Böyük Azərbaycan yolçusu
55
bir az da romantik təsir bağışlayan – qalxınma hərəkatından da
əvvəl qələmlə, sözlə apardığın mücadilədən qəti xəbərim
olmayıb.
Əzizim Bünyamin bəy !
Bəlkə də, elə bu səbəbdəndir ki, o hərəkatda sözə, qələmə,
ədəbiyyata bağlı adamlar daha səmimi idilər, daha təmənnasız
idilər. O qələm adamları, o söz adamları, milli hissə,
vətənpərvərlik duyğusuna sahib olan o şəxslər səhv edə bilər,
amma xəyanət - əsla.
Bünyamin bəy,
mənim qəti əqidəmə görə, əsil şair, əsil
yazıçı, əsil yaradıcı adam, ümumiyyətlə, əsil sənətkar o xalq
hərəkatından, azadlıq, müstəqillik, demokratiya uğrunda
mübarizədən kənarda qala bilməzdi və əgər belələri olubsa,
onların milli mənliyi, milli mənsubiyyəti çox böyük şübhə
altındadır.
Dünya tarixi hələ bir yana, elə bizim öz
tariximiz də sübut
edir ki, ali həqiqətlər uğrunda, haqq uğrunda mübarizə
aparanlar illər uzunu edam olunublar, dəriləri soyulub,
güllələniblər, sürgün olunublar, zindanlarda çürüyüblər, amma
əyilməyiblər, sınmayıblar, əqidələrindən dönməyiblər.
Hərə öz taleyinin quludu və sən də imperiya generalları
qarşısında əyilməyən başını öz taleyin, alın yazın qarşısında
əyməyə məcbur oldun: məhbəslərə atıldın...
“Məhbəs dəftəri” silsiləsindən yazdığın şeirlərdə bir
kədər, bir sızıltı var, bir yalqızlıq var, amma həm də aşırı
dərəcədə bir dönməzlik, əyilməzlik var.
Sənin şeirlərin haqqında ən müxtəlif oxucular ən müxtəlif
fikirlər söyləyə bilər.
Di gəl ki, milli təəssübkeşlik hissinin,
azadlıq, müstəqillik, vətənpərvərlik duyğusunun, tarixi köklərə
bağlılığın, mübarizə ovqatının bütün yazılarının ruhunu təşkil
etməsi fikrində yekdil rəyə gəlməsi də qaçılmazdır.
Əzizim Bünyamin bəy!
Böyük Azərbaycan yolçusu
56
Şeirlərinin yalnız elə başlıqlarını xatırlatmaq kifayətdir ki,
sənin düşüncə tərzin, xarakterin, iç dünyan haqqında
təəssürat
yaransın.
Bir də böyük türk dünyasının ləyaqətli oğlu, həmçinin
sənin həmkəndlin rəhmətlik Mirzə Cəlil demişkən: sözünü o
şəxslərə de ki, sənə qulaq asmaq istəmirlər, gedirlər məsələn, it
boğuşdurmağa, xoruz döyüşdürməyə, dərviş nağılına qulaq
asmağa, hamamda yatmağa və digər bu növ vacib əməllərlə
məşğul olmağa...
Həqiqi şairlər heç zaman xoşbəxt olmur. Amma mən belə
hesab
edirəm ki, xalq, millət, bütövlükdə insanlıq həqiqi vacib
əməllərlə məşğul olsa, xoşbəxtlik deyilən o nəsnənin havası bir
xəfifcə şairləri də vura bilər!
II məktub
Əlli il yol gedən adam ...
( Bünyamin Qəmbərlinin 50 yaşına)
Əzizim Bünyamin bəy !
Heç bilmirəm ömrünün əllinci aşırımını keçhakeçdə
olmağın haqda məlumatı alanda – min gözlünün görə
bilmədiyini görən - kor Vüysəlin bu xeyli müdrik və xeyli
ələmli misraları hardan ağlıma gəldi:
Uzun incə bir yoldayım,
yol gedirəm gündüz, gecə.
