Azsayli xalqlarin folkloru


Banavuş (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11)



Yüklə 1,45 Mb.
səhifə9/13
tarix11.03.2018
ölçüsü1,45 Mb.
#31143
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   13

Banavuş (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11)

Naa qivxı mıqal qardan,

Kolek avudun banavuş?

Deşxey darey vobvu Vatan,

Duşmanıxa qaa karqış?
Bənövşə (mahnı) (S: 11; Tr:11)

Kol dibində bitən bənövşə,

Niyə boynunu bükmüsən?

Olmaya Vətən darda qalıb

Yoxsa düşmənmi qarğıyıb Vətənə?
Laylabı81 (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)

Laylalar (S: 12; Tr: 12)
Gimeşşe, dixav, gimeşşe,

Dek bazareka arkın.

Heştile kalesta

Vas çərəna qaççi ables,

Kişmiş alles,

Qurt alles.

Gimeşşe, dixav, gimeşşe

Qalixe, dixav, qalixe.


Ağlama, oğlum, ağlama,

Atan gedib bazara.

Bir azdan gələcək.

Sənə qırmızı papaq gətirəcək.

Kişmiş gətirəcək,

Köynək gətirəcək.

Ağlama, oğlum, ağlama,

Yat, oğlum, yat.
Gimeeşe, yişav, gimeeşe,

Yığna çoci bakeyka arkın.

Vas nisse alles.

Maqaş ables.

Trukkay ables.

Gev ables.

Misva ables.

Gimeeşe, yişav, gimeeşe

Qaliyxe, yişav, qaliyxe.
Ağlama, qızım, ağlama,

Sənin qardaşın fermaya gedib.

Sənə pendir gətirəcək.

Sənə məgəş82 gətirəcək.

Sənə trukkay83 gətirəcək.

Quzu gətirəcək.

Çəpiş gətirəcək.

Ağlama, qızım, ağlama,

Yat, qızım, yat.
Uvhibi (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)

Nazlama (S: 12; Tr: 12)
Qareşe – adeşe kulfatbi yıkəl avtul ha-an uvhibı:

Həmpələn, bəmpələn,

Pəbəlbişə avaykına bozalay.

Yed xava deş,

Dek xava deş.

Xudva-xıle mıkey deş.

Miz hole hirxima koxe

Bıt hele rihen kexe.

Day-day bala, day-day84.
Qoca qarılar uşaqları bellərinə bağlayıb oxşayardılar:

Həmpələn, bəmpələn85,

Qar-qabığın içindən tapılan ləpə,

Anası evdə yoxdur,

Atası da evdə yoxdur.

Evin açarı da əlimdə yox.

Dil verirəm, sürüşkən olur,

Quyruğunu verirəm, tüpürcək olur.

Lay-lay bala, lay-lay.

Kulfatbışın şeirbı

Bissi (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 13)

Şeir opkunna Valeh Qamzat
Bissi, bissi, boltasi,

Bissi, yuqba dotasi.

Şinqə yokuble sabı,

Sa yed, sa dek, balabı.

Çika ilakka baba,

Avka dabaççe qaba.

Bisser qabal qadayxan,

Öqelka kadin oyxan,

Hivacesda həyvane

Qoybu ha-a ayvane.

Uşaxar çil alivku,

Harunqe cusda avku,

Xıleppı datsı çərbı,

E(Э)hesın kodu kərbı,

Yedaşe ha-a haray.

Mer baba kexe curay

Babe çis datsbı ha-a,

Qadınbıd aka sa-a.


Uşaq şeiri

Pişik (S: 13; Tr: 13)

Şeirin müəllifi Valeh Qamzat
Pişik, pişik, ay pişik,

Sən nə yamansan, pişik.

Bizdə evdə gördü var,

Ata, ana, balası.

Ona baxır babası,

Yerdə gözəl xalçası.

Pişiklər oyun oynar,

Yorulmur heç balası.

Saxlama bu heyvanı,

Batırarlar eyvanı.

Uşaqlara əyləncə

Hərə seçib birini.

Üst-başı tüklə dolu,

Elə bil dəri yolub,

Analar salır haray.

