Bu kitabın ərsəyə gəlməsində əməyi keçən hər kəsə minnətdaram. Əsasən də mənə daim dəstək olan dostlarıma
Yüklə 391,56 Kb. Pdf görüntüsü
|
- 20 -
Bu günümün sürünmək vərdişində ümüdə nifrətlə ümüd edərək,özümü inandırırdım. İnandırırdım ki,o dönəcək. Ölüm hökmüm doğuluşda oxunsa da,tarixi sürpriz olacaq. Yazıq düşüncə... Görəsən fikirlər nə vaxta kimi onu yoracaq? Daha neçəsi "bağışla" nidasıyla qəlbə toxunacaq.? Bu qış görəsən neçə sərçə donacaq? Gözləmə,gələcək onsuzda gələcək. Əllər göyə açılanda,gözlər yolları sevəcək. Hərədən bir təsəlli: -O dönəcək! Qış,bahar,payız da,bitəcək. Yenə yagış,yenə külək əsəcək. Səni küləkmi gətirəcək? Yoxsa o damı ümüd verəcək pıçıltısıyla: -O dönəcək...
Çürük nərdivanın pillələrini qalxdiqca qəribə hisslər keçirirdi. Sevinirdi, qəmlənirdi, həyacanlanırdı. Aşağıda qalan uşaqlıq, gənclik, qorxular, pis günlər, problemlər qalxdıqca uzaqlaşıb itirdilər. Çoxdan idi bu nərdivanı qalxırdı. Damda onu xoşbəxtlik gözləyirdi. Buna əmin idi və düşündükcə gülümsəyir, qanad açıb uçmaq istəyirdi dama. Pillələri 1-1, 2-2 çıxırdı və...Bu da dam! Dondu sonuncu pillədə, siması dəyişdi gördüyü mənzərədən. Damda başqa bir nərdivan var idi. Necə? Demək kimsə ondan qabaq artıq tapıb onun xoşbəxtliyini!? Bağırdı: - 21 -
-Eyy, kimsən? Hardasan? Ver mənim xöşbəxtliyimi! Qaytar, eşidirsən Allah? Verin xöşbəxtliyimi! Ayağını zərblə vurduğu pillədən cırıltı eşidildi. Nərdivan ikiyə bölündü... Öz qışqırığına oyandı Eyvaz. -Nərdivan...hanı? Sağam? Yuxu imiş...Lənət olsun! Yağış başlamışdı. Eyvaz növbəti gecəni xarabalıqda keçirirdi. Baxımsızlıqdan uçulmuş bir evin xarabalığında. Bir tərəfdən zəhlətökən yağış, bir tərəfdən də qorxduğu yuxu yatmağa mane olurdu.Təzəcə yuxuya getmişdi ki yaxınlıqdan gələn hay-küyə, gülüş səslərinə oyandı. Deyəsən bu xarabaya gəlirdilər. Xarabanın da sahibləri olurmuş. Üç nəfər idilər. İki qadın və bir oğlan uşağı. Qaranlıq olduğundan siluetləri güclə seçilirdi. Burda kiminləsə rastlaşmağa öyrəşmədikləri hiss olundu Eyvazı görən an. Qadınlardan biri məlum olmayan dildə nəsə qışqırdı. Söyüşə oxşayırdı.Eyvaz da belə görüş gözləmədiyindən qeyri ixtiyari: -Sakit olun, qorxmayın.Yatmağa yerim olmadığından bura girmişəm. Sizin yeriniz olduğunu bilmirdim. Həqiqətən bilmirdim... Qadınlarsa nəsə ucadan elə hey danışırdılar. Uşaq isə sakitcə durub Eyvaza tərs- tərs baxırdı. Eyvaz indi anladı ki,bunlar qaraçılardı. Qadınlardan biri nəhayət öz dilimizdə soruşdu: -San kimsan? -Adim Eyvazdı, yerim olmadığından bura girdim. Gedərəm indi, bağışlayın... Qəfildən uşaq Eyvazın əlindən yapışıb "Aqil,Aqil" deyərək ağlamağa başladı. Sual verən qadın uşağı dartıb qucağına alıb nəisə pıçıldadı qulağına, sonra üzünü Eyvaza tutaraq: -Saani atası bilib .Atası adı Aqil di. Ona oxşadıb sani. Eyvaz heç nə deməyib xarabanın çıxışına tərəf addımladı.
- 22 -
-Yağış yağır Getma.Sahar gedarsan... Qadının hərfləri kobudluqla tələffüz etdiyi bu cümlə Eyvazın üzünə təbəssüm gətirdi... Səhərə kimi yatmadılar. Nə Eyvaz, nə də o biri iki qadın. Söhbət etdilər bütün gecəni. Uşaqsa Eyvazın qarnını qucaqlayıb yatmışdı. Eyvaz ilk olaraq onun adıyla maraqlandı. Adı Basat idi. Nağıl qəhrəmanı şərəfinə belə qoyubmuş atası adını. Qadınlardan biri uşağın anası Banu,digəri xalası Züleyxa idi. Yorulmadan həyat hekayələrindən danışırdılar.Köçəri tayfalarından, qohumlarından, adət- ənənələrindən və s. və i. Bakıda tanışları yox idi.Qohumları isə Yevlaxda köç salmışdılar. Bakıya da Aqilə görə gəlmişdilər.Hələ Yevlaxda olanda xəbər gəlib ki,bəs Bakıya pul qazanmağa gedən Aqil tutulub. Banu da Basatı götürüb, Züleyxa ilə birgə qaçıblar bura, amma Aqilin yerini-yurdunu, yəni hansı türmədə yatdığını tapa bilməyiblər. Gündüzləri dilənçilik edir, fala baxırlar. Gecələri də bu xarabada keçirirlər. Banu qaraçı olmasına baxmayaraq çox gözəl qadın idi. Zil qara, belini örtən saçları, yaşıl gözləri, uzun kiprikləri, xırda burnu, nazik dodaqları, topuğa kimi ətək, şalın altından olmasına baxmayaraq hiss olunan uzun ayaqları bu gözəlliyə işıq saçırdı. Eyvaz özlüyündə düşünürdü. İki cavan qadın və Bakı. Çaqqalları, biqeyrətləri, anasının əmcəyini kəsənlərlə dolu bir şəhərə qarşı necə dözürlər, namuslarını necə qoruyurlar? Dözməyib bu sualı Banuya da ünvanladı.Banu gülümsəyib,başını aşağı salaraq dedi: -Tualeta gedəndən sonra yuyunmuruq. Zorlamaq istayan iyrənir əl çəkir,amma asəbini bizi döyməkla çıxır.Bıçaqlayanda olub... Bankda, öz ofisində, kondinsioner altında, rahat kreslosunda xumarlananda, əli pulla, gözü katibəsinin ora-burasıyla oynayanda belə reallıqları ağlına da gətirməzdi. Desəydilər də inanmazdı, amma indi acılarla dolu, taleyini itirmiş, həyatla mübarizədə hər cür əzablara dözən bu dişi şir təsiri yaradan qadının danışdıqları qarşısında susmaqdan başqa əlindən heç nə gəlmirdi. Banu danışdıqca Züleyxa onun hər cümləsinin həqiqət olduğuna işarə edərək, başını Yüklə 391,56 Kb. Dostları ilə paylaş:
|