Azərbaycan mühacirət irsi
18
lişmə (inkişaf) Qafqaz müqəddəratı ilə ilgili olaraq müəyyən
özəlliklər ərz etmişdir.
Cümhuriyyətin qurulmasına təqəddüm (irəliləmək) edən
dövrdə Azərbaycan topluluğunda əsaslı üç fikir cərəyanı təbəl-
lür (saflaşma, durulaşma) etmiş olurdu. Bunlardan biri, dini dü-
şüncəyə görə, milliyyət fikrinə xor baxan İslami ittihadçılıqdı.
Buna müqabil yenə milliyyət ayrılığını rədd edən kosmopolit
bir fikir cərəyanı – sosializm vardı. Biri sağçı, digəri solçu bu
hər iki kosmopolit cərəyana Azərbaycan çərçivəsi daxilində
qalmaq çox dar gəlirdi. Azərbaycan məfhumu onları təmin et-
mirdi. Onlar üçün ya “Rusiyada Müsəlmanlıq” ya da “Rusiyada
Sosializm” vardı. Milli olmayan bu cərəyanların arasında milli
Azərbaycan milliyyətçiliyi mərkəzi bir mövqedə dururdu.
Tarix və kültür anlayışında türkçü olan bu milliyyətçi zümrə
aləmdə Azərbaycan muxtariyyat və istiqlalını hədəf tuturdu.
Azərbaycan Türk özəlliyinin formulunu verən və Rusiya
hakimiyyətindəki Türk elləri üçün milli-məhəlli muxtariyyətlər
halında öz müqəddəratlarını müstəqil idarə etmə tələbini irəli
sürən canlı bütün qüvvətlər Azərbaycanda “Müsavat” Xalq Fir-
qəsi ətrafında birləşmişdilər.
1911-ci ildən bəri gizli fəaliyyətdə olub, Rusiyada partlayan
inqilab nəticəsində, 1917-ci ildə təşəkkül edən “Türk Ədəmi
Mərkəziyyət Firqəsi” ilə birləşən “Müsavat” partiyasının Bakı-
da toplanan ilk konqresi sadəcə Azərbaycan tarixində deyil,
Rusiya məhkumu bütün Türk ellərinin yaxın tarixində də mü-
hüm bir hadisə olmuşdu. Qəbul etdiyi proqramda Azərbaycan
muxtariyyatını cəsarət və cəpahətlə (səhihliyi, aydınlığı) təsbit
edən bu firqə o gündən etibarən gürcülərdə Menşevik, erməni-
lərdə Daşnak partiyaları kimi Mavarayi Qafqasya həyatında
Azərbaycan Türklüyünü təmsil edən üçüncü bir qüvvət halına
gəlmişdi. Daşnak, Menşevik, Müsavat isimləri dost, düşmən
bütün dillərdə dastandı. Bu üç ismi təsrif (istədiyi kimi dəyiş-
mə) etmədiyi bolşeviklər bilhassa sevərlər gərək düşmən, gə-
rəksə Azərbaycandan əlaqə ilə bəhs edən dostlar üçün “Müsa-
Azərbaycan mühacirət irsi
19
vatizm” Azərbaycan patriotizminin bir müradifidir (bir-birinin
ardınca gələn).
1917-ci ilin aprelində Bakıda toplanan Qafqasya Müsəlman-
ları Qurultayı ilə eyni ilin Mayında bütün Rusiya Müsəlman-
larının Moskvada toplanan qurultayında bu tezisi müdafiə edə-
nlər “Müsavat” firqəsinə mənsubdu.
Rusiya Qurucular Məclisinə edilən seçim əsnasında bu se-
çimdə iştirak edən Azərbaycan partiyalarından yalnız “Mü-
savat” firqəsinin bəyannaməsində Azərbaycan muxtariyyatın-
dan bəhs edilirdi.
Sonra 1918 Mavərayi Qafqasya Seymində eyni Azərbaycan
tezisini yalnız “Müsavat” firqəsi ilə “Tərəfsizlər Bloku” namına
oxunan açıqlamada bulunuruz.
Seymin dağılması üçün Azərbaycan Cümhuriyyətinin
istiqlalını elan edən Şurayi Millidə bütün partiyaların artıq
istiqlalçı olduqlarını görürük.
Azərbaycan davasının yaxın tarixində müəssir (təsir edən, iz
buraxan) bir rol oynayan fikir cərəyanları ilə müəssisələrinin ta-
rixi məsnədləri (dayaqları) bunlardır. “Davamız”ın yaxın tari-
xindən bəhs açanların hər şeydən əvvəl, bu obyektiv hadisə və
vaqelər (olan, baş verən) üzərində durmaları lazım gəlir. Belə
edilərsə, dava tarixi əsaslara, fikirlərə və fikir müəssəsələrinə
bağlanmış olur.
Milli böyük bir davanı şəxslərə bağlamaq və onu parlament
və ya hökumətdə olan düzinə (xeyli) münfərid (tək, təkbaşına)
insanların vərəsəlik malı kimi əddetmə (qəbul etmək) çox xə-
talı bir anlayışdır. Şurayi Millidən də, parlamentodan da öncə
Azərbaycan muxtariyyat və istiqlal fikrini təəzzüv (üzv olma)
etdirən və bunu sağdan-soldan gələn bütün müxalifətə qarşı sa-
vunan (müdafiə olunan) bir müəssisənin varlığını inkar və ya
ihmal (biganə) etmək milli davaya zərərdən başqa bir şey ver-
məz. “Davamızı” fikir müəssisələrinə deyil, münfərid (tək, tək-
başına) şəhislərə bağlayanlar, mənsub olduqları millətin inkişaf
etməmiş ibtidai bir cəmiyyət olduğunu bilirmiş (müəyyən-
Azərbaycan mühacirət irsi
20
ləşmiş) olduqlarının fərqində olmayanlardır. “Davamız”ın ya-
xın tarixini, tariximizdəki fikir müəssəsələrindən təcrid edərək
izaha qalxışanlar bilərək və ya bilməyərək tarixi təhrif edən-
lərin ta özləridir.
Tarixdə fikirlərin əhəmiyyəti var da şəxslərin heç bir dəyəri
yoxmudur? Əlbəttə vardır. Fəqət, bu dəyər şəxslərin fikirlərə
sədaqətləri və fikir müəssəsələrinə bağlılıqları nisbətindədir. Bu
sədaqət və bağlılığın şəkil və dərəcəsi ancaq bir şəxsi bir şəx-
siyyət mərtəbəsinə ulaşdırır (çatdırır). Tarixdə dəyər və əhə-
miyyət kəsb edən şəxslər işdə müəyyən fikir cərəyanlarına və
müəssəsələrinə bağlanan, onlara simvol olan şəxsiyyətdir.
“Davamız”ı anladırkən onu hali hazırda yalnız “üç kişi”nin
baqi (daimi, əbədi) qaldığı bir listəyə bağlamaq və bu yaşayan-
ları o ölənləri siyasi biricik (vahidlik) varisi kimi görmək salim
(sağlam) bir düşüncənin əsəri sayılamaz, təbii!..
Davamız, Azərbaycan davasıdır, bu, tarixi və milli bir
davadır. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bu davanın tarixi fikir
müəssisələri və onları qanlarıyla və canlarıyla təqdis etmiş qəh-
rəmanları vardır. Bu qəhrəmanlar sadəcə Milli Şura, Parlament
və ya hökumətə mənsub olan şəxslərə inhisar etməz. İçlərində
milli ideala, Azərbaycan fikrinə, yəni “Davamıza” ihanət (xəya-
nət) etmiş olanların da, maələsəf (təəssüflər ki) bulunduğu bu
təşəkküllər dışında, şairimizin “Buzlu Cəhənnəm” dediyi sürgün
yerlərində şəhadət camını içən, Xəzərin qanlı sularında
ayaqlarına daşlar bağlanaraq boğdurulan neçə qurbanlarımız,
şəhidlərimiz vardır.
Sadəcə hökumət və ya parlament üzvü olmaq, insana özəl
bir imtiyaz və şərəf verməz. Əsl imtiyaz, əsl şərəf ideyaya səda-
qətdə və ona hüsniyyət və səmimiyyətlə bağlı qalmaqdadır.
Parlament və hökumət dışında Firudin Köçərlilər, Piri Mür-
səlzadələr, İslam Qəbulzadələr, Mirzə Abbaslar, müəllimə Və-
silə xanımlar, Qasımzadə Qasım bəylər, Rəfibəyli Xudadat
bəylər, şair Hüseyn Cavid ilə Əhməd Cavadlar; gənc öyrənçi və
zabitlərdən Ağa Kərim Əlizadə, Ağa Səlim Rəhimzadə, Salman
Dostları ilə paylaş: |