Məhəmmədəli Tərbiyətin «Danişməndani-Azərbaycan» əsəri
27
səlahiyyətinə «GülĢənüĢ-Ģüəra»sı ilə Bağdadlı Əhdi sahib görü-
nür» [101. 36].
Füzuli və «GülĢənüĢ-Ģüəra» tədqiqatçısı Vəcihə Feyzulla-
yeva təzkirənin bu bəhsini çox yüksək qiymətləndirərək onun ədə-
biyyat tariximiz üçün əhəmiyyətini belə qeyd edir: «Onun təkcə
Füzuli sənətinə verdiyi qiymət XV-XVI əsrlər estetik fikrinin tə-
kamül xəttini izləmək üçün kifayət qədər material ola bilər» [27.
201].
ƏdəbiyyatĢünas Nazif Qəhrəmanlının da «GülĢənüĢ-Ģüəra»
təzkirəsinin «Füzuli» bəhsinə münasibəti maraqlıdır. O yazır:
«Əhdi Bağdadi özünün 1563-cü ildə qələmə aldığı «GülĢənüĢ-
Ģüəra» adlı təzkirəsində Füzulinin aqibəti haqqında məlumat ver-
məsəydi, Ģairin ölüm tarixini (1556) və onun məhz taun xəstəliyin-
dən öldüyünü dəqiqləĢdirmək çətin olacaqdı» [37. 18].
Nazif Qəhrəmanlı «GülĢənüĢ-Ģüəra»nın Azərbaycan təzki-
rəçiliyindəki yerini isə belə müəyyənləĢdirir: «Əhdi Bağdadinin
haqqında söhbət gedən ədəbi təzkirəsinin məziyyəti nədən iba-
rətdir? Bu məziyyət birinci növbədə onunla müəyyən olunur ki,
müəllif öz təzkirəsində türk təzkirəçilik ənənəsi yaratmağa meyl
göstərir. SoydaĢı Sam Mirzədən fərqli olaraq «GülĢənüĢ-Ģüəra»
müəllifi türk (Azərbaycan) dilində yazılmıĢ ədəbi əsərlərdən nü-
munə verməklə, artıq milli təzkirəçilik ənənəsinin baĢlanğıcını qo-
yur» [37. 18].
Göründüyü kimi, «GülĢənüĢ-Ģüəra» təzkirəsi dil faktoruna
və verdiyi məlumatlara görə, orta əsrlər nəsr nümunəsi olmaq ba-
xımından da Azərbaycan ədəbiyyatĢünaslığı üçün əvəzsiz məxəz-
lərdən biridir.
Azərbaycan təzkirəçilik tarixində üçüncü əsər Sadiq bəy Sa-
diqinin «Məcməül-xəvas» təzkirəsidir. «Məcməül-xəvas» təzkirə-
si müstəqil Azərbaycan Səfəvi dövlətinin hakimiyyəti zamanı ya-
zıldığı üçün türk dilində tərtib olunmuĢdur. Məlum olduğu kimi,
bu dövrdə Azərbaycan-türk ədəbi dilinin prinsipləri müəyyənləĢ-
dirilərkən cığatay Ģivəsinə üz tutulur. Bir sıra üslubi və qrammatik
qayda-qanunlar həmin dildən əxz edilirdi. «Məcməül-xəvas» təz-
Könül Nəhmətova
28
kirəsinin bir çox tədqiqatçıları, o cümlədən, Məhəmmədəli Tər-
biyət də onun cığatay Ģivəsində yazılması qənaətinə gəlmiĢlər.
1533-1610-cu illərdə yaĢamıĢ Sadiq bəy ƏfĢar, Sadiqi Kitabdar
adları ilə tanınmıĢ ədib öz müasiri olan təzkirəçilərlə də tanıĢ
olmuĢ, onlarla təcrübə mübadiləsi etmiĢdir.
Təzkirənin yazılıĢ tarixi dəqiq məlum deyildir. Müxtəlif
mənbələrdə ayrı-ayrı rəqəmlərlə göstərilir. Lakin bir məsələ ay-
dındır ki, təzkirə ġah Abbasın hakimiyyəti illərində tamamlanmıĢ-
dır [70.43].
M.Tərbiyət təzkirədə ġah Ġsmayıl Səfəvi dövründən ġah
Abbas dövrünə qədər yaĢamıĢ 480 söz ustasının tərcümeyi-halının
verildiyini qeyd etmiĢdir [88. 281].
