BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİM
Yüklə 1,27 Mb.
|
|
On iki nəfəri gəlir Məkkəyə. “əqəbə” adında yerə çıxdılar Peyğəmbəri görüb əlin sıxdılar. Ovsdan Xəzrəcdən gələn elçilər Həzrətə and içib beyət etdilər: – “O böyük Allaha şərik qoşmamaq Yalandan böhtandan olmalı uzaq Zina oğurluğa yaxın getməmək Olan uşaqları tələf etməmək Namusa toxunub evlər yıxmamaq İşdə Peyğəmbərə qarşı çıxmamaq”. Yəsriblilər sonra xahiş etdilər Dini ayinləri bilən bir nəfər Yəsribə getməyə qoşsun onlara Həzrət də Musabı göndərdi ora. İslam tarixində görüş ad aldı “Birinci əqəbə” beyəti qaldı. Görüşdən düz bir il keçərkən tamam Yəsribdən Məkkəyə yetmiş beş adam. Ziyarətə gələn müsəlmanları Həzrət qarşıladı özü onları Görüşüb danışıb hamı söz qoyar Axşam əqəbədə görüşsün onlar. Əmisi Abbasla Həzrət bərabər Gecədən bir xeyli keçmiş gəldilər. Mehribancasına səlamlaşdılar İslama dəvətdən söhbət açdılar. Sonra yəsriblilər xahiş edirlər Yığışıb Yəsribə gəlsin Peyğəmbər. Abbas danışaraq bildirdi bunu Dedi: – Düşmənlərdən qoruduq onu. Onun aramızda mövqeyi yüksək Sizinlə birləşib istəsə getmək Onu qorumağa varsa gücünüz Onda bir etiraz etməyirik biz. Hamısı and içib ayağa qalxar Peyğəmbərə beyət edib əl tutar. Sonra nümayəndə on iki nəfər Hər iki tayfadan yığıb seçdilər Həzrətə itaət xidmət edəcək Doğru söz deməkdən çəkinməyəcək. Allahın yolunda verdilər qərar Hər hansı bir işdən qorxmayacaqlar. “İkinci əqəbə” qurtardı belə Peyğəmbər onlarla tutdu əl–ələ: – Siz mənimləsiniz mən sizinləyəm Hazıram hər zaman sizi dinləyəm. Deyərək onlardan ayrılır Həzrət Hamıya mükafat vəd etdi – Cənnət. “Əqəbə” beyəti müsəlmanların Önündə bir üfüq açdı onların. Yəsribə köç etmə işində Həzrət Çox ehtiyat ilə edir hərəkət. Yeni müsəlmanlar iki bir üç bir Gizlində yığışıb Yəsribə gedir. Yəsrib əhalisi açmışdı qucaq Onları xoş üzlə qarşılayaraq Yaşamaqdan ötrü yer verirdilər Hər cürə köməklik göstərirdilər. Fürsət tapan kimi qüreyşililər Hicrət edənlərə əziyyət verər. Ər ilə arvadın qarşısın tutar Birlikdə getməyə qoymayırdılar. Müşriklər nə qədər çalışırdılar Daxildən od tutub alışırdılar Gördüyü işlərdən olmadı fayda. Hicrət edənləri qorxutsalar da Onlar özləri də qorxu çəkirlər. Müsəlmanlar getsə Yəsribə əgər Oranı mərkəzə çevirsə onlar İslamın hər yerdə şöhrəti artar. Əbu Cəhl yığdı bütpərəstləri İmkanlı nüfuzlu şəxsiyyətləri. Gizlində düşündü bir neçə nəfər Mühəmmədi necə yox eyləsinlər. Nə qədər qaçmamış əlimizdəkən İslam cərəyanın kəsək kökündən. Bir qismi fikrini dedi bu sayaq: – Onu zəncirləyib zindana ataq. Ya da ömürlük göz dustağı edək Uzaq bir ölkəyə sürgün eyləyək. Əbu Cəhl bunun heç biri ilə Razılaşmayaraq söylədi belə: – Biz onu sürgünə göndərsək əgər Yəsriblilər tapıb kömək edərlər. Onu bir dəfəlik öldürmək gərək Ancaq kim öldürsün bunu düşünmək. İçimizdən biri öldürsə onu Manaf