C a V a d X a n V ə s r I n X a n I
Yüklə 81,51 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Varisi
- Dəfn yeri
- Həyat yoldaşı
- Cavad xanın siyasəti və Qafqazda rus maraqları
- Cavad Xanın Gəncə uğrunda qəhrəmancasına mübarizəsi
- Rusların Gəncənin fəthinə verdiyi dəyər
- Cavad xanın ölümündən sonra Ziyadoğlular şəcərəsi
- Həmçinin bax 1.
- (link
| C A V A D X A N
V Ə S R İ N X A N I
(Cavad Xan Dəftərxanası) Cavad xan, Cavad xan Şahverdi xan oğlu Ziyadoğlu Qacar 1748, Gəncə — 1804, Gəncə yaxınlığı) — Qacarlar nəslindən olan böyük Azərbaycan sərkərdəsi, dövlət xadimi, Gəncə xanlığının sonuncu hökmdarı. 1786-cı ildən Gəncəni idarə edən Cavad xan 1804-cü ilin yanvarın 3-dən 4-nə keçən gecə general Pavel Sisianovun başçılığı ilə uzun müddət şəhəri mühasirədə saxlayan rus işğalçı qoşunları ilə qeyri-bərabər döyüşdə oğulları ilə birlikdə qəhrəmancasına həlak olmuşdur. Cavad xan
Gəncədə XVI
əsrdən hökmranlıq edən Ziyadoğlular nəslindəndir. Ziyadoğlular ilk doqquz Qızılbaş tayfalarından olan Qacarların bir qoludur. Cavad xan o dövrdə sürətlə bir-birini əvəz edən mürəkkəb hadisələr fonunda öz fəal siyasi fəaliyyəti ilə digər Azərbaycan
1786
Sələfi: Rəhim xan
Xanlıq ləğv edilib
Hüseynqulu bəy
Azərbaycan
Şiə
İslam
Təvəllüdü: 1748
Gəncə
Vəfatı: 3 yanvar
1804
(56 yaşında)
Gəncə
Dəfn yeri: Gəncə
, Cavad xan türbəsi
Qacarlar
Atası: Şahverdi xan
Ziyadoğlu Qacar Anası: Şərəf Cahan bəyim
Şükufə bəyim
Məliknisə bəyim Uşaqları: oğlanları:
Ələddin bəy,Uğurlu bəy, Əliqulu bəy, Hüseynqulu bəy;
Tuti bikə, Püstə bəyim, Balaca bəyim xanlarından seçilirdi. Yaxınlaşan təhlükə qarşısında Azərbaycan, Dağıstan və Gürcüstan hakimlərinin vahid cəbhədən çıxış etmək meyllərindən məharətlə istifadə edən Gəncə xanı antirus koalisiya yaratmağa çalışır, hətta buna müyəyyən qədər müvəffəq olur. Gəncə, Qarabağ, Şəki xanları, ləzgi şamxalları və gürcü şahzadəsi Aleksandr Rusiyaya qarşı birgə mübarizə aparacaqlarına and içirlər. Lakin həlledici anda Gəncə xanına heç kim kömək etmir və o, güclü düşmən qarşısında tək qalır. Cavad xanın başcılığı ilə gəncəlilər təcavüzkara qarşı 1 aydan artıq müddətdə mübarizə aparırlar. Cavad xan hətta düşmənlərinin belə etiraf etdiyi bir qəhrəmanlıqla həlak olur.
