Mübariz Yusifov
Ermənistam deyil, eləcə də keçmiş Albaniya və İberiya ərazi
lərini də birləşdirirdi. Yeni ərəb inzibati termininin yuxanda
adı çəkilən ölkələrə də şamil edilməsi Bizans imperatoru I
Yustinianm (527-565) islahatlan nəticəsində VI əsrin
ortalannda yaranmış Bizans Ermənistanı inzibati vahidinin adı
ilə bağlı idi. Ərəblərəqədərki / inzibati qurumundan miras
qalmış «Ərəb Ərminiyəsi» inzibati adının yaranmasına başqa
obyektiv səbəblər də təsir edib: əvvəla, ərəblər hələ Azər
baycan torpaqlanna qədəm basmamış, artıq, 639-640-cı illər
də Mesopotamiya yürüşü zamanı Bizansın tabeliyində olan er
məni torpaqlarını ələ keçirmiş, ikincisi isə ərəb işğal zonasını
idarə edən canişinin qərargahını ermənilərin baş şəhəri Dəbil-
də - Dvində yerləşdirmişdilər. Təbii ki, özlərindən əvvəlki
bizans inzibati idarə sisteminə varis çıxmış ərəblər başqa
yerdə olduğu kimi, burada da köhnə dövrə aid «Ərminiyə»
adını saxlamışdılar. O da təbiidir ki, işğal prosesində əllərinə
keçən yeni həmhüdud yerləri də onlar artıq tabeliklərində
olan zonaya qatmış, bir bölgədə yerləşən bu torpaqları
«Ərminiyə» adlandırmış, bütün Cənubi Qafqazdakı işğal
zonasının idarəsini Dəbildə oturan ərəb canişininə-amilinə
həvalə etmişdilər. Bu obyektiv səbəblərlə yanaşı qədim
kitablardan faydalanan erkən ərəb müəlliflərinin (İbn
Xordadbeh, İbn əl-Fəqir və b.) islamaqədərki siryani xristian
ədəbiyyatından
istifadə
etmələri
də
mümkündür,
bu
ədəbiyatdan olan məlumata görə Qurcan (Gürcüstan) və Aran
(Albaniya) hələ ərəblərəqədərki dövrdə «Ermənistanda olan
torpaqlar» adlanırdı.
VII əsrin axırlarında ərəblərlə əks cəhətdə olan Bizansa
qarşı ideoloji müharibədə erməni din xadimlərinin etdikləri
xidmət müqabilində xəlifənin göstərdiyi iltifat və yürütdüyü
qərəzli
siyasət
bu
inzibati
adm bir
qədər
də
möhkəmlənməsinə səbəb oldu. (Açıq-aydın görünür ki,
ermənilərin ikiüzlülüyü, xəyanətkarlığı, hər gələnin qarşısın
da qulluq etməyə və satqınlığa mcylliliyi hələ qədimlərdən
bəri davam edən milli-psixoloji bir etiket olmuşdur). Belə bir
qərəzli siyasətin nəticəsidir ki, sasanilər dövründə Xəzəryanı
14
Nizamidə azərbaycançılıq
İran vilayətləri ilə yanaşı bütün Cənubi Qafqaz vilayətlərini
özündə birləşdirən inzitabi Adurbadaqan-Azərbaycan adı ərəb
hakimiyyətinin ilk • dövründə Xilafətin yalnız Cənubi
Qafqazda işğal etdiyi yerlərə verilən inzibati Ərməniyə adı ilə
əvəz olundu.1 Bu cür inzibati ərazi bölgüsü Nizami vaxtında
da davam etdiyi üçündür ki, onun əsərlərində də müəyyən
hadisələrlə əlaqədar «Ərmən» və «Ərməniyyə» adlarından
istifadəyə rast gəlmək olur. Tarixi məlumatlarda bu inzibati
adla əlaqədar belə bir fikir də diqqətə çatdırılır ki, VI əsrdə
imperator I Yustinanın Qərbi Ermənistanda, yəni coğrafi
baxımdan Ərəb Ərməniyəsindən fərqlənən yerdə həyata
keçirdiyi bu inzibati bölgü (o cümlədən, bu bölgünün daha