oğulları bilsələr bunu Qana–qan davası olacaq onda Yaxşısı budur ki eyni zamanda Hər bir qəbilədən igid bir nəfər Üstünə birlikdə qılınc çəksinlər. Bilməsələr kimin vurduğun əgər Qan davasına da girməyəcəklər. Bununla məsələ bitəcək tamam. Həzrətin evinə həmin gün axşam Cənabı Cəbrail vəhy ilə gəldi Hicrət etməsinə izin verildi. Həzrət hicrətindən iki gün qabaq Əbu Bəkrgilə yolun salaraq Onu da xəbərdar elədi dərhal Yol üçün tədarük gördülər fəal. Bütpərəstlər çirkin öz əməllərin İcra etmək üçün Həzrətin evin Dövrəyə almışlar səhərə qədər Bayırda qətl etmək istəyirdilər. Vaxtdan istifadə edərək Həzrət Həzrəti əliyə söylədi xəlvət: – Düşmənlər pusquda durub gizlicə Mənim yatağımda yatarsan gecə Mən hicrət edirəm Yəsribəsarı Səhərə qədər sən saxla onları. Al məndə saxlanan əmanətləri Sahiblərin tapıb verərsən geri. Vacib sözlərini çatdırdı ona Sonra da uzadıb öz yatağına Yaşıl xilqəsini üstünə çəkdi Tez gedib səslədi o əbu–Bəkri. Gecənin qaranlıq zülmət çağında Məkkədən aralı Sovr dağında Gizli mağarada məskən saldılar Burada üç gecə–gündüz qaldılar. Onlar mağaraya daxil olantək Əmri–ilahiylə dərhal hörümçək Mağara ağzında torunu hördü Az müddət ərzində işini gördü. Həzrətin evini güdən qəsdçilər Durub gözlədilər səhərə qədər Onu gözləməkdən artıq bezdilər Evinə girməyə etdilər hünər. Evin qapısını birdən açantək Hamısı pərt olar əlini görcək. Onu izləyərkən bu qədər millət Necə getdiyinə etdilər heyrət. Evindən dişarı qoyanda qədəm “Yasin” surəsindən Rəsuli–əkrəm Sədd ayəsini tam oxuyarkən Bir ovuc torpağı götürdü yerdən Duran müşriklərin üzünə atmış Odur ki onlar da kor kimi yatmış. Səhər açılanda qureyşililər Məkkəyə car çəkib verdilər xəbər: – Mühəmmədi tapıb gətirən adam Haqqını yüz dəvə alacaq ənam. Bundan həvəslənib adlı–sanlılar Əlləri xəncərli dəli qanlılar Onların izinə düşüb bir qədər Həmin mağaraya tərəf gəldilər. Biri mağaraya girmək istədi Bir başqası ona: – Ağlın yox dedi: – Mağara ağzında görmürsən məgər Hörümçəklər necə torun çəkiblər. Bir bax göyərçinlər yuva da qurmuş Yuvanı yumurta ilə doldurmuş. Bəlkə heç Mühəmməd doğulmamışdan Əvvəl də burada olmamış insan. İçəridə heç kim olmaz gəl gedək. Başqa yerdə onu axtarıb gəzək. Ayrılıb o yerdən getdilər kənar Allahın əmrilə kor olmuşdular. Bir az baxsaydılar aşağı əgər Hər bir ikisini görəcəkdilər. Əbu Bəkr bunu hiss eləmişdi Qorxaraq Həzrətə belə demişdi: – Deyəsən düşmənlər olubdur agah Bizi görəcəklər ya Rəsulüllah! Onların sayı çox bu iki nəfər Bu qədər adamla neyləyə bilər? – Biz iki yox üçük! –demiş Peyğəmbər: “Allah bizimlədir etmə qəm kədər.” Axtaranlar gedib uzaqlaşdılar Hər yerdə hər kimdən soraqlaşdılar Axtarmadıqları bir yer qalmadı Onu gördüm deyən adam olmadı. Axtarış heç kimə vermədi səmər Hamısı kor–peşman geri döndülər. Əbu Bəkr ilə Rəsuli–əkrəm Üç gün mağarada qaldılar bahəm. Qorudu