Cavad xan 1748-ci ildə Gəncə şəhərində doğulub. Cavad xanın atası Şahverdi xan 1756-cı ildən 1761-ci ilə qədər Gəncənin xanı olmuşdu. Cavad xanın anası Şərəf Cahan bəyim də əsil-nəcabətli bir nəsildən idi. Cavaddan başqa ailənin Tuti bəyim, Xurşid bəyim və Heyransa xanım adında üç qızı da vardı. 1780-ci ildə Cavad xan adi bir kəndli qızı olan Şükufə xanımla, 1790-cı ildə isə Şəki xanının bacısı Məliknisə (Bəyim xanım) xanımla ailə qurur. Bu qadınlardan biri 1812-ci ildə, ikincisi isə 1830-cu ildə vəfat edir. Cavad xanın ikinci arvadı onun ölümündən sonra Şəkiyə, qardaşının yanına getmiş və orada da dünyasını dəyişmişdir. Məliknisə xanımın məzarı da Şəkidədir. Şükufə xanımdan Cavad xanın üç oğlu Uğurlu xan, Əliqulu xan və Hüseynqulu xan, dörd qızı-Tuti Bikə, Püstə bəyim, Xatun bəyim, Balaca bəyim doğulublar. Uğurlu xan 1801-ci ildə Məhəmməd xanın qızı Cahan bəyimlə evlənib. Doğulan uşağa Cavad adı veriblər. Hüseynqulu xan (1784-1804) Şəmşəddinli Nəsib Sultanın qohumu Zeynəb xanımla evlənib. Gəncəlilərin növbəti üsyanından sonra hakimiyyətə əvvəlcə Rəhim bəy, bir müddət keçəndən sonra isə 1786-cı ildə onun qardaşı Cavad xan gəlir. Görünür, Cavad xan hakimiyyətə İraklinin köməyi ilə gəlmişdi. Belə ki, bundan sonra bir neçə il müddətində o, ilbəil gürcü çarına 10 min manat həcmində vergi ödəyirdi. Həmin asılılıqdan və gürcülərin Gəncə üzərinə tez-tez baş verən basqınlarından can qurtarmaq məqsədilə Cavad xan öz hərbi hissələrini 1785-ci ildə Tiflis üzərinə yürüşə gedən Ağa Məhəmməd şah Qacarın qoşunlarına qoşur. Qacarın qoşunları geri qayıtdıqdan sonra Cavad xanla II İrakli arasındakı münasibətlər daha da gərkinləşir. II İraklinin, Qarabağ xanı İbrahim xanın və onun qohumu Avar Umma xanın dəstələri Gəncəni mühasirəyə alır. Uzunmüddətli mühasirə uğursuzluqla başa çatsa da, onun aradan götürülməsi üçün Cavad xan Tiflisdə əsir aldığı döyüşçüləri geri göndərməli və İbrahim xanın hərbi xərclərini ödəməli olur.
Rus imperatriçəsi ll Yekaterina Çar İraklinin ölümündən sonra Cavad xan Nadir şahın vaxtında İrakliyə bağışlanmış Borçalı və Şəmşədil mahallarını geri qaytarmağa çalışır. Lakin ona yalnız Şəmşəddil mahalını azad etmək müyəssər olur. O öz oğlu Uğurlu xanı da oraya göndərir. II Yekaterinanın sərəncamı ilə 1796-cı ildə onun favoriti Platon Zubovun qardaşı Valerian Zubovun başçılığı altında rus qoşunlarının Qafqaza yürüşü başlanır. (Rus imperatriçəsi ll Yekaterina) Yürüşün rəsmi səbəbi kimi Ağa Məhəmməd xanın pozduğu əmin-amanlığın bərpa olunması göstərilirdi. Çox qısa bir müddətdə ruslar az qala döyüşsüz və müqavimətsiz Azərbaycanın demək olar ki, bütün Xəzəryanı bölgələrini tuturlar. Xanların bir çoxu aralarında türk və İran meyllilər də olmalarına baxmayaraq, xanlığın və xan hakimiyyətinin saxlanılması şərti ilə Rusiyanın himayəsi altına keçməyə məcbur olur. Qafqaz korpusu Gəncəyə 1796-cı ilin 13 dekabrında general Aleksandr Rimski-Korsakovun başçılığı ilə gəlir. Cavad xanın özü şəhərdən çıxıb, rus ordusunun qarşısına gələrək, qalanın açarlarını Rimski-Korsakova şəxsən təqdim edir. (Gəncənin sərhədləri (o cümlədən bütün Azərbaqycan xanlıqları)) (Valerian Aleksandroviç Zubov) Əvvəlcə Azərbaycan türkləri ilə
rusların arasındakı münasibət normal idi. Lakin Zubovun müşaviri təyin
olunan Arqutinskinin Qarabağ məliklərinə müraciətlərindən sonra bu münasibətlər gərginləşir. O, Zubovun
razılığı olmadan bəyan edir ki, guya ruslar Azərbaycana ona görə gəliblər ki, "erməniləri müsəlmanların təcavüzündən qurtarsınlar." (Halbuki Qarabağ məlikləri erməni deyil, qriqoryanlaşmış Qafqaz albanları idilər və o zaman Qarabağda erməni yox idi.[Mənbə göstərin]) Lakin bu bəyanat da əsassız verilməmişdi. Qafqaz yürüşünə kömək müqabilində ruslar sonradan gürcülərə bu bölgədə hegemonluq üçün imkan yaradacaqlarına vəd də vermişdilər. Bufer xristian dövləti yaratmaq məqsədilə İrəvan və Qarabağ xanlıqlarını buraya İran və Osmanlıdan köçürülmüş ermənilərlə məskunlaşdırmaq da planlaşdırılırdı. Həmin siyasət bizim günlərə qədər davam etməkdədir. "Böyük Ermənistan" iddiası ilə bu bölgəyə o vaxtdan etibarən 1 milyon yarımdan çox erməni yerləşdirilmiş və oradan bir o qədər Azərbaycan türkü də zorla köçürülmüşdür.
