20
cünglərindən istifadə edilmişdir. Onu da qeyd edək ki, M.Tərbiyət istifadə
etdiyi mənbələr içində həm Azərbaycan təzkirələrinə, həm də Azərbaycan
müəlliflərinin yazdığı əsərlərə müraciət etmişdir. (Məsələn; F.Köçərlinin
“Azərbaycan ədəbiyyat tarixi”)
II fəsil “Süxənvərani-Azərbaycan” təzkirəsi və Azərbaycan
ədəbiyyatı” adlanır və üç yarımfəsildən ibarətdir.
I yarımfəsil “Ə.Dövlətabadinin “Süxənvərani-Azərbaycan” təzkirə-
sinin tərtib prinsipləri adlanır.
Yaradıcılığında qədim təzkirəçilik ənənələri sezilən Əziz Dövləta-
badinin öz torpağına, kökünə, əcdadlarına olan sonsuz məhəbbəti fars
dilində yazan Azərbaycan şairlərini toplayaraq, bir çox unudulmuş, az
tanınan şairlərin əsərlərini bir araya gətirib iki cildlik kitab halına salmasına
səbəb olmuşdur. Belə ki, ədəbiyyatşünas alim 1966-cı ildən etibarən bu
əsərin üzərində işləməyə başlamış, Xalxal, Marağa, Ənzab, Miyanə,
Arazbaran, Ərdəbil şairləri başlıqlı məqalələrini Təbriz şəhərindəki
Ədəbiyyat İnstitutunun nəşriyyatında çap etdirmişdir. On ilə yaxın bu
təzkirənin üzərində çalışan müəllif iki cilddən ibarət sanballı bir əsər ortaya
qoymuş və bu təzkirəni yazmaqla Azərbaycan ədəbiyyat tarixində mühüm
addım atmışdır.
Əsərin cildində Ərdəbil, Arazbaran, Urmiya, Ərvənəq və Ənzab,
Təbriz şəhərlərindən olan 368 söz ustadı, cilddə isə Xalxal, Xoy, Sərab,
Səlmas, Maku, Marağa, Mərənd, Mehabad, Miyandəab, Miyanə və
Gərmərud, Nəqdədən olan 332 sənətkar haqqında məlumat yer almışdır.
Əsərin hər iki cildində haqqında bioqrafik bilgi verilən sənətkarların
ən qədimi X əsrə, ən müasiri isə XX əsrə aiddir. Təzkirə ilk dəfə 1976-78-
ci illərdə Təbrizin Ədəbiyyat İnstitutunun nəşriyyatında çap olunmuş, daha
sonra 1998-ci ildə təkrar nəşr edilmişdir.
“Süxənvərani-Azərbaycan”ın hər iki nüsxəsinin müqayisəsi əsasında
onların fərqli xüsusiyyətlərini görmək mümkündür. Belə ki, müəllif əsərin
üzərində yenidən işləmiş, bura əlavələr edərək Urmiya, Mehabad, Nəqdə,
Maku şəhərlərində yaşamış şairlərin həyat və yaradıcılığına müraciət
etmişdir. nəşrdə ədəbiyyatşünas alim X əsrdə və bundan əvvəl yaşamış
şairlər haqqında ətraflı məlumat toplamışdır (Cüneyd Ərdəbili, Məhəmməd
Ərdəbili, Şəms Əhəri, Qütb Əhəri, Əbülfəzl Təbrizi, Həmid Təbrizi,
Müzəffər Təbrizi, Züheyr Xunci, Cəmal Xoyi, Rükn Xoyi, Şərəf Marağayi,
Züheyrəddin Marağayi, Sayinəddin Marağayi, Osman Marağayi, Fəxr
Marağayi)
Əziz Dövlətabadi bu əsərini 50-ci illərdə toplamasına baxmayaraq,
onun nəşri alimin illər öncə başladığı bu işi məzmun baxımından daha
21
dolğun, bioqrafik məlumatlar baxımından isə daha əhatəli olması üçün
göstərdiyi səylərin nəticəsidir. Muəllif nəşrdə öz təzkirəsində Şərqi və
Qərbi Azərbaycanın 851 şairini toplayıb bir araya gətirmişdirsə, nəşrdə
bəzi düzəlişlər, o cümlədən, şairlər haqqında bioqrafik məlumatlara yeni
informasiyalar əlavə edərək 944 söz ustadının yaradıcılığına müraciət
etmişdir. Yeri gəlmişkən onu da qeyd edək ki, alim söz sənətkarlarının
hamısı haqqında məlumat verməmiş, bəzilərinin adlarını sadalamaqla
kifayətlənmişdir. Təzkirədə müəllif əslində 944 şair haqqında məlumat
verməyi nəzərdə tutmuşsa da, bu niyyətini tam həyata keçirə bilməmişdir.