onların Allah hər birin Bu üç gün ərzində həm əbu Bəkrin Oğlu əbdüllahla köləsi Amir Gecələr onlara yemək gətirir. Dördüncü günündə çatdırdı xəbər Axtaranlar bir az seyrəkləşiblər. Odur ki əbdüllah həmin gün gecə İki dəvə ilə gəldi gizlicə. Bu hicrət dostları iki yarı–ğar Dəvələrə minib uzaqlaşdılar. Allahın yolunda hicrət etdilər Qırmızı dənizə doğru getdilər. Bütpərəstlər yenə bağırdı bar–bar Çünki mükafatı artırmışdılar: – ölüsün dirisin tapıb gətirən İki yüz dəvəni alacaq birdən. Deyərək təzədən car çəkirdilər Məkkə əhli hamı eşidirdilər. Malik oğlu Sorəq adında biri Dərhal eşidəntək belə xəbəri Hicrət edənlərin izinə düşdü Arxadan onlara gəlib yetişdi. Atı var gücüylə məhmizləyərkən Atın ayaqları büdrədi birdən. Qumun üzərində at sürüşərək Heyvan çapalayıb batdı dizədək Təzədən özünü ələ alaraq Hərəkətin yenə təkrarlayaraq Atın ayaqları yerə çökürdü Gizli qüvvə onu geri çəkirdi. Atlı əməlindən pərişan oldu Həzrətə yalvarıb müsəlman oldu. Yolçular yolların davam etdilər İsti səhraları aşıb getdilər. Göydən yerə qızmar alov yağırdı Qumlardan qığılcım dalğalanırdı. Səhra gəmisində onlar üzdülər Ancaq görmədilər sudan bir əsər. Axşam hava bir az sərinləyirdi Ulduzlar yoluna nur ələyirdi. Nə qədər əzablı olsa bu səfər Yeddi günə yolu qət eylədilər. Yəsrib şəhərinin yaxınlığında Bir oba var idi Quba adında. Quba ətrafında bütün camaat Gözləri yollarda hamı narahat Həzrətin gəlişin gözləyirdilər. Bir yəhudi qızı çatdırdı xəbər Uzaqdan görərək müjdə verdi qız Onları ilk dəfə o gördü yalnız. Qışqıraraq dedi: – Ey camaat siz Odur gəlir yolun gözlədiyiniz. Xəbər bir ildırım sürəti ilə Xalqın arasında yayıldı elə. Hamının gözləri üfüqə döndü İki ağ paltarlı adam göründü. Silahlanıb əhli–islam olan yar Həzrəti “Təkbir”lə qarşıladılar. Peyğəmbər Məkkədən çıxdığı zaman Əli əmanətlər almışdı ondan. Səhər açılan tək əmanətləri Sahiblərinə tez çatdırdı geri. Hər üç fatimələr gördü hazırlıq Əli üç dəvə də tapmışdı artıq. Bu hicrət yoluna çıxdılar axşam. Haşimilərdən də bir neçə adam Qoşulub onlarla getdiyi zaman Əli birdən baxıb gördü arxadan Məkkə tərəfindən bir dəstə kafər Onları yol boyu təqib edirlər. Qılıncın çəkərək əli qəzəblə Onların üstünə edəndə həmlə Geriyə qayıdır hamı qorxudan. Həzrəti əli bir qüdrətli aslan Dəstənin başında yola düzəldi Qubayadək yolu piyadə gəldi. Yolda ayaqları salmışdı qabar. Həzrəti görəndə qucaqlaşdılar Bu zaman ağlamış Peyğəmbərimiz: – “Ayrılmışdıq hansı şəraitdə biz Hansı şəraitdə harda görüşdük. O ulu Allahın lütfü nə böyük!” Qubada tapşırıq verdi Peyğəmbər Tezliklə ilk məscid inşa etdilər. Özü də çalışıb kömək edirdi Ən ağır işlərdən çəkinməyirdi. Bu məscid haqqında Quran bəhs edir “Tovbə” surəsində adı çəkilir. Bir cümə günündə başda Peyğəmbər Yəsribə tərəf tez yola düşdülər. Bəni–Səlim adlı bir məhəllədən Günorta zamanı onlar keçərkən Ayaq saxladılar bir an bu yerdə. Peyğəmbərlə gedən əshabələr də Dəstamaz alaraq səf–səf yığılmış İlk cümə namazı burada qılmış. Sonra da Peyğəmbər xutbə oxuyur Tanrının adıyla hikmət toxuyur. Həmd–səna edərək Pərvərdigara Belə buyurmuşdur müsəlmanlara: “– Ey mömin bəndələr ölməzdən qabaq Allaha siz tovbə eyləyin ancaq. Bir çətinlik ilə üzləşmədən siz O böyük Tanrıya yaxın gəliniz. Bilin ki tək Allah bu gün bu yeri Cümə namazına qıldı zəruri. Ey insanlar indi sağlığınızda Qiyamət gününü salınız yada Ömür başa çatdı öləcəyik biz. Sonra Cənabi–haqq tərcüməçisiz: – Mənim Peyğəmbərim demədi məgər Sənə lütfü–ehsan etdim nə qədər Sənə dövlət verdim soracaq o gün Nə tədarük etdin axirət üçün? Deyəcək ey bəndəm dünyada ikən Hansı yaxşılıqlar eləmisən sən? O adam kimdirsə döyəcək gözün Sonra Cəhənnəmdə görəcək özün. Hər kim yarım xurma olsa da gərək Xeyir işlər görsün səvab edərək. İmkanı olmasa əgər buna da “Kəlmeyi–Təyyibə” söyləsin onda. Dilinə aldığı gözəl kəlmələr Onu Cəhənnəmdən qurtara bilər. Başqa birisinə gerçək müsəlman Dilindən əlindən verməsin ziyan.” Birinci xütbəni çatdırdı sona Yenə Allahına etdi həmd–səna: – “Ona layiqincə həmd edirəm mən. Ondan da köməklik istəyirəm mən. Allahın hidayət etdiyin bir kəs Heç kim zəlalətə düşürə bilməz. Allah alçatdığı kimsəni heç kəs Səadətə doğru yüksəldə bilməz. Bizə doğru yolu göstərən Odur! “ən gözəl adlar da yalnız Onundur!” Dünyanı yaradıb ona nur verən Müstəqim haqq yolun Odur göstərən! Tanrıdan başqa bir yoxdur Yaradan! Şəhadət edirəm bunu ucadan. Şəriki oxşarı yoxdur O birdir! Quranı qəlbləri zinətləndirir. Allahın sevdiyin can qəlbdən sevin Tək olan Allaha ibadət edin! Ona heç bir şeyi şərik qoşmayın. Onun kəlamından uzaqlaşmayın. Ondan layiqincə qorxub çəkinin Yaxşı qəlbə yatan əməllər edin. Allahdan sözünüz olsun hər zaman Biri–birinizə olun mehriban. Kim sözündən dönüb əhdin unudar Allahın da ona qəzəbi tutar. Allahın səlamı bir də rəhməti Üstünüzdə olsun həm bərəkəti”. İkinci xütbəni Rəsuli–əkrəm Qurtarıb Qubadan götürdü qədəm. Müsəlmanlar tutdu Yəsrib yolunu Bütün Yəsrib xalqı açmış qolunu Şadlıq içindəydi hamı bu zaman Peyğəmbərin yaxın əqrəbasından Nəccar oğulları başda qol–qola Yəsrib əhalisi çıxmışdı yola. Peyğəmbərin üzün görməkçin onlar Yaxından–uzaqdan boylanır nə var. Yəsrib əhalisi o günə qədər Belə canlanmanı görməmişdilər. Üzündə təbəssüm məsum uşaqlar Hamının əynində təptəzə paltar. Şerlər nəğmələr deyib oynayar Evlərin damına çıxıb qadınlar Şərqilər oxuyur qaval əl çalır Sədalar göylərə qalxıb ucalır. Onlar Peyğəmbəri tərifləyirdi Hamısı evinə dəvət edirdi. Dəvəsinin tutub hər kəs ovsarın İstəyir evinə tərəf aparsın. Qəlblərin sındırmaq istəməyərək Peyğəmbər arabir gülümsəyərək: – “Kimin qapısında dayansa dəvəm Buyurdu:– O yerdə mən düşəcəyəm.” “əl–Cəzbə” şəhərin küçələrində Dolanıb