Hiyləgər general Sisianov əvvəlcə diplomatiyaya üstünlük verdi. 1803-cü il 25 fevral tarixli birinci məktubunda ona iltifatla yanaşır, Rusiya himayəsinə keçmək üçün dilə tuturdu. O, yazırdı: "...Sizin şərafətli etimadınızın... ən gözəl zəmanəti o olardı ki, xahişimizi nəzərə alaraq yüksək mənsəbli böyük oğlunuz Uğurlu ağanı əmanət kimi Tiflisə göndərərsiniz. O, burada ləyaqətinə və hörmət sahibi olacaqdır. Bu təmənnam yerinə yetirilsə, onu Gəncə ilə Gürcüstan arasında heç bir ayrı-seçkiliyin olmayacağı barədə xeyirxah vədimizin əməli timsalı kimi qəbul edəcəyəm". (Gəncə Xanlığının bayrağı) Cavad xan Sisianova ehtiyatlı və ikibaşlı cavab məktubu yazır və onun təklifini rədd edir. 1803-cü ilin 22 noyabrında ruslar Tiflisdən Gəncə istiqamətində hərəkət edirlər. Cavad xanın kömək üçün qoşunu xanlıqlara müraciəti isə cavabsız qalırdı. Onu daha çox hiddətləndirən Qacar şahı Fətəli şahın qorxaqlığı idi. əgər Fətəli şah ona kömək göstərsə idi, xan rusların cənuba gedən yolunu həmişəlik kəsərdi. Gəncənin itirilməsinin Azərbaycan elecə də Qacarlar üçün nə kimi nəticələr verəcəyini Fətəli şah dərk etmirdi. Sisianov da boş dayanmırdı. əzmkar xanı yenə bilməyəcəyini görüb imperatora məktubu-məktuba calayırdı. Ondan hərbi kömək istəyirdi. Nəticədə yardım gəlib çatdı. Dağıstan alayları Tiflisə çatıb onun sərəncamına verildi. Bir neçə gündən sonra Gəncəyə çatıb onu mühasirəyə aldı. Qala fasiləsiz olaraq top ateşinə tutuldu. memarlıq abidələri, evlər, saraylar dağıdıldı. Rus qoşunları içərisində olan şahidlərdən biri yazırdı:
"Su boruları insan cəsədləri ilə dolmuşdu, şəhər sakinləri məcbur olub bu sudan içirdilər. Xəstəlik tüğyan edirdi. Buna baxmayaraq, Cavad xan təslim olmurdu". Şəhərin yaxınlığında dayanan Sisianov 1803 29 dekabr tarixli son məktubunu Cavad xana yazır, şəhəri təslim etmək barədə ultimatum verir. Məktubda deyilirdi: "Qalanı xoşluqla vermək meyliniz olmadığını görüb axrıncı dəfə təslim şərtlərini sizə göndərməyi özümə borc bilirəm... Məktubuma təcili cavab istəməyim isə heç də o demək deyildir ki, mən düşmənimi nökər, qul hesab edirəm. Bu, ona görədir ki, insanlar arasındakı qarşılıqlı hörmətə riayət olunmalıdır. Buna görə də ümidvaram ki... sabah günortadan qabaq məktubumun cavabını ala biləcəyəm". Məktubda daha sonra təslim şərtləri irəli sürülür: "Gəncə şəhərinin təslimi aşağıdakı maddələrlə qəbul edilə bilər:
1. Cavad xan Gəncəli tabeliyindəki bütün əhali ilə birgə Ümumrusiya padşahının təbəəliyinə and içir; 2. Qala tamamilə təmizlənir və ora rus qoşununun topları, hərbi sursatı yerləşdirilir; 3. Cavad xan Gəncəli Rusiya imperiyasının tabeliyində olaraq əvvəlki ixtiyarla öz ərazisini idarə edir və Rusiyaya ildə 20 min manat xərac verir. Bu maddələri imzalayan zaman 1804-cü ildə həmin məbləği təcili ödəyir; 4. Qaladakı və Şəmşəddil yolundakı ordunu ərzaqla təmin edir;
