Hadisəlerin sonrakı təhlili göstərir ki, «Xocalı soyqırı-
mı»ndan dərhal Rəhim Qazıyev xəbər tutmuş, atəş açma-
maq haqqmda Baş qərargahdan göstəriş aldığı üçün heç
nə etməyibdi. Şuşada ratsiya ilə ermənilərin «uşaqları və
qadınları meydana yığm» əmri aydmca eşidilirmiş.
Ağdamdakı özünümüdafıə destələrinə də Şuşadan Xoca-
lınm od tutub yandığı dəfələrlə deyilibdi. Fevralın 25-de
erm enilərlə 3 günlük atəşkəs haqqmda şifahi moratori ra-
zılaşdırıldığma görə silahlar susubdu. Həm Şuşadan, həm
də Ağdamdan Xankəndi istiqametində xocalıları xilaş et-
m ək üçün yalnız milli qeyrət çatışmadı. Hələ bu günə qə-
dər Xocalıda məskunlaşan Mesxeti türkləri haqqmda danı-
şan yoxdur. Fevralm 25-dən 26-na keçən gecə 12 Mesxeti
türk ailəsi erməni qatilləri tərəfindən yenicə məskunlaş-
dıqları evlərindəcə diri-diri yandırıldı. 1992-ci il martın 4-
də Qazançı kəndindən esir alınmış erməni hərbçisi damşır-
dı ki, «Xocalıda Mesxeti türk ailələri evdən çölə çıxma-
ğa macal tapmadılar. Onları uşaqlı-böyüklü diri-diri
yandırdılar».
Mesxeti türklərinin əksəriyyəti Xocalmı tərk edə bilmə-
di. Onlar yolu tanımır, həm də qəsebənin yeni yaşayış
massivində yerləşirdiler. Yeni massivdə həm də Xankən-
dindən və Ermənistandan qovulanlar yaşayırdı. 80-ci illər-
də Xankendi Qarabağın sənaye şəhəri kimi formalaşırdı.
Şəhərə ətraf rayonlardan axm artırdı. Sözsüz
gəlm elər
Xocalıdan çıxmağın yolunu da tapa bilməzdilər.
Qanlı faciədən dərhal sonra öz «işini görənlər» - Ta-
hir Əliyev, Fəhmin Hacıyev, «karyer» Qasım, Tofıq Keri-
mov kimiləri öz «yuva»larma çəkildilər. Onda «karyer»
Qasım Ağdamda meydan sulayırdı. O, özünü bölgənin baş
komandanı elan etmiş, icra başçısmı, polis rəisini bolgedən
uzaqlaşdırmışdı. Bu həmin «karyer» Qasım idi ki, ömrii
uzunu Ağdamm var-dövlətini erm ənilərə yedirtmiş, otuz il
dağ boyda Şahbulaq daş karxanasım söküb talamışdı.
1992-ci il martın 6-da özünümüdafiə dəstələri və Milli
Ordunun əlavə q ü w ələri Əsgərana girə bildilər. Ordumu-
zun esgərləri cüzi itki verərək, erməniləri Əsgərandan ge-
ri oturtdular. Bakıya m əlum at çatdınldı. Əlavə qüvvə gön-
dərilm əsi üçün xahişlər, yalvarışlar, göz yaşları axıdıldı.
B aşbilənlər
ayılmadı
ki,
ayılmadı.
Onda
Bakıda
deputatlarann təkidi ilə fövqəladə sessiya gedirdi.
Əsgəranda ermənilər böyük itki verdilər. Milli Ordunun
qüvvələri Əsgəran qalasına doğru erməniləri sıxışdırdılar.
Saat 4-dən sonra erməni və rus herbi birləşm ələri (Xan-
kəndindəki 366-cı rus alayı ermənilərin köm əyinə gəldi)
üç terəfdən - Naxçıvanikden, Xanabad, Xocalı istiqamə-
tinden Milli Ordumuza qarşı güclü hücuma keçdiler.
Əlavə q ü w ə gelmediyine görə martın 6-da axşamüstü
Milli Ordunun qüvvələri Əsgərandan geri çəkilm əye mec-
bur oldular. Həmin günlərdə cəbhədə ciddi dönüş yaran-
mışdı. Qarabağın dağlıq bölgəsindəki Azərbaycan kəndlə-
rinin yolunu kəsən Qazançı 1992-ci il martın 4-dən 5-nə
keçən gecə yerli özünümüdafıə qüvvələrinin təzyiqi ilə
ermənilərdən təmizləndi. Ermənilər gecə ikən Qazançıdan
qaçdılar.
Şirin Mirzəyevin batalyonu isə martm 6-da tez özünü Qa-
zançıya yetirərək kəndi azad etdiklərini bildirdilər. Ermə-
nilər elə martm 5-de ətrafdakı Kolam döyüşçülərinin
tezyiqi ilə gecə ikən özləri Qazançıdan m eşə yolu ilə qa-
çmışdılar. Qazançını tərk etməyən Bərxudar müəllim bi-
zimkilərə təklif etdi ki, inəni öldürməyin (Bərxudar
müəllimin həyat yoldaşı azərbaycanlı idi), sizə erməni-
lərlə bağlı kifayət qədər məlumat verə bilərəm. Qızışmış
kütlə isə Bərxudar müellimi Şahbulaqda qətlə yetirdi. Bu,
o Bərxudar müəllim idi ki, Dağlıq Qarabağda (orta mək-
təbdə oxuyanda) m ənə rus dilindən dərs demişdi.
...Kəndimizə (Kolanı-Orta Güney) kifayət qədər silah-
sursat päylasalar da, erməninin qabağma çıxan canlı qüvvə
çatışmırdı. Əlinə avtomat alıb səngərlərə gedən cavanlar
da yaxşı bilirdilər ki, erməni nə zaman hücum etsə, bura-
ları bir anlığa yerlə-yeksan edəcəkdir. Ağdamm «Uzundə-
rə» deyilən yerinde ruslarm hərbi bazası açılmış, oradan
kənd əhalisinə istənilən qedər silah-sursat paylanmışdı. Sa-
dəcə olaraq Dağlıq Qarabağın Azərbaycan kəndlərinin
özünümüdafiə batalyonları ermənilərin nizami ordusunun
1992-ci il. Ağdam . Öz yurd-yuvalanndan baş götürüb gedənlər
qabağmda tab gətirə bilməzdi. Bizim kəndlərin ətrafında
döyüş gedən vaxtı səkkiz-on kilometrlikdə yerləşən Qa-
layçılar,
Ə lim ədətli,
Əliağalı,
M ollalar,
K ürdlər,
Xaçmdərbənd, Cinli və Boyəhmədli kəndləri ev-eşiklərini
Bakıya köçürürdülər. Uzaq rayonlar da Dağlıq Qarabağm
Azərbaycan kəndlərinə beş-on qutu makaron göndərməkle
öz işlərini bitmiş hesab edirdilər. Heç onlar fıkirləşmirdi-
lər ki, bəs bu qanlarına qəltan edilən bizim bacı-qardaşla-
rımızdır.
Bəzən də belə olurdu ki, Azərbaycanm ayrı-ayrı rayon-
larının deliqanlı cavanlarım könüllülər adı ilə bölgəyə gə-
tirilirdi. Onlar da fürsət düşən kimi hücum çəkib erməni-
nin danasım oğurlayıb gəldikləri yolla da geri dönürdülər.
Dostları ilə paylaş: |