Baba qalır narazı.

Çox oxşadır babası,

Evə gəlir hamısı.


Tapmadjebı (Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 12)

Tapmacalar (S: 12; Tr: 12)
Kapaq ıxayed, vudj kumkum deş. Xiney vuxaeyb, vudj ba­luğ deş (Bağa)

Qapağı olsa da özü qazan deyil, suda yaşasa da balıq de­yil

(Tısbağa)
Xebba işlemiş vooxe, akkani yıkal qudmiş vooxe (Xırıs)

Çox işləyir, amma buna baxmayaraq özü qapının dalında yaşayır

(Süpürgə)
Yişdi xivey sa izdağ vorna, xabı-xabiynbişike kux ğaa

(Bulax)

Bizim kəndimizdə bir gəlin var, gələn-gələn bunu öpür

(Bulaq)
Xivey iykaran yivan karın mayzar (Sadj)

Kənddə gəzən qara dəmirdən örtük, önlük (Sac)
Kodle xart, çil uğa koçe, koçeyl uğa kabax, kabaxal uğa çalaq, çalaqayid tsebı. (İnsan)

İki haça, haçanın üstündə dağar, dağarın üstündə qabaq, qabağın üstündə meşə, meşənin üstündə də keçi (İnsan)
Tsaey qideyxanan, xiney kidyaykanan (Mık)

Odda yanmır, suda da batmır (Buz)
Xaybişey ilexa, şakarık akar, çiel qexa (Yiz)

Göydən uçur, qəndə, şəkərə oxşayır, yerə tökülür. (Qar)
Kelbı deş kadaaxvanas, xılibı deş alivxas, çile ekna deş ğar suralxa ğivxaras (Fıkır)

Ayaqları yoxdur qaçsın, qanadları yoxdur uçsun. Özündən də iti gedən yoxdur, hər tərəfə çatsın. (Fikir)
Koble xiv, çini arayl suva (Ulebbı, xov)

İki kənd, arasında da dağ. (Gözlər və burun)
Kılna çorba, kıdimna djavqvaraba (Kıe)

Yayda bozdur, qışda isə ağdır. (Dovşan)
Yokuyre çodj sa daxak avub (Stol)

Dörd qardaş bir damın altında (Stol)
Xurdjunbı aka, mihman qaka (Kuk)

Xurcunları içəri, gətirən qonağı çölə (Qaşıq)
Sa korana, vudje aazırbına vakabı uxuyxan ğaa

(Vaz, xanebı)

Bir çoban var, minlərlə qoyun otarır (Ay və ulduzlar)
Ğammaşe qale, amma kyoğals vooxe deş (Miz)

Həmişə ağızdadır, amma udmaq mümkün deyil (Dil)

Koni qoleni ğixiyalla kamış alyaa (Kaşbı)



Iki gölün ətrafında qamış bitir (Qaşlar)

Zı alhəna vucub alhəna, zı ulyoyzarna vucub ulyozarna (Ə: 11, s: 30; Tərcuma hı-ına: 13) (əq)



Mən gedirəm, o da gedir, mən dururam, o da durur (Ə: 11, s: 30; Tr: 13) (kölgə)
Sa kar vodun mık haaangə kok eyxen (tıbıç)

Bir şey var ki, oynayanda kökəlir (cəhrə ipi)
Zı valxa sa tapmadje alebçes, daatsavxae sayib alebçes (Xa­bar­bı hı-ına va Tərcuma hı-ına: 11) (Kev)

Mən sənə bir tapmaca deyəcəm, bacarmasan, bir daha de­yə­cəm (S: 11; Tr: 11). (Duz)
Zaka sa yats vobna: kalibxuyni djiqe ok alele deş

(Tsa, udjağ)

Bizim bir cöngəmiz var, yatan yerdə ot bitməz.