723 sayda şair haqqında biblioqrafik məlumat verməyə nail olmuşdusa, 221
şairin ancaq adını qeyd etməklə kifayətlənmişdir.
Əziz Dövlətabadi təzkirəni tərtib edərkən əsasən Təbriz şairlərinin
yaradıcılığına üstünlük vermiş, burada doğulub, boya-başa çatmış 394
sənətkara xüsusi diqqət yönəltmişdir. Bu şairlər arasında başqa bölgələrdə
doğulub (Daniş Təbrizi Şirazda anadan olmuş) sonradan Təbrizə köçən və
yaxud Təbrizdə anadan olub başqa şəhərlərdə məskunlaşan (Xazin Təbrizi
İsfahanda yaşayıb) şairlər də vardır. Müəllifin bu addımı həmin şairlərin
əsərlərinin tarix səhifələrindən itib-batmaqdan qorumaq, gələcək nəsillər
üçün hifz etmək məqsədindən xəbər verir.
Müasir təzkirələrlə müqayisədə Əziz Dövlətabadi təzkirəsində
sənətkarlar haqqında bioqrafik məlumatlar daha genişdir. Belə ki, Əziz
Dövlətabadi qədim qaynaqlardan istifadə etməklə yanaşı, xarici ölkə tarixçi
və şərqşünasların əsərlərindən istifadə etməklə oxucuya dərin və hərtərəfli
məlumatlar təqdim etmişdir. Ədəbiyyatşünas alim Edvard Braun, Herman
Ete, Minorski və s. bu kimi məşhur tədqiqatçıların əsərlərinə müraciət
etmişdir.
“Süxənvərani-Azərbaycan” təzkirəsində Azərbaycan ədəbiyyatının
tarixi mərhələrləri” adlı ikinci yarımfəsildə ədəbi irsimizin görkəmli
yaradıcıları Qətran Təbrizi, Hümam Təbrizi, Səfiəddin Ərdəbili, Mahmud
Şəbüstəri, Övhədi Marağayi, Arif Ərdəbili, Şah İsmayıl Xətai, Şərif
Təbrizi, Məczub Təbrizi, Şəms Təbrizi, Saib Təbrizi, Qövsi Təbrizi,
Rəhməti Təbrizi, Nəbati, Sərşar Təbrizi, Heyran xanım, Nüsrət Ərdəbili,
Şəhriyar haqqında təzkirənin verdiyi bilgilər tədqiq olunub.
“Süxənvərani-Azərbaycan” təzkirəsində haqqında məlumat verilən
şairlərdən biri də XIV əsr Azərbaycan ədəbiyyatında özünəməxsus yeri
olan Hümam Təbrizidir. Əsərdə Hümam Təbrizinin XIII əsrin sonlarında
XIV əsrin əvvəllərində yaşadığı qeyd olunmuşdur. İlk dəfə bu şair haqqında
məlumat Həmdullah Qəzvini tərəfindən yazılmış “Tarixi-qozide” əsərində
verilmişdir. Əziz Dövlətabadi “Rövzətül-cinan” əsərinə istinad edərək onun