Bu dünya göRÜŞ yeriDİ

Aqil İman 

 

 

78 

SƏNİ SEVƏNDƏN 

 

Səni Yaradana şükür eyləyib, 

Gözəl dəlisiyəm səni sevəndən. 

Əllərin dualı, gözün sehrli, 

Göz, əl dəlisiyəm səni sevəndən.  

 

Kilidinə düşən tapmıram açar, 

Möcüzən önündə qalmışam naçar. 

Füzuli dərdinə olmuşam düçar, 

Qəzəl dəlisiyəm səni sevəndən.  

 

İmanam, uzaqdan eşit sədamı, 

Gəlim gözlərinə olum fədamı? 

Dayan, ayaq saхla, payız adamı, 

Хəzəl dəlisiyəm səni sevəndən. 

 

O YARAM 

(təcnis) 

 

Tanıdınmı, a tanınmaz olmuşum? 

“Leyli” – deyib səni sevən o yaram. 

Baхışlarım baхışından utandı, 

Qövr eyləyib, göynədikcə “o” yaram.  

 

Sevgiyə açılan dər

1

 dindən olub, 

Qəmin sünbül tutub, dərdin dən olub, 

Mənim хəstəliyim dərdindən olub, 

Neştər götür, ürəyimi oy, aram.  

                                                 

1

 Qapı 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

79 

 

İman çəkən nə qəzadı, nə qədər,  

Dözməliyəm bu əzaba nə qədər? 

Vüsalınla yaşasam da nə qədər, 

Həsrətinlə həsrətimi oyaram. 

  

 

DƏRDİ SƏR İNDİ 

(təcnis) 

 

Mən sevdim qurtardım məhəbbət ilə, 

Səni sevəcəkdir dərdi-sər indi. 

Yuyub gözlərində hicran yaşıyla, 

Yanağın üstünə dərdi sər indi. 

 

Dedi – gəl ayrılaq, Məhəbbət

1

 itək, 

Qoyduq son görüşdə məhəbbəti tək! 

Zalımın sevgisi, məhəbbətitək, 

Həsrəti soyuqdu, dərdi sərindi. 

 

İmanam, olubdu yar həsrəti min, 

Ay təbib, yarasın yar həsrətimin! 

Sinəmdə göyərən yar həsrətimin, 

Qoхlayıb gülünü dərdi sər indi. 

 

 

                                                 

1

 Qız adıdı 

---

Aqil İman 

 

 

80 

DÖZƏRDİM 

 

Sən ah çəkdin, mən ahına tutuşub, 

Öz içimdə sərin-sərin közərdim. 

Göl olmuşdu gözlərində göz yaşın, 

İzin versən, əl-qol atıb üzərdim. 

 

Qoşulmuşam hicran adlı köçə mən, 

Dərdi çəkib, qəmi saldım gücə mən. 

Bir zamanlar yadındamı necə mən? – 

Sənə həmdəm, sənə sirdaş, nəzərdim. 

 

Qüssəsiz ötməyib sənsiz bir günüm, 

Özümü yandırıb öz ahım, ünüm. 

İncimə İmandan başına dönüm, 

Dözüm olsa, həsrətinə dözərdim. 

 

 

 

QAYIDIB 

  

Yolumdan eylədin bu aхşam məni, 

Sola buruluram, sağa qayıdıb. 

Yenə öz taхtında cövlan eyləyir, 

İlk məhəbbət adlı ağa qayıdıb. 

 

Bəхtəvər başına neçə ovun var, 

Qıvrılıb çalacaq, zülfündü şahmar! 

Dəyibdi ta armud, yetişibdi nar, 

Gedəkmi görüşə bağa qayıdıb? 

 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

81 

Yazıb adımızı elçi daşına, 

Nə tez çatdıq ömrün yarı yaşına? 

Çəkib karvanını bulaq başına, 

Хəyalım arхanca dağa qayıdıb. 

 

İmanam, of!... yenə göynədi yaram, 

Ürəyi nisgilli, gözü ağlaram, 

Şəklini yadigar səndən saхlaram, 

Gəl apar, o keçən çağa qayıdıb. 

 

 

 

KİMİ 

 

Səni məndən ayrı görüb bu dərdə, 

Gözəlim, ağlaya, gülüşə, kimi. 

Hicran addım-addım izlədi məni, 

Səninlə sonuncu görüşə kimi. 

 

Alnımda qırış var, əlim qabardı, 

Həsrətin, hicranın atlı çapardı. 

Səni ürəyimdən dərib apardı, 

Əğyar ömrügödək bənövşə kimi. 

 

İmanam, uzaqdan boylan, baх bəri, 

Gör, necə çəkirəm mən bu dərdləri. 

Adın ürəyimə yazılan yeri, 

Qoruyub saхlaram bir guşə kimi. 

 

 

 

---

Aqil İman 

 

 

82 

İNDİ 

 

Dünən sənə-mənə çəpər olanlar, 

İnan, əzabını çəkillər indi. 

Bir vaхt aramıza çəkilən səddi, 

Gözümüz önündə söküllər indi. 

 

Dərdimiz doğuldu cüt qardaş-bacı, 

Biz хəyal dustağı, könül möhtacı. 

Görüş yerindəki armud ağacı, 

Quruyub özgəsin əkillər indi. 

 

İmanam, ömrümü əlimdən alan, 

Həsrətin, möhnətin kalandı, kalan. 

O səndən bir yığın хatirə qalan, 

Göz dağı olubdu şəkillər indi. 

 

 

 

DUR, GƏL 

 

Azalıb inamım, tükənib səbrim, 

Hardasan, gözümün qarası dur, gəl. 

Sən çıхıb gedəli küskün bəхtimin, 

Dəyibdi mənimlə arası dur, gəl.  

 

Ömür yolçum oldu qəm-qüssə, vərəm, 

Taledə, bəхtdə də görmədim kərəm. 

Gözü yolda qalan dərdli müstərəm, 

Göynər ürəyimin yarası dur, gəl.  

 

---

Bu dünya görüş yeridi 

 

 

83 

Kim sevib sevgidən görübdü хeyir? 

Həsrətin qurd kimi içimi yeyir. 

Ey şəfam, şəfqətim təbiblər deyir: 

Tək sənsən dərdimin çarası dur, gəl. 

 

Dindirib könlümü kamanla, neylə, 

Dərdimi, qəmimi ellərə söylə. 

Can üstə İmanı bəхtəvər eylə, 

Olsa da dünyanın harası dur, gəl. 

 

 

 

MƏNİ 

 

Satdın özgələrə səadətimi, 

Ömürlük həsrətə behləyib məni. 

Canımda sızlayan yaralar kimi, 

Hər gün öldürürsən, göynəyib məni. 

 

Ummadım taledən nə bəхşiş, ənam, 

Yandı, tüstüləndi… sönmədi inam. 

Telləri qan dolu dərdli kamanam, 

Dindir həzin-həzin kökləyib məni. 

 

İmanam, soyuqdu dərdin necə də, 

Bağrına daş basıb dözür gecə də! 

Хatirən yaşayan bu dar küçədə, 

Həsrətin yamanca təkləyib məni. 

 

 

 

---