(Od, ocaq)
Şaxab sa yats vobna: bıttike ivkdavku, yitseyxa ooçe deş

(Kuk)

Quyruğundan tutmasan içəri daxil olmaz. (Qaşıq)
Şaxab sa yats vobna: aluğyka ooçena, aluğ dena xiğooçena

(Kuk)

Bizim bir cöngəmiz var, yəhərlə içəri daxil olur, yəhərsiz çölə çıxır. (Qaşıq)
Şaxab sa yats vobna: xevaka ooçena, xev dena xiğooçena

(Kuk)

Bizim bir cöngəmiz var, yüknən içəri daxil olar, yüksüz, yü­­künü boşaldıb çölə çıxar. (Qaşıq)
Dyunyeyl sa kar vodon, man qırqınçis ıkkan vodon (Do)

Dünyada elə bir şey vardır ki, o hamıya gərəkdir. (At)

Kumkum ooxan, qırsıbı ğooxar (Xurma)

Qazanı yeyirlər, xəngəli tullayırlar. (Xurma)

Dekke çaruxbı alyaasse, dix bazareyxa ğiyxarna (Kuma)



Atası çarıq geyincə oğlu bazara gedib çatar. (Tüstü)
Karni yitsaey djaqvarana yats (Tsabıl)

Qaranlıq damda ağ cöngə (Şabalıd)
Veybar ıxaeyd, çisse iyxvas axa deşod (Kirpi)

İynəsi olsa da, özü tikə bilmir (Kirpi)
Dekkaaşin uvhiybı (E: 4)

Atalar sözləri (Ə: 4)
Ərab mihman eyxhengun akka axtıda ıkkan

Qonağı ərəb olanın qapısı ğen gərək
Gılina umoyzar, qıdimna humoyzar

Yayda yorulma, qışda boylanma
Sabır insanın abır, cabır şahrayn abır

Səbir insanın, hasar küçənin abrıdır
Bixin aqa hetsa

Kərki içəri yonur
Vəqə vəqəni gelike, tse, tseni gelike gyuvaaxan

Qoyunu qoyun ayağından, keçini keçi ayağından asarlar
Sa xıleka xhıta hoole, manisa xıleka ərdıqa ilyakka, ko­­kavxha­ye va

Bir əli ilə arpa verir, o birisi ilə quyruğunu yoxlayır gör­sün, kökəlir, ya yox
Bissiyin pətəx çurunulqa hidiyxharangə, çurunus eva vod ıxa va eyhe

Pişiyin pəncəsi ətə çatmayanda, deyir – iylənib
Gılina xoçeyle qəyqənna, qıdimna qərçini çatuyle qəyqən

Yayda ilandan qorxan qışda ala çatıdan qorxar
Suva çank eeqa ooxhana deş, ooxhangab qoyid gel sanad exha

Tülkü tələyə düşmür, düşəndə də iki ayağı birdən düşür
Xhanel dexhayle qiyğa, kiiyn ilyozaras deş

Quyuda su olmasa, tökməklə sulu olmaz
Dama gidevcu xılibı qimiykar

Çayı görməmiş çırmalanma
Katseeqa etuyn kukeeqa qaylen

Qaba tökülən qaşığa gələr
Qənaka alivxuna goruiylqa gyooxana

Qarğa ilə dost olan, zibilə düşər
Hicoone, vəş vəqə gazanmiş havuna xhinne vor galirxhu

Nə uzanıbsan, elə bil yüz qoyun qazanıbsan
Bissiys hivaaquy, qovas qivkuy

Pişik üçün oyun, siçan üçün ölüm
Gafni yiqneeqa qına gavkku

Söhbətin ortasına keçi buraxdılar
Şal giyşaranbı xhinne iviykar

Şal toxuyan kimi gəzirlər
Avtulnacab gyootana

Bağlını döyərlər
Kafanıqa cib deş eyxhen

Kəfənin cibi olmaz.
Xhyan qakkyavhiyn yöxxə.

