9
elmi əsasları və praktiki qaydalarını istehsalat qanunlarına və materialist biologiyaya
əsaslanaraq tərtib edir.
1.Kənd təsərrüfatı heyvanların mənşəyi və əhliləşdirilməsi.
Heyvanların mənĢəyi məsələsi ilə Ç.Darvindən qabaq Pallas, Liney, Küvye, Sent Ġllr,
Yuart və baĢqaları məĢğul olmuĢlar. Sonralar XIX və XX əsrin əvvəllərində K.F.Midendorf,
Y.A.Baqdanov, A.A.Brauner, P.N.KuleĢov, M.F.Ġvanov, V.Ġ.Qromova, S.N.Boqolyubski,
H.B.Zərdabi, Ġ.Ġ.Kaluqin və.s. kimi
alimlərin böyük xidmətləri olmuĢdur.
Ev heyvanlarının mənĢəyinin, tarixi təkamülünün onun qanunauyğunluğunun, bu
heyvanların növlərinin, növdaxili tərkiblərinin öyrənilməsinin yeni formaların əmələ gəlməsi
proseslərinin idarə edilməsinin və yeni cinslərin yaradılmasında böyük əhəmiyyəti vardır.
Alimlərin apardığı tədqiqatlara əsasən qaramalın əcdadı tur (latınca –Bostaurus) olduğu
idia olunur. Turlar məskən etibarilə iki qola ayrılır. Avropa və Asiya turu. Axırıncı ana tur
1627 –ci ildə PolĢada, Yaktoruv meĢəsində tələf olmuĢdur. Turun bütün növləri çox iri
olmuĢlar. Onların cidov hündürlüyü 140-150 sm (bəzən 180-200sm )-ə bərabərdir. Uzunbədənli
iri baĢa (çəkisi 34 kq ), qüvvəli buynuza (çəkisi 14 kq ) , kütləli boyuna, dəruin və enli döĢ
quruluĢuna malik olmuĢlar. Bunlara Heyvanlar aləminin ali siniflərindən olan əhliləĢdirilmiĢ
heyvanlar cütbarmaqlı və ya cütdırnaqlılar (Artioctuia ), qeyri-cütbarmaqlılar və ya qeyri
cütdırnaqlılar (Perissdactuia ), və sair dəstələrə mənsubdur. At, qaramal, davar ( qoyun, keçi ),
donuz, ev quĢları (toyuq, qaz, ördək. hinduĢka və.s. ) və müəyyən dərəcədə ev dovĢanı , dəvə,
eĢĢək, qatır, zebu, camıĢ kənd təsərrüfatı heyvanlarına aid edilir. Çünki bu heyvanlardan (At,
eĢĢək və qatırdan baĢqa) kənd təsərrüfatı üçün yararlı məhsullar alınmaqla əhalinin ərzaq
məhsullarına olan tələbatın ödənilməsinin əsasını təĢkil edir.
Məməlilər. Məmməlilərin ən xarakter əlaməti onlarda süd vəzilərinin olmasıdır, bu vəzilərin
sekresiyası olan süd, məməlilərin balalarını bəsləməklə yanaĢı insanlar üçün əvəz olunmaz
qidadır. Məməlilərə xas olan bir sıra baĢqa əlamətlər də var bunlar da; tüklə örtülmüĢ dəri, dörd
kameralı ürək, ağ ciyərlərin yaxĢı inkiĢaf etməsidir. Ağ ciyərlər məməlilərə yer üzərində
tənəffüs etmək imkanı yaradır. Bəzi məmməlilər (suiti, dəniz ayğırı, balina, delfin) quru
yaĢayıĢından yenidən su mühütünə keçmiĢdir. Onların məmməlilərə xas olan diri bala doğması,
balanın südlə bəsləməsi, ağ ciyərlər vasitəsilə tənəffüs etməsi xassələri mühafizə olunmuĢdur.
Məməlilər xarici mühüt Ģəraitinin təsiri və təbii seçilmə nəticəsində öz bədənlərinin quruluĢuna
görə bir-birindən o qədər fərlənirlər ki, onları dərin öyrənmək üçün dəstələrə, fəsillərə, cinslərə
və növlərə bölürlər.
Məməli ev heyvanları üç dəstəyə: piĢik və it –yırtıcılar dəstəsinə, ev dovĢanı-gəmiricilər
dəstəsinə, at, qaramal, qoyun, keçi, donuz, maral, dəvə, eĢĢək, qatır-dırnaqlılaq dəstəsinə
mənsubdur. Dırnaqlılaq dəstəsi iki yarımdəstəyə-təkbarmaqlılar və qoĢabarmaqlılara ayrılır.
Təkbarmaqlıların ayaqlarında barmaqların sayı tək olur. QoĢabarmaqlıların ayaqlarında isə cüt
barmaqlar olur.
Təkbarmaqlılara: tapirlər, kərkədanlar, atlar fəslinə ayrılır. Atlar –equidae fəslinə: zebra, eĢĢək,
qatır, və at növləri aid edilir.