əvvəlcə çökdü birində. Dərhal dik qalxaraq ayağa durdu Bir az irəlidə gedib oturdu. Boynunu qabağa uzadıb dəvə Başladı ucadan nərildəməyə. Həzrət deyir: – Yaxşı əlamətdi bu. Yaxınlıqda olan evə buyurdu. Sonradan öyrənir bu evdə qalan Ana tərəfindən qohumu olan. Ənsar əbu–əyyub evini vermiş Həzrət də ilk dəfə bu evə girmiş. Peyğəmbər Yəsribə hicrət edəntək İslam dini burda qüvvətlənərək Müsəlman olanlar artır günbəgün İslamdan söz–söhbət gedir büsbütün. Müşrik olanların bir qismi daha İman gətirdilər böyük Allaha. Evlərində olan bütləri çırpar Öz əlləri ilə sındırırdılar. İslamiyyət artıq vüsət alaraq Peyğəmbərə hörmət rəmzi olaraq Yəsribin dəyişdi əvvəlki adı Mədinətən–Nəbi adın saxladı. İslam mərkəzinə çevrildi bura Namaz qılmaq üçün müsəlmanlara Yox idi bir geniş ibadət yeri. Dinə aid olan mərasimləri Keçirmək heç yerdə deyildi mümkün Məscid tikilməli ibadət üçün. Mədinədə vacib işlərdən biri Dəvənin ilk dəfə çökdüyü yeri On misqal qızıla satın aldılar Məscidi tikməyə qüvvə saldılar. Sadə bir tərzdə məscid hörüldü İçində səliqə–səhman görüldü. İlk dəfə məscidə girdi Peyğəmbər Odur ki “ən–Nəbi” adın verdilər. Məscidin inşası çatanda başa Yanaşı otaqlar tikildi qoşa. Əyyubun evindən yığışıb Həzrət Öz otaqlarına köçdü nəhayət. Peyğəmbər Məkkədə olarkən hələ Nişanlanmış idi Aişə ilə. Həzrəti Aişə bir gözəl üzlü Ağıllı kəmallı həm şirin sözlü Həddi–büluğa o çatmışdı bu dəm Onunla evləndi Rəsuli–əkrəm. Həzrəti Peyğəmbər ötdü bir ara Namazın vaxtını müsəlmanlara Çatdırmaqdan ötrü Bilala bu an Tapşırdı ucadan oxusun əzan. Əzan dinin açıq bir dəvətidir Din azadlığının əlamətidir. Mədinə xalqına açılan səhər. Namaza çağırır: – “Allahu əkbər”. Bilal yüksəklikdən əzan verərdi Allahın birliyin elan edərdi. Məscidi–şərifin bitişiyində Günəşin şüası düşdüyü tində Üstünü örtərək yer düzəltdilər Evsiz–eşiksizlər axıb gəldilər. Bir iş tapan kimi çalışır onlar Belə yaşayışa alışır onlar. Həzrətə çox yaxın olduqlarından Hədislər öyrənər dinləyər Quran. Onlardan bir nəfər: – Ya Rəsulüllah İslamın mənasın et bizə agah. Buyurdu Peyğəmbər əleyhissəlam: – Allaha itaət etməkdir islam. Kəlam paklığıdır birdə ki ehsan İncəlməz üzülməz islam heç zaman. Heç nəyi olmayan yurdsuz adamlar Bir yerə cəm olub hər gün axşamlar Quranı–kərimi öyrənərdilər. Odur kihamısı bilirdi əzbər. Bura sayılırdı elm məbədi Mürşid adın onlar aldı əbədi. Dinləri uğrunda hicrət edənlər Ata–baba yurdun qoyub gedənlər Varını yoxunu qoyub gəldilər Əziyyət çəkirlər hamı sərasər. Həmzə kimi tanrı aslanı belə Gətirə bilmədi bir şey özüylə. Hicrətə əliboş çıxdıqlarından Ehtiyac içində oldular yanan. Bircə yoxsulluqdu onların dərdi Həzrət də onlara yardım edərdi. Ovsla Xəzrəcin varlı olanı Görür gələnlərin yoxdur imkanı. Verdikləri əhdə sadiq qalaraq Hicrət edənlərə kömək olaraq Onlara lazımi yardım verirlər Odur ki onlara “ənsar” deyirlər. Məkkədən köç edən müsəlmanlara Yerlilər “Mühacir” dedi onlara. İstər mühacirlər istərsə ənsar Bu dində zəhmətkeş onlar oldular. Həzrətin ən müdrik işlərdən biri O ənsarlar ilə mühacirləri. Birləşdirmək üçün düşündü tədbir Üzünü onlara tutaraq deyir: – “Mən istəyirəm ki qardaş olub siz Hər işdə səxavət göstərəsiniz.” Odur ki imkanlı hər bir ənsara Bir mühacir qardaş verdi onlara. Ənsarlar da verdi dolu ev–eşik Malına mülkünə eylədi şərik. Bir–birinə onlar tez alışdılar Birgə yaşadılar bir çalışdılar. Bu qardaşlıq yalnız mühacirləri Yurdları olmayan müsafirləri Yerləşdirmək üçün qurulmadı bu Bir ali məqsədi vardı doğrusu. Bir–birinə qardaş edib onları Hər sinifdən olan bu insanları Vahid din altında birləşdirərək İslam birliyini yaradır demək. Həzrəti Mühəmməd Həzrəti əli Bu iki mühacir – iki məkkəli Qardaşlıq əhdini imzaladılar İki əmioğlu qardaş oldular. Mədinədə olan yəhudilər də Sakit oturmadı durduğu yerdə. Onlar ilk günlərdə çox çalışdılar Həzrətlə mehriban qarşılaşdılar. Hətta Peyğəmbərə edib pərəstiş Öz tərəflərinə çəkmək istəmiş. Gördülər ki onun əmalı yüksək Öz əqidəsindən o dönməyəcək. Odur ki islama qarşı çıxdılar Rəsuli–əkrəmdən oldular kənar. Müsəlmanlar içrə birlik görəndən Yəhudilər oldu paxıllıq çəkən. İslamiyyət artıq şaxələnirdi Sədası hər yerə pərvaz edirdi. Gündən–günə yeni qüvvət alarkən Bayrağı vüqarla dalğalanarkən Yəhudilər içrə düşdü qəm kədər. Qüvvətlənməsini istəmədilər. Əvvəllər əhdnamə yazdılar dərhal Müsəlmanlar ilə bağlandı iqbal. Sonra bunu başqa səmtə yozdular Fürsət düşən kimi onu pozdular. Hər cürə hiyləyə əl atmışdılar Qiblədən söz–söhbət yaratmışdılar. Ortaya düşəndə belə vəziyyət İlahidən nazil olundu ayət. Qiblənin səmtini dəyişdirməli Qüdsdən Kəbəyə üz çevirməli. Bu oldu hicrətin ikinci ili. Buna sevinmişdi hər bir məkkəli. Çünki vətənindən uzaq olanlar Hər gündə beş dəfə namaz qılanlar Namazda duracaq Kəbəyə doğru Yəhudilərəsə zərbə oldu bu. Namaz qılanlar da üzlərin dərhal Müqəddəs Kəbəyə tutdu bu minval. Bu məqamda onlar bərk hiddətlənir Əl atıb yeni bir fitnə törədir. Məkkə müşrikləri müsəlmanları Mədinədə rahat qoymur onları. Burda da onları təqib edirlər Fürsət düşən kimi əzab verirlər. Müşriklər edəndə belə hərəkət Yəhudilərə də verdi cəsarət. Onlar Qüreyşilə oldu həmfikir Münafiqləri də səmtinə çəkir. Gizli ittifaqa necə girdilər Həzrətin qəsdinə əlləşirdilər. İslam düşmənləri qalxır ayağa Başlayır hücuma hazırlaşmağa. Müsəlmanlar bundan oldular agah Həzrətə dedilər: – Ya Rəsülullah! Dava etmək üçün izin ver bizə Göz dağı göstərək düşmənimizə. – Allah bunu əmr etməmiş deyir Belə də onları sakit eyləyir. On beş ili keçdi Həzrətin belə İslama çağırdı nəsihət ilə. Vəhy gəldi hicrətin ikinci ili Müdafiə üçün hərb etməli. “Allahın yolunda döyüşə gedin Təcavüz etmədən siz də hərb edin.” Bədr Mədinədən