19
gördigim, könül verib sevdigim! Vay al duvağım iyəsi! Vay
alnum-başım umudı, xan Beyrək!»
-deyü ağladı (5, s. 53) .
Burada ilk abzas adresant (məlumatı göndərən) və adresat
(məlumatı qəbul edən) üçün məlum olan informasiyanı ifadə
edir. Son abzas isə adresant
üçün köhnə olsa da, adresat üçün
yenidir.
Bu baxımdan mətnin təşkili mexanizmlərindən biri köhnə və
yeni informasiyaların əvəzlənməsinə əsaslanır. Bəzən bunlar
makromətni təşkil edən ayrı – ayrı mikromətnlərin
əlaqələnməsini də təmin edir. Yəni birinci mətnin yeni
informasiyası ikinci mətnin də informativ
tutumuna daxil olur,
lakin bu zaman yeni yox, köhnə informasiya funksiyasını
daşıyır, ikinci mətnin yeni informasiyası isə öz növbəsində
üçüncü mətnin köhnə informasiyasına çevrilir və s. İnformativ
struktur komponentlərinin düzülüşünü sxemlə bu cür ifadə
etmək olar:
M
1
= A
K
+ B
Y
M
2
= B
K
+ C
Y
M
3
= C
K
+ D
Y
və s.
Qeyd:
K
– köhnə informasiyanı,
Y
– yeni informasiyanı,
M –
mətni bildirir. Ayrı-ayrı mikromətnlər (mürəkkəb sintaktik bü-
tövlər) birləşərək bir makromətni (bədii əsəri) əmələ gətir-
dikləri kimi, mikromətnin özünün də informativ bazasını ifadə
edən tərkib hissələr – mətndən kiçik sintaktik vahidlər (söz bir-
ləşməsi, cümlə) mövcuddur. Bu
struktur komponentlərin ver-
diyi informasiyalar mürəkkəb sintaktik bütövlərin informativ
strukturunu və ya mətndaxili kompozisiyanı təşkil edir.
20
Oğlan anasının sözin sımadı. Büğac bəg yerindən uru turdı.
Qara polat uz qılıcın belinə quşandı. Ağ tozlıca qatı yayını
əlinə aldı. Altun cilasın əlinə aldı. Bədəvi atın tutdı, durdı,
bütün bindi. Qırq yigidin boyına aldı. Babasının ardınca yortıb
getdi (5, s. 40).
Burada səkkiz cümlənin bildirdiyi doqquz informasiya
mətnin informasiya strukturunu verir. Ancaq komponentlər
mətn vahidi kimi məzmun daşıyıcısı olsalar da, dil vahidi kimi
kommunikasiyaya xidmət edirlər. Bu baxımdan
kommunikativ
vahidlərin birliyi kimi informasiya strukturu bütün mətnlərdə
eynidir. Ancaq mətn vahidlərinin funksionallığı mürəkkəb
sintaktik bütövlərdə eyni olmaya da bilir. Bu daha çox şer olan
mətnlərlə nəsr olan mətnlər arasında üzə çıxır. «Kitabi-Dədə
Qorqud»da şer-mətnlə nəsr-mətnin mətndaxili kompozisiyası –
giriş, final hissələri və s. bir çox hallarda fərqlənir. Mətn-
nəsrdə əhvalat, təsvir, birbaşa ifadə əsas yer tutur:
Qırq yigidinə dilbənd saldı, əl eylədi. Qırq yigit bədəvi atın
oynatdı, oğlanın üzərinə yığnaq oldı.
Oğlan qırq yigidin boyına aldı, at dəpdi, cəng və savaş etdi.
Kiminün boynın urdı, kimini tutsaq elədi. Babasını qurtardı,
qayıtdı, gerü döndi.
Dərsə xan burda oğlancığın sağ idügin yenə bildi. Xanlar
xanı oğlana bəglik verdi, təxt verdi. Dədəm Qorqud boy
boyladı, soy soyladı. Bu oğuznaməyi düzdi-qoşdı, böylə dedi (5,
s. 41).
Mətn-şerdə isə birbaşa olmayan ifadə tərzi, əhvalatın
olmaması, tərənnüm özünü göstərir və ifadə üsulu, bir qayda
olaraq, əsas mətləbin açılmasına kömək edən yardımçı vasitə-
lərlə müşayiət olunur.
Boynı uzın bədəvi atlar gedərsə, sənin gedər;
Bənim də içində binədim var,
qomağım yoq qırq namərdə!
Qaytabanda qızıl dəvə sənin gedər,
21
Mənim də içində yüklətim var,
qomağım yoq qırq namərdə!
Ağayıldı tümən qoyun sənin gedər,
Mənim də içində şişligim var,
[
qomağım]
yoq qırq namərdə!
Ağ yüzlü, ala gözlü gəlin sənin gedərsə,
Mənim dəxi içində nişanlım var,
qomağım yoq qırq namərdə!
Altun başlu ban evlər sənin gedərsə,
Mənim də içində odam var,
qomağım yoq qırq namərdə!
Ağ saqallu qocalar sənin gedərsə,
Mənim dəxi içində bir əqli şaşmış,
biligi yetmiş qoca babam var;
qomağım yoq qırq namərdə! (5, s. 41).
Verilmiş şerin sonluq hissəsindəki baba sözü əsas infor-
mativ mərkəzin mikrokomponentidir. Əvvəl gələn misraLar-
dakı at, dəvə, qoyun, gəlin, ev elementləri isə əsas informasi-
yanın ifadəsində köməkçi vasitə rolunu oynayır. Bununla belə,
bütün elementlər assosiasiya
yaradaraq ümumi informativ
strukturu təşkil edirlər.
Mürəkkəb sintaktik bütövlər bədii mətni (makromətni)
başladıqda, başqa sözlə, ilk cümlə, yaxud daha iri sintaktik
vahidlər – mətn əvvəl gəldikdə oxşar informativ tutum əmələ
gətirirlər. Belə ki, qədim türk (runik) yazılı abidələrində ilk
cümlə xüsusi funksional-semantik məzmun daşıya bilir. Burada
adətən xaqanın adı çəkilir və ya xaqan haqqında bilgi –
informasiya verilir. Kültiqin şərəfinə abidədə:
Tenri teq tenride
bolmış türk bilqe kağan bu ödke olurtım (KltC. 1; Tərcüməsi:
Tanrı kimi göylərdə doğulmuş türk müdrik xaqanı bu taxta
əyləşdim). Bilgə xaqan şərəfinə abidədə: Tenri teq tenri
yaratmış türk bilqe kağan sabım (BxŞ. 1; Tərcüməsi: Tanrı tək
tanrı yaratmış türk müdrik xaqanı sözüm [budur]). Moyun Çor