡذﻗ ذﻳﺎﺑ ﺍس ذﻴح
ﻥدص لاﺍ ﻡد تذحﻭ ﻢﻟﺎﻋ سد ﻥﺍصﺍ ذﻌﺑ
ﻥس
گ
ﻥدسﻭآ تعد ﻪﺑ ﻰﻛ تﻘﻴﻘح صﺍ ﻯﻮﺑ ﻭ
چ
شﺑ ذص ﻞﻛ ﻥﻭ
گ
ﻥدص ﺍشﺤص شﺑ ﻪﻤﻴخ ذﻳﺎﺑ
ﻦﻜﻣ عﻳﺎض ﻖح شع ذﻠﻘﻣ ﺎﺑ ﻰﻤﻴغﻧ ﻯﺍ
تخﺎح ﻡد ﻰﻠدت صﺍ
پ
ﻥدص ﺎﻨﻴﺑ ﺎﻧ ؼﻳ
Dostları ilə paylaş: |