kiçik vahidləri olan I-IV Bizans Ermənistanı adları) yalnız
bilavasitə ermənilərin yaşadıqları əraziyə aid idisə «Ərəb
Ərməniyəsi» vilayətləri indiki azərbaycanlıların, gürcülərin,
ləzgilərin və başqalarının yaşadıqları və ermənilərə dəxli
olmayan Cənubi Qafqaz torpaqlarım əhatə edirdi. Vaxtilə
Bizansın tabeliyində olan erməni torpaqları kimi ənənəvi
olaraq onlar da I-IV Ərminiyə adı ilə dörd hissəyə bölünürdü.1
2
Görünür Nizami «Xosrov və Şirin», «İskəndəmamə»
poemalarında «Ərmən»lə «Ərməniyə» adlarını işlədərkən
Xosrov və İskəndər dövrünün inzibati bölgüsünə yox, məhz
ərəblər vaxtındakı inzibati bölgüyə əsaslanmışdı. Ancaq
həmin torpaqlardakı hökmdarların mənşəcə Azərbaycanlı
olduğunu qələmə almaqla Nizami gələcək nəsillərə bildirirdi
ki, o torpaqlarda ermənilərə aid adın göstərilməsinə
baxmayaraq erməni hakimiyyəti olmamışdı. Bu, əlbəttə ki,
tarixi bir həqiqətdir və Nizami oxucuları bunlara diqqətlə
yanaşmalı, onlara Nizami baxımından qiymət verməlidirlər.
Aydındır ki, ərəblər dövründə apanlan belə bir namunasib
bölgüdə erməni hiyləgərliyi əsas prinsip olmuşdur. Çünki
həmin bölgü heç bir reallığı əks etdirmir. Bu mənada ki, hələ
indi ermənilərin kompakt yaşadığı ərazidə heç iki milyon
1 Azərbaycan tarixi. III-XIII əsrin I rübü. Yeddi cilddə, II cild. Bakı, «Elm», 2007, s.
196-197.
2 Yenə orada, s. 197.
15
Mübariz Yusifov
erməni yoxdur. (Əksəriyyəti də dolanışıq və rahatlıq üzündən
xarici ölkələrə miqrasiya etmişlər). Necə ola bilər ki, ərəblər
dövründə mövcud olan bir ovuc erməni mənbələrdə gös
tərilən böyük əraziyə yayılmış olsunlar. Buradan görünür ki,
«Ərmən» və ya «Ərməniyə» adlan həmin ərazilərdə yaşayan
etnik təbəqəni düzgün adlandırmır.
Tarixi
mənbələrdə
göstərilən
bu
məlumatlar
inandırıcıdır görünə bilər ki, onlar Xilafət qoşunlannın ələ
keçirdikləri və müəyyən inzibati bölgü daxilində öz köhnə
adlarını saxlayan ərazilər barədəki erkən ərəb mənbələrinə
məxsusdur. Maraqlı burasıdır ki, ərəblərəqədərki Bizans inzi-
tabi bölgüsü haqqında ətraflı məlumat verən sinxron erməni
mənbələri ərəblərin bu inzibati bölgüsü haqqında heç bir
məlumat vermir. Çox güman ki, bu «məlumatsızlıq» bütün
bölgə
ərazisinin
süni
şəkildə
«Ərməniyə»
adı
ilə
birləşdirilməsindən irəli gəlirdi. Məhz buna görə də bu dövr
haqqında məlumat verən ərəb mənbələri erməni torpaqları ilə
birlikdə ermənilərə aid olmayan qonşu torpaqları da əhatə
edən «Ərminiyə» inzibati vahidi ilə yanaşı ərəblərəqədərki
Sasani inzibati vahidi «Azərbaycanın» (Adurbadaqanm) da
adını çəkirlər. Beləliklə, ərəblər dövründə «Ərminiyə» ərazi
ləri barədə ərəblərin özlərinin təqdim etdiyi məlumatlara görə
həmin ərazilər aşağıdakı kimi bölünürdü:
I Ərminiyə bölgüsünə ərəblərin Arran adi andırdı ql an
qədim Albaniya torpaqları və 644-cü ildən 1122-ci ilədək
müsəlmanların tabeliyində olan Tiflis və onun ətrafları daxil
edilirdi.
