Böyük Azərbaycan yolçusu
Yüklə 7,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Böyük Azərbaycan yolçusu
Böyük Azərbaycan yolçusu 15 görə məşhur Nehrəm İmamzadəsindəki qəbrdə şiələrin yeddinci imamı Museyi-Kazımın oğlu Seyid Əqil dəfn olunub. Zəvvarlar bu gün də qəbri ziyarət edir, nəzir verir, qurbanlar kəsirlər. Naxçıvana tez-tez gələn, onun tarixinə, insanlarına qəlbən vurulan görkəmli alim Əbülfəz Hüseyninin fikrincə Nehrəm kəndinin adı ərəb mənşəli “nehr” böyük çay və “əm”- icma, cəmiyyət sözlərinin birləşməsindən ibarət olub mənası böyük arx, çay kənarında yaşayış məskəni deməkdir. Sözümün canı odur ki, Nehrəm və nehrəmlilərlə yaxınlıq mənə atamdan keçmişdir. Nehrəmli Kəlbə Muxtarın adı atamın dilindən düşməzdi. İctimaiyyətə bu istiqlal əsgəri haqqında ilk məlumatı da o vermişdi. Bu, həmin şəxsiyyətdir ki, (təəssüf ki, nehrəmlilər bu məşhur şəxsiyyətin adının əbədiləşdirilməsi haqqında fikirləşməyi unutmuşlar) qeyrətli və cəsur nehrəm- liləri ətrafına toplayaraq özünümüdafiə dəstəsi yaradıb ona komandanlıq etmiş, Türk qanına susamış cəllad Andronikin dəstəsinə ağır zərbələr vuraraq kəndin bir qarış torpağının belə tapdanaraq murdarlanmasına imkan verməmişdir. Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, XX yüzilliyin əvvəllərində Kərbəlayi Muxtarın elədiklərini XX yüzilin sonunda Bünyamin Qəmbərli elədi. Nehrəmin qorxmaz oğullarını toplayaraq Sədərəkdən, Ordubadın Kilit kəndinə qədər Naxçıvan torpaqlarının erməni- rus silahlı birləşmələrindən qorunmasında xüsusi rol oynadı. Yaddaşımda yuva salan xatirələrimdən biri də 1964-cü ildə atamın bərk xəstələnmiş Münəvvər xanıma göstərdiyi diqqət və qayğı olub. Atam özü Münəvvər xanımı Naxçıvan şəhər xəstəxanasına yerləşdirib sağalanadək onun qayğısını çəkmişdir. Bu ənənəni davam etdirərək mən də Novruz Əliyevlə, Əsəd Əliyevlə, Süleyman Süleymanovla, sonralar isə Bünya- min Qəmbərli ilə dostluq etdim. Nehrəm və nehrəmlilərlə bağlı Böyük Azərbaycan yolçusu 16 əlimdən gələni etdim və bu gün də mümkün olan hər şeyi etməyə hazıram. 1981-ci ildə Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi İnstitutunun rektoru, uşaqlıq dostum Samur Novruzovun dəvəti ilə həmin institutun “Dillər” kafedrasının müdiri vəzifəsində çalışdım. Məşhur Nehrəm kəndinin yetirmələrindən olan Bünyamin Qəmbərlini də həmin institutda tanıdım. Həm dərs əlaçısı kimi, həm də ictimai işlərdə fəal iştirak edən bir tələbə kimi Bünyamin Qəmbərli institutun professor-müəllim heyətinin və tələbə kollektivinin sevimlisinə çevrilmişdi. Bünyaminin yüksəlməsində mənim də payım var. Kafedraya dəvət edib onda elmə maraq oyatdım. Məsləhətimlə Bünyamin “Azərbaycan qəhrəmanlıq dastanlarında fiziki tərbiyə məsə- lələri” mövzusunda araşdırmalar apardı. Bu işdə Əlyazmalar institutunun direktoru, uzun illər dostluq etdiyim professor Cahangir Qəhrəmanov mənim xahişimlə Bünyaminə hərtərəfli köməklik etdi. Bünyaminin yazdığı elmi iş Tələbə elmi cəmiyyətinin respublika olimpiadasında I dərəcəli diploma layiq görüldü. Bünyamin araşdırmalarını bir qədər də dərinləşdirib onu diplom işi kimi Dövlət Komissiyasında uğurla müdafiə etdi. Ali məktəbi bitirdikdən sonra görüşlərimiz zəiflədi. Arzum onu peşakar folklorçu görmək idi. Amma hər şeyə hakim zamandır. 