Sadiqi təzkirəsinin müqəddiməsində Caminin «Baharistan»,
Nəvainin «Məcalisün-nəfais», DövlətĢahın «TəzkirətüĢ-Ģüəra»,
Sam Mirzənin «Töhfeyi-Sami» əsərlərini xatırladıqdan sonra «bu
silsilə Ģer-halka-i intizamı bir-biridün üzülməsün diyü» təzkirəsini
meydana gətirdiyini söyləmiĢdir. Sadiqi Nəvainin «Məcalisün-
nəfais» əsərinin tərtib prinsiplərini izləyərək təzkirəsini 8 «Məc-
mə-i xas»a ayırmıĢdır. Əsər regional prinsip əsasında yazılmıĢ, yə-
ni o dövr Ġran adlanan ərazidə yaĢayan Ģairlərin yaradıcılığına həsr
edilmiĢdir. Təzkirə aĢağıdakı fəsillərdən ibarətdir:
I məcmə - müəllifin müasiri olan hökmdarlar;
II məcmə - müəllifin müasiri olan Ģahzadələr;
III məcmə - Türkiyə səltənət baĢçıları;
IV məcmə - Ġran səltənət baĢçıları;
V məcmə - Türkiyə-Ġran səltənət böyüklərinin övladları;
VI məcmə - seyid olan Ģairlər;
VII məcmə - üç dildə (türk, fars, ərəb) Ģeir yazmıĢ türk
sənətkarları;
VIII məcmə - Sadiqinin müasiri olan və Ġran ərazisində ya-
Ģayıb yaradan Ģairlər.
«Məcməül-xəvas» təzkirəsində Məhəmməd bəy Əmani,
ġahqulu Mirzə, Məhəmməd bəy ġəmsi, Mövlana ġərif Təbrizi,
Fikri Ordubadi, Muradxan Fikari, Qazi Zəncani və Məsihi kimi
Məhəmmədəli Tərbiyətin «Danişməndani-Azərbaycan» əsəri
29
onlarla azərbaycanlı Ģairdən söz açılmıĢdır və bunların ilk tədqiqat
üçün böyük əhəmiyyəti vardır. Yusif bəy ÇavuĢlu, Mirzə Hatəm
bəy Ordubadi, Mir Məsum xan, Həsən Məxləs, Mövlana Kəlbəli
və baĢqa azərbaycanlı Ģairlər haqqında da ilk məlumatı Sadiqi
vermiĢdir [62.48].
Azərbaycanlı Ģairlərdən Füzulinin istər həyat və Ģəxsiyyəti,
istərsə milliyyəti baxımından verdiyi məlumatlara görə «Məc-
məül-xəvas» ən dəyərli qaynaqlardan biri kimi qiymətləndirilir
[101. 37].
Nazif Qəhrəmanlı isə Sadiqinin təzkirəsini onun milli bağlı-
lığının təzahürü olduğu üçün dəyərləndirərək yazır: «Sadiq bəy
ƏfĢar öz təzkirəsində Ģairləri türk və tacik Ģairlərinə bölür ki, bu
artıq onun doğma vətən, soy və dil ənənəsinə bağlılığını sübut et-
məkdədir» [37. 19].
Aljira Topalova Azərbaycan təzkirələrinin inkiĢaf tarixinə
nəzər saldıqda belə nəticəyə gəlir ki, Füzulidən sonra Azərbaycan
poeziyası Saib Təbrizi, Qövsi Təbrizi pillələri ilə get-gedə nisbi
tənəzzülə uğradığı kimi, Sadiqidən sonra da Azərbaycan
təzkirəçiliyi Lütfəli bəy Azər Beqdeli pilləsi ilə enməklə ta XIX
əsrin son rübünə qədər bir durgunluq dövrü keçirməkdədir» [89.
31]. Doğrudur, Azərbaycan təzkirəçiliyinin tədqiqi tarixinə nəzər
saldıqda Sadiq bəy Sadiqidən sonra bu xronoloji zəncirin XVIII
əsrə qədər qırıldığını görürük. XVII-XVIII əsr təzkirələri
haqqında hələlik isə məlumatı yalnız Məhəmmədəli Tərbiyətin
«DaniĢməndani-Azərbaycan» təzkirəsindən ala bilirik.
«Nəzmi-güzide» - Bu təzkirə haqqında Məhəmmədəli Tər-
biyət yazır: «Xacə Məhəmməd h.q. 1036 (1626) - cı ildə Ģairlərin
tərcümeyi-halı haqqında «Nəzmi-guzidi» adlı qısa bir təzkirə yaz-
mıĢdır. O, bu təzkirədə Ģeir növlərindən ancaq qəzəlləri və rübailə-
ri vermiĢdir» [2. 242].
Nazim Xacə Məhəmməd Sadiq Təbrizin söz ustalarından-
dır. O, Ġsfahanın Abbasabad məhəlləsində yaĢayan və orada oxu-
yub boya-baĢa çatan təbrizlilərdən olmuĢdur. Xacə Məhəmməd
Sadiq Məkkə ziyarətinə gedib orada guĢəniĢin olmuĢdur. O, Mək-
Dostları ilə paylaş: |