Azsayli xalqlarin folkloru

Hişdi tayeykayi ilaka

Sa yiğıl Süleyman emi haraykasana sa xəmna comuş ho-oka kuçeyke alla əni vor. İnsana eyhen:

• 
  Ay Süleyman, qare şavnana mana comuş, na-as dota?
  

Süleyman eme eyhen:

• 
  Qare şavnana hayna beynava ehes dəxə, mana yişdi oka­ni tayeykayi ilaka.
  

Bizim ot tayasına baxır

Bir gün Süleyman əmi yekə bir camışı küçə ilə döyə-döyə apa­rır. Bunu görən adamlar soruşurlar:

• 
  Ay Süleyman, nə olub, niyə bu camışı döyürsən, kimindir bu heyvan?
  

Süleyman əmi deyir:

- Adə, bu dəli heyvan kimin olduğunu bilmirəm, amma bi­zim ot tayasına baxırdı.
Dama şaka ilaka

Teze xiveka sabıme yede Süleyman emikle eyhen:

• 
  Bala Süleyman nena xivi yuqba, şenaye-hinaye?
  

Süleyman eme eyhen:

• 
  Yaya hayni xivin hocoyi yuqda, şenke şi.
  

Damaylkani dozar, həşde dama salka dozar.
Sel bizə baxır

Yeni kəndə köçəndən sonra anası Süleyman əmidən so­ru­şur:

• 
  Süleyman bala, hansı kənd yaxşıdır, köhnə, yoxsa bu?
  

Süleyman əmi deyir:

- Ana, bunun nəyi yaxşıdır ki? Əvvəl biz yuxarıdan selə ba­xır­dıq, indi sel bizə baxır.
Naşda deşın hala

Mal-qarayka ilakki Süleyman emin enke yuqun karni vod. Huş­şucar dameka haysar deşdi. Sa yiğıl ilakkana coni da­va­ra­şi­ka sa mebna davarıb kabı. Zaraba mana menni cıqeka curav-u eyhen:

• 
  İlekke hala naşda cad deşın hişdi dame avxi çən deş, hala hişda okub obxan.
  

Utanmadan otumuzu da yeyir

Süleyman əminin ən gözəl məşğuliyyəti mal-qaraya bax­maq idi. Heç kimi tövləyə buraxmırdı. Bir gün baxır ki, burada yad bir qoyun var. Tez onu öz heyvanlarından ayıraraq öz-özü­nə deyinir:

- Baxsana utanmır, bizim damda qalmağı bəs deyil, hələ üs­təlik otumuzu da yeyir.

Mançıs pıl hivvu

Yişdi çoçeşina sa Mişleşile araylena Zakatalayni bazareka. Ba­­zare sa micaqni karana baqlama qavcu alivşes vukkikın. Ucuz­da qavcu qırqın bağlama alışu. Çoci bazarni sa kuncul dü-ur ot­xa­nan. Sayıb insanar ilakambı çoci deşşe-deşşe istiotub ob­xan.

İnsanaşe yazux hav-u eyhen:

• 
  Qare ay çoci hayin kar oyxanan kar deş vodun.
  

Mışleşele eyhen:

• 
  Qare ay çoc zı mançis pıl hivvu, nəxudna manbı dağa-as.
  

Pul vermişəm

Bir Mişleşli Zaqatala bazarına gəlir. Bazarda bir qəşəng bağ­lamanı görüb alır. Bu qardaş bazarın bir kənarına çəkilir və al­dığını yeməyə başlayır. Yol ötənlər görürlər ki, bir nəfər göz­lə­rindən də yaş axa-axa acı istiotu yeyir.

İnsanların ona yazığı gəlib deyir:

• 
  Can qardaş, o acı istiotdur, onu yemək olmaz, at getsin.
  

Mışleşli deyir:

• 
  Mən ona pul saymışam, necə atım?!
  

Hizın kanfitbi ko

Dursunəli xəppa vaxtini zəifa deşda. Sa vaxtal sa qohare ey­hen, qare Dursun hayni qonşu xive sa adami deşda zəifa vor­na, Hora ilekke belke vas ayrele. Dursun haykanna mani adresın. Dukanençe sura kile “Nanali” konfitbı alişu. Xilece xabarbişile içi­ni yede eyhen:

• 
  Zas həməxüd qanmişexe ğu elçivalis arı. Bes vas mana hiş­da içi şavnimena yikkan?
  

Dursune zaradaeyhen:

• 
  Hayni zı qadeynime yikkan. İçini yede eyhen:
  

Manke şi mana vas hele deş Dursune manke eyhen:

Yiçu manke hizın sura kile kanfitbışın sakal he-ecad.

Onda mənim konfetlərimi ver

Dursunun arvadı yox idi. Bir gün qohumlardan biri Dur­su­na deyir ki, bu qonşu kənddə bir dul arvad var. Get bax, bəl­kə, sənə ərə gəldi. Dursun həmin ünvana gedir. Mağazadan ya­rım kilo nanəli konfeti alır. Xeyli söhbətdən sonra qızın anası soruşur:

• 
  Mənə elə gəlir ki, sən elçiliyə gəlmisən. Bəs onda de gö­rək, qızımızı kiminçün istəyirsən?
  

Dursun tez sevincək deyir:

• 
  Bax bu oğlan üçün istəyirəm, deyib özünü göstərir. Qızın ana­sı deyir:
  
• 
  Onda biz qızı sənə verəsi olmadıq.
  

Onda Dursun deyir:

• 
  Bacım, onda mənim yarım kilo konfetlərimi də ver, mən ge­dim.
  

Aliddin dayi xoş geldi ğu

Alibni Suvaqilençe xurun uşaxar eçeşıni bageka sixbişıs ha­vaykananbı. Sayıd birdan uşaxaşinı sesbışılka Aliddin array­le­na mani bağeka. Aliddinni harayle uşaxarharna sa suralka hixu. Uşa­xaşini sanqun çarıxna bağ aşmiş vuxa axana hocome ha-as. Aliddin cuska hirxılme hocome ehes axu zarada xıl hotku eyhen:

• 
  Aliddin dayi xoş geldi ğu.
  

Man cuvab Aliddinni hamnime xoşeka kayle, uşaxış uba hı-ı eyhen:

• 
  Ay sağ ol, ay sağ ol, bax hina yuqna, ğu mer arı sıxbı he-e.
  

Aliddin dayı, xoş gördük

Köhnə Süvagildə uşaqlar alma oğramağa gedirlər. İlin ən yax­şı vaxtında Aladdin bunları görüb dala düşür. Aliddindən nəin­ki uşaqlar böyüklər də qorxurdular. Uşaqlar haray-həşirlə qaç­mağa başlayırlar. Uşaqlardan birinin çarığı ayağından çıxır və dayanmalı olur. Aliddin ona yanaşanda uşaq nə edəcəyini bil­mir. Və ona görə də əlini uzadıb:

- Aliddin dayı, xoş gördük .

Bu söz Aliddinin o qədər xoşuna gəlir ki, üzündən öpüb de­yir:

- Ay sağ ol, ay sağ ol, bax sən çox yaxşı oğlansan, sabah da gəl, alma oğra.
Yığni bıtağıl kok deşda

Sa yiğıl Asvar sa işığ deşdı adamis hanbar exe. Sa kıdıkni yi­veyska hibxırme uvhin sikınin kıdıkar oxanas. Har kıdıkıs işığ de­şunqe Asvarıkle eyhen:

• 
  Qare çoci hayna yuqbaye, hayinçe kok dişe.
  

Axıre Asvar bezmısxa eyhen:

Qare çoci yigni suralinbı qırqınbı yuqunbuvud.

Sən olan budaqda qurd yoxdur

Günlərin bir günü Asvar kor bir kişi ilə yol yoldaşı olur. Bir əzgil ağacına çatanda dedilər bir az əzgil yeyək. Hər əzgili qo­pardanda kor əzgili Asvara göstərib deyir:

• 
  Ədə, qardaş, bu əzgildə qurd varmı, yaxşıdırmı?
  

Axırda Asvar dözməyib deyir:

• 
  Ə, qardaş, sən oturduğun budaqda heç qurd yoxdur.
  

Mısayı ikkan alxıle

Sa yiğıl Asvar cuna hanbaz Aliddinıka sana sa çoleni vo­bun­bu. Mikadava Asvare osbı sı-ı uçağ kaha. Sayıd birdan ka­ne­dın taxılın çolud alışmışexe.

Mani xivun insanar kurakbışka, yababışka hoharanbi hinbi do­tasva. İnsanar hivixarme Asvar saki eyhen:

Ay beynavabı, şu hudura çol tətke-e, şalme mısayi ikkan al­xile.

Bizi sabah döyərsiz

Bir gün Asvar dostu Aliddinlə çöl ilə gedirlərmiş. Soyuq ol­duğu üçün odun yığıb ocaq qalayır. Birdən od yaxındakı taxıl zə­misinə keçir. Bunu görən kənd sakinləri bel, yaba ilə düşürlər bunların dalınca, bunları döysünlər. İnsanlar onlara çatanda As­var qayıdıb deyir:

• 
  Ay dəlilər, siz gedin tarlanı söndürün. Bizi isə sabah da dö­yə bilərsiniz.
  

Kallene badal hı-ı?

Asvarıkle sa sıxnarinı məhəlle cona avquna zer qaycu xani iye­sikle eyhen:

• 
  Qare ğu hayni zeran kallene badal hı-ı?
  

Xani iyese hocome ehes axu eyhen:

• 
  Qare Asvar zerın kalle badal ha-an karne hocona ğu ey­he.
  

Asvare eyhen:

• 
  Qare çoci aqar mana vuşda zerni na-as hişdi zeran kalle mançil vod?
  

Başını dəyişmisən?

Asvar bir inək oğrusunun evinə qonaq düşür. Həyətə girən ki­mi görür ki, onların itmiş inəyi burdadı. Asvar ev sahibindən so­­ru­şur:

• 
  Qardaş, sən bu inəyin başını dəyişmisənmi?
  

Asvarın bu sualından pərt olan ev sahibi deyir:

• 
  Yox Asvar, heç inəyin başını dəyişmək olan şeydirmi?
  

Asvar inəyin yan-yörəsinə baxıb deyir:

- Onda bəs əgər bu sizin inəkdirsə, niyə bizim inəyin başı onun üstündədi?
Hizin kar hele

Sa yiğıl Asvar Suvaqıli Seyid məəllimni xaka mihman aray­le. Asvare eyhen:

• 
  Qare Seyid məəllim insan mihman arıme işlemişexena deş.
  

Xani iyese Asvar horacınva eyhen:

• 
  Qare Asvar hasrenla sa teze zəifa hey-ı vorna, manava sa xu­va, həşte mana kanserteka arkın, mana kiyelesse hin baruq tamı-ı dexe vay həlina yizdıd-yığ-nid.
  

Asvara zarada eyhen:

Qare çoc Seyid manke zara ixe zas otxanan hele arkın me­bın­bışıs mihman axas.

Yeməyimi ver

Bir gün Asvar Suvagildə Seyid müəllimin evinə qonaq gə­lir. Asvar deyir:

• 
  A kişi, Seyid müəllim, insan qonaq gələndə də işləyərmi? Düş­sənə aşağı.
  

Evin sahibi Asvarı ötürmək bəhanəsi ilə deyir:

• 
  Ay Asvar, qardaş, vəziyyət sən deyən kimi deyil. Bir təzə ar­­vad almışam, itin birisidi. İndi o, konsertə baxmağa gedib, əgər o gələnə qədər mən bu barını tikib qurtara bilməsəm, vay ha­lımıza tamaşa elə.
  

Asvar tez deyir:

• 
  A kişi, Seyid qardaş, düş aşağı, onda mənim yeməyimi ver, o it gəlincə mən başqa evdə qonaq qalım.
  

Dilençike kar ıkkan?

Asvar med sa yiğıl Seyid məəllimna mihman ixa. Xani içe­şe Asvarıkle eyhen:

• 
  Qare Asvar hinna torbe hocona vodun. Sikının kanfitbı he­len şas.
  

Asvare zaraba mana torba düqul hav-u eyhen:

Qare Seyid hayinbı himeqa beynava içeri, heç insane di­len­çike kar hekkaye.

Dilənçidən nə umur?

Asvar yenə bir gün Seyid müəllimin qonağı olur. Evdəki qız­lar Asvarın dağarını göstərib deyirlər:

• 
  Ədə, Asvar, dağarda nəyin var? Bir az konfetdən, pe­çen­ye­dən ver bizə.
  

