Vüsalə Musalı. Azərbaycan təzkirəçilik tarixi
9
rafi deyil, etno-mədəni bir mühiti ifadə etməkdədir. Məhz bu sə-
bəbdəndir ki, bu geniş coğrafiyanın harasında yaşayıb-yaratma-
larından asılı
olmayaraq, özləri və ya əcdadları Azərbaycanın müx-
təlif şəhər və bölgələrində doğulmuş, bu şəhər və bölgələrin adları-
nı özlərinə nisbə seçmiş müəlliflərlə yanaşı, Azərbaycan xalqının
tarixində və etnogenezində fəal iştirak etmiş şamlu, qacar kimi
türk-oğuz boylarının nümayəndələri də “azərbaycanlı təzkirəçilər”
sırasına daxil edilmişlər.
Azərbaycanlı təzkirəçilər tərəfindən qırxdan artıq təzkirənin
qələmə alınmasına baxmayaraq, bunların çox az qismi tədqiqata
cəlb olunmuş və nəşr edilmişdir. İndiyə kimi bəzi Azərbaycan təz-
kirələri – Sadiq bəy Əfşarın “Məcməül-xəvas”ı, Marağalı Məhəm-
mədhəsən xan Etimadüssəltənənin “Xeyrati-hesan”, Seyid Əzim
Şirvaninin “Təzkirə”si, Məhəmməd ağa Müctəhidzadənin “Riya-
zül-aşiqin”i, Məhəmmədəli Tərbiyətin “Danişməndani-Azərbay-
can”ı, Mir Möhsün Nəvvabın “Təzkireyi-Nəvvab”ı, Şahin Fazilin
“Təzkireyi-Şahin”i respublikamızda işıq üzü görmüşdür.
Bu qeyd olunanlardan əlavə, AMEA Əlyazmalar İnstitutunun
əməkdaşları tərəfindən Sam mirzənin “Töhfeyi-Sami”si, Əziz
Dövlətabadinin “Süxənvərani-Azərbaycan”ı və Qulam Məmmədli-
nin “Təzkirə”si nəşrə hazırlanmaqdadır. Əhdi Bağdadinin “Gül-
şəni-şüəra”sının Sankt-Peterburq nüsxəsi Ədəbiyyat İnstitutunun
əməkdaşı V.Feyzullayeva tərəfindən nəşrə hazırlanmış, ancaq çap
olunmamışdır.
Azərbaycan təzkirəşünaslığının qarşısında mühüm məsələlər
durmaqdadır və bir çox təzkirələr öz tədqiqatçılarını gözləməkdə-
dir. Belə ki, Azərbaycan təzkirəçilik tarixi sistemli şəkildə öyrənil-
məli, Azərbaycan təzkirələri nəzəri baxımdan tədqiqata cəlb olun-
malı, XVI əsrdən XXI əsrə qədər qələmə alınmış Azərbaycan təz-
kirələri Azərbaycan dilinə tərcümə və ya transfoneliterasiya olun-
duqdan sonra təzkirələr dövrün ədəbi fonunda təhlil edilməli, təz-
kirələr əsasında ədəbi tənqidin, şairlərarası münasibətin, tərcümə
sənətinin, Azərbaycan ədiblərinin digər xalqların nümayəndələri
ilə ədəbi və mədəni əlaqələrinin tarixi öyrənilməlidir. Təzkirələrin
Vüsalə Musalı. Azərbaycan təzkirəçilik tarixi
10
tədqiqata cəlb olunması ilə klassik Azərbaycan ədəbiyyatını zən-
ginləşdirmək və adları sadəcə təzkirələrdə xatırlanmış şairləri üzə
çıxarmaq mümkündür.
Məhz bu səbəbdən monoqrafiyada XVI-XX əsrlər Azərbay-
can təzkirəçiliyini araşdırmaq üçün qarşıya aşağıdakı vəzifələr qo-
yulmuşdur:
Azərbaycan təzkirələrinin nəşri vəziyyəti və tədqiq tarixi-
ni araşdırmaq;
Azərbaycan təzkirələrinin təsnifatını aparmaq;
Təzkirələrin dil-üslub
xüsusiyyətlərini təhlil etmək;
Təzkirələrin
strukturunu müəyyənləşdirmək;
Azərbaycan təzkirələrinin əhatə etdiyi coğrafiya və dövrü
öyrənmək;
Təzkirələrin yazıldığı zaman və məkanı aydınlaşdırmaq;
Azərbaycan müəlliflərinin qələmə aldığı tarixi əsərlərin
təzkirə hissəsini tədqiqata cəlb etmək;
XX əsrdə çap olunmuş təzkirə xarakterli əsərlərə nəzər
salmaq;
Azərbaycan təzkirələrinin özünəməxsus cəhətlərini üzə
çıxarmaq və Osmanlı təzkirələrindən fərqli xüsusiyyətlə-
rini araşdırmaq;
XVI-XXI əsr Azərbaycan təzkirəçilərinin həyat və yara-
dıcılığını nəzərdən keçirmək, təzkirələrin strukturunu,
əsas cəhətlərini, özəlliklərini şərh etmək, əlyazma nüsxə-
ləri haqqında məlumat vermək.
Azərbaycanlı müəlliflər tərəfindən şairlərdən bəhs etməyən
və başqa mövzuları əhatə edən təzkirələr də qələmə alınmışdır
4
.
Bu əsərlər şair təzkirələri olmadığı üçün tədqiqat obyektimizdən
kənarda qalmışdır.
4
Xacə Nəsrəddin Tusi. Təzkirə (“Ağazü əncam”, “Məbdə və məad” – “Başlan-
ğıc və son”). Bakı: 2002, 70 s.; Şeyx Səfi təzkirəsi (“Səfvətüs-səfa”nın XVI əsr
türk tərcüməsi). Bakı: 2006, 932 s.; Şah Təhmasibin təzkirəsi. Bakı: 1996, 128
s.; Hacı Şıxəli Feyzullazadə. Təzkirətül-övliya. Bakı, 1917, 78 s.