Bəhruz Kəngərli nadir istedada malik bir insandır. O, Azərbaycan xalqının
Yüklə 37,21 Mb. Pdf görüntüsü
|
437
İthaflar
Qəmküsar. Gedək, mənim də işim var. “Molla Nəsrəddin”ə göndərəcəyim təzə şeiri gərək tamamlayam. Qəmküsar. Hələlik, Şirin xala. Şirin. Xoş gəldiz. Allah əmanəti. Tez-tez gəlin! (Hamı çıxır. Şirin qapını örtür. Pəncərədən getdikcə şiddətli yağan qara baxır). Yaxşı ki, bunlar var. Yoxsa balamın xiffətdən bağrı lap çatlayardı. (Yenə külək uğuldayır). Harada qaldı bu? Özü də paltosunu geyməyib. Birdən soyuq dəyər. Bəhruzun paltosunu götürüb qapıya tərəf getmək istərkən Bəhruz qolları üstündə, taqətsiz, üst-başı cırıq, vücudu buza dönmüş bir uşağı içəri gətirir.
Həzrət Abbas özü baisin qollarını qələm eləsin. (Bəhruz gəlir). Gətirdin? Ver bura! (Qarla qızın əl-ayağını ovuşdurur). Yasəmən. Qoymayın, öldürdülər! Ay ana, dədəmi döyürlər. Dədə, qov onların hamısını. İstəyirsən mən də gəlim. Çomağını gətirim. Bəhruz. Zavallı tiil. Yasəmən (yenə sayıqlayır). Vay, sındırdılar, dədəmin qolunu. Ay ana, ay ana! Hardasan bəs? Axı, mən təkəm, qorxuram. Bəhruz. O sayıqlayır, ana! Şirin. Ayılar. Qoy bir az da ovuşdurum. Şirin yenə əl-qolunu ovuşdurur, saçlarından qarı, buzu təmizləyir. Qız yavaş-yavaş gözlərini açır. Yasəmən. Kimsiz? Qorxuram mən sizdən! Şirin. Qorxma, dərdin mənə! Bu bir qurtum çayı iç! Yasəmən. İçmirəm, yox, içmirəm! Şirin. Nədən qorxursan, qızım? Yasəmən. Nədən? Bax, ondan, onlardan (şəkilləri göstərir.) Şirin. Onlar şəkildir, qızım. Bu əmi çəkib. Yasəmən. Bu əmi? Mənim əmim yoxdur. Əmimi də, dədəmi də öldürdülər. Gecə yarı. Lopabığ bir kişi öldürdü. Evimizdə öldürdü. Şirin. Adın nədir, ay bala? Yasəmən. Yasəmən. Şirin. Adınla yaşa. Nə qəşəng adın var. Yaxşı, bu çaydan bir qurtum da iç, soyumamış 438
İthaflar iç. (Qız əvvəlcə ehtiyyatla içir, sonra birdən bütün stəkanı başına çəkir). Haralısan, qızım? Yasəmən. Zəngəzurlu. Bir həftədir ki, yol gəlirəm. Əvvəl beş uşaq idik. İkisini bir kənddə saxladılar. Üçümüz xeyli yol gəldik. Ac, susuz. Balaca qardaşım dözmədi, öldü. Yoldaşım da dondu. Bəhruz. Al, bacım. İsti-isti iç! Yasəmən (çayı içir). Ömrün uzun olsun. (Birdən ağlayır). Bəhruz. Nə oldu sənə, niyə ağlayırsan? Yasəmən. Anam yadıma düşdü. Onu tövləyə salıb qonşularımızla bir yerdə yandırdılar. Şirin. Bəs sizi kənddən kim çıxartdı, ay bala? Yasəmən. Özümüz qaçdıq. Gecə yarı. Vallah, yolda elə qorxurdum ki... Yoldaşlarım öləndən sonra az qalırdı bağrım çatlasın. Bəhruz. Danış, danış... Yasəmən. Səhər bu həyətə girəndə əvvəlcə təndirdə gizləndim. Daşlar isti idi. Belə yuxum gəlirdi ki... Təzəcə huşa getmişdim ki, kişi səsi eşitdim. Sonra da küçə qapısı açıldı. Qorxub tez çıxdım təndirin damına. Ora bərk soyuq idi. Paltarlarım buza döndü. Sonra da soyuqdan huşumu itirmişəm. Bəhruz (diz üstə çöküb, uşağın solğun sifətinə, kədərli gözlərinə baxır). Gözəldir. Kim bilir bu körpə gözləri daha nə müsibətlər görüb? Şirin. Bəhruz! Bəhruz (öz-özünə danışırmış kimi). Onun sözləri ürəyimi parçalayır, ana! Evlər yanır, kəndlər xarabazara çevrilir. Nə üçün? Məgər insanın məsud yaşamağa haqqı yoxdurmu? Niyə məni bir cəngavər doğmadın, ana!
SƏHNƏ QABAĞI Ziyad. Salam, Mirbağır ağa! Mirbağır ağa. Ay əleykümsalam, hara belə? Ziyad. Ora, teatra. Mirbağır ağa. İndiyəcən görməmisən? Ziyad. Xeyr! Mirbağır ağa. Nə əcəb? Ziyad. Canım, mənim teatrda nə işim? Gül kimi məclisləri, kazinoları qoyub kim ora gedər? İndi də dədəmə görə gedirəm. Mirbağır ağa. Yaman bəzəyiblər. Dədəni də, Hacı Həsəni də, Hacı Baxşəlini də... Məni də. Ziyad. Hə? Mirbağır ağa. Bütün bu işlərin mayeyi-fəsadı, o məlun oğlu Mirzə Cəlilnən, kafər balası Qəmküsardır. Şirəli bəyin oğlu Bəhruzu da tovlayıb qoşublar özlərinə. Ziyad. Neynək. Biz papağı başımıza isti-soyuq üçün qoymamışıq. Onların böyük tikələrini qulaqları boyda eləyəndə görərsən. Mirbağır ağa. Ha, belə, ha! İndi bildim ki, kişi oğlusan! İşıq sönür. Yüklə 37,21 Mb. Dostları ilə paylaş:
|