Asvar tez dağarı qolları arasında gizlədib deyir:

• 
  A kişi, Seyid, bu sənin qızların nə dəli şeylərdi. Heç adam dilənçidən də pay umarmı?
  

Sı-iyid rəhətda deş vodun

Sa yiğıl Asvarikle eyhen:

• 
  Qare Asvar hayni dünyeyl vale rəhətna deşur, ğu sı-ı gu­nad otxanan. Uşaxar deş incika-ana, zəifə deş.
  

Asvare eyhen:

• 
  Ay beynavabı şokle man sıiyıd qed rəhətda qimece.
  

Yığmaq da asan deyil

Bir dəfə Asvara deyirlər:

• 
  Asvar, vallah, bu dünyada səndən xoşbəxt adam ola bil­məz. Dərdin – sərin yox, arvad-uşağın yox, özün yığdığını özün ye­yib dolanırsan.
  

Asvar deyir:

- Ay axmaqlar, siz o dilənməyi nə asan görürsünüz.
Kalle neçeysna koyşar

Sa yiğıl Asvar dellakıska arı eyhen:

• 
  Qare coçi neceysna kalle koyşar?
  

Dellake zarafatıs eyhen:

• 
  Asvar çoci vas beş mantes. Asvar zara cıqayle qalxmışxa ey­hen:
  

Ay çoc gu beynavane, haşa Suvaqıleşe əməlemeqana davar elli kapikıs koşar. Ğu hizdı xudmeqani kalleys beş manat eyhe.
Neçəyə baş qırxırsan

Bir gün Asvar dəlləyin yanına gəlib soruşur:

• 
  Ə, qardaş, neçəyə baş qırxırsan?
  

Dəllək zarafatla deyir:

• 
  Asvar qardaş, sənin üçün beş manata.
  

Asvar tez stuldan qalxıb deyir:

• 
  Ay qardaş, sən dəlisənmi? Baxsana orda suvagillilər eşşək boy­da qoyunu əlli qəpiyə qırxırlar. Sən mənim yumruq boy­da ba­şı­ma beş manat oxuyursan.
  

Man ölumni vod

Sa yiğıl sa məəllim Asvarıka hoyhar şaharekani ıkka. Məəllim qer öqinmişexena karni vor. Hake Asvarıs fizikayke, kim­yayke sualbı hele. Asvare cavab kele deş. Sayıd Asvare məəllimık­le eyhen:

• 
  Bes man hocona ne vakie deş atsa, ne zakle?
  

Məəllim xəm-yığ fıkırlaşmış ıxa. Qırqınqe lağ hı-ı məəllim. Mani fıkren məəllim akan hı-ına hini dünyeyle. Asvar nak­bışeka arı eyhen:

Ay yazıx man ölumni vod, ne vakle, neyid zakle datsa.

O ölüm idi

Bir gün Asvar bir müəllim ilə piyada şəhərə gedirdi. Mü­əllim çox özünü öyən adam idi. Yol boyu Asvara fizikadan, kim­ya­dan suallar verirdi. Sonra Asvar müəllimə deyir:

• 
  Bəs o nədir ki, nə sən bilirsən, nə mən bilirəm?
  

Müəllim bütün yol boyu gecə-gündüz fikirləşir. Hamı mü­əlli­mi ələ salmağa başlayır. Bu fikir müəllimi dünyadan aparır. Asvar yolüstü müəllimin qəbrinin üstünə gəlib deyir:

• 
  Ay yazıq, o ölüm idi, nə sən bilirdin, nə mən.
  

Narahatra ımaxa

Sa yas cıqe Asvarık sataşmışebxa eyhen:

• 
  Qare Asvar hime zarayi ğu hini yas cıqabışka arayle.
  

Asvare mani adamin cuvab surak hassır eyhen:

• 
  Narahatra ımaxa, yığni ölikar ayresda.
  

Narahat olma

Bir yas yerində Asvara sataşmaq məqsədi ilə deyirlər:

• 
  A kişi, Asvar, nə yaxşı bu yas yerlərinə vaxtında çatır­san.
  

Asvar kişinin sözünü yarımçıq qoyub deyir:

Narahat olma, sən öləndə də mən gələcəyəm.
Zı telesükra vor

Sa yığıl Asvar kohne Suvaqılençe hoyharni kö. Sayıd yuk ma­şın ınsanaşıkan yanaşmışxa Asvarıska. Şofire Asvarikle ey­hen:

• 
  Qare Asvar ğu beynavane vor, maşin ola-ola naas piya­da­ra əlhə?
  