II Ərminiyə adlandırdıqları hissəyə ərəb inzibati hakim
dairələri
Cürzanı
(Gürcüstanın
bir
hissəsini),
Tiflis
yaxınlığında Kür çayı sahilində yerləşən Suğdəbil şəhərini,
Dərbəndin yaxınlığındakı Bab Feyruz Qubad şəhərini, eləcə
də Lanz vilayətini daxil edirdilər.
III-IV ərəb Ərminiyəsi isə ermənilərin Dəbildən Şim-
şatadək yaşadıqları yerləri əhatə edirdi. Beləliklə, Xilafətin
Cənubi Qafqazdakı I və II Ərminiyə inzibati bölgüləri şimalda
Tiflis və Dərbənddən Cənubda Araz çaymadək, qərbdə Kiçik
16
Nizamidə azərbaycançılıq
Qafqaz dağlanndan tutmuş şərqdə Xəzər dənizinədək olan sa-
sahəni əhatə edir və əsasən, ərəblərin Arran adlandırdıqları
qədim Albaniya torpaqlarını özündə birləşdirirdi.1
Ərəblər dövründə elmin inkişafı ilə bağlı bir çox
əsərlər, tədqiqatlar, şərhlər də meydana çıxmışdı. Bu əsərlər
ərəb dilində yazılmasına baxmayaraq Azərbaycan intellektinin
formalaşmasına da güclü təsir edirdi. Doğrudur, ərəb dilində
yazan alimlərin, mütəfəkkirlərin içərisində Azərbaycan
mənşəli intellektlər də az olmamışdı. Ancaq demək olmaz ki,
həmin
intellektlər
Azərbaycan
ictimai
şüurunun
formalaşmasına öz təsirini göstərə bilirdi. Əlbəttə ki, belə
olmamışdı və onu gözləmək də əbəs işdir. Çünki həmin
əsərlərin
və
tədqiqatların
içərisində
Azərbaycanlı
intellektinin, Azərbaycanlı təfəkkürünün öz xüsusi çəkisi olsa
da onlar bütövlükdə ərəb dünyasının elmi potensialının
inkişafına, ərəb ictimai şüurunun təkamülünə və ərəb dili
normalarının inkişafına xidmət edirdi. Mümkündür ki, o
zaman yaranan əsərlərin məzmununda Azərbaycançılıq
ideyalarının izləri mövcud olsun. Lakin bu ideyalar, əvvəla,
açıq-aşkar verilə bilməzdi. Onların ifadə olunması üçün xüsu
si rəmzlərdən istifadə edilə bilərdi ki, bunu da əlbəttə, anla
maq çətin idi. Bu çətinlik isə Azərbaycançılıq ideyalarının
təbliğ edilməsi işində çox ciddi bir maneə olardı. Digər tərəfi,
dövrün elmi ədəbiyyatı, elmi fikir və mülahizələri birbaşa
islam təbliğatı, islam mədəniyyəti və islam fəlsəfəsi
bazasında həyata keçirilirdi. Həmin əsərlərdə texniki tərəqqi
və kəşflər haqqında irəliyə doğru nəinki bir addım, heç bir
qarış da hərəkət baş verməsi görünmürdü. Milli ictimai şüur
çox zaman, fanatizmdə, ağılın, təfəkkürün kütləşdirilməsinə
yönəlmiş fəlsəfi cərəyanların cəfəngiyat bataqlığında itib-
batırdı.
Tarixi məlumatlarda göstərilir ki, «Xəlifə Əbdülməlikin
(688-705) islahatları nəticəsində kargüzarlığm ərəb dilində
1 Azərbaycan tarixi. III-XIII əsrin I rübü. Yeddi cilddə, II cild. Bakı, «Elm», 2007, s.
198.
*
x
ı 7 l
Respublikası Prezidentinin
İşlər idarəsi
PREZİDENT KİTABXANASI