Бялядчи-ъядвял
Yüklə 3,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
21
Parisin küçələrini dolaşmağa başladılar; xəlvəti yerlərdəki balaca meydançalarda skamyalarda oturub öpüşdülər, ya da yerə çəkilmiş xana-xana damalarına baxdılar – uşaqların bir ayaq üstündə hoppana-hoppana damadan-damaya keçməklə daşı Göyüzünədək vurub aparmaqdan ibarət sevimli oyunu. Sibilla Montevideodan olan rəfiqələri, uşaqlıq illəri, hansısa Ledesma və atası haqqında danışırdı. Oliveyra söhbətin maraqsız olduğuna bir qədər heyifsilənərək könülsüz qulaq asırdı; Montevideo, ya da Buenos-Ayres – nə təfavütü var ki, indi ona bu şəhərlərlə hələlik kövrək olan ayrılığını möhkəmlətmək lazım idi (görəsən, avaralıqdan yorulub-usanmayan Treveler indi neynir, onun gedişindən sonra hansı böyük bəlalara düçar olub? Bəs zavallı Xekrepten necədir, mərkəzi küçələrdəki kafelərdə nələr baş verir?), ona görə də qaşqabağını sallayıb qulaq asır və çubuqla daş döşəmənin üzərində nəsə cızırdı, bu zaman Sibilla Çempenin və Qrasilanın niyə yaxşı qızlar olduğunu və Lusiananın onu paroxoda niyə yola salmağa gəlmədiyini izah edirdi. Lusiana snobdur, ona görə də ondan zəhləsi gedir. – Necə yəni snobdur, bu nə deməkdir? – Oliveyra maraqla soruşdu. – Necə başa salım, – Sibilla cavab verdi və başını aşağı elə əydi ki, sanki ,
getsəydim, əminəm ki, gələrdi. – Ömrümdə bundan yaxşı qiymətləndirmə eşitməmişəm, – Oliveyra dedi. – Bundan başqa, mən Rokamadurla birlikdəydim, – Sibilla dedi. Beləliklə, Oliveyra Montevideoda Karlos Fransisko kimi tanınan Rokamadurun varlığı haqqında xəbər tutdu. Sibilla Rokamadurun mənşəyi barədə ətraflı məlumat vermək istəmirdi, ancaq onu demişdi ki, vaxtında abort etməkdən imtina edib, indisə peşmandır. – Nəinki peşmanam, nə edəcəyimi belə bilmirəm. Madam İren çox bahacıldır, mənsə musiqi dərsləri almalıyam, bir sözlə, bütün bunlar çox baha başa gələcək. Sibilla Parisə niyə gəldiyini o qədər də dəqiq bilmirdi, ancaq Oliveyra bilirdi ki, turizm agentliyində biletlə və ya vizayla bağlı balaca bir dolaşıqlıq baş versəydi, Sibilla eyni müvəffəqiyyətlə Sinqapurda və ya Keyptaunda da lövbər sala bilərdi. Əsas məsələ – Montevideodan uzaqlaşmaq və onun təvazöylə Həyat adlandırdığı şeyə baş vurmaqdı. Parisin ən böyük üstünlüyü ondaydı ki, o, fransızca ( more Pitman 1 ) çox yaxşı bilirdi və burada muzeylərdəki ən yaxşı rəsmlərə, filmlərə baxmaq olardı. Bir sözlə, Kultur
2 ən yüksək formadaydı. Bu cür həyat proqramı Oliveyranı yumşaldır (baxmayaraq ki, Rokamadur onu yetərincə xoşagəlməz şəkildə soyudurdu) və ona dəbdəbə vurğunu, lakin planetar vüsətli metafizik səylərinə rəğmən, qətiyyən La-Platanın hüdudlarından kənara çıxmaq iqtidarında olmayan bəzi buenos-ayresli rəfiqələrini xatırladırdı. Bu yaramaz isə qucağında uşaq cibində bir
1
2
Мядяниййят (алм.) 22