Suyu kəsilmiş dəyirman
Gidyootuni şaltukuke birinz vooxhena deş

Döyülməmiş çəltikdən düyü olmaz
Dyakkiyn quqar menni şiteyni akvee ağaanbı

Ququ quşu yumurtalarını başqa quşun yuvasında çıxarır
Tserra hambaz, qiyğa yək

Əvvəl yoldaş, sonra yol
Yizın kar zaka aldaxan hımaa (Xabarbı hı-ına va Tər­cu­ma hı-ına: 11)

Mənim malımı mənimlə dalaşdırma (S: 11 və Tr: 11)
Dalı qozet haana insan yıkal axvana deş

Arxanı gözləyən igid heç vaxt uduzmaz
Qudj xidyaalesdi işilxa imeçi

Bacarmadığın işə girişmə
Seyikva balaqeyxa kimeçe

Ayı ilə çuvala girmə
En xerna duşman naps vodon

İnsan üçün ən böyük düşmən nəfsdir
Sa tapıke suva deş vooxena

Harda bir təpə varsa o dağ demək deyildir
Sa yivıke çalaq deş eyxen

Bir ağacla meşə olmaz
Demirçiy çika dena eyxena

Dəmirçinin bıçağı olmur
Havuna pisvalla djaza dena aaxvana deş

Həyatda pislik eləmə, pislik heç vaxt cəzasız qalmaz
İtv-itv vu ivqoyka qal ittu xexe deş

Bal-bal deməklə ağız şirin olmaz
Xav haana xunaşe yexena

Evi ev eləyən qadındır
Xaana baraka akelnana xunaşe vorna

Evin bərəkəti ağıllı qadındır
Akelnana xunaşe adamiyna baxt vobna

Yaxşı qadın kişinin bəxtidir
Akelnani xunaşeyka pisda adamiy eyxena deş

Ağıllı qadının pis əri olmaz
Akelnana xunaşe adamiyn saqın xıl vodon

Ağıllı qadın kişinin sağ əlidir
Yuqun do xebna devlet vobna

Yaxşı ad ən böyük dövlətdi
Yuqun do yuqni işbişe adaylen

Yaxşı ad əməllə qazanılar
Adamiyn djuvab sa eyxen

Kişinin sözü bir olar
Dekkis, edis dexana, şavus djar ixes deş

Ata, anaya oğul olmayan başqasına da ola bilməz
Djuni djanas dexana, merunkxusur ixes deş

Özünə xoş gəlməyəni başqasına rəva görmə
Yişo citana yugna, tü xiliyna (Ə: 11, s: 30)

Nitq qısa olar, ip uzun (Ə: 11, s: 30)
Okani kokal ok alele, mağani kokal – mağa.

Otun kökündə ot bitər, gicitkən kökündə isə gicitkən
Yıkbışın əkanabı, qimqayn qafbı, ixayn karbı

(Xabarbı hı-ına va Tərcuma hı-ına:13)

Lətifələr, gimgə söhbətləri, olmuş əhvalatlar

(S: 13 və Tr: 13)
Neni karavanena

Letifna dek məllimni vor. Sa yiğıl dekke Letifıkle eyhen:



  • Qare Letif ğu dehe xerna qade vor, sa karavane xoraq he-e.

Dek arkınme Letife qırqın karavanbı siinbı. Manbı cuni ke­merık aytıl texnikumeka arkın. Xəmni harayka dekkıkle ey­hen:

  • Qare daday hayinçinı nençena xoraq ha-as?


Hansı qazanda bişirim

Lətifin atası müəllim işləyirdi. İşə gedəndə atası Lətifi ya­nı­na çağırıb diyir:

  • Bala, bax, bir azdan ocağa qazança qoyarsan. Mən gə­lin­cə su qaynayıb hazır olsun ki, gəlib tez yemək bişirə bilim.

Lətif evdə nə qədər irili-xırdalı qazan varsa, bir yerə yığdı. Bil­mədi hansında su qoysun. Bütün qazanları kəmərinə taxıb ata­­sının yanına yollandı. Döymədən qapını açıb deyir:

  • Ata, bunların hansında yemək bişirəcəksən?

Zas sə-ət ıkkan

Hambaşe Letife karbışıs istolulka sabıme eyhen:



  • Qare daday ğu mısana kikas?

Dekkis Letif qerni ikkan. Mısacad Letifni xatrek setu deş:

  • Ay bala, zakle ehes əxəs deş, mana Allahna iş.

Letife har xaraqıs sabıme med man sual hele. Axıre dek bi­zar­xa eyhen:

  • Qare Letif na-as hambaşe ğu hayin sual hele.

Letife eyhen:

  • Qare zas haman yiğın sə-ət ıkkan.


Ata, sən nə vaxt öləcəksən?

Lətif atasından hər gün yemək vaxtı soruşarmış:

  • Ata, sən nə vaxt öləcəksən?

Atası isə heç xətrinə dəyməz, gülə-gülə deyərmiş:

  • Bilmirəm, bala, bu Allahın işidir.

Axırda günlərin bir günü Lətif yenə o sualı verir. Atası ma­raq­la soruşur:

  • Ay Lətif, mənim ölməyimi niyə elə tez-tez soruşursan?

Lətif deyir:

  • Mən o saatı istəyirəm.


Şavna zeri micaqba?

Sa yığıl hanbazaşe eyhen:

- Letif, hişda zer huşunçile micaqba.

Hanbazaşıni mani cuvabın Letif deşşe ali-ı. Letife xəmde la­qaran ranq adı zer ranqlamış hav-u. Hambazar sav-u eyhen:



  • İlake həşde şavna zeri micaqba.


Kimin inəyi gözəldi?

Həmişə uşaqlar Lətifə deyirdilər:

  • Lətif, bizim inəyimiz sizinkindən gözəldir.

Uşaqların bu sözü Lətifə çox təsir edir, onu ağladır. Axır­da göy rəngli yağlı boyanı götürüb yatdığı yerdə inəyi rəngləyir. Sonra uşaqları çağırıb deyir:

  • Gəlin indi baxın, kimin inəyi daha gözəldir?!

Ğu huşşuna?

Axıre qoharbı sa fıkrelka kabı eyhen. Mani Letifıs istağ he-es yikkan. Davatbı hı-ı istağ Letifni xaka arçu. Letife eyhen:



  • - Ğu huşşuna, hocona eyhe?

İstağe eyhen:

  • - Qare beynava, zı yiğna istağ vorna.

Letife şadra eyhen:

  • Ha ğu hişda qoharva sinqə arı.


Sən kimsən?

Gəlin gətirəndən sonra Lətifi gəlinin yanına aparırlar. Lə­tif gəlinin ətrafında fırlanandan sonra deyir:

  • Sən kimsən?

Qız cavab verir:

  • Ay dəli, mən sənə gəlin gəlmişəm.

Lətif razı halda diyir:

  • Hə, onda sən bizim qohumsan deyə bizə gəlmisən.


Zı ayaykı deş

Sa yiğıl Letife kuçeyni uşaxaşika gizlənpaç oyunni hu­va­qa. Letif coni dame axure düqulxa. Qirqıni xəmde xabınbışe Le­tif tabal hı-ı.

Manisa yiğıl Letif axure aveke. Hala qer şadra eyhen:


  • Şavuklecad zı avaykı deş.


Heç kim məni tapmadı

Uşaq vaxtı Lətif küçə uşaqları ilə gizlənpaç oynayırdı. Lə­tif evə gəlib damda (tövlədə) axurun içində gizlənir.

Bütün gecəni evdəkilər Lətifi axtarırlar. O biri günün sə­hə­ri Lətifi axurda tapırlar. Hələ çox sevincək halda deyir:

- Heç kim məni tapa bilmədi.
Şençe sakal hı-ı

Letifni dekke mayıni vusa cun bağni sulamış ha-a. Le­ti­fık­le eyhen:



  • Qare Letif ğu hayna ilekke mebınbışe hişın san sakal hı­maacın.

  • Sıkınni vaxtale dek ilakkana med şan menni suralkavud sakal hı-ı. Dekke Letifikle eyhen:

  • Qare ğu hama ola-ola na-as şan menni suralka sakal ha-as hassır?

Letife eyhen:

Qare ğu zakle hayin ciqa haqu, şenbişe şençe sakal hı-ı.


Suyu oradan kəsdilər

Lətifin atası yay vaxtı bağçanı sulayırmış. Lətifə deyir:

- Lətif, bala, sən bura bax, başqaları suyu kəsməsin.

Bir vaxt sonra atası gəlib görür ki su başqa yerə axır. Ata­sı Lətifə deyir:

  • Adə sən orada ola-ola suyu başqa yerə axmağa niyə qoy­mu­san?

