52
vannaya tullandığı göstərilirdi və dedim ki, bu heç də «real həyat» deyil.
Mən kabel və veriliĢ televiziyalarına, valideynlərin məhz uĢaqların baxdığı
veriliĢlərə nəzarət etməsinə köməklik göstərmək üçün öz texnologiyalarının
bütün gücündən istifadə etmələrini təklif etdim.
Siz yəqin ki, düĢündünüz ki, mən Kotton Ana (RazılaĢan Ana-
tərcüməçi) kimi hərəkət etdim. Mənim çıxıĢıma cavab olaraq bir qəzet
redaksiya məqaləsi dərc etdi. Burada deyilirdi ki, hökumət heç bir halda
veriliĢi nizamlamamalıdır. Baxmayaraq ki, heç mən özüm də bunu təklif
etməmiĢdim. Reportyorlar yazırdı ki, ümummilli seçkiqabağı kampaniya
intizarı ilə mən həyasızcasına üzümü mərkəzə tərəf çevirmiĢəm. Ofisimə
tərəfdarlarımızdan Ģikayət ifadə edən məktublar gəlməyə baĢladı. Onlar
mənə guya BuĢun kursuna qarĢı çıxıĢ etmək üçün səs vermiĢlər, mən isə,
demə, deyingən tənqid alüdəçisindən baĢqa bir Ģey deyilmiĢəm.
Lakin tanıdığım valideynlər, istər onlar liberal ya mühafizəkar olsun,
Ģikayətlənirlər ki, mədəniyyət kobud, primitiv olmuĢdur. O hər Ģeydən əvvəl
maddi dəyərləri və ləngimədən həzzi, intimliliyə əks olaraq aqressiv seksual
yönümü təbliğ edir. Bəlkə də, onlar dövlət senzurası qoyulmasının
əleyhinədirlər, ancaq istəyirlər ki, onların təĢviĢinə diqqət verilsin, onların
rəyi nəzərə alınsın. Mütərəqqi siyasətçilər köhnə dəbli retroqradlar kimi
görünməmək üçün problemin mövcudluğunun belə etirafından imtina
etdikdə, valideynlər bunu edəcək alamlara, o liderlərə tərəf çevriləcəkdir ki,
onlar heç bir müqəddəs həyəcan keçirmədən konstitusiya müddəalarına
yanaĢır.
Bəli, söhbət mədəniyyət sahəsindəki problemlərdən getdikcə
konservatorlar da səhvlərə yol verirlər. Götürək elə ofis iĢçilərinin əməyinin
ödənilməsini, 1980-cı ildə orta statistik icraçı direktor (CEO) orta statistik
saat qaydasında vaxtamuzd iĢləyən fəhlədən qırx iki dəfə artıq maaĢ alırdı.
2005-ci ilə bu, 262-nin 1-ə nisbətinə bərabər oldu. «Uoll-strit cornal»
redaksiyasının da mənsub olduğu mühafizəkarlar cəbhəsi bu astronomik
məbləğə və nəhəng aksioner cəmiyyəti payının ayrılmasına istedadlı
rəhbərlərin cəlb edilməsi ilə haqq qazandırır və təkid edir ki, dövlətin
iqtisadiyyatı, ĢiĢman və gözəl top-menecerlər sükan arxasında olduqca daha
yaxıĢ fəaliyyət göstərir. Lakin rəhbər həlqənin gəlirlərinin belə kəskin
artması heç də iqtisadi göstəricilərin yaxĢılaĢması ilə əlaqədar deyildir.
Məsələ baĢqa cürdür, – ən yüksək maaĢ alan rəhbərlər son illərdə öz
Ģirkətlərinin gəlirinin artması iĢində ciddi müvəfəqiyyətsizliklərə yol
vermiĢlər, onların səhmlərinin dəyəri azalmıĢ, kütləvi iĢdən çıxarılmalar,
pensiya fondalarının həcmlərinin kiçilməsi baĢ vermiĢdir.
Rəhbərliyin gəlirlərinin artması heç də bazar iqtisadiyyatının tələbləri
ilə deyil, mədəniyyətlə Ģərtlənir. Orta statistik fəhlənin gəliri praktiki olaraq
53
artmayan bir vaxtda rəhbər həlqədən olan adamların çoxu, ram edilmiĢ,
onlara güzəĢtə gedən Ģirkət Ģuralarının icazə verdiyi hər Ģeyi həya etmədən
ciblərinə qoyur. Amerikalılar özlərinə hesabat verirlər ki, belə acgözlük
etikası bizim ictimai həyatımız üçün nə qədər zərərlidir. Bu yaxınlardakı
icmallardan birində onlar dövlət strukturlarında və biznesdə olan
korrupsiyanı, tamahkarlığı və maddi rifaha can atmanı ölkə qarĢısında duran
üç ən ciddi problemdən ikisi adlandırmıĢlar. (Birinci problem isə düzgün
dəyərlər sistemində uĢaqların tərbiyə problemidir). Mühafizəkarlar, bəlkə də,
rəhbərlərin pulla mükafatlandırılması miqdarının müəyyən edilməsi
sisteminə hökumətin müdaxilə etməməsini tələb edəndə düzgün hərəkət
edirlər. Lakin həm də bu zaman onlar heç olmazsa direktorlar Ģurasının
iclasında layiq olmayan davranıĢlar əleyhinə bir söz deməli idilər. YaxĢı
olardı ki, onlar rep danıĢığının ədəbsizliyi üstünə düĢdükləri bir qəzəblə bu
məsələyə də münasibət bildirəydilər.
Əlbəttə «kilsə minbərindən», onlar prezident vəzifəsini belə
adlandırırlar, hər Ģeyi demək mümkün deyildir. Bəzən yalnız qanun tam
Ģəkildə bizim hüquqlarımızı, məsələn, söhbət bizim cəmiyyətdə əlacsız olan
haqlarımızdan və imkanlarımızdan gedəndə, müdafiə edir. Həm də irqi ayrı-
seçkiliyə son qoymaq cəhdlərində də bu bir həqiqətdir. Özü də vətəndaĢ
hüquqları erasında amerikalıların ürəklərində və zəkalarında gedən
dəyiĢiklərdəki mənəvi çağırıĢlar kimi vacibdir, bu, «Cim Krou epoxası»na,
zəncilərin ayrı- seçkiliyinə son qoymaqla və irqlər arasındakı münasibətlərin
inkiĢafında yeni mərhələnin baĢlanğıcı olmaqla, həmin illərdə kulminasiya
nöqtəsi rolunu oynayan Ali Məhkəmədəki «Braun təhsil məsələləri üzrə
Ģuraya qarĢı» iĢi ilə, «VətəndaĢ hüquqları» haqqındakı 1964-cü il qanunu və
həmçinin «Səsvermə hüquqları» haqqındakı 1965-ci il qanunu ilə ifadə
edildi. Bu qanunlar uzun müddət müzakirə edilmiĢdi. Elə adamlar tapılırdı
ki, onlar israr edirdilər ki, dövlət vətəndaĢ cəmiyyətinin həyatına müdaxilə
etməməlidir, guya ki, heç bir qanun ağları qaralarla birləĢməyə məcbur edə
bilməz. Bu dəlilləri eĢidən Martin Lyuter Kinq demiĢdi: «Əlbəttə, qanun
adamı məni sevməyə məcbur edə bilməz, lakin məni onun linç etməsindən
qoruya bilər və mən düĢünürəm ki, bu həmçinin daha vacibdir».
Bizim istədiyimiz belə cəmiyyətin qurulması bəzən həm mədəniyyətin,
həm də hökumətin fəaliyyətinin transformasiyasını, baĢqa sözlə dəyərlər
sistemində və siyasi strategiyada dəyiĢikliklər aparılmasını tələb edir. Elə
bizim Ģəhərlərin kasıb rayonlarındakı məktəblərin vəziyyətini götürək. Çox
miqdarda pul xərcləmək olar. Ancaq nə qədər ki, valideynlər uĢaqları
əməksevərliyə və mükafatı gözləməkdə səbirə öyrətməmiĢlər, onlar yaxĢı
oxumayacaqlar. Lakin əgər biz bir cəmiyyət kimi belə iddia etmək istəyirik
ki, yoxsul rayonlarından olan uĢaqlar öz bacarıqlarını çirkli, sınıq-salxaq
Dostları ilə paylaş: |