qəpiyi olmadan paroxodun üçüncü dərəcəli kayutuna oturub Parisə nəğmə dərsi öyrənməyə gəlib. Bu azmış kimi Sibilla ona baxmaq və görmək öyrətmişdi; öyrətdiyinin fərqində olmadan o, qəfildən küçənin ortasında dayanıb heç kəsin olmadığı boş qatara soxulmağı xoşlayardı, sonra isə yaşıl parıltı, işıq və qapıçı qadını hirsləndirməməkçün yavaşca sivişib bəzən balaca heykəlciklərin, yaxud sarmaşıq dolaşmış quyunun olduğu, ya da qırmızı plitəli sürtülmüş döşəmədən başqa heç bir şeyin olmadığı, divarları kif basmış, saatsaz lövhəsi asılmış, küncdəki kölgədə bir qocanın büzüşüb yatdığı və mütləq zamanın və günəşin qızdırdığı plitə döşəmələrin sahibləri olan, Sibillanın qarınlarını qıdıqladığı, səfeh və sirli dillərində danışaraq görüş təyin etdiyi, nəsə tövsiyə etdiyi və nə barədəsə xəbərdarlıq etdiyi daimi dostlarının – minouche, piş- piş, myau-myau, kitten, katt, chat, cat, gatto 1 boz, ağ, qara pişiklərin olduğu böyük daxili həyətə girərdi. Bəzən Sibilla ilə avaralanan Oliveyra özü özünə təəccüblənərdi – pivə dolu stəkanı demək olar ki daim aşıran, ofisiantı hirsləndirməkçün ayağıyla ona badalaq quran Sibillaya hirslənməyin nə adı vardı. Ancaq hər şeyi baş-ayaq etməklə daim onu hirsləndirməsinə baxmayaraq, Sibilla xoşbəxt idi: o, böyük məbləğdə pulun tamamilə fərqinə varmaya bilər və əksinə, bu məbləğin sonunun «3» kimi kiçik bir rəqəmlə bitməsinə hədsiz sevinə bilər, bəzən də küçənin ortasında donub qalar («reno» iki metrlikdə dayandı və sürücü başını pəncərədən bayıra çıxararaq pikardiya ləhcəsində onu yağladı), sadəcə olaraq, oradan, küçənin ortasından Panteonun necə göründüyünə baxmaq istəyirmiş, çünki o, buradan daha gözəl görünürdü, nəinki səkidən. Və bu qəbildən başqa şeylər. O zaman Oliveyra artıq Perikonu və Ronaldı tanıyırdı. Sibilla onu Etyenlə tanış etmişdi, Etyen isə onları Qreqoroviusa calamışdı; beləliklə, Sen-Jermen-de-Predə İlanlar Klubu yaranmışdı. Hamı, kim olursa olsun, Sibillanı təbii qəbul edirdi. Buna baxmayaraq, onun hərəkətlərinə əsəbləşirdilər də, çünki ona, demək olar ki, haqqında danışdıqları hər şeyi izah etmək lazım gəlirdi, onun boşqabındakı yeməyin də yarısı daim müxtəlif istiqamətlərə uçurdu, yalnız ona görə ki, o, çəngəl-bıçaqdan lazımi qaydada istifadə edə bilmir, nəticədə kartof qızartması qonşu masada oturanların saçlarında yerini rahatlayırdı ki, buna görə üzr istəmək, Sibillanı isə fərsizliyinə görə danlamaq lazım gəlirdi. Yoldaşlarının arasında o, özünü birtəhər aparırdı, Oliveyra onun Klub dostlarının hər biriylə ayrılıqda ünsiyyət qurmasını görürdü. O, küçədə Etyen və ya Bəpslə gəzişir, onları öz dünyasına cəlb edirdi, bunu arzulamasa da, edirdi. O belə insan idi və istədiyi yalnız bir şeydi: adət halını almış ətalətdən çıxmaq, nə olursa-olsun, avtobusdan, tarixdən çıxmaq istəyirdi, ancaq necə olsa da, hər addımda onu söyüb-yağlasalar da, Klubdakıların hamısı Sibillaya minnətdar idi. Sibilla köpək, ya da poçt qutusu kimi özündənrazı Etyenin yeni rəsmlərinə baxıb növbəti dəfə sarsaqlayanda o, kağız kimi ağarır, hətta Periko
1
Yüklə 3,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|