5. Şəmşəddilin və onun əyalətinin əhalisini sıxışdırmaq olmaz, çünki onlar artıq Gürcüstan hökumətinin idarəsinə keçirlər; (Cavad xanın buncuğu) Yuxarıdakılara sədaqətlə əməl etmək üçün Cavad xan Gəncəli öz oğlu Hüseynqulu ağanı Gürcüstanın baş idarə edicisinin yanında həmişəlik qalmaq üçün əmanət verir". Bu cür təhqiramiz şərtləri vətənpərvər Cavad xanın qəbul etməsi mümkün deyildi. Ona görə də o, Sisianovun bu şərtlərini qətiyyətlə rədd etdi.Cavad xan cavab verir ki, o, Gəncəni döyüşərək müdafiə edəcəkdir. Azərbaycan tarixçisi Mirzə Adıgözəl bəyin də yazdığı kimi, Cavad xan öz qoşununu və yaxın adamlarını başına yığaraq, düşmənin üzərinə yeriyir. Döyüş dahi şairimiz Nizami Gəncəvinin məqbərəsi yaxınlığında, Quru qobu adlanan yerdə baş verir. Qüvvələr nisbəti açıq-aydın görünürdü ki, bərabər deyil və buna görə də gəncəlilər ağır itkilər verdikdən sonra geri çəkilərək, qalanın darvazalarını bağlayırlar. Onları təqib eləyən ruslar da şəhərə girərək, qalanı dörd bir tərəfdən mühasirəyə alırlar. Düz bir ay Sisiyanovun ultimatumlarına Cavad xan birmənalı şəkildə eyni cür cavab verir: "Şəhəri verməyə gəlincə, bu niyyətindən çəkin, çünki bu olan iş deyil. Sən Gəncəyə yalnız mənim meyitimin üzərindən girə bilərsən. Başa düşürsənmi? Ancaq mən öləndən sonra, başqa heç cür." Qabaqdan qarlı qış gəlirdi və bunu gözünün altına alan Sisiyanov 1804-cü ilin 3 yanvarında qalanı hücumla almaq qərarı verir. Hücumçu dəstələrə general-mayor Portyagin və polkovnik Koryagin başçılıq edirdilər. Güclü top atəşinin Qarabağ darvazası tərəfdən açdığı yarıqdan qalaya doluşan əsgərlər ilk hücumda qalanı asma pilləkənlərlə almaq istəyirlərsə də, uğursuzluğa düçar olurlar. İkinci həmle də uğursuzluqla nəticələndi. Ruslar hücum istiqamətini dəyişdilər. Bu hücum qurtarmamış, qalanın o biri yanından hücum başlanır. Ruslar bu dəfə alınmaz hesab olunan Tiflis qapılarından nərdivanlar vasitəsilə divara çıxdılar. Cavad xan bu tərəfdən hücum gözləmirdi. O, düşməni qarşılamaq üçün ora yollandı. Gəncəlilərin qəhrəmancasına müqavimət göstərmələrinə baxmayaraq, ruslar qalanın əsas qüllələrini ələ keçirirlər. Artıq qalanın iki bürcü rusların əlində idi. Qala divarları üzərində açıq döyüş zamanı Cavad xan 1804-cü il yanvarın 3-dən 4- nə keçən gecə, səhər saat 4-də düşmən gülləsindən həlak olur. Qala divarları uğrunda döyüşlərdə onun oğlu Hüseynqulu xan da atasını n adına layiq bir şərafətlə həlak olur. Gəncə bundan sonra Rusiyanın himayəsinə keçir və xanlıq ləğv olunur. Cavad xanın səhvi onda idi ki, o erməniləri şəhərdən qovmamışdı. Belə ki, ruslar hücuma keçən kimi ermənilər Tiflis kapılarını onların üzrinə açmışdılar. Ermənilər namərdcə hərəkət edərək, əhalini susuzluğa düçar etmək və yoluxucu xəstəlikləri yaymaq üçüncü mal-qaranı kəsib qanını şəhərə gələn suya axıdırdılar. Rusların şəhərdə törətdiyi anlamsızlığı, erməni xəyanətkarlığını rus tarihçisi Dubrovin də təsdiq edərək yazıldı: "Şəhərin bir yerində qan lap sel kimi axırdı. 