Asvare eyhen:

• 
  Qare coçi zı telesüqra vor, şoka huvaqasda vaxt deşda.
  

Maşıneni qırqunqe eyhen, həkeracar hayna beynavavur. Sa ha­vule maşın dame axu, qırqını yiğıl insanar mıssıba-mıkaba ma­şıne avxu.

İnsananaşe eyhen:

Şi beynava hısab ha-ana Asvar şale əkelikavur.
Mən tələsirəm

Bir gün Asvar köhnə Suvagildən piyada gəlirmiş. Birdən ar­xadan bir yük maşını ona yaxınlaşır. Sürücü Asvara deyir:

• 
  A kişi, Asvar, sən dəlisənmi, niyə maşın ola-ola piyada ge­dirsən?
  

Asvar deyir:

• 
  Ə, qardaş, mən tələsirəm, sizinlə oynayası vaxtım yox­dur.
  

Maşındakı camaatın hamısı bir ağızdan dedilər ki, vallah, hə­qiqətən bu dəlidir.

Bir xeyli keçmiş maşın selin içində qalır. Nə qədər elə­yir­lər­sə maşını çıxarda bilmirlər. Ac, soyuq havada maşının ya­nın­da qalmalı olurlar. Sonra hamı bir ağızdan deyir:

Bizim dəli hesab etdiyimiz Asvar bizdən ağıllı imiş.
Hina hizda qoharır

Sa yiğıl Asvar sa Suvaqılis mihman axu. Sayıd eçeşını ba­gen­çe uşaxaşın haraybı ıxa. Asvar xani iyesikasana uşaxaşıkab ki­na avaykan. Asvare akkini uşaxe eyhen:

• 
  Qare Asvar dayi zinayi ğu qoharbı vob, hasre zı dimeta.
  

Asvare zarada xani iyesikle eyhen:

Qare hina yizda qoharır, ma hina ğu dete, manasa zaska xa­le.

Bu mənim qohumumdu

Bir gün Asvar bir Suvagillinin qonağı olur. Birdən alma ba­ğından uşaqların harayı eşidilir. Ev sahibi ilə Asvar uşaqların da­lınca düşür. Asvarın tutduğu uşaq deyir:

• 
  Asvar dayı, biz sizinlə qohumuq, məni döymə.
  

Bunu eşitcək Asvar ev sahibinə deyir:

- Bunu sən döyərsən. Bu mənim qohumum çıxdı, o birisini mə­nə ver.

Cennet zas hele

Za yas cıqe molle eyhen:

• 
  Ey millet, har musurman hini dünyeyl qırqıni əzab-əziyyatıs dözmuşebxes vukkan. Musurmanın hambaşin dünye şen­sa vodun. Zı eyhenbı aqar şu he-e manke cennet vuşun vo­dun.
  

Asvare mollaykle eyhen:

• 
  Qare molla ğu hini dünyeylın cennet şas hele, şenisa dün­­yeylın vas alete.
  

Cənnəti ver

Bir yas yerində molla deyirdi:

• 
  Ay camaat, hər insan bu dünyanın əziyyət və zillətinə döz­­məlidir. Hər kəs mənim dediklərimi eləsə cənnətə gedəcək.
  

Asvar mollaya qayıdıb deyir:

- A molla, sən bu dünyadakı cənnətini mənə ver, o dün­ya­da­kı cənnəti sən götür.
Qeb insanarıbva ehecın

Sa suvayle cığrıke alla əni vor. Sayıd ilakkana Asvar xərra hişana-a oni cığrıle cuni suralkavur sallamışxa. Mani adame Asvarıkle eyhen:

• 
  Qare Asvar ğu şavukana hamme xərra hişana-a?
  

Asvare eyhen:

Qare çoc hasrede canavaraşe qeb insanar vuxayla ehecın.

Çox adam olduğu bilsin

Birisi dağ cığırı ilə gedirmiş. Birdən görür ki, Asvar haray- hə­şirlə yuxarı cığırla ona tərəf gəlir. O kişi Asvara deyir:

• 
  Ay Asvar, sən kiminlə ucadan danışırsan?
  

