V ə qəribə bir paradoks: elə bu zaman kiçik Qarabağ
torpağında siyasi ekstremizmin, talan və qaçqmlığm mode-
li işlənib hazırlanırdı və bu, əslində SovjİKP-nin o dövrdə-
ki ideoloqu, Yerevana gedib gəlmiş Aleksandr Yakovlev
tərəfindən dəstəklənirdi.
Təsəvvür etmək olar ki, hərgah 1988-ci ilin əvvəlində
Naxçıvan ilə Azərbaycan arasındakı Zəngəzur dəhlizində
Ermənistan ərazisində - cənubda Əgərəkdən şimalda Əziz-
bəyovadək olan ərazidə kompakt yaşayan azərbaycanlılar
öz müqəddəratlarmı təyin etmək uğrunda mübarizəyə baş-
lasaydılar indi bütün milletlərdən olan demokratlar necə
səs-küy qaldırmışdı! Azərbaycanlılarm buna haqqı daha
çox idi, heç olmasa ona görə ki, Qarabağm erməni icma-
smdan fərqli olaraq Zəngəzur azərbaycanlıları heç bir
muxtariyyətə malik deyildilər.
Yox, min illərlə Ermənistanda yaşamış azərbaycanlıları
qərb demokratlarmm tam susması şəraitində öldürməyə,
döyməyə və qovmağa başladılar, evlərini Və əmlaklarım
yandırdılar. Amrria Sumqayıtdakı iğtişaşlara görə elə mə-
rəkə qopardılar ki, bu günədək hammın qulağmda səslənir.
«Bu qırğmı mütləq soyqırımı adlandırmaq» komandası bü-
tün Yer üzündə səhvsiz yerinə yetirilirdi.
Təqibə məruz qalmış millətin müdafiəçiləri nəyə nail
oldular? Millətçilik yanğmı nəticəsində ermənilərin bir
qismi Azərbaycam tərk etm əyə başladı.
1949-cu il. Əsgəran qalası
Buyurun bir neçə rəqəm lə tanış olun.
Erməni millətindən 29 nəfər Azərbaycan Ali Sovetinin
deputatı var idi.
61 erməni Azərbaycan KP MK-da şöbə müdiri və mü-
avin işləyirdi. M inlərlə erməni Respublika N azirlər Sove-
tində, Dövlət Plan komitəsində, şəhər partiya komitəsində,
Bakı Sovetində, Respublika DÜN-ində, DTK-da yüksək və-
zifələr tuturdu, həkim, müəllim, zavod və fabrik direktoru
idi. Ticarətdə, milisdə, xidmət sahəsində, araq-çaxır səna-
yesindəki gəlirli yerlər də onların diqqətindən kənarda qal-
mamışdı. Yüksək vəzifələrdən əlavə Bakıda, Gəncədə,
Şəkidə, Mingəçevirdə hər cür şəraiti olan m ənzillərə və
bağ evlərinə sahib idilər.
w
D A Ğ L IQ Q A R A B A Ğ D A B Ü T Ü N
H A K İM İY Y Ə T E R M Ə N İL Ə R İN Ə L İN D Ə İD İ
Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayətində kənd və qəsəbə
sovetliyindən tutmuş vilayət rəhbərliyinədək, böyük və ki-
çik vəzifələrlə birlikdə bütün hakimiyyət həm işə 99 faiz
ermənilərin əlində olmuşdur. Qarabağda da azərbaycanlılar
əsasən heyvandarlıq və əkinçiliklə məşğul olmuşlar. Tale-
yin acı təsadüfünə bax ki, m əhz allahın da unutduğu yarı-
uçuq azərbaycan kəndləri ermənilər və onlarm hüquq mü-
dafiəçiləri tərəfmdən lentə almaraq baxımsız erməni
kəndləri kimi nümayiş etdirilirdi. Belə dəhşətli dezinfor-
masiyaya aid faktlar qalır, onlar izsiz yox olmur, amma nə-
dənsə onları yoxlamaq həvəsində olanlar azdır. Respublika
rəhbərliyinin fərsizliyindən vilayətdə azərbaycan dilində
nə mətbuat, nə də yazışma yox idi. Azərbaycanlılarm la-
qeyd olmalarma ümid edərək yerlərin, şəhər və kəndlərin
adları, tarixin şahidi olan toponimlər m əhv edilir, dəyişdi-
rilir, saxtalaşdırılırdı və qəribə də olsa Azərbaycan
hökuməti susurdu.
1990-cı ilin iyulunda Qarabağa xalq yardımı komitə-
si SovİK P XXVIII qurultaymm nümayəndələrinin təkcə
azərbaycanlılarla deyil, həm də Qarabağ erməniləri ilə gö-
rüşünü təşkil etdi. Erməni qadınları, analar, atalar, bütün
əm əksevər adamlar onda nələr demirdilər?
«Hər yerdə dam-
şm, qoy bizi yenidən peyda olmuş saqqallı banditlərdən azad etsin-
lər. Onlar ilk növbədə bizim düşmənimizdir, ermənilərin düşməni-
dir. Özlərini müdafiəçilərimiz adlandınrlar, amma özbaşmalıq edir,
qadmlara v ə qızlara sataşır, gəncləri düşmənçilik etm əyə məcbur
edir, bütün vasitələrlə millətlərarası ədavəti qızışdırırlar. Yuxanda
oturanlar isə öz yalan informasiyaları ilə onlan həvəsləndirir, cəlb
edir. Qoy Allah bu adamlarm cəzasım versin!»
«allah cəzasmı verəcək» - dinc, təmiz qəlbli, hələ mil-
lətçilik zəhəri ilə yoluxmamış insanlarm yeganə ümidi idi.
1990-cı ilin avqustunda erməni terrorçuları doludağı-
dan toplardan, minomyotlardan və avtomatlardan Qazax ra-
yonunu şiddətli atəşə tutanda, çox əzablar görmüş Bağanis
Ayrımda anam iki aylıq körpəsi ilə birlikdə yandıranda,
Ermənistan parlamenti Qorbaçovun qanunsuz silahlı bir-
ləşmələrin qadağan olunması barədə fərmanmm Ennənis-
tan və Dağlıq Qarabağda qüvvədə olmadığmı elan edəndə,
parlamentin yeni seçilmiş liderini Moskvada baş nazir Rıj-
kov tələsik qəbul etdi.
Ermənistan DIN-in məlumatma görə bu bəyanat veri-
lənədək Respublika ərazisində ümumi sayı təqribən 10
min nəfər olan bir neçə hərbi birləşm ə və qrup fəaliyyət
göstərirdi. Yalmz EÜH-ün hərbçiləri rəsmi qeydiyyatdan
keçmişdilər. Erməhi Milli Ordusu (EMO) öz sıralannda
5 m inədək saqqallını birləşdirirdi.
«David Sasunski»,
«Vretaruner» («qisasçılar»),
«Aydat» («ermənilərin məhkəməsi»),
«Neytral dəstələr»,
Respublika «Nart» partiyasmm müstəqil ordusu və nə-
hayət, öz bayrağı altmda m üxtəlif qrupları birləşdirən
«MUŞ» milli ittifaqı kifayət dərəcədə sərbəstliyə malik
idilər. 1990-cı il mayın sonu - iyunun əvvəlində Yerevan-
da silahlı adamlar gizlənmədən gəzirdilər. Bu təkcə res-
publikanın paytaxtmda deyil, bütün erməni şəhər və
kəndlərində belə idi.
«Krasnaya zvezda» qəzeti 1990-cı il 31 iyul nömrə-
sində yaxm keçmişdə jumalist, sənətşünas olan, «Erməni
xalçaları» kitabınm müəllifı, sonra isə EMO hərbi şurası-
nın sədri paron (cənab)V.Vardanyanm baxışlarmı və mü-
hakimələrini müfəssəl şərh etmişdir.
V.Vardanyan erməni-azərbaycan düşmənçiliyinin təbi-
əti barədə lap zoöloji mühakimə yürüdürdü. O, öz xalqmın
minillik tarixi, onun xüsusi rolu barədə uzun-uzadı fıkir
söyləyirdi. Bu zaman xüsusi vurğulayırdı ki, o elə erməni
tammır ki, ruslara pis münasibət bəsləsin. «Krasnaya zvez-
da»nın müxbirini inandırmağa çalışırdı ki, yalnız üzünü
Türkiyəyə və Azərbaycana çevirdikdə erməni qəlbini qə-
zəb hissi bürüyür. Vardanyan iddia edirdi ki, ermənilərin
yə azərbaycanlılann qardaş ola biləcəkləri tarixən sübut
edilməmişdir. Iki il yarım müharibə dövründə biz belə bir
qənaətə gəldik ki, erməni mütləq əlində tüfəng anadan ol-
malıdır. Özünü ateistlərdən sayan EMO hərbi şurasımn
sədri açıq-aşkar millətçi-sosialist formulu söylədi: erməni
xalqı o vaxt daim yaşayacaqdır ki, millət orduya çevrilmiş
olsun, millətin dini isə hər hansı qondarma allah yox, mil-
lətin özü olsun. O zaman suveren Ermənistan özünün qüd-
rətli diasporunun köməyilə tanmmaz dərəcədə dəyişiləcək,
çiçəklənən ölkəyə çevriləcək və onun əsasmı inam uğrun-
da başdan ayağadək silahlanmış indiki fədainlər təşkil edə-
cəkdir. Vardanyan özünün bir çox planmı 1990-cı ilin ya-
ymda ermənoid irqinin genofondu elmi institutunun yara-
dılması ilə bağlayırdı.
«Krasnaya zvezda»nm müxbirləri aydm etdilər ki,
EMO-nun təkcə qərargahı, silah anbarı, təlim m ərkəzləri
deyil, hətta tribunalı da varmış. «Sizin orduda ölüm cəza-
sı varmı?» sualına hərbi şuranm sədri çətin hiss edilən tə-
bəssüm lə cavab verdi:
«Ölüm cəzası bizdə yoxdur. Amma biz ondan da dəh-
şətli cəza düşünmüşük. Təqsirkar olana bir neçə qumbara
verir və onu Azərbaycan ərazisinə göndəririk».
1990-cı il avqustun sonunda Azərbaycanm təzə seçil-
miş prezidenti Ayaz Mütəllibov, prezident kimi verdiyi ilk
müsahibəsində Ermənistanda milli ordunun olması, boye-
viklərin kütləvi hücumları, onlarm Azərbaycana qarşı
«Yer-Yer» və «hava-hava» tipli raketlər tətbiq etməsi
barədə suahna belə cavab verdi:
Dostları ilə paylaş: |