səksən mil uzaq Məsafədə olan bir kənddir ancaq Şama gedib–gələn bütün karvanlar Bu kənddən yolunu salardı onlar. Hicrətin ikinci ili burda da Ramazan ayında oldu ilk dava. Dinləri uğrunda cihad edənlər Cəmisi oldular üç yüzə qədər. Məkkədən yeriyən bir böyük ordu Ertəsi onlarla üz–üzə durdu. Min nəfərdən artıq müşriklər bu an Müsəlmanlara hərb eləyir elan. əbu Cəhl deyir: – Biz sizi artıq Əsirtək Məkkəyə aparacağıq. Məni bu gün üçün doğmuşdur anam Sizi diri–diri yandıracağam. Sayca üstün olub o güvənirdi Mənəvi qüvvəti düşünməyirdi. Üzbəüz dayandı haqq ilə batil Biri ədalətli o biri qatil. Biri üzü qara birinki ağdır Tovhid ilə şirk vuruşacaqdır. Oğlu Valid sağda ortada Ütbə Sol tərəfindəsə qardaşı Şeybə. Hər üçü meydana oldular süvar Müsəlmanlar ilə qarşı durdular. Mədinə tərəfdən ortada Həmzə Sağda Həzrət əli solda Übeydə. Yaxına gəldikcə bu əhli hünər Kafirlər qorxudan çəkinirdilər. Vuruşma başladı əvvəl təkbətək Əli ilə Həmzə meydana gircək Birinci həmlədə çəkdilər nərə Rəqiblərin dərhal sərdilər yerə. Əli rəqibinə vermədi aman Başını bədəndən üzdü çox asan. Həmzə rəqibini yıxsa da yerə Zərbəsi getmişdi onun boş yerə. Əlbəyaxa olub güləşən zaman Kimsə qışqırırdı müsəlmanlardan: – Ya əli Həmzəni yordu bu kafər. Həmzə rəqibinin başın bir qədər Alıb sinəsinə sıxdığı üçün Ona zərbə vurmaq deyildi mümkün. Başını kənara dedi: – Çək Həmzə Əli o kafərə yetirdi zərbə. Sonra Übeydəni yaralı görcək Ütbənin üstünə şığıdı quştək. Ütbənin o saat həyatı söndü Übeydəni alıb geriyə döndü. Sonra da ümumi həmlələr oldu Günəşin üzünü toz–duman aldı. Ətrafa yayıldı “Allahu əkbər” Müsəlmanlar şirtək döyüşürdülər. Müşriklər qaçırdı hərə bir yerə Öndəki kəllələr düşürdü yerə. Əbu Cəhlin özün salaraq atdan İki cəsur etdi qanına qəltan. Başsız qalan şirkin ordusu qorxar Az müddət ərzində məğlub oldular. Müsəlmanlar on dörd şəhid verdilər Kafirlərdən öldü düz yetmiş nəfər. Bir o qədərin də aldılar əsir Sağ qalanları da qaçdı birbəbir. Məkkəyə çatanda bu qara xəbər Heç cürə inana bilməyirdilər. Əbu Ləhəb isə öz hikkəsindən Bağrı çatlayaraq keçindi həmən. Mədinəyə gələn zəfər müjdəsi Müsəlmanların bu qələbə səsi Ətrafa yayıldı hamı sevindi. Yəhudilər o gün qara geyindi. Bədr döyüşündə düşən əsirlər Mədinəyə bir gün sonra gəlirlər. Onlarla Həzrətin əmisi Abbas Kürəkəni olan müşrik əbül As Arvadı Sevdanın əmisi oğlu Bütün əsirlərin qolları bağlı əksəri möhtərəm nüfuzlu adam Yetmişdən ikisin etdilər edam. Kasıb olanları söz verdi daha Asi olmayacaq Rəsulüllaha. Hansı bir əsirlər imkanlı idi Fidyə alınaraq azad edildi. Peyğəmbərin qızı Zeynəbin əri Məkkəyə çatdırdı tez bu xəbəri. Əlində heç bir şey olmadığından Zeynəb gərdənbəndin göndərir bu an. Bu boyunbağını anası ona Toy günü hədiyyə salmış boynuna. Həzrəti Peyğəmbər bunu görərkən Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|