Bu kitabın ərsəyə gəlməsində əməyi keçən hər kəsə minnətdaram. Əsasən də mənə daim dəstək olan dostlarıma



Yüklə 391,56 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/16
tarix14.06.2018
ölçüsü391,56 Kb.
#48859
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16

- 12 - 

 

Minnətin olsun. 



Saxla kin. 

Yaxşılıqlarını cəmlə ki,vurasan başıma. 

Gedirəm səndən Bakı,çıxma qarşıma! 

 

  Eyvaz  gecəni  daş  kimi  yatdı.  Səhər  gözünə  düşən  günəşin  şüası,  xidmətçilərin 



mətbəxdən gələn beyinə işləyən dır-dırları ilə oyandı. Gecədən hazırladığı idman 

çantasını  gördü.  Dodaqaltı  "Səni  götürsəm  sıfırdan  yox  0,1  dən  başlayacağam. 

Bunu  da  istəmirəm"-dedi.  Cəlilə  zəng  elədi  və  yadına  düşdü  ki,axşam  5  də 

görüşəcəklər Cəlililin idman kompleksində... 

 

  Toğrul  qucağında  noutbuk  yatıb  qalmışdı.  Virtual  aləmin  dəlisi  idi.  Müxtəlif 



saytlarda  yüzlərlə  dost-tanış  yığmışdı.  Onun  kimliyini  hamı  bilirdi,  ona  görə  də 

məktub qutusuna gündə yüzlərlə məktub gəlirdi. Qadın düşgünü olduğundan adı 

tez-tez şou ulduzları, müğənni, aktrisa, modelləri ilə hallanırdı. Bu onun vecinə də 

deyildi və öyrəşdiyi həyatını dəyişmədən yaşayırdı... Cəlilin zənginə oyandı və bu 

günün vacibliyi yadına düşdü. 

  Obaşdan durmuşdu Cavid. Günəşi salamlamağı sevirdi. Çau-çau cinsindən olan 

itləriylə  gəzintiyə  çıxmışdı  bağa.  Nümunəvi  oğul  idi  Cavid.  Öz  ağlıyla  daxil 

olduğu Tibb Universitetinin nümunəvi tələbəsi olmuş ,psixologiya üzrə ali təhsil 

almışdı.Sahibkarı  olduğu  klinikaların  xəstəsi  olan  insanlar  da  razı  qalırdılar 

yaradılan hər tərəfli şəraitdən. 

  Cəlilin  zənginə  gərək  yox  idi,  çünki  Cavid  unutmamışdı  dünənki  söhbəti,  bu 

günki günün məsuliyyətini... 

  Hamıdan  tez  Cəlil  oyanmışdı.  Milli  Ordunun  zabiti  olduğundan  adətkərdə 

etmişdi  tez  oyanmağı.  Zabitliyə  vətənə  olan  sevgisi  gətirmişdi  onu.Valideynləri 

nə  qədər  təkid  etsələr  də  onu  fikrindən  daşındıra  bilməmişdilər.  Nadir  hallarda 



- 13 - 

 

kübar ailələrin övladları bu peşəni seçirdilər. Cəlil də həmin nadirlərin nadiri idi. 



Məsuliyyətinə  görə  hər  dörd  dostdan  üstün  idi.  Bu  amil  Cəlilə  orta  yaşında 

"ağsaqqal"  imici  qazandırmışdı.  Məsuliyyətinə  təkan  verən  amillərdən  biri  də 

evli, üç uşaq atası olması idi. 

  Nərimanov  metro  stansiyası  yaxınlığında  yerləşən  idman  kompleksində 

görüşdülər.  Saat  6-ya  işləyirdi.  Eyvaz  dostlarını  diqqətlə  süzdü.  Hər  üç  dostu 

rahat, gülərüz görünürdülər. 

- Həə,hazırsız uşaqlar? 

- Hazırıq,rəis! 

- Evlə sağollaşmısızsa, tam konsentrasiya olmusuzsa, onda xahiş olunur cibdə nə 

var boşaldıb Cəlilə verin. 

- Telefon-zad da olmaz? 

- Yox Toğrul, sıfırdan.Boş ciblə. 

- Okey,buyurun onda boşaldaq cibləri. 

Hər üçü cibləri boşaldıb Cəlilə ötürdülər. 

-Şəhərin  ortasında  sivilizasiyadan  kənar  qaldıq.  Bəlkə  doğum  evinə  gedib  ordan 

start eliyək hə? Nə vaxtsa kitab zad yazsaq, maraqlı olsun dəliliyimiz.Ha-ha-ha. 

Cavidin bu fikrinə ürəkdən güldülər. 

-Uşaqlar hava qaralmamış çıxaq yola. Sağollaşmaq vaxtıdı... 

Qucaqlaşdılar,  kövrəldilər  də  hətta.  Cəlil  gözünü  silə-silə  titrəyən  boğultulu 

səsiylə söydü də onları. Eyvaz son əlavəsini edəndə gün batmaq üzrə idi... 

-Dostlar,  unutmayın  kim  nə  vaxt  istəsə  qayıda  bilər.  Allaha  əmanətsiz. 