Heç bilmirəm nə haldayım,
yol gedirəm gündüz, gecə.
Söz yox ki, böyük insanlığın, bir növ, tapdaq elədiyi o
əbədi yol haqqında əbədiyyət
qədər uzun ömürlü, nisgilli –
naləli misraları sən də dəfələrlə oxumamış deyilsən, müxtəlif
ifalarda qüssəli melodiyasını dinləməmiş deyilsən.
Böyük Azərbaycan yolçusu
57
Sənin...(təkcə səninmi?! Yox, sənin yolçu həmkarlarının
da, əməldaşlarının, silahdaşlarının da) əlli ildir çarpışa - çarpışa
addımladığı o müqəddəs yol heç zaman bitib - tükənməyəcək.
Ömür bitəcək, amma o yol bitməyəcək.
Yəni: ömür bitər, yol bitməz!
Amma ömrü bitənlərin əvəzinə o yola yeni yolçular
çıxacaq.
Yol varsa, yolçular da mütləq olacaq.
O uzun, incə yolda yeni – yeni yolçular gündüz demədən,
gecə demədən yürüyəcəklər.
Əzizim Bünyamin bəy!
Əlli ildir ki, sənin də yürüdüyün o yol yeri –
yurdu bəlli
olmayan min illərin o başından gəlir. Başlanğıcı kimsəyə
məlum olmadığı kimi, sonu da kimsəyə bəlli deyil o yolun.
O yol əbədiyyət yoludur.
O yol haqq yolu, həqiqət yolu, ədalət yoludur.
O yol fəzilət yoludur.
O yol Tanrı yoludur.
Necə ki, haqqa talib Xeyirin qarşısında daima zalım,
fürsətcil Şər varsa, bu dünyada o yol da olacaq.
Necə ki Allah varsa, o yolun yolçusu da mütləq olacaq.
Əzizim Bünyamin bəy!
Sən 50 ildir ki, o yolun yolçususan. Və nə yaxşı ki, sən o
yolda tək deyilsən, tənha deyilsən, yalqız deyilsən. Və nə yaxşı
ki, çiyindaşların var. Və nə yaxşı ki, zindanlara atılsalar da,
dara çəkilsələr də, tonqalda yandırılsalar da,
vətəndən didərgin
salınsalar da, güllələnsələr də o yolun yolçuları heç zaman
seyrəlmir, bitmir, tükənmir.
50 ildir ki, sən də o ağır, əbədi yolçuluğu davam etdirir-
sən.
50 ildir ki, sən də gündüz, gecə yol gedirsən.
50 ildir ki,sən də uzun, incə yol gedirsən.
Yolun uğurlu olsun , qardaşım!
Böyük Azərbaycan yolçusu
58
FƏRZUQ
SEYİDBƏYLİ
YADIMDA QALAN
VƏ QALMAYAN BÜNYAMİN
Yaddaşa görə hansısa dost, tanış və ya hadisə haqqında
yazmaq çətindir. Yaddaş nə dərəcədə etibarlıdır?
Dünyanın özü qədər…
Bəs yadda qalmayanlar? Bəlkə də, elə əsil həqiqət yadda
qalmayanlardadır…
Bünyaminlə məni 80-ci illərin əvvəlində rəhmətlik Asif
Kələntərli tanış etmişdi. Naxçıvan şəhərində “Böyük Bağ”
deyilən parkda. O zamanlar milli-azadlıq hərəkatının
sadəlövh
romantik dövrü idi. Həftədə bir dəfə toplaşıb görmək həsrətində
olduğumuz Təbrizdən başlamış Kola yarımadasına,
Yaponiyadan tutmuş Hibraltar yarımadasına qədər nəhəng bir
miqyasda baş verənlərin hamısını anladığımız səviyyədə
müzakirə edərdik. Bizi düşündürən əsas məsələ vahid
Azərbaycan idi. Fərq etməzdi, SSRİ-nin tərkibində olsun, ya