Lətif deyir:

- Ata, sən buranı gösdərdin, suyu isə o biri tərəfdən kəs­di­lər.
Şinqə axecın

Letifın silibıni ıkar. Dekke aldamışaa-aldamışaa silibışdı dox­duruska ıkkekka. Doxturuska arıme sili yuq kexe. Man med ma­nisa yığıl ıkar diğal. Letife dekikle eyhen:



  • Qare daday doxturukle ehe sa yiğna şinqə axecın.


Bizdə qalsın

Lətifin dişi ağrayırdı. Atası dil-ağız edib onu diş həkiminə apa­rır. Həkimin yanına keçən kimi qorxudan dişinin ağrısı kə­si­lir. Sabahısı gün bu hadisə təkrar olunur. Lətif atasına həkimi göstərib deyir:

  • Ay ata, həkimə de ki, bir-iki gün bizdə qalsın.


Qırqına beynavavur

Sa vaxt Letif fındıq zavode fehleni vor. Sa yiğıl Letife haray-həşirıka direktorni kabinete eyhen:



  • Qare Şəhid dayi hina zavode qırqına beynavavur, zı hina axas deş.

Direktorus Letif qerni ıkkan. Manke Letif sakit haasdime ey­hen:

  • Ay Letif hayna zavode sa zınayi ğu əsas insanar vo­bun­bu. Aqar şinab hina deş şavana zavod idara haas.


Hamı dəlidi

Lətif bir vaxt fındıq zavodunda fəhlə işlədirdi. Bir gün o, haray-həşirlə direktorun yanına gəlib deyir:

  • Ay Şəhid dayı, burda hamı dəlidi. Mən bu zavodda qalıb iş­ləməyəcəyəm, çıxıb gedirəm.

Direktor Lətifi çox istəyirdi. Ona görə də Lətifi sa­kit­ləş­di­rə­rək deyir:

- Ay Lətif, burda zavodda iki əsas adam - sənsən və mə­nəm. Əgər biz də burdən getsək, zavodu kim idarə edəcək?!
Qikin yığ tamixes deş

Mıse hanbaşe insanaşike pıl borç ha-a, amma mısacad sa­kal ha-a deşdi. Sa yiğıl sa borclu ari pıl sakal he-eva eyhe. Mısayni qade eyhen:



  • Ay dayi, ğu narahat mexe, deke uvhin sa həftəyle yığin pıl keles. Mana adami arkınme Mıse qadeykle eyhen:

  • Qare, ay axmax, ğu beynavane həftə zarada tamıxesın, amma qika (sabah) misacad tamexe deş.


Sabah heç vaxt qurtarmır

Musa ondan-bundan borc alırdı, amma qaytarmaq istə­mir­di. Yenə səhər tezdən borclulardan birisi qapını kəsdirir. Musanın oğlu deyir:

  • Ay dayı, narahat olma, atam deyib ki, bir həftəyə sənin pu­lunu verəcəyəm. Kişi gedəndən sonra Musa oğluna deyir:

  • Ay axmaq, həftə qurtarıb gedəcək, amma sabah isə qur­tar­mır.


Yiçu xoş geldi

Süleyman emis misasar kardena arına mihman ıkkikan deş­­di.

Sa yiğıl cuna yiçu Adi xalay arı. Xıle kar deşva Süleyman emi heç ilakkı deş. Adi xalay akkale tezeranra horzul eyhen:


  • Süleyman çoc hayni vedre şos nisse adı.

Süleyman eme zara da eyhen:

- Adi yiçu, xoş geldi ğu.


Bacım, xoş gəldin

Süleyman əmi evinə boş gələn adamı heç vaxt xoşlamazdı.

Bir gün öz bacısı Adi xala qonaq gəlir. Əlində heç nə ol­ma­dığını görüb Süleyman əmi heç dinmir. Bacısı yenidən qapıya qa­yıdır və deyir:

  • Süleyman qardaşım, burda vedrədə sizə pendir gə­tir­mi­şəm.