Asvar deyir:

- Ay qardaş, qoy canavarlar elə bilsin, burada adam çoxdu və yanıma gəlməsin.
Beynavayke əkelnana kalma

Sa insane Asvarna yazux hav-u eyhen:

• 
  Qare Asvar çoci ğu tekra axa. Ğu tekra, şena Lələr tek­ra, hamna hey-ı sa cıqe axe.
  

Asvare eyhen:

• 
  Ay çoc man nəxüdna ixes, şena işığ deşda, zı me bey­na­va.
  

Dəlidən doğru xəbər

Bir nəfərin Asvara yazığı gəlib deyir:

• 
  Ay Asvar qardaş, elə tək yaşayırsan. Lalə arvad da tək­dir, onu alsan və bir yerdə qalsanız yaxşı olar.
  

Asvar deyir:

- Ay qardaş, o necə olacaq, o kor, mən dəli.
Huşşuna rəhməteka arkın?

Şehid dayi sa yiğıl kolxoz sadrini kabinete arı dua hole. Hi­na kabinetene insanaşe qaf surak hivacı dua qəbul hav-u. Qır­qın­bışıkle həməxüd asaxa sadrına insan rəhməteka arkın.

Sadre yavaşda eyhen:

• 
  Qare Şehid huşşuna rəhməteka arkın?
  

Şehid daye eyhen:

Na-a sadri xabar deşdane kolxoz rəhməteka atkın.

Ölən kimdi?

Şəhid dayı bir gün kolxoz sədrinin otağına girib dua verir. Kabinetdəki adamlar söhbətlərini kəsib duanı qəbul edirlər. Ha­mı elə fikirləşirlər ki, ölən sədrin yaxın adamıdı. Dua qur­taran­dan sonra sədr yavaşca deyir:

• 
  Ay Şəhid, rəhmətə gedən kimdi?
  

Şəhid deyir:

• 
  Nədir, sədr, xəbəriniz yoxdur, kolxoz ölüb.
  

Merunquka ileka

Asvare sa zəıfayna şıkıl tersinaba divarıke asmış hav-u. Cu­na qohar arı mançika ilakkı eyhen:

• 
  Asvar çoci naas hini fağırdina şıkıl hinəxüb asmış hav-u?
  

Asvare eyhen:

• 
  Qare mana düzzüra asmış heyime merunquka ileka.
  

Başqasına baxır

Asvar bir qadının şəklini divardan başıaşağı asır. Onun qo­humu bunu görüb soruşur:

• 
  Asvar qardaş, niyə bu yazığı başı aşağı çevirmisən?
  

Asvar deyir:

- Ay kişi, elə düz asanda o, başqasına baxırdı, mən də belə asdım.
Sixnari vuşşuna?

Adamer sabinı sa cıqe xivıni molle eyhen:

• 
  Qare mani hişdi qəbristanlığençe karbı iqal, kurakbı, ya­ba­bı, sementın meşukbı.
  

Şehid daye zarada eyhen:

• 
  Ay molla, na-as ğu sixnari menni ciqe tabal ha-a. Qare six­nari Nuri hamacardişde vorna.
  

Molla eyhen:

• 
  Qare Şehid öqecar kikinı insane nəxüdna sixbı ha-as.
  

Şehid daye eyhen:

• 
  Bes molla ğu dişdi eyhe insanın daimi dünye şensa vo­dun, şa-ab şu dehdab yuqba yaşamışebxes.
  

Oğru kimdi?

Camaat yığışan bir yerdə kəndin mollası deyir:

• 
  Ay kişilər, bizim qəbristanlıqdan şey-şüy itir: bel, sement ki­sələri, bilmirəm hara gedir?
  

Şəhid dayı tez deyir:

• 
  Ay molla, sən niyə oğrunu başqa yerdə axtarırsan. Oğru Nu­ru orda qəbiristanlıqda deyilmi?
  

Molla deyir:

• 
  Ay Şəhid, çoxdan ölən adam necə oğru ola bilər?
  

Şəhid dayı deyir:

- Molla, bəs sən bizə demirdinmi, insanın daimi dünyası odur, bu dünya müvəqqətidir?

