caqda ermani yazıçısı Qaragin dedi: «Dostluq bir qırmızı almadır
bir gün sizdə, bir gün bizdə». Tutaq ki, qırmızı alma indi bizdədir,
bəs sonra! Sonrası!.. Sizin ftkirləriniza şərik oluram. Bu hadisələr
zamanı xalqımızı ayıq-sayıq olmağa çağırır, mövqeyinizə tərəfdar
oluram. Bu, ürəyimin səsi idi. Sizə yazdım. Necə qəbul edəcəksiniz,
deyə bilmərəm.
Hörmətlə: Məmməd A RAZ,
17 aprel 1990-cı il
Həmin gün Qarabağa qayıtmaq istəyirdim, gördüm ki,
camaat axm-axm «Azadhq» meydanma gedir. Meydana bir
milyondan artıq əhali toplaşmışdı. M ən də meydanda mi-
tinqin gedişini izləyirdim. Birdən tribunadakılardan kimsə
məni gördü və mikrafonla elan etdi ki, Əlisaab Orucov da
meydandadır, məni tribunaya dəvət etdılər. Mitinq iştirak-
çıları mənim qoluma girib tribunaya apardılar. Mən orada
çıxış elədim. Qarabağda gedən hadisələrin əsl mahiyyətini
xalqa çatdırdım. Dedim ki, Volski Azərbaycan xalqma qar-
şı görünməmiş cinayətlər törədir. Elə bu sözlərdən sonra
meydan dəhşətli dərəcədə təlatümə gəldi. Xalqa çatdırdım
ki, Arkadi Volski erm ənilərlə cinayət əlaqəsinə girib, Qa-
rabağ torpaqlarım işğala məruz qoydurur. Qeyd elədim ki,
Volski ermənilərin xeyrinə işlədiyinə görə dərhal Qara-
bağdan qovulmalıdır. Sonra bir m əsələni də qeyd etdim ki,
SSRİT prokurorluğunun istintaq qrupu və SSRİİ Daxili İİşlər
Nazirliyinin əməkdaşları respublikada heç bir əsas olmadan
zavod, fabrik, ticarət müəssisələrinin rəhbərlərini zindan-
lara salır, əziyyətlər verir, əsassız istintaqlar aparırlar.
Azərbaycanda ikinci Özbəkistandakı vəziyyəti yaratmaq is-
təyirlər. Sonra da məsuliyyətə cəlb etdikləri a:damlarm qo-
humları ilə Bakının bağlarmda görüşür, onlardan külli miq-
darda pul ahrlar.
Özbəkistanda SSRİİ Prokurorluğunun müstəntiqləri Qdıl-
yan və IvanoAom əsassız olaraq özbəklərin başlarma nə bə-
lalar açdıqlan hamının yadındadır. M inlərlə insanı zindan-
lara doldurub, onların əmlaklarma yiyələniblər. Qdılyan
orada əldə etdiyi pul vəsaitini Dağlıq Qarabağa göndərib,
bizim torpaqlarımızm işğal edilməsinə sərf etdi. Ona görə
də onlar Azərbaycanda da belə mənbə axtarırdılar. Lakin
Azərbaycanda işlərini başa çatdıra bilmədilər və onların
m əhkəm əyə verdikləri insanlar da bəraət qazandılar. Özlə-
ri də respublikanı tərk etməyə məcbur oldular. 3 u məsə-
ləyə də bilavasitə Azərbaycan Respublikasınm Daxili İİşlər
nazirinin birinci müavini Barannikov rəhbərlik edirdi. ttşlə-
rin başında isə Azərbaycan Respublikasmın Mərkəzi Ko-
mitəsinin ikinci katibi V.PoIyaniçko dururdu. Onlar istintaq
altmdä olan ayrı-ayrı adamlara fəzyiqlər göstərirdilər ki,
vəzifəli adamların əleyhinə ifadə versinlər. Ona da nail ola
bilmədilər. Mən mitinqdə elan etdim ki, SSRI Prokurorlu-
ğunun istintaq qrupunun və SSRİİ Daxili Işlər Nazirliyinin
əməkdsaşları Azərbaycandan rədd olşunlar.
Həm də mənim quiağıma belə bir söz çatmışdı ki, bun-
dan əvvəl «Azadlıq» meydanında keçirilən mitinqdə şair
Qabil çıxış edərək deyib ki, Əlisaab Orucov Dağlıq Qara-
bağm keçmiş birinci katibi Boris Gevorkovu Ədliyyə Nazir-
liyində işə götürüb. Mitinqdə dedim ki, bu mənə qarşı çox
ağır ittihamdır, ona görə də sizin qarşınızda bu ittihama ca-
vab verməliyəm.
