13
onun həbsi əbədi zindan demək idi‖ [73, 547]. Mir Yəhya Qəzvini də Cahanşahın
etimadsız, bədxasiyyət, pis əməllərə mail şəxs olduğunu göstərir [96, 122a]
6
.
―Əhsənüt-təvarix‖ əsərində xətt və xəttatlar haqqında da maraqlı qeydlər
vardır [65, 140 - 142]. Məşhur xətttatlar sırasında Azərbaycan xəttatı Mir Əli
Təbrizinin də adını çəkmiş və onun haqqında nisbətən geniş məlumat vermişdir
[65, 142].
Salnamədə o zaman müəllifə məlum olan gəmi növləri haqqında da
yazılmışdır [65, 37 - 38]. Tüfəngin Avropada icad olunduğunu bildirən Həsən bəy
Rumlunun mülahizələri maraq kəsb edir [64, 266b].
Qeyd etmək lazımdır ki, salnamə yazılarkən bəzi məkan adları müəllif
tərəfindən dəqiq müəyyənləşdirilmədiyindən sətirlərdə bəzən ad yerinə nöqtələr
qoyulmuş və sonradan həmin yerlər doldurulmamışdır [65, 382, 414, 494].
Bununla, Həsən bəy Runlunun dəqiqliyə riayət etdiyi bir daha nəzəri cəlb edir.
Beləliklə, dövrün feodal sinfinə mənsub olan Həsən bəy Rumlunun
tərcümeyi-halı və onun tarixi irsinin bütövlükdə öyrənilməsi bir zərurət kimi
qarşıya çıxmışdır, çünki ―Əhsənüt-təvarix‖ əsərində təsvir edilən ictimai-iqtisadi
və siyasi tarix məsələləri əhəmiyyətli olduğu vıə Azərbaycan tarixçisinin
qələmindən çıxdığı üçün olduqca səciyyəvidir.
II FƏSİL
“ƏHSƏNÜT-TƏVARIX” ƏSƏRİNİN ÖYRƏNİLMƏSİ
“Əhsənüt-təvarix”in tədqiq olunma tarixi
Tarixşünaslıqda ―Əhsənüt-təvarix‖ əsərinə XIX əsrin ikinci yarısından
etibarən tez-tez müraciət edilməsi özündən əvvəl və sonra yazılan tarixi mənbələr
içərisində bu salnamənin xüsusi əhəmiyyəti olduğunu bildirir.
Görkəmli rus şərqşünası B.A. Dorn (1805 – 1881) əsərin ilk
tədqiqatçılarından biri olmuşdur. O, ―Əhsənüt-təvarix‖in qısa məzmununu oxucu
və tədqiqatçıların nəzərinə çatdıran ilk alimdir [105, 277 - 278]. B.A. Dorn Xəzər
dənizinin cənub sahilində yerləşən vilayətlərin tarixi coğrafiyasına həsr etdiyi
müntəxabata 22 müəllifin əsərindən parçalar daxil etmişdir ki, onların arasında
6
Lakin Həqiqinin ―Şerlər‖ kitabının müqəddiməsində oxuyuruq: ―Cahanşah Həqiqi hakimiyyət başına
gəldikdən sonra, hər şeydən əvvəl, qanlı müharibələrə son qoymuş və Azərbaycanda Qaraqoyunlu
dövlətini möhkəmləndirməyə müvəffəq olmuşdur‖ [23, 3]. Doğrudur, atası Qara Yusifin (hakimiyyət
illəri: 1406 – 1420) yaratdığı dövlətə uzun illər başçılıq edən Cahanşah həmin dövləti möhkəmlətmişdi,
lakin yuxarıdakı fikrin müəllifin Lətif Hüseynzadənin yazdığının əksi olaraq, Cahanşah nəinki qanlı
müharibələrə son qoymuş, hətta bütün ömrü boyu öz qohum-qardaşı, övladları, qonşu ölkələrin dövlət
başçıları ilə vuruşmuş, qanlar tökmüşdür. Şairi şerlərinə görə qiymətləndirmək lazımdır. Onun şəxsiyyət
və fəaliyyətinə gəldikdə isə, tarixi faktlarla tanış olmaq və mənbələrin verdiyi məlumatlara istinad
etmək gərəkdir.
14
―Əhsənüt-təvarix‖ əsərindən də Gilan və Təbəristan tarixinə aid hissələr vardır
[106, 375 - 431].
Salnamənin Britaniya muzeyində saxlanılan nüsxəsi haqqında məlumat
verən Ç. Riyö müəllif haqqında belə yazır: ―Həsən bəy Rumlu 948 (1541/42)-ci
ildən 980 (1572/73)-cü ilə qədər Şah Təhmasibin xidmətində olmuş, şəxsən bir çox
yürüş və hadisələrdə iştirak etmişdir‖ [118, 36 - 37]. Oxucunun diqqətini bu
məsələyə cəlb edən Ç. Riyö ―Əhsənüt-təvarix‖ salnaməsinin son cildindəki bir sıra
hadisələrin müəllif müşahidəsinin məhsulu olduğunu bildirmişdir.
―Əhsənüt-təvarix‖ və onun müəllifi haqqında nisbətən geniş məlumat
verən Ç.N. Seddonun xidməti xüsusilə qeyd olunmalıdır [120, 309 - 311]. O yalnız
Həsən bəy Rumlu haqqında məqalə yazmaqla kifayətlənməmiş və bildiyimiz kimi,
―Əhsənüt-təvarix‖in son cildini Hindistanın Baroda şəhərində nəşr etdirmişdir.
Naşir kitabın əvvəlində ―Ön söz‖ yazmış və mətni 3 əlyazma nüsxəsi əsasında
tərtib etdiyini göstərmişdir. Ç.N. seddon 1934-cü ildə həmin cildin ingilis dilinə
müxtəsər tərcüməsinin də nəşrinə müvəffəq oldu [119].
Başqa bir ingilis şərqşünası E. Braun ―Şah Təhmasib dövrünü
işıqlandıran‖ əsas fars mənbəyinin ―Əhsənüt-təvarix‖ olduğunu göstərmişdir [107,
84]. O, salnaməni ―gözəl əsər‖ adlandırır [107, 84 - 85]. E. Braun 942 (1535/36)-cı
ildə özbək xanı Übeyd tərəfindən Herat şəhərinin alınması və yerli əhalinin
cəzalandırılmasını şərh edərkən Həsən bəy Rumlunun həmin hadisəni əks etdirən
qeydlərini misal gətirmiş, məhz onun təsvirinə əsaslanmışdır [107, 94 - 95].
Görkəmli şərqşünas V. F. Minorski ―Əhsənüt-təvarix‖in Ç.N. Seddon
nəşrindən bir qədər sonra bu nəşrə rəy yazmış və Həsən bəy Rumlunun işlətdiyi bir
neçə türk (Azərbaycan) istilahının izahını vermişdir [111, 449 - 455]. O, naməlum
müəllif tərəfindən yazılan və Səfəvi dövlətinin idarə sistemini təsvir edən
―Təzkirətül-müluk‖ əsərini nəşr edərkən, məynə yazdığı tədqiqat xarakterli ―Giriş‖
və şərhlərdə başqa mənbələrlə yanaşı ―Əhsənüt-təvarix‖dən də istifadə etmişdir
[99]
II Şah İsmayılın həyat və fəaliyyətini yazarkən alman tədqiqatçısı V. Hins
üçün ―Əhsənüt-təvarix‖in son cildi ən mühüm mənbələrdən biri olmuşdur [109, 25,
26...].
Qeyd etmək lazımdır ki, xarici ölkə şərqşünasları ―Əhsənüt-təvarix‖
əsərindən ən çox siyasi hadisələrə aid materialları götürməyə çalışmışlar, lakin
sovet tarixşünaslığında bu salnamədən yalnız siyasi tarix məsələlərinin deyil,
həmçinin bir sıra ictimai-iqtisadi problemlərin həllində geniş istifadə edilmişdir.
A.A. Romaskeviç ―Əhsənüt-təvarix‖ə yüksək qiymət vermişdir [42, 9]. O,
salnaməni ―olduqca lazımlı‖ bir tarix kitabı adlandıraraq, hər iki cildin qısa
məzmununu təsvir etmiş, salnamənin dilinin sadə, lüzumsuz rəngarənglikdən uzaq
və şer parçaları ilə zəngin olduğunu göstərir [42, 9 - 10].
Dostları ilə paylaş: |