Süleyman əmi tez ayağa qalxıb deyir:

- Adi bacım, xoş gəldin, bacım, xoş gəldin.
Hini zeran qoharbi qebıb

Süleyman emeva sambışke zer alivşu. Sa yığıl sa adami arı. Süleyman eme eyhen:



  • Qare ğu huşşuna?

Mani adame eyhen:

  • Qare Süleyman emi zı zer hivvinbışda çoc vorna.

Manisa yiğıl merna mihman arı. Süleyman eme eyhen:

  • Qare mihman bes ğu huşşuna?

Mihmane eyhen:

  • Qare Süleyman zı haşni zerıni iyesina xalaoğli vorna.

Süleyman eme haraykasana eyhen:

- Qare çoc Usman, manimeqan qoharbı nana zer şas Le­zim­na deş.


Bu inəyin qohumu çoxdur

Süleyman əmigil birindən inək alırlar. Bir gün onlara bir adam gəlir. Süleyman əmi soruşur:

  • A kişi, sən kimsən?

Qonaq cavab verir:

  • Ay Süleyman əmi, mən inək satanın qardaşıyam.

O birisi gün başqa birisi gəlir. Süleyman əmi soruşur:

  • A kişi, bəs sən kimsən?

Qonaq deyir:

  • Ay Süleyman, mən o inək satanın xalasıoğluyam.

Süleyman əmi əsəbiləşərək deyir:

- Osman, qardaşım, bu qədər qohumu olan inək bizə lazım deyil.
Çeyxane ehes

Sa yiğıl çakra Şehid dayi sa səife ulozar hı-ı eyhen:



  • Çac, Şehid ulosrenla.

Şehid daye:

  • Hocona eyhe ay Zabi, hocona xabar?

Zabi xale eyhen:

  • Derd dünyebıme vobna. Xəmde Zamanani qade hişda içi qaçırmış hey-ı. Hizda derd xəppa vob, sa vakle eyhe. Hina-şa immeyye.

Şehid daye eyhen:

- Heç narahatra imexa, ay Zabi, saccu çeyxane ehes.


Çayxanada deyəcəyəm

Səhər tezdən Şəhid dayını bir qadın saxlayıb deyir:



  • Şəhid qardaş, bir dayansana.

Şəhid dayı:

  • Ay Zabi, nə olub, nə xəbərdi?

Zabi arvad:

  • Dərdim dünyalar qədərdir. Gecə Zamanın oğlu qızımı qa­çırıb. Bunu bircə sən bilirsən, heç kimə demə.

Şəhid dayı deyir:

- Heç narahat olma, ay Zabi, bircə çayxanada deyəcəyəm.




Hişınçın kar otxan

Hanbaşe xa-ad hivacen davarar nubatınnı çolexa ıkkekka. Nu­bat Süleyman emilxa kadıme con davarar toxda, ma­nisan­bışin­bı mıssıda sikal. Man hoco sirna, insanar avxinbı fıkırlaş­mı­şe­baxe. Sa yiğıl düqulenba hayakananbı çoleka. İlakanbı Sü­ley­man eme conçile ğayre axine qırqıni davaraşin bokbu es­ki­bışka bağlamışı-ı.

İnsanaşe eyhen:


  • Qare Süleyman, na-as ğu man kar ha?

Süleyman eme eyhen:

  • Qare hayni vuşdi davaruşe hişınçın kari otxan.


Bizim qoyunların otunu yeyir

Həmişə evdəki qoyunları növbə ilə otarırdılar. Süleyman əmi­nin növbəsində isə onların qoyunları tox, başqaları isə qa­rın­ları ac gəlirdi. Bu nə sirdir deyə insanlar fikirləşirlər. Bir gün gizlincə çölə gedirlər. Görürlər ki, Süleyman əmi öz qo­yun­la­rından başqa bütün qoyunların ağzını əsgi ilə bağlayıb.

İnsanlar soruşurlar:

  • Ay Süleyman, niyə sən belə edirdən?

Süleyman əmi diyir:

- Ay kişi, bu sizin qoyunlar bizim qoyunların qabağındakı otu yeyirdi.


Yüklə 1,45 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   13




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə