Безымянный indd
Yüklə 9,98 Kb. Pdf görüntüsü
|
47 PLANERDƏN REAKTIV TƏYYARƏYƏ QƏDƏR eskadrasının adətən bizi sevməyən pilotlarının hörmətini qazandıq. Bir neçə həftə sonra gözlənilmədən yuxarıdan rombun məşğələlərini dayandırmaq haqqında əmr gəldi. Səbəb? Piledəki aerodromda hücum təyyarələrinin pilotları oxşar manevrləri həyata keçirirdilər. Aparıcının səhvi ucbatından iki təyyarənin uçuşu əkin sahələrində bitmişdi. Üç pilot həlak olmuşdu. İki ildən sonra yenidən köçdük, bu dəfə Qdınyaya 37 , Babe Dolı hava limanına. Sevdiyim “Miq-21“-ə qayıtdım. Oradakı köhnə təyyarəçilər gənc kapitan, alay komandirinin müavininə şübhə ilə baxırdılar. Tezliklə buzlar əriməyə başladı. Pilotlar Pyotr Vişlinski, Yan Kmita və Lopek Staxovski sirlərini bölüşdülər və “Miq-21“-də həqiqi bacarıqlarını göstərdilər. 34-cü alayda yalnız uçuşla deyil, həmçinin təşkilati, insan qruplarının idarə olunması, əsl uçuşa yaxın olan şəraitdə hava müdafiəsi sisteminin daimi təlimləri problemləri ilə yaşayırdım. Alayın idarə edilməsi sahəsində dəyərli təcrübə əldə etmişdim. Növbəti köçməni sevinc hissi ilə qəbul etmişdik. Bu dəfə sevimli Vrotslava, həyat yoldaşımın valideynləri, anam və bacı-qardaşlarıma yaxın yerə köçürdük. Bizi iki il yarım ev gözləməyimiz də qorxutmadı. Sadə mehmanxana otağında artıq dördümüz yaşayırdıq, çünki Emiliyanın çox gözlədiyi qızımız dünyaya gəldi. Spaniel cinsli itimiz Sava da – ailəmizin üzvü idi. Buna görə də mənzili aldığımda ikiqat sevinirdim. Müəyyən sabitləşməyə inanırdım, çünki burada, Aşağı Sileziyada, ailəm yeni Vətən tapmışdı. Burada volınlıların yeni nəsli dünyaya gəlmişdi, burada aviasiya ilə bağlı macəram başlamışdı. Qırıcı kabinəsindən Yer Kürəsini ilk dəfə Oleşnitsada gördüm, daha sonra Yejuvdakı hava limanından uçuşa başlayarkən Karknoşenin 38 nadir təbiətinə heyranlıqla baxırdım. İndi isə səsdən sürətli “Miq- 21“ qırıcılarındakı yorucu uçuşlardan sonra, Qondov hava limanına gedirdim ki, qırıcının kabinəsindən Vrotslavın mənzərəsinə baxıb sevinim. Özümü buludların altında sakit, əzəmətlə uçan və təbiətlə vəhdət təşkil edən quşlardan biri kimi hiss edirdim. 6 yanvar 1975-ci il tarixində mayor rütbəsini aldım. Bir neçə ay sonra Vrotslavda 11-ci qırıcı aviasiya alayının komandiri vəzifəsinə təyin olundum. Belə gedişlə il yaxşı keçməli idi. Həm karyera, həm də ailə baxımından hər şey yaxşı idi. Arzuladığımız bir yaşlı qızımız Emilka çox şirin idi və yaxşı inkişaf edirdi. Onu hər şey maraqlandırırdı, atasını da çox sevirdi. Oğlum on yaşında idi və çox ağıllı idi. Həyat 37 Qdınya - Polşada şəhər 38 Karkonoşe – Polşa və Çexiyanın ərazisində dağlar massivi 48 IKINCI HISSƏ yoldaşım yaxında yerləşən hava limanında işləyirdi. “Miq-21“- lərdə tez-tez uçurdum, əlavə olaraq bu müasir təyyarələrlə uçmalı olan digər alaylardan bir qrup pilota təlim keçmək də mənə həvalə edilmişdi. Rəhbərlik etdiyim hissə çox yaxşı işləyən kollektivdən ibarət idi. Vrotslav Hava Müdafiəsinin 3-cü Korpusunun aviasiya alayları arasında birinci yeri tutmuşduq. Müsbət rəylər həmçinin Milli Müdafiə Nazirliyi tərəfindən də verilmişdi. Buna görə də, necə deyərlər, karyeramın çox yaxşı səviyyəsində idim. Bir il sonra, yay fəslinin tam ortasında məxfi şifroqram aldım. Orada bir neçə ən yaxşı, perspektivli pilotdan, “çox uzaq, çox tez və çox hündür“ uçan yeni təyyarə üçün namizədlər seçməyim xahiş olunurdu. Alayda yaxşı pilot çox idi. Müvafiq anketləri məni unutduqlarına görə təəssüf hissi ilə doldururdum. İndiyə kimi uçduğumdan daha da sürətlə uçmaq çox maraqlı idi. Yalnız uçuş sürətdən həzz almaq imkanı verirdi. İlk “rekord”umu, saatda 160 kilometri xatırlayıram. Bu sürətə planerlə çatıb, bir neçə dəqiqə saxlamışdım. Küləyin fiti kabinənin içini doldurub, içimdəki sürət aclığını doydurmuşdu. Reaktiv təyyarə enerjidən azad olmaq imkanını verirdi. Sehrli 1000 km/saat sürətini isə Şahinlər Məktəbində oxuyarkən əldə etmişdim. Səsin sirli maneəsi təhlükəli cəhdlərimə müqavimət göstərirdi. Dəfələrlə “Miq-17“ mühərrik tam işləyərkən stratosferdən düşmüşəm. Bilinməyən bir qüvvə yüksək sürətlə uçan maşını dayandırırdı, lakin ağıl və ya yaşamaq instinkti eksperimenti dayandırmağımı məsləhət görürdü. İllər sonra səsin hətta ikiqat sürətini aşırdım, artıq belə emosiyalar yox idi. Enmə sürəti 1939-cu ildəki qırıcı təyyarələrin maksimal sürətindən çox olan təyyarə ilə iyirmi min metrdən yüksəkdə olan qara səmaya çatırdım. Nə isə təzə bir şeyi əldə etmək perspektivi yoldan çıxarırdı. Günlərin biridə məndən soruşdular ki, nə istəyərdim – istədim. Və başladı. Oleşnitsada planer kursu, 1960. “Vağ SP-2200” kabinəsindəki müəllifdir. Müəllifin arxivindən. Planer meydançası - Yejuv Sudetski. Mərkəzdə təlimatçımız Lidia Paziodur. Biz onun gözəl uçuş gödəkcəsinə baxırıq. Xanım Lidianın sol tərəfində müəllif dayanıb. Müəllifin arxivindən . Vrotslav Aeroklubunun təlim rəhbəri Zcix Mayevski qarşısında imtahan verirəm. Təyyarəçilik kursu. Qrucondz 1961. Mənim təyyarəm SP-ASC nömrəli “CSS-13”-ü “Kukuruznik” adlandırırdıq. Mühərriki tez-tez şıltaqlıq edirdi. Sol tərəfdə Romek Tşos, sağ tərəfdəsə Huber Sauer. Müəllifin arxivindən. Burada isə həmin təyyarəçilik kursu zamanı müəllif sadə mühərrikin starteri rolundadır. Müəllifin arxivindən. Yüklə 9,98 Kb. Dostları ilə paylaş:
|