1988-ci ildə xalqımız böyük əzmlə milli-azadlıq hərəkatına başlamışdı. O vaxt mən Naxçıvan Dövlət Pedaqoji Universitetində Tarix-ədəbiyyat fakültəsinin dekanı idim. Xalq Cəbhəsinin üzvü olmasam da ara-sıra yolumu Naxçıvan Xalq Cəbhəsindən salıb cəbhənin liderləri ilə görüşüb söhbətləşər- dim. Hətta 1989-cu ildə Naxçıvan şəhərindəki Azadlıq mey- danında on minlərlə insanın iştirak etdiyi mitinqin bir hissəsinə vaxtı ilə fakültəmizin yetirmələri olan İbrahim İbrahimlinin, Kazım Teymurlunun təklifi ilə mən aparıcılıq etdim. Bu mitinqdə və digər mitinqlərdə mənə ehtiramla yanaşanlardan Böyük Azərbaycan yolçusu 17 biri də Bünyamin idi. Onu da qeyd edim ki, Naxçıvanda keçirilən mitinqlərdə sanki bölgənin bütün təbəqələri- vəzifəsindən, rütbəsindən, mövqeyindən asılı olmayaraq hamı eyni fikirdə, eyni mövqedə idi. Ölkədə baş verən hadisələr ətraflı təhlil edilir, ictimaiyyətə düzgün şəkildə çatdırılırdı. Naxçıvanda gedən bütün proseslərdə çox fəal iştirak edən Bünyamin Qəmbərlinin “Şərq qapısı” qəzetinin müstəqil qəzetə çevrilməsində, Naxçıvan Muxtar Respublikasının Sovet imperiyasının tərkibindən çıxmasında payı az olmamışdır. 1990-cı il noyabrın 17-də Naxçıvan Ali Məclisinə ağsaqqallıq edən Heydər Əliyev iclası açarkən Culfadan deputat seçilmiş tələbəmiz Eyvaz Həsənov söz alıb dedi ki, bu bayraq (SSRİ-nin bayrağını nəzərdə tuturdu) altında biz məclisimizi apara bilmərik. Xahiş edirəm Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin bayrağı Dövlət bayrağı kimi qəbul edilsin. Elə həmin iclasda həm Naxçıvan Muxtar Sovet Sosialist Respub- likasının adı dəyişdirilərək Naxçıvan Muxtar Respublikası, həm də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin bayrağı Naxçıvan MR-in Dövlət Bayrağı qəbul edildi. Qərar qəbul edilən kimi Bünyamin Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin bayrağı əlində zala daxil olanda (Vilayət Partiya Komitəsində Bayraq olma- dığından kənardan gətirildi) Naxçıvan Ali Məclisinin iclasında iştirak edənlərin hamısı Bayrağa ehtiram olaraq ayağa qalxdı, uzun zaman alqış səsləri kəsilmədi. Bünyamin Nehrəmdə yaşasa da günlərini Naxçıvanda, sərhədyanı kəndlərdə keçirərdi.Yorulmaq bilmirdi. Məhz bu istiqlalçı gənclərin xalqın içərisində olması, xalqın birliyinə və təşkilatlanmasına səbəb oldu ki, bunun da nəticəsində Naxçı- vandan bir qarış torpaq belə verilmədi. 1990-cı il yanvarın 15-16-sı olardı.Yubiliyarımız Bünya- minin təşkilatçılığı ilə bütün Nehrəm əhli İmamzadənin qarşısına toplaşmışdı. Din xadimi Kərbəlayi Muradəli “ALLAH köməyiniz olsun” deyərək yurddaşlarını haqq işi yo- Böyük Azərbaycan yolçusu 18 lunda daha qətiyyətli olmağa çağırır, Bünyamin isə nehrəmliləri bütün sahələrdə sıx birliyə səsləyərək Şəhriyarın aşağıdakı misralarını səsləndirir: Can qurban etməyin vaxtı çatıbsa, Səndən hansı namərd əsirgəyər can! Qoyuram başımı ayaqlarına, Ey ana torpağım,ey Azərbaycan! Yüklə 7,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|