Özünüzdən muğayat olun. Hər birinizə bu yolda çoxluca kəşflər və uğurlar.  İndi 

isə  hərəniz  bir  istiqamətə  gedin.  Nə  istəyirsiz  edin.  Necə  istəyirsinizsə  yaşayın. 

Əsas odu təslim olmayın çətinliyə. Baxmayın bir birinin arxasınca. Getdik...  




- 14 - 

 

 



Uçurumları sevənlərin qanadları olmalıdı (Nitşe) 

 

  Sentyabr  olduğundan  havalar  meyxoş  keçirdi.  Yağışlar  payızın  gəlişini  yada 



salırdılar. Bəzənsə külək vıyıltısı əsrarəngiz fon yaradırdı Bakı üçün. 

  Bütün  gecəni  qısa  fasilələrlə  naməlum  istiqamətə  addımlayaraq  keçirtmişdi 

Eyvaz.  Tanımasınlar  deyənə  saçını  qırxdırmış,  qara  eynək  taxmışdı.  Dan  yeri 

söküləndə ətrafındakı mənzərəni aydın etdi. Sovetski məhəlləsində idi. Əllərində 

çanta  məktəbə  tələsən  yarıyuxulu  uşaqların  qaşqabaqlı  simaları,  maşınlarını  işə 

salanların  səhərin  sehrini  qovan  səs-küyləri,  təndir  çörəyinin  burunu  dolduran 

ləziz  qoxusu, bir-birini  könülsüz  salamlayan  qonşuların  yola  vermək  prinsipində 

dil ucu hal-əhval tutmaları. Hər şey,hər şey o an Eyvaz üçün doğma idi. İlk dəfə 

gördüyü,tanımadığı  nostalgiyamı,ya  həyat  eşqimi  deyək  bir  hiss  bürümüşdü 

bədənini.  Bir  azda  acımışdı.Bu  gündən  çox  "ilk"lərlə  rastlaşacaqdı.  Buna  hazır 

olmasını  heç  kim  soruşmayacaqdı.  Rəqəmlər,  pullar,  faizlər,  seyflər,  açarlar, 

depozitlər,  çeklər,  ödəmələr,  sazişlər,  yatırımlar,  dollarlar,  avrolar,  manatlar 

beynini yormayacaqdı. 

  Səhər  açılandan  oturduğu  səkidəcə  yuxulamışdı.  Yanından  ötən  maşının  siqnal 

səsinə  ayıldı.  İlk  işi  qarnını  doyurmaq  idi.  Təndir  çörəyi  satılan  pəncərəyə 

yanaşdı. 

-Salam.Bir dənə təndir çörəyi verə bilərsiz mənə? 

-Əleykə Salam, a bala. Baş üstünə,buyur nuş olsun. 

- Amma verəcək pulum yoxdu sizə, dayı. Yəni ümumiyyətlə pulum yoxdu. 

- Eybi yox oğlum, çörəkdi, qızıl deyil ki? Olanda verərsən,nuş elə. 

- Çox sag olun, dayı. 



- 15 - 

 

  İlk addımın uğuruna sevinib çörəyi iştahla yeyirdi elə dükanın yanındaca. Bunu 



görən çörək bişirən həmin kişi ona yanaşıb soruşdu: 

-Oğlum,  qarışmaq  kimi  çıxmasın  işinə,  sənin  evin-eşiyin  yoxdu  ki,yavan  çörəyi 

küçənin  ortasında  yeyirsən?  Deyim  ki,alkaşsan,  yox  deyə  bilmərəm,  çünki 

oxşamırsan.Dilənçisən,nəişəxorsan,yox onlara da oxşamırsan.Bəs? 

  Kişinin bu gözlənilən, eyni zamanda fəlsəfi-psixoloji sualında tox adam çaşardı, 

o  ki  qaldı  ac.  Özlüyündə  bir  anlıq  sualı  analiz  etdi  Eyvaz.  Hm,deməli  mən 

alkaşa,dilənçiyə,narkomana  oxşamırammış.  Onların  məgər  konkret  üz  cizgiləri, 

rəngləri,  köynəkləri,  ya  nəbilim  çörək  yemək  tərzləri  var?  Deməli,  küçənin 

ortasında yavan çörək yeyən kəs alkaş, dilənçi, narkoman şübhəsiylə qarşılanır. 

-Bəs kimə oxşayıram, ay dayı? 

-Bilsəm, səndən soruşmaram ki... 

-Nə  alkaşam,  nə  dilənçi,  nə  də  narkoman.  Səyyaham.  Bir  azdan  digər  səyyah 

dostlarımla  görüşəcəyəm.  Pulum  qurtardığından  sizdən  çörəyi  havayı  istədim, 

amma pulunuzu mütləq çatdıracağam. 

-Oğlum,  pula  görə  demədim.  Maraqlı  gəldi  soruşdum.  Demək  səyyahsan,  lap 

yaxşı. 


-Hə  səyyaham.  Azərbaycanı  qarış-qarış  gəzirik.Tarixi  memarlıq  abidələrini, 

qədimi  evlərin  xronologiyası  ilə  maraqlanırıq...Çörəyə  görə  çox  sağ  ol  dayı, 

icazənlə indi getməliyəm. 

-Buyur, buyur, sağ-salamat. Allah amanında... 

 

 

*** 



 


Yüklə 391,56 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə