Bu "Nağıllar" kitabının digər nağıllar kitabından fəqrli gözəl cəhəti
Yüklə 496,42 Kb. Pdf görüntüsü
|
çıxıb getdi. Ona son dəfə Bazardüzündəki buzlu qayaya gedən yolda rast gəliblər.
Rəssam buzlu qayanın yolunu Pəriyə başa salandan sonra, qız dayanmadan ora getdi. Buzlu qayaya gedən yol sıx və qorxulu meşədən keçirdi. Axşama qədər sıx meşə ilə yol gedən Pəri qaranlıqda meşədə gecələməli oldu. Balaca qızcığaz heyvanların qorxusundan ən hündür bir ağac tapdı. Dırmaşdı düz onun başına. Qorxudan gözlərini bərk - bərk yumdu. Amma bunun da xeyri olmadı.
Birdən qızın ağlına bir fikir gəldi. Durdu ağacdan düşdü. Şəklin üstünə bağladığı kələğayını götürdü. Hər tərəf nura qərq oldu. Bayaqdan bəri təkcə cırcıramanın səsi gəlirdi. İndi meşədəki bütün quşlar oyanıb səslərini cırcıramanın səsinə qoşdular. Pərinin qorxusu canından çıxdı. Amma, «ehtiyat igidin yaraşığıdır», deyib, çıxıb ağacın başında şirin yuxuya getdi. Bir də Günəş çıxmağa az qalmış yuxudan oyandı və yoluna
düzəldi. Az getdi, çox getdi, dərələr keçdi, dağlar aşdı, axır ki, gəlib Bazardüzü deyilən yerə çatıb, buzlu qayaya yetişdi. Buzlu qaya böyük bir gölün kənarında idi. Uzaqdan baxanda adi sıldırım qayaya oxşayırdı. Yaxınlaşanda isə qayanın soyuğu adamı dondururdu. Qayanın üstündə mağara var idi. Həmin mağaranın girəcəyindən su damlaları tökülən buz salxımları sallanırdı. Pəri nazik geyindiyindən tir - tir əsirdi. Qız mağaradan içəri boylandı. Gördü mağaranın içi tamam buz bağlayıb. Elə bil hər tərəf şüşədən idi. Amma içəri soyuq da olsa, çox gözəl idi.
Pəri inanmadı ki, Mətin burada ola. Əgər Mətin burada olmuş olsaydı da, indiyə qədər mütləq donmalıydı. İstədi qayıtsın. Bir də fikirləşdi ki, bu qədər yol gəlib, heç olmasa girib mağaraya baxsın, Mətinin ölüsündən, dirisindən xəbər bilsin. Bu fikirlə Pəri titrəyə - titrəyə mağaraya girdi. Bura möhtəşəm bir şah sarayına bənzəyirdi. Hər tərəf ağappaq, cürbəcür heykəllərə bənzəyən buzlarla örtülmüşdü. Qayanın içərisi çox soyuq olsa da, elə gözəl idi ki, Pəri bir an hər şeyi unutdu. Birdən əlini başına apardı ki, çadrasını düzəltsin, gördü ki, saçları donub daş kimi olub. Başa düşdü ki, buradan tez çıxmasa özü də donacaq.
Axırıncı dəfə diqqətlə hər tərəfə boylandı. Gözünə oturmuş yerdə buzdan bir adam göründü. Həmin adamın əlində çəlik olduğuna görə, qız yəqin elədi ki, bu Mətindir. Heç olmasa özü donmasın deyə, tez - tez, var qüvvəsi ilə onun buzunu sındırmaq istədi ki, oğlanın ya ölüsünü, ya da dirisini buzlaqdan çıxarsın. Amma buz çox bərk olduğundan Pəri buzu sındıra bilmirdi. Qız hikkəsindən ağlamağa başladı. Özlüyündə qərara gəldi ki, Mətini burdan çıxara bilməsə, özü də burada qalıb ölsün. Bu fikirlə Pəri özü donmağa başlayana qədər oğlanın buzunu sındırmağa çalışdı. Bir də baxdı ki, artıq ayaqları buz bağlayıb. Pəri bunu görəndə hönkür çəkib ağladı.
-
bilmədim. Bağışla məni. İndi mən də sənin yanında qalacağam, mənim bundan başqa daha heç nəyə gücüm çatmır. Al, sənə çəkdiyim şəkli də sənin yanına q oyuram, - bunu deyib, qız şəklin üstündən kələğayını götürdü.
Şəkildəki Günəşin isti şəfəqləri buz mağaraya yayıldı. Buzlu qayanın içərisi elə isindi ki, hər yandan buzlar əriməyə başladı. Mətinin də buzu yavaş - yavaş əriyirdi. Onun buzu əriyib qurtaran kimi, oğlan tərpəndi. Pəri gördü ki, oğlan şəkildəki günəş şüalarının işığına tab gətirə bilməyib, əlləri ilə gözlərini tutur. Qız Mətinin gözlərinin açıldığını başa düşdü. Mətin qızı tanıdı. O, nə isə demək istəyirdi ki, sözü ağzında qaldı. Bu vaxt böyük bir
dəhşət baş verdi. Onlar sevinmək istədilər, sevincləri üzlərində dondu.
Hər tərəfdən iri buz parçaları yerə tökülüb parçalanırdı. Mağaranın ağzı buzdan tamam tutulmuşdu. Şəkil, əriyib tökülmüş buz qırıntılarının altında qalmışdı. Mətin tez qızın əlindən tutub, onu buz qırıntılarının arasında gizlətdi ki, başına böyük buz parçaları düşməsin. . Özü də böyük bir buz parçasının yanında gizləndi. Onlar hər ikisi qopub gələn buzlardan özlərini qoruya -qoruya bir-
birlərinin əlindən möhkəm tutmuşdular.
Buzlaqlar qo pub töküləndən sonra əriyib suya çevrildilər və qəfildən gölə töküldülər. Göl bir an təlatümləndi və aradan çox keçmədi ki, sakitləşdi.
Mətin birtəhər üzüb gölün kənarına çıxdı. Çətinə düşsə də o, Pərinin əlini buraxmamış, onun balaca ovcunu sıxıb əlində saxlamışdı. Mətin qızı sudan çıxartdı, amma Pərinin huşu özündə deyildi. Qız hannan - hana özünə gələndə özünü lap nağıllardakı kimi hiss elədi və sevindiyindən Mətinin boynunu bərk - bərk qucaqlayaraq ağladı. Mətin də onu qucağından yerə qoymayıb, qolları üstü ndə elinə - obasına gətirdi. Oğlan balaca bir qızın bu qədər etibarlı olmasına heyran olmuşdu.
Fərəh bacısı ilə Mətinin salamat qayıtmasına çox sevindi. Pəri, niyyəti hasil olduğuna görə gedib «Yeddi gözəl» şəlaləsini ziyarət elədi.
Mətin sevincindən qızlara və kənd camaatına böyük qonaqlıq verdi. Mən də qonaqlıqda idim. Doyunca yeyib - içəndən sonra Mətinlə Pəridən xahiş elədim ki, bir Gülzar nənələrinin də şəklini çəksinlər. Onlar da eləmə tənbəllik şəklimi çəkdilər.
Sən demə, onların heç biri yaxşı şəkil çəkə bilmirmiş. Şəkli alıb nə görsəm yaxşıdır? Üzü yüz yerdən qırışmış, beli bükülmüş bir qarı. Mənim cəmi - cümlətanı yüz qırx yaşım var. Mənim sifətimdə o qədər qırış nə gəzir? Düzünü desəm, heç belim də bükülməyib. Özüm duranda belimi əyirəm ki, uca boyuma b
ədnəzər dəyməsin.
Nə başınızı ağrıdım, indiyə qədər onlardan küsülüyəm. Bəlkə novruz bayramında, - bütün küsülülər barışanda barışdım.
Süsən və Sünbülün nağılı (Nağıl)
Biri vardı, biri yoxdu, bir kənddə Səltənət
adlı qoca bir arvad vardı. Səltənət nənənin
iki ekiz qız nəvəsi vardı. Qızlardan birinin adı Süsən, o birisininki isə Sünbül idi. İkisinin də on bir yaşı vardı. Qızlar çox ağıllı və
Yüklə 496,42 Kb. Dostları ilə paylaş:
|