Bu dünya görüş yeridi
9
o şairdirsə) yeganə sığınacaq yerinin məhz ürək, son təsəlli-
sinin məhz məhəbbət olması bu üzdən məntiqidir. Aqil
İmanın əksərən şux ovqata bələnmiş, bəzən zarafatyana
notlar üstündə köklənmiş sevgi şeirlərinin yerini ümumi ya-
radıcılığı fonunda belə dərk edirəm. Aşıq şeirindən gələn
ənənəvi metafor, təşbehlərlə yanaşı, bu şeirlərdə məhz şai-
rin özünəməxsus bədii yozumlarına da sıx-sıx rast gəlirik:
İmanam, demə ki kədər, qəmliyik,
Həsrətə, möhnətə qoşa həmləyik.
İkimiz bir yerdə bütöv cümləyik,
Vergülü mənəmsə, nöqtəsi sənsən.
Bütün istedadlı şairlər kimi, Aqil İmanın da şeirlərinin
dili öz təbiiliyi, rəvanlığı, axıcılığı, qulağa xoş gələn avazı
ilə yadda qalır. Bunlar vəznə, qafiyəyə salınmış cansız söz
yığını deyil, bəzən həzin lirizmə enən, bəzən də şahə qalxıb
kükrəyən mütəhərrik, dinamik, canlı sistemdir. Onların me-
lodiyası var. Onlar diri doğulmuş uşaq kimi səs çıxarırlar.
Odur ki, sağlığında üzünü görməsəm də, əlyazmasını oxu-
yanda Aqil İmanın səsini eşitdiyim məqamlar da oldu. Bu
şeirlərin gözə görünən tərəfləri ilə yanaşı, qulağa gələn
tərəfləri də var. Çünki onlar həqiqi ilhamdan doğulmuş
şeirlər kimi müəllifin qulağına pıçıldanıb:
Ay İman, günləri illə qarşılar,
Söznən dilə tutub, əllə qarşılar.
Gələni, gedəni güllə qarşılar,
Elə bil bu dünya görüş yeridi.
Aqil İman
10
Şairləri öz yazdıqlarına münasibət baxımından üç qis-
mə bölərdim – şeiri sənət bilənlər, həyat bilənlər, tale bilən-
lər. Məncə, Aqil İman üçüncülərdən idi. Yəni ixtisasca mü-
həndis olsan da, şeir yazasan. Çünki alın yazın belədir. Çox
vaxt şeirlərini məclislərdə sinədən deyəsən, heç vaxt heç
bir rəsmi yaradıcılıq qurumunun üzvü olmayasan, otuz sək-
kiz il yaşasan da kitabını çıxarmaq fikrinə düşməyəsən, hət-
ta özünə şair deməyə çəkinəsən, amma yenə də yazasan.
Çünki bu taledir və sənin iradəndən kənardır. Nəhayət,
“vaxtsız” ölümünü duyasan və şeirlərində buna tez-tez işa-
rələr edəsən. Yəni şeirlərində öz taleyini, alın yazını oxuya-
san. Oxucuların şairi, Allahın oxucusu olasan:
Oyan, a taleyim, a bəxtim, oyan,
Sən mənə həyansan, mənə sənə həyan.
Nə vaxtdır gözümü yollarda qoyan,
Görən harda qaldı, ölüm gəlmədi.
“Bu dünya görüş yeridi” kitabındakı şeirləri şairin oğlu
– istedadlı şair Qılman İman müxtəlif mətbuat orqanların-
dan, qohumlardan, dostlardan, poeziyasevərlərin yaddaşın-
dan toplayıb. Kitabın adını da Qılman özü qoyub. Ariflər
demişkən, qəribədir bu dünya. Ata oğulun özünə, oğul isə
atanın sözünə ad verir. Görüş yeri olan bu dünyada insanın
bundan böyük nə işi ola bilər ki? Üstəlik də bu Allahın özü-
nün istəyidirsə...
Bizim də bir istəyimiz var, əziz oxucu. Bu kitabı oxu-
yub sən də ona öz ürəyindən keçən adı verəsən.
Dərin sayqılarla Əsəd Cahangir
16.12.2014
Bu dünya görüş yeridi
11
Rəhmət Mirzə Sabirə! Rəhmət Mirzə Cəlilə!
Aqil İman
12
OLUR
İnsanın üstünə kədər qoşunla,
Gələndə nədənsə, sevinc tək olur.
Gözlərin yol çəkib, yol qurtaranda,
Ümidlər ağaran qara tük olur.
Hər kiçik zərbədən qəddini əyən,
Həyatın cəsarət andını bəyən!
Dünyanın dərdini çəkə bilməyən,
Dünyanın özünə ağır yük olur.
İman, ömür adlı qurduğun daхma,
Yüz tufan görəcək, min şimşəkçaхma.
Üzü dönük olan sevincə baхma,
İztirab insanla ömürlük olur.
Bu dünya görüş yeridi
13
RƏHMƏT MİRZƏ SABİRƏ!
RƏHMƏT MİRZƏ CƏLİLƏ!
Dilimizi kəsdilər – sözü ölə millətin,
Qoymadılar yetmiş il üzü gülə millətin,
Səbri özündən böyük bax, bu kölə millətin,
Dərdlərini yazdılar, demədilər dil ilə,
Rəhmət Mirzə Sabirə! Rəhmət Mirzə Cəlilə!
Bu Leyli kreslolar çoxun Məcnun eyləyib,
Fərhadtək dağ çapdırıb, ya da Cünun eyləyib,
Qanuna şah deyənlər, şahı qanun eyləyib,
Yaltaqlar göz önündə, ehtiyac yox dəlilə,
Rəhmət Mirzə Sabirə! Rəhmət Mirzə Cəlilə!
Azadlıq veriləydi kaş “azadlıq” sözünə,
Yer göyə qovuşaydı, dağ yetəydi düzünə!
Yığılıb bu qoyunlar qoç gəzəndə özünə,
Vuruşurdu quzular dəli qızmış kəl ilə!
Rəhmət Mirzə Sabirə! Rəhmət Mirzə Cəlilə!
Oyan – dedi Şəhriyar, oyanmadıq biz onda,
Ümid çoxdan ölmüşdü can verirdi güman da.
Haqq deyilən həqiqət susdu, dinmədi sonda,
Sarı iblis atanda böhtanları Xəlilə,
1
Rəhmət Mirzə Sabirə! Rəhmət Mirzə Cəlilə!
Şəhid qanı göz yaşım, günlər ötür bəlada,
İçimdəki yatan qurd, dur, zamandı, ula da!
Naziri villa tikir – tavan ərşi-əlada,
1
Xəlil Rza Ulutürk
Dostları ilə paylaş: |