Bariş BƏYİN Əhvalati panika pozuntusu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
PANİKA POZUNTUSU 134 Həkim onların müsbət fikirlərindən məmnun olmuşdu: – Fikirləriniz üçün ikinizə də təşəkkür edirəm, – dedi. – Düşü- nürəm ki, bundan sonra ayda iki dəfə, iki həftədə bir gələrsiniz. Əgər hər şey qaydasında olarsa, daha sonra ayda bir dəfə gələrsiniz. Nə de- yirsiniz? Barış bəy: – Məncə olar, – dedi. Yoldaşına baxdı, Zeynəb xanım da başıyla təsdiqlədi. – Elə isə iki həftə sonra görüşərik, – dedi. – Bundan sonrakı görüş- lərimizdə vəziyyətinizin necə dəyişdiyi, metodların tətbiqi, dərman- lardan istifadə, qayıtmanın əlamətləri, həyat tərziniz barədə danışaca- ğıq. Barış Bəylə Zeynəb xanım – “Təşəkkür edirik”, – deyib getdilər. 135 13 Barış bəy gəzintidə Barış bəy həm işini görürdü, həm də müalicəsini davam etdirirdi. Üstəlik, qarşılaşdığı problemləri necə deyərlər, işçi qaydada həll edir- di. Doğrudur, bunun üçün çox səy göstərməli olurdu, yorulub əldən düşürdü, amma hər şeyin dəqiq və əla olmasını istəyirdi. Və Zeynəb xanım bir gün belə onun şikayətləndiyini eşitməmişdi. Ailəsini, işini və şagirdlərini sevirdi, bütün bunlar onun üçün bir dünya deməkdi. Eyni zamanda müalicəsini davam etdirir, yoldaşına və qızına vaxt ayırır, şagirdlərinə daha çox şeylər öyrətmək üçün səy göstərirdi. Bunların müqabilində nəsə əldə edirdi? Bəli, şagirdləri onu sevir, müəllim dostlarıyla yaxşı yola gedirdi, heç bir problem olma- mışdı. Səhər dərsdən əvvəl müəllimlər otağına daxil olanda Hikmət bəylə Nigar xanımın gəldiklərini və çay içdiklərini gördü. – Sabahınız xeyir Nigar xanım, Hikmət bəy, – dedi, özü də əyləşdi. Dərsə başlamazdan əvvəl çay içməyi xoşlayırdı. Oradakı işçidən çay istədi. Həmkarları onun salamını aldılar. Nigar xanım musiqi, Hikmət bəy kimya müəllimi idi. Müxtəlif fənnlərdən dərs deməklərinə bax- mayaraq, ikisiylə də münasibəti yaxşıydı və onların xətrini istəyirdi, onsuz da bütün müəllimlərlə münasibətləri qaydasındaydı. Hikmət bəy qonşu vilayətdən olduğu üçün bir-birlərinə “həmyerlim”, deyə xi- tab edirdilər. Yaxşı söhbətcil və mehrtiban bir insan idi. Ailəvi dostluq edirdilər. Hikmət bəy ona müraciətlə: – Həmyerlim, artıq yol əzəyyətinə də öyrəşmisən. Bu gün çox yaxşı görünürsən, – dedi. – Yaxşıyam, sağ olun, – dedi Barış bəy.– Siz necəsiniz? – Təşəkkür edirəm, dərsin başlamağına on dəqiqə var. Aybaay daha da yaxşı görünürsən. Sanki əvvəllər bir az daha əzgin olurdun. – Hikmət bəy, bilirsiniz dərslər, dolanışıq dərdi, nəqliyyat sıxlığı, gündəlik qayğılar... Artıq kreditlərimizin bir xeyli hissəsini ödəyib BARIŞ BƏY GƏZİNTİDƏ PANİKA POZUNTUSU 136 qurtarmışam, tıxaca öyrəşmişəm, çətinliklərin öhdəsindən gəldim. Yaxşıyam. İnanırsınız, artıq yolda keçən vaxt gözümə çox görünmür. – Çox gözəl, yaxşı olduğun üçün sevindim, – dedi Hikmət bəy. Üzünü Nigar xanıma tutub: – Biz də Nigar xanımla həftə sonu barədə danışırdıq. Bilirsiniz, Xıdır İlyas bayramı olacaq, deyirik məktəb bir gəzinti təşkil etsin. Həm söhbət edərik, həm də dəyişiklik olar. İstər- dik bütün müəllimlər gəlsin. Nə deyirsən? Barış bəy bir an fikirləşdi: – Çox təşəkkür edirəm, çox məmnun olaram. Bir də yoldaşımdan soruşum, görüm həftə sonu üçün bir planımız varmı? – Saatına baxdı. – Onların dərsinin başlamasına hələ var, tez zəng edib soruşum. Bu arada Kamil bəylə, Aişə xanım da gəldilər. Dərhal Zeynəb xanımz zənq etdi: – Zeynəb əzizim, salam. Yoldaşlarla müəllimlər otağındayıq. Həftə sonu Xıdır İlyas bayramıdır, istəyirlər bir qonaqlıq təçkil etsinlər və hamı orada iştirak etsin. Həftə sonu üçün bir planımız var, gedə bilə- rik? – Canım, bir fikriləşim, – dedi Zeynəb xanım. – Yox, həkimlə gö- rüşümüz şənbə günüdür, əgər bazar günüdürsə, əlbəttə gedərik. Mən də çox istəyirəm, yoldaşları çoxdandır görmürəm. Sənin üçün də yaxşı olar. Bu imkanla artıq hər şeyin qaydasına düşüb –üşmədiyini görərik. – Yaxşı, onda mən yoldaşlara getdiyimizi deyirəm. Axşama gö- rüşərik, – deyərək Barış bəy telefonu söndürdü. Hikmət bəy tərəfə dönərək: – Oldu Hikmət bəy, – dedi, – Zeynəb də çox istəyir sizi görsün, sizin üçün çox darıxıb. Hikmət bəy: – Gəlinimiz üçün mən də darıxmışam, yerlim, – dedi. – Dərsin sa- atı gəldi, gedək. Hamısı birdən qalxıb siniflərinə getdilər. *** Bazar günü axşamçağı evə qayıdanda Barış bəy rahat və şən idi. Müəllim dostları və ailələriylə söhbət etmiş, zarafatlaşmış, Özləmi ilə yorulana qədər oynamış, heç bir narahatlıq hiss etməmişdi. Hətta, 137 xəstəlik heç ağlına gəlməmişdi. – Barış əzizim, bu gün çox yoruldun, amma çox şən idin, – dedi Zeynəb xanım. Barış bəy yorulub yuxuya dalan Özləmi qucağında aparırdı. – Bəli, canım yoruldum, amma rahatam. Sizinlə, dostlarımla birgə vaxt keçirməkdən məmnunluq duydum. Sən də yoruldun, yeməkləri hazırlamaq, qab-qacaqlar... Sən də razı qaldın? – Bəli, insanın ailəsiylə, dostlarıyla birlikdə olması çox gözəldir. Bu xoş yorğunluqdur. Mən gəldiyimiz üçün sevindim. Məktəbdəki müəl- limlər də çox yaxşı insanlardı, mehribandılar, səmimidirlər. Yeni tanış olduğum insanlarla da yaxşı dil tapdıq. Sənin də xətrini çox istəyirlər. – Bəli, hamısı yaxşı insanlardır. – Barış əzizim, – dedi Zeynəb xanım, – xəstəlik barədə danışmaq istəmirəm, amma kənardan çox rahat görünürdün. – Zeynəbim, inanırsan, xəstəlik heç yadıma düşmədi. Demək ki, insanın başı bir şeyə qarışanda, xoşbəxt olanda xəstəliyin gəlməyə cə- sarəti olmur. Bir-birlərinə baxıb güldülər. BARIŞ BƏY GƏZİNTİDƏ Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|