Mübariz Yusifov
tapıbdır. Şübhəsiz ki, müqəddəs kitabımızda Qurani-Şərifdə
böyük əxlaqi normalar əks olunubdur.1
2. M əişət həyatının tərənnümü
Nizaminin əsərlərində Azərbaycanın məişət həyatının
tərənnümü də mühüm yerlərdən birini tutur. Nizaminin heç
bir əsərində xalqın həyatının məşəqqətlər içində qaldığı,
səfalət, çəkdiyi ümidsizliyə düçar olduğu göstərilmir.
Hərçənd ki, Nizami dövründə və ondan əvvəlki zamanlarda
müstəqil yaşamaq hüququndan məhrum olunan, azadlığı
arzulardan o biri tərəfə keçməyən, öz dilində yazıb-oxumaq
imkanları əldə edə bilməyən, zəhmətlə becərdiyini öz
ruzisinə çevirə bilməyən əhalinin məişət ehtiyacları bitməz-
tükənməz olmuşdur. Məişət həyatını Nizaminin öz timsalına
çevirdikdə belə, adı əsrlərdən-əsrlərə yaşayan bu dahi
şəxsiyyətin
öz
güzəranını
nəzərdən
keçirmək bütün
Azərbaycanlı həyatı və məişəti barədə bitkin bir təsəvvür
yaradır. Nizami öz dövrünün möhtəşəm qüdrətə malik, dərin
savadlı, bilikli və məlumatlı, uzaqgörən bir şəxsiyyəti olduğu
halda, şahlan tərif edib onlara zamanların fövqündə dayanan
misli-bərabəri olmayan sənət əsələri həsr etdiyi halda, heç bir
şahın sarayında özünə layiq olan bir vəzifə tutmamışdır.
Doğrudur, Nizami özü «Xosrov və Şirin»də Qızıl Arslanı
tərifləyərkən hökmdar tərəfindən unudulduğunu külək
vasitəsi ilə çatdıraraq belə deyir:
Ora yol tapanda, ey külək, dərhal
Sən bu Nizamini bir yadına sal!
Dayan səcdəsinə bir kölə kimi
Xəbər ver ki, belə deyir Nizami:
1
Heydər Əliyev. Yeni Azərbaycan Partiyasının yaradılmasının
6
-cı ildönümünə həsr
olunmuş təntənəli yığmcaqda çıxışı. «Xalq qəzeti», 28 noyabr, 1988.
Nizamidə azərbaycançılıq
«Olsam da xidmətdən bir müddət uzaq
Daima sizinlə məşğulam ancaq».
X-Ş, 2004, 45-46.
Belə başa düşmək olar ki, bir müddət Nizaminin də
hansısa vəzifəsi olmuşdur. Ancaq sonralar unudulmuşdur.
Ziya Bünyadov Nizaminin var-dövlətini hesaba olaraq yazır
ki,
«Məxzənül-əsrar» əsərinə
görə Ərzincan
hakimi
Fəxrəddin Bəhram şah ibn Davud (1162-1225) ona 5000
dinar, beş at və beş qatır yükü fəxri geyim verir. Qızıl Arslan
Nizamini saraya dəvət edir. O isə qulluğu qəbul etmir. Ancaq
Qızıl Arslan ona Həmdünyan kəndini bağışlayır və fəxri
geyim verir.1
Əlbəttə ki, bu bəxşişlərlə Nizaminin həyatı firavan ola
bilməzdi, nüfuzu isə bazar darğasının nüfuzunu keçə
bilməzdi. Çünki cəmiyyətdəki nüfuz bəxşişlərlə yox, hər kəsin
layiq olduğu vəzifənin ona qazandırdığı ehtiram ilə ölçülür.
Belə olduqda, Nizami öz dövründə zəmanəsinin adi
adamlarından heç nə ilə seçilmirdi. Ancaq heç kəsin
qələminin qüdrəti də Nizami qələminə çata bilməmişdir.
Nizamidən 400 il sonra yaşamış Füzulini də ancaq öz qələmi
məşhur etmişdir. Füzulinin ən böyük vəzifəsi məsciddə
xidmət olmuşdur ki, «ədalətli» sultan Süleyman bunu da ona
çox görmüşdür. Şeir yazıb əvəzində bəxşiş gözləmək Nizami
nüfuzundan və şəxsiyyətindən çox-çox aşağı bir iş olduğu
üçün o öz oğluna şair olmağı tövsiyə etmir, başqa peşələrə
yiyələnməyi, özgə əlinə baxmamağı, zəhməti müqabilində
yaşamağı daha üstün tutmasını tapşırır:
Elə ki böyüdün, belədir qayda
Atanın adından sənə nə fayda?
Şeirdə, sənətdə məharətin var
Şairlik eləmə! Dövrə bax ki, bir
Tərif əvəzinə pislənir şeir.
1
Ziya Bünyadov. Azərbaycan Atabəyləri dövləti, Bakı, «Elm» 1985, s. 125-126.
145J5fe&-
Mübariz Yusifov
Şeirdən ucalıq umma dünyada
Çünki Nizamiylə qurtardı o da
Hərçənd sənətin çox rütbəsi var
Həyata faydalı bir elm axtar
Elmlər elmidir demiş peyğəmbər
Din elmi, təbabət elmi müxtəsər.
Məndən söyləməkdir səndən eşitmək
Bir insan əliboş gəzməsin gərək.
L-M, 2004,51-52.
Nizami zəhməti, əməyi, çalışmağı hər insan üçün şərəf
hesab edir. Odur ki, nəsihətamiz hekayələr məcmuəsi hesab
olunan
«Sirlər
xəzinəsi»ndə
zəhmətin,
əməyin,
təşəbbüskarlığın özü «sirlər xəzinəsinin açan» kimi təsvir
edilir. «Kərpickəsən qocanın hekayəti» buna parlaq bir
nümunədir. Burada söhbət ondan getmir ki, adamlar çörək
qazanmaq üçün kərpickəsən olsa yaxşıdır. Söhbətin məzmunu
budur ki, hər kəs öz zəhməti ilə yaşasa yaxşıdır. Bu
ələbaxımlıqdan uzaq olmaq deməkdir, minnət götürməkdən
xali olmaq deməkdir. Gözü-könlü tox olmaq deməkdir. Bu,
kərpickəsənin dilindən deyilən Nizami didaktikasıdır:
Şam şəhəri tərəfdə qoca bir kişi vardı
Uzaqlaşıb bəşərdən mələk kimi yaşardı.
Toxuyardı özünə otdan, əncərdən köynək
Dolanardı minnətsiz, hər gün kərpic kəsərək.
Bir gün yenə o qoca tərini silə-silə
Əlləşərkən palçıqda saman ilə, su ilə
Çıxdı qəfil gözəl bir dəliqanlı
Xitab etdi qocaya dilli, ahlı, amanlı:
«Bu nə işdir görürsən? Bu nə düşkünlük, qoca?
Yalnız qullar, kölələr dözər zillətə bunca
Qoca dedi: «Ay oğul, dəliqanlılıq etmə!
Öz işinlə şuğullan, mənə ağıl öyrətmə!
Əziyyətli olsa da öyrəndim bu sənəti
Ki, boynumda qalmasın bir kimsənin minnəti
Nizamidə azərbaycançılıq
Xəzinə yığmıram ki məsxərəyə qoyulum
Əlimin zəhmətilə dolanıram, ay oğlum!
X-Ş, 2004, 117-118.
Nizaminin əsərlərində bolluq, firavanlıq, zənginlik
epizodlarına da tez-tez rast gəlmək olur. «Xosrov və Şirin»də
kef məclislərinin təsviri, Məhinbanunun Xosrovu qarşılaması
epizodunda,
Nəkisa
və
Barbədin
mahnı
oxumaları
hadisələrinin vcrilməsimdəki zənginlik, bolluq və firavanlıq
oxucuda xoş əhval-ruhiyyə yaradır. «Leyli və Məcnun»da
Leylinin atasının Məcnunun atasını qarşılaması mərasimində
və Məcnunun atasının öz maddi zənginliyi haqqında
danışması da xoşagələn emosiyalar yaradır. «Yeddi gözəl»də
və «İskəndəmamə»də də belə epizodlar çoxdur. Həmin
bolluq və firavanlıq epizodlarının verilməsi ilə Nizami
oxucularına onu çatdırmaq istəmir ki, şahlar, varlı və imkanlı
adamlar firavanlıq içində yaşayır, sadə camaat isə əzab çəkir.
Əksinə, sadə adamların da öz zəhmətləri ilə qazandığı ruzi
bolluğu canlandırılır. Aydındır ki, Nizami dövründə də ondan
və sonra da insanların məişət həyatında firavanlıq və
yoxsulluq kontrastları mövcud olmuşdur. Ancaq Nizaminin
təsvirlərində bu kontrastlara təsadüf edilmir. Çünki Nizami
əzəmətlidir. O təkcə öz dövrünü yox, gələcək əsrləri də
nəzərə alır. Nizaminin amalı odur ki, onun cəmiyyəti azad
olsun, zəngin olsun, firavan yaşaya bilsin. Çünuki Nizami
kimi intellektləri olan xalqın daxili potensialı, zəhmətkeşliyi,
əzmkarlığı, çətinliklərdən xilas yolunu araşdırmağa nail
olmaq cəhdləri
onların firavan həyat qurmağa layiq
olduqlarının göstəricisidir.