Bu mitinq 9 sentyabr 1989-cu ildə olmüşdur. Bununla
bağlı mənim video kassetlərim də qalır.
K.BAĞIROV TAPŞIRDI Kİ GEVORKOVA BİR İŞ VERMƏK LAZIMDIR
- Necə oldu ki, siz Boris Gevorkovu Ə dliyyə Nazirliyində
işə qəbul etdiniz?
- Boris Gevorkovu Ədliyyə Nazirjiyində işə qəbul et-
məyə məcbur edildim. O zaman respublikanın birinci kati-
bi Kamran Bağırov mənə zəng edərək dedi ki, Boris Ge-
vorkov Azərbaycan Respublikasının Dövlət Arbitrajmda iş-
ləyir. Oranm rəhbəri qadındır. Onu orada saxlamağa qorxur,
deyir ki, bura hücumlar edirlər. Mən ona bildirdim ki, Əd-
liyyə Nazirliyində boş iş yeri yoxdur. Bir müddət sonra
Kamran Bağırov yenə mənə zəng etdi və dedi ki, bəs sən-
də Çingiz Bəşirov adlı əməkdaş işləyir. Mən Çingız Bəşi-
rovu Azərbaycan Kommunist Partiyası Iİnzibati Şöbəsinə
təlimatçı götürürəm və sizdə ştat boşaldıram. Həmin ştata
Gevorkovu qəbul edərsiniz. Beləliklə, mən də Baris
Gevorkovu Ədliyyə Nazirliyində işə qəbul etdim. Dəfələr-
lə Gevorkova deyirdim ki, siz bura nahaq gəlmisiniz, yaxşı
olar ki, öz xoşunuzla çıxıb gedəsiniz. O mənim bu sözlə-
rimdən nəticə çıxarmaq əvəzinə daha da azğınlaşırdı. Hət-
ta o elə arxaymlaşmışdı ki, yaşadığı evə piyada gedib-gə-
lirdi. Lap arxaym... Metro ilə gedib-gəlirdi. Onun evi köh-
nə Mərkəzi Komitənin o biri üzündə, «Lermontov» küçə-
sində idi. Həmin bina da hasara alınaraq qorunurdu. Hələ
bundan əvvəl mən öz işçilərimə demişdim ki, siz buna göz
qoyun görək, o evə necə gedib-gəlir.
İİşçilərim mənə dedilər ki, Əlisaab müəllim, o, əmin-ar-
xaym metro ilə gedib-gəlir, «Baksovet»dən evinə qədər
olan məsafəni piyada gedir. Gördüm ki, Gevorkovun nə iş-
dən, nə də Bakıdan getmək fikri yoxdur. O zamanlar mə-
nim bir Mürsəl adlı köməkçim var idi. Çox qeyrətli oğlan-
dı. Dedim, Mürsəl, bu alçaq Gevorkovu güdmək Iazımdır.
Onun Ədliyyə Nazirliyində bizimlə bir yerdə işləməyi bizə
qarşı təhqirdir və həm də camaat buna görə bizi qınayır. O
vaxtı qış olduğundan yer-yurd buz idi. Dedim - Mürsəl bu
Gevorkova elə təpik vurmaq lazımdır ki, bir də yerindən
qalxa bilməsin. Mürsəl dedi ki, Əlsaab müəllim, mən çox-
dan gözləyirdim ki, bu itin bizim nazirlikdən qovulması
üçün mənə fursət verəsiniz.
...Hadisənin necə baş verdiyini hələ indiyə qədər mən də
Mürsəldən soruşmamışam, Gevorkov işdən çıxıb evinə ge-
dərkən Bünyadski küçəsindən indiki İİdarəetmə Akademiya-
sına dönürmüş. Elə oradaca, qaranlıqda uşaqlar (qış vaxtı ol-
duğundan hava tez qaralırdı) Gevorkovu əzişdirmiş, yaxşıca
təpikləmişdilər. Səhər tezdən Mürsəl mənə dedi ki, artıq
məsələni həll etmişik. Bir azdan Gevorkov özü də gəlib
çıxdı. Onun tamamilə üz-gözü əzilmiş, yaman günə düş-
müşdü. Dedim, ay kişi, bu nədir, səni kim bu günə salıb?
O mənə necə əzişdirildiyini, hətta iki-üç dəfə ayağa
qalxmaq istərkən yerə çırpıldığım danışdı ve işdən çıxma-
sma dair ərizəni stolumun üstünə qoydu. Mən dərhal onu
işdən azad etdim. Sonra Polyaniçko mənə Gevorkova göre
zəng etdi, dedi ki, səni işden çıxartdıracağam...
Dostları ilə paylaş: |