Nəxürna mana vaka hişanı-ı

Sa yiğıl xivıni molle Asvarıkle eyhen:

• 
  Hizdi rəhməttıx dekke zakle nikık uvhin ğu cus 100 (yüz) manat borclura vor.
  

Asvare eyhen:

• 
  Qare yiğna dek keçmiş ıxayni sa həftəyle zı harkın mana yüz manat sakal havuna.
  

Molle eyhen:

• 
  Ğu nəxüdna ölis pıl hivvu?
  

Asvare eyhen:

Ölu vakasana nəxudna hişan hı-ı, həməxüdud zı pıl sakal hı-ı.

Yuxuda necə danışıb

Bir gün kəndin mollası Asvara deyir:

• 
  Mənim rəhmətlik atam yuxuda mənə dedi ki, sən ona yüz ma­nat borclusan.
  

Asvar deyir:

• 
  Ay kişi, atan öləndən bir həftə sonra aparıb onun pulunu ver­mişəm.
  

Molla deyir:

• 
  Sən ölüyə necə pul vermisən?
  

Asvar deyir:

- Ölü səninlə yuxuda nə təhər danışıbsa, mən də elə bor­cu­mu vermişəm.
Xolle senna axas

İnsan basdur ha-ani ciqe sa adame eyhen:

• 
  Qare Şehid ilekke sikınni vaxtal himeqana insani keçmiş ıxa.
  

Manisa adame eyhen:

• 
  Zakle şu ehes əxəs deş, zı hala sa 40 sennar axasda.
  

Ma­nisa adame Şehid dayikle eyhen:

• 
  Qare Şehid hayna sa 40 sennar axaye?
  

Şehid daye eyhen:

Hayni basdur hı-ini adamina zəifa hinqus are çetinra 5 sen­nar axa.

Beş il yaşayar

Qəbiristanlıqdan qayıdan biri deyir:

• 
  Ay kişi Səhid gör bir-iki ildə nə qədər adam ölüb.
  

İkincisi deyir:

• 
  Mən sizi deyə bilmərəm, mən bir 40 il də yaşayacağam.
  

Üçüncü adam Şəhid dayıya deyir:

• 
  Şəhid dayı, baxsana, nə deyir, bundan sonra bir 40 il ya­şa­ya bilərmi?
  

Şəhid dayı deyir:

- Bu ölənin arvadı ona getsə, çətin ki, 5 il də yaşasın.

Plav opxan

Sa yiğıl Asvar xənni torbaykasana kuçeyke alla əni vor. Ada­meşıni sanqe eyhen:

• 
  Qare Asvar hayni torbe hocona vodun?
  

Asvare eyhen:

• 
  Qare haşa Usta İbadullayni məhəlle davatbıyi, qırqınar pi­yanra sa suraki axu. Zınar du-ur plavın toxxa avxunab hay­ni­tor­beka sav-u. Hasre sinqə arini mihmane zı hambaşe plavub op­xan­va ehecın.
  

Plov yeyirəm

Bir gün Asvar belində bir torba ilə gedirmiş. Birisi bunu gö­­rüb deyir:

• 
  Asvar, bu torbada nə var?
  

Asvar deyir:

- Usta İbadullanın həyətində toy var idi, hərə bir tərəfdə ya­tıb qalmışdı. Mən də doyunca plov yedim, qalanını da torbaya yığ­dım. Bizə gələn qonaq elə bilsin ki, mən həmişə plov yeyirəm.
Hizın lit alle

Sa yiğıl Şehid dayi xəmde xaka əni vor. Sayid darvazayle mə­­həlleka ices ıkkanme sa qer hişane-ani zəife mana qafıs yavaş ha-a. Xərni qade qed dekkilka onu-u, amma hini zəife qaf tama-a deş. Axıre Şehid daye yşaxıkle eyhen:

• 
  Ay bala, Taci hizın Lit alle zı dehe hina axas qina xəm­de.
  

Yapıncı gətir

Bir gün Şəhid dayı axşam evə dönürmüş. Elə çöl qapı­sın­dan içəri girmək istəyəndə bir çox danışan arvad onu söhbətə tu­­­tur. Böyük oğlu onu çox çağırsa da, arvad əl çəkmir ki, çək­mir. Axırda Şəhid dayı evə tərəf qışqırıb deyir:

• 
  Ay bala Taci, mənə yapıncı gətir, deyəsən, burada qalası ol­dum.