59
inşaatçıları Xarkovdan, Moskvadan, Leninqraddan və Çelyabinskdən
çağırılmışlar."
Əslən azərbaycanlı, Türkiyədə yaşamış H. Baykara isə göçürülmə siyasəti
barədə belə demişdir: "Rusiyadan Azərbaycana rus kəndlisini zorla
köçürmək yetməyirmiş kimi, Azərbaycanda tikilən hər bir fabrikaya minlərlə
rus ailələri ilə birlikdə köçürülməkdədir. Buna da Azərbaycanda sənaye
yüksəlişi adı verilir." (61)
Azərbaycan Resrpublikası 18 oktyabr 1991 – ci ildə öz dövlət
müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra, 1992 – ci ildə rus qoşunları ölkə
ərazisindən çıxarıldı. Hazırda Azərbaycan Respublikası yaxın qonşuları olan
Iran, Türkiyə, Rusiya və Gürcüstanla səmərəli əməkdaşlıq edir. Lakin
Azərbaycan ərazisinin 20 % - i erməni işğalı altında olması, istər – istəməz
Azərbaycan – Rusiya münasibətlərinə də mənfi təsir göstərir. Fikirmizcə
problemin tezliklə həll olunması cənubi Qafqazda südhün bərqərar
olmasında yaxından köməklik göstərə bilər. Bu prosesdə Azərbaycanın
haqqını müdafiə edən Islam Konfransı ölkələrinin imkanlarından da səmərəli
istifadə olunmalıdır.
Nəticə
Aparılmış araşdırmalar göstərir ki, müştərək tarixin müxtəlif
dövrlərinin obyektiv tədqiqi üçün hələ çox işlər görülməlidir. Miladdan
əvvəl qədim dövlətlərdən tutmuş, Sasanilər, Şirvanşahlar, Sacilər,
Salarilər, Şəddadilər, Atabəylər, Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu, Səvəfi və
digər dölətlərin tarixinin yenidən tədqiqi müştərək tarixin bizə məlum
olmayan və ya bu vaxta qədər saxtalaşdırılmış qaraqlıq səhifələrin
üzərinə işıq sala bilər.
Azərbaycan xalqının mənşəyi, yəni etnogenezi ilə bağlı elmdə hələ də
ziddiyyətlərin olması bir sıra məsələlərlə yanaşı həm də müştərək tarixin
obyektiv tədqiqinə mane olur. Bir qrup tarixçilər Azərbaycanda türk
tayfalarının yerli olmasını və sonradan bu ərazlərə gəlmiş oxşar tayfalarla
qaynayıb qarışaraq Azərbaycan xalqını əmələ gətirməsini iddia edirlər.
Digərləri isə iddia edirlər ki, türk tayfaları yerli olmayıb, bu ərazilərə
gəlmədi. Onların bu ərazilərə gələrək yerli əhalini asimliyasiya etmək
hesabına xalq formalaşmışdır.
Bu cür ziddiyyətli fikirlərlə yanaşı Azərbaycan xalqının soy kökünü
yalnız bir etnosa bağlamaq cəhdləri də vəziyyəti mürəkkəbləşdirir.
Etnogenez və tarix haqqında obyektiv - elmi yazılarda göstərildiyi kimi,
mütləq mənada avtoxon xalq yoxdur, müasir xalqların əksəriyyətinin
60
əcdadları tarixin müəyyən mərhələsində müxtəlif səbəblərdən bir yerdən
başqa yerə köçmüşlər. Azərbaycan xalqının
etnogenezinə bu mövqedən
yanaşdıqda zahirən bir – biri ilə ziddiyyət təşkil edən əks mövqeləri
yaxınlaşdırmaq və ortaq məxrəcə gəlmək mümkündür. Bu da fikrimizcə
xalqın mənşəyinin yalnız bir etnosa bağlamaq haqqında fikrlərlə digər
etnosların da bu prosesdə iştirak etməsi haqqında fikirlər arasında olan
əksliyi aradan qaldırar. Yəni Azərbaycan xalqının formalaşmasında yerli
və gəlmə türk tayfalarının qaynayıb qarışması ilə yanaşı, digər yerli
tayfalar olan fars dilli, qafqaz dilli və bu ərazilərə köçürülmüş ərəb dilli
tayfaların da qaynayıb qarışması mühüm rol oynamışdır. Bu tarixi
prosesin izlərini müasir dövrdə həm xalqın etnik təkibində, həm də
əhalinin antropoloji qurluşunda açıq aydın görmək olar. Fikrimizcə
Azərbaycan xalqının etnogenez məsələsinə bu konteksdən yanaşılması və
xalqın formalaşmasında iştirak etmiş bütün etnoslara doğma münasibət
bəslənilməsi birləşdirici xüsusiyyətləri özündə əks etdirir. Bu da müştərək
tarixin obyekitiv tədqiqinə və obyektiv dərkinə müsbət təsir göstərə,
kənar qüvvələrin bilərəkdən etnik millətçiliyi qızışdırmasının qarşısını
ala bilər.
Bir qədər əvvəl Azərbaycan – Iran münasibətlərinə mənfi təsir
gösərən amil kimi bəzi qüvvələr Təbrizdə Azərbaycan Respublikasının
konsulluğunun açılmamasını önə çəkirdilər. Lakin bu problemin
müvəffəqiyyələ həlli onların bu faktdan sui – istifadə cəhdlərinin qarşısını
aldı. Bundan başqa bəzi ekspertlər Iranda yaşayan azərbaycanlıların
dilində məktəblərin, qəzet və jurnalların olmamasını önə çəkirlər. Bu
məsələ rəsmi danışıqlar predmeti olmasa da hazırda iki dövlət arasında
münasibətlərin inkişafını istəmyən qüvvələrin istifadə etdiyi əsas
arqumentlərdəndir. Iranda son illər azərbaycan dilində qəzet və
jurnalların nəşr olunması bu arqumetlərin də aradan qalxmasına kömək
göstərir. Azərbaycan dilində məktəblərin açılması məsələsini isə Iran
Islam Respublikası Konstitusiyası çərçivəsində həll etmək mümkündür.
Iranda azərbaycan dilinə qadağa qoyulması fikrini əsasız sayan, 1979
– cu il Iran Islam Inqilabı nəticəsində hakimiyyətdən devrilmiş
Məhəmməd Rza şahın (1942- 1979) həyat yoldaşı Fərəh xanım Pəhləvi
bu məsələ barəsində belə demişdir: "Iranda azərbaycanlılar öz dillərində
nəinki sərbəst şəkildə danışıblar, hətta yazıblar da! Məsələn, götürək elə
bizim böyük şairimiz Şəhriyarı. Onun türk dilində poemalar yazmağına
heç bir qadağa qoyulmayıb. Elə qadağa olmadığı üçün də Şəhriyarın türk
dilində əsərləri çap olunub... amma məktəblərdə yalnız rəsmi dövlət
dilinin tədris edilməsi artıq başqa məsələdir"( 62)
Son olaraq onu qeyd etmək lazımdır ki, müştərək tarixə aid
tədqiqatları davam etdirilməsi zəruridir və hər iki dövlətin mənafeyinə
uyğundur. Məhz bu sahədə tədqiqatların obyektiv şəkildə davam
etdirilməsi iki dövlət arasında münasibətlərin inkişafına yardım edə və bir