143
bilmirdi. Leonovun arvadı Svetlana və on ikinci mərtəbədə yaşayan
qonşular Lida və Tolya Berezovoy tez-tez Emiliyaya baş çəkirdilər.
27 iyunda günortadan sonra Emiliya və Lilya televizorun ekranına
gözlərini zilləyərək, Baykonurdan birbaşa çəkilişi
uşaqlarla birgə
sakitlikdə gözləyirdilər. Oğlum Mirek və Mişa da diqqətli idilər, qızım
məqamın
ciddiliyini hiss edirdi, çünki sualları pıçıldayaraq verirdi.
“Start dəhşətli dərəcədə gözəl idi – sonra mənə həyat yoldaşım
dedi - əllərimi elə sıxmışdım ki, uzun müddət ağrıdı”. Biz orbitə hələ
çatmamış telefonlar zəng çaldı, ilk qonaqlar və teleqram gətirən poçt
işçiləri gəlmişdilər. Lilya tələsik öz evinə qaçdı, çünki birinci mərtəbəyə
gedən qonaqların səsi artıq eşidilirdi. Emiliya gələnlərlə məşğul olmağa
macal tapmırdı, çünki telefon dayanmadan zəng çalırdı, gələn xanım
qonaqlar ona kömək edirlər. Baş çəkənlər mehriban və coşqulu idilər,
özləri ilə bişirdiklərini, hədiyyələr və digər “lazımlı” əşyalar gətirirdilər.
Təbrik edənlər Lilyagilə gedirdilər, bəziləri hər iki mənzil arasında
qalmışdılar. Elələri də vardı ki, orbitdən yeni xəbərləri bəhanə edərək
yenidən qayıdırdı. Sağlıq deyilir, badələr qaldırılır, mahnı oxuyurdular,
şən və maraqlı idi bu proses. Leonov da zəng edə bildi. Orbitdə olan
son saniyələr barəsində dəqiq hesabat verdi, üstəlik mənim uşaqlarımla
söhbət etdi. Kosmonavt ailələri, müəllimlər, mühəndislər, həkimlər,
Mərkəzdən tanış olmayan işçilər və “İnterkosmos“ yeni beynəlxalq
qrupdan namizədlər gəlirdilər. Həyat yoldaşım əvvəlcədən bizim evə
gələnlər üçün xüsusi albom hazırlamışdı. Gələnlər öz təəssüratlarını,
arzularını, xoş sözlərini qeyd edirdilər, bəzən də gülməli şəkillər
çəkirdilər. “Salyut“ stansiyasının inspeksiyasından bir
neçə ay bundan
əvvəl qayıtmış Volodya Canibekov belə yazmışdı: “Kainatın sərhədi
yoxdur. Xəyalların da sərhədi yoxdur. Orbitə çıxmağını təbrik edirəm.
Sən və Sənin gözəl ailənə xoşbəxtlik arzu edirəm. Növbəti arzuların
həyata keçsin”.
Kosmonavtların evlərində qonaqlıq ənənəyə çevrilib. Adətən, üç
mərhələdən ibarət idi. Birincisi start günü, ikincisi orbital stansiya ilə
qoşulduqdan sonra, üçüncüsü isə Yer kürəsinə qayıtdıqdan sonra.
Növbəti gün gecikənlər səhər açılandan Emiliyaya baş çəkirdilər,
axşam birləşmə haqqında xəbərlərin verilməsindən sonra mənzilin
qapısında sevincli qrup yığışıb, gecə saatlarınadək davam edən məclis
də öz yerində. Albomda yeni yazılar peyda olur: “Mirek, bu gün UKP-
də (məşq idarəetmə nöqtəsi) sizin “Stıkovka” zamanı necə işlədiyinizə
tamaşa edirdik və eşidirdik. Bunu əla bacardınız. Fikrim Sizin yanınızda
idi, amma yalan deyə bilmərəm, Sizə paxıllıq edirdim. Sizi “Ulduz“da
gözləyirik. Yaxşı əhval-ruhiyyə ilə qayıdın. Anatoliy (Berezovoy)”.
Axşam vaxtı kosmodromdan qayıdan böyük qrup Leonov başda
KABİNƏDƏ HƏBS
144
BEŞINCI HISSƏ
olmaqla evə baş çəkirlər. Onları görəndə Emiliya telefonu götürür,
qonşularına zəng edir və zorla deyir: “Tolya, Lida xilas edin”. Tolya və
onun arvadının Emiliyanın sağlamlığında olan problemlər haqqında
xəbərləri var idi və ona gizlicə nəzarət etməyə söz vermişdilər. Ən
pis fikirlə - lifti gözləmədən – Tolya on ikinci mərtəbədən aşağı qaça-
qaça düşür. Qapını geniş açır və təng-nəfəs, uzun qırmızı şalvarda
çaşqın qonaqların önündə dayanır. Tolya çox komik görünürdü. Hamı
gülməkdən uğunub gedir.
Emiliya üçün əsəbi gözləmə vaxtı gəldi.
Növbəti yeddi gün ərzində
tək deyildi. Çoxları kömək təklif edirdilər. Polşadan telefon zəngləri
sakitləşdirirdi, jurnalistlərin isə təkidli vizitləri isə əksinə. Leonov
hər gün qonaq gəlirdi, uşaqlar üçün həmişə xırda-xuruş hədiyyələr,
şirniyyat, arada isə pişik və it gətirirdi. Qızım üçün gülməli səhnələr
çəkirdi və balaca qızcığazla onun üçün kosmosda ulduz axtaran atanın
telefon danışıqlarını təqlid edirdi.