14
olmuş və yeri gəldikcə şair dağların tərənnümünə geniş yer ayırmışdır.
Səməd Vurğun “Bizim dağların” şeirində xüsusilə bədii tərənnümə geniş
yer ayırmış və dağların əzəmətini təsvir etmişdir. Ümumiyyətlə,
Azərbaycan xalqına məxsus olan bütün nemətləri tərənnüm etmək şairin ən
mühüm yaradıcılıq amalı olmuşdur. Şairin “Bənövşə”, “Gülə-gülə”,
“Ceyran” şeirlərində isə onun təbiətə hədsiz vurğunluğunun şahidi olmaq
mümkündür.
Məlumdur ki, 1938-ci ildə keçirilən Azərbaycan Aşıqlarının
Qurultayında Rəyasət Heyətinin tərkib hissəsində Səməd Vurğun da
olmuşdur. Bir sıra azərbaycanlı aşıqların Yazıçılar Birliyinə üzv olması
üçün çalışan şairimiz bu yolda da mühüm addımlar atmışdır. Səməd
Vurğunun aşıq dostları sırasında Mirzə Səməd, Aşıq Mirzə, Məzahir
Daşqın, Aşıq Ədhəm, Aşıq Hüseyn Cavan, Dədə Şəmşir və digərlərinin
adlarını çəkmək mümkündür. Ümumilikdə şair aşıq yaradıcılığını yüksək
dəyərləndirmiş və aşıq sənətinin qorunub saxlanması üçün əlindən gələni
əsirgəməmişdir.
Keçən əsrin 30-cu illərin sonu 40-cı illərin əvvəllərində Səməd
Vurğunun yaradıcılığında yeni bir dönəm başlamışdır. Vətən sevgisi,
torpağa, doğma vətənə bağlılıq hissləri şairin bu illərdəki yaradıcılığında
vəhdət halında təcəssüm olunurdu. Birmənalı şəkildə sülh carçısı olan
şairimiz torpaq uğrunda, vətənin bütövlüyü uğrunda vuruşan
qəhrəmanlarımızı vəsf etməkdən usanmamış, əksinə bu işin öhdəsindən
qürurla gəlmişdir. Bu illərdə Səməd Vurğunun qələmə aldığı şeirlərdə
vətənə məhəbbət, vətən uğrunda mübarizə ideyaları qabarıq şəkildə əks
olunurdu. Bu səbəbdəndir ki, İkinci Dünya müharibəsi başlayan zaman
vətənpərvər şair dərhal və birmənalı şəkildə öz yaradıcılıq mövqeyini bu
şəkildə müəyyənləşdirdi:
Bilsin ana torpaq, eşitsin vətən,
Müsəlləh əsgərəm mən də bu gündən
Bu gün bir süngüdür əlimdə qələm,
Mənim bayrağıma göz dikir aləm.
1
Səməd Vurğun müharibənin başladığı ilk gündə məhz misralarından
nümunə gətirdiyimiz “Vətənin keşiyində” adlı şeiri qələmə almışdır. Bu da
onu göstərir ki, Səməd Vurğun ətrafında baş verən heç bir hadisəyə biganə
qalmamış və xalqını, millətini, vətənini narahat edən məsələlərə dərhal
münasibət bildirməyi özünə mənəvi borc bilmişdir.
1
Vurğun S. Səadət uğrunda. Bakı: Azərnəşr, 1942, s. 10
15
Səməd Vurğunun o illərdə yazılmış şeirlərinin hər birində sanki
müharibə ab-havası hökm sürür, qəhrəmanlığa, igidliyə səsləniş aydın
şəkildə duyulurdu. Şairin şeirləri vətənin çətin günündə müdafiəyə qalxmış
əsgərlərimiz üçün bir mənəvi dəstək olmuş, onları mübarizəyə daha da
ruhlandırmışdır.
Dissertasiyanın II fəslinin “Səməd Vurğunun epik yaradıcılığında
milli ideyaların tərənnümünün yeni çalarları” adlı II yarımfəslində
S.Vurğunun poemalarındakı milli ideyalar araşdırılmışdır. Bu yarımfəsildə
S.Vurğunun əfsanəvi və tarixi mövzuda yazılmış “Qız qayası”, “Aslan
qayası”, “Bulaq əfsanəsi”, “Ayın əfsanəsi”, alleqorik səciyyə daşıyan
“Yazla qışın deyişməsi”, “Hürmüz və Əhrimən” poemaları tarixilik və
millilik müstəvisində araşdırılmışdır.
Səməd Vurğunun poemalarına xas olan cəhət milliliyin ön plana
çəkilməsidir. Şairin qələmə aldığı bu poemaların hər birində
Azərbaycançılığın ətri duyulmaqdadır. Bu poemaların demək olar ki,
hamısında konkret məkan vardır və bu məkan Azərbaycanın hər hansı bir
dilbər guşələridir. Şairin “Qız qayası” poemasında hadisələr Qarabağda
cərəyan edirdisə, “Aslan qayası” poemasında hadisələr Bakıda cərəyan
edir. Eləcə də “Bulaq əfsanəsi” poemasında hadisələrin məkanı Şirvan
şəhəri, “Ölən məhəbbət” poemasında isə Araz çayının sahilidir. Bütün
bunlar bir daha şairin yurd sevgisindən xəbər verən nüansdır. Səməd
Vurğun bu poemalarda hər hansı bir xəyali məkandan söhbət açmır,
konkret olaraq Azərbaycanın hər hansı bir ərazisindən bəhs edir. Bu isə öz
növbəsində Səməd Vurğunun vətəninə bağlılığından, xalq və millət
sevgisindən qaynaqlanır. Səməd Vurğunun bu patriotizm coşqusu hər
zaman onun yaradıcılığını işıqlandıran məşəl olmuş və şair üçün
vətənpərvərlik hissi sənət kredosunu müəyyənləşdirən meyar olmuşdur.
Səməd Vurğunun ən məşhur poemalarından biri “Aygün” poemasıdır.
“Aygün” poemasında şair bir sıra məsələləri əks etdirmişdir. Onun bu
poemasında ailə fonunda milli-mənəvi dəyərlərin qorunması problemləri
müxtəlif şəkildə canlandırılmışdır. Poemada öz arzu və idealları uğrunda
mübarizə aparan insan obrazı təsvir olunmaqla yanaşı, keçdiyi çətin yol
təsvir olunmuşdur. Burada təkcə ailə-məişət problemləri deyil, eyni
zamanda milli dəyərlər fonunda bir sıra məsələlər də öz bədii əksini
tapmışdır. S.Vurğun bu əsərdə sətiraltı mənada qadın azadlığı məsələsini də
özünəməxsus şəkildə qabartmışdır. “Aygün” əsəri yazıldığı zaman heç də
birmənalı qarşılanmamışdır. Bəzi oxucu və tənqidçilər əsəri lazımı qədər
dəyərləndirməmişlər. Bəzi tənqidçilər cəmiyyətdə Əmirxan kimi insanların
olmadığını, bununla da yalnış bir obrazın yaradıldığını söyləmişlər.