500-ə qədər tatar məsciddə gizlənmişdi... Bir nəfər erməni bizim əsgərlərə xəbər çatdırdı ki, onların içində bir neçə Dağıstan ləzgisi var. Ləzgi adının dilə gətirilməsilə məsciddə olanların ölümünə işarə verildi". 1826-cı ilin 26 iyulunda
Cavad xanın oğlu Uğurlu xan Gəncəni yenidən ələ almış və qısa bir müddətdə də olsa, xanlığı bərpa edə bilmişdi. (Cavad Xanın Movzaleyi) Uğurlu xan qeyri-adi cəsarəti və sərkərdəlik bacarığı ilə
fərqlənirdi. O,
sonradan da
özünün kiçik dəstəsi ilə iki dəfə Azərbaycanın içərilərinə doğru irəliləmiş, hətta yenidən Gəncəni ələ keçirməyə cəhd göstərmişdi. Cavad xan Gəncədə Şah I Abbas tərəfindən tikilmiş məşhur Cümə məscidində dəfn olunur. 1962-ci ildə
yaxınlıqdakı meydanın rekonstruksiyası adı altında onun məzarı dağıdılır. Lakin, vətənpərvərlər Cavad xanın cəsədinin qalıqlarını gizli şəkildə qoruyub saxlayırlar və artıq 1990-cı ilin 27 martında öz əvvəlki yerində torpağa tapşırılır. Xoşbəxtlikdən həmişə elmi axtarışlarda olan Məşədixanım Nemətova arxivdən Cavad xanın qəbrüstü abidəsinin foto-surətini tapır və təcili olaraq, həmin şəkildəki məzarın mərmərdən yonulmuş oxşarı hazırlanır. Onun üzərində gözəl nəstəliq xətti ilə fars dilində aşağıdakı sözlər həkk olunmuşdur:
"Bu məzarda Gəncə bəylərbəyisi Qacar tayfasından olan Ziyadoğlu Cavad xan uyuyur. Elə ki, qara torpaq oldu onların məskəni İstər miskin dərviş, istərsə şahi-cahan olsun. Gəncədə bu məqbərəni bina etdi Mərhum, rəhmətlik Cavad xan. Kərbəla şəhidlərinin torpağından O astadan çoxlu torpaq gətirib Həmin türbəni malaladı. Öz ölüləri üçün əmin-aman bir ev yaratdı. Allahı tanıyan cənnətlik Cavad xan min iki yüz on səkkizinci ildə (1804-cü il) öldü. Ondan sonra bu məqbərəda dəfn olundular O fatehin nəsli və ailəsi." Rusların Gəncənin fəthinə verdiyi dəyər Rusiyanın Cavad xan üzərində qələbəyə və Gəncənin işğal olunmasına necə böyük bir diqqət yetirdiyini sadəcə olaraq, bu hadisə ilə əlaqədar buraxılmış təltif və xatirə medalları da sübut edir. Belə ki, bu və 1827-ci ildə Gəncənin ikinci işğalı münasibətilə gümüşdən "1804-cü ilin 30 yanvarında Gəncənin alınması" döş nişanı və "Gəncənin alınması zamanı cəsarət və igidliyə görə" medalı buraxılmışdı. 1826-cı ildə Gəncənin ikinci dəfə Uğurlu xandan alınması tanınmış medalyer qraf Fyodr Tolstoyun yaratdığı "Yelizavetpol uğrunda döyüş. 1826-cı il." xatirə medalı ilə qeyd olunmuşdu. Şəhərin adı I Aleksandrın həyat yoldaşının şərəfinə Yelizavetpol deyə çağrılmağa başlamışdı.
Cavad xanın ölümündən sonra Ziyadoğlular şəcərəsi (Gəncə Qalasının alınması) Cavad xanın hakimiyyəti dövründə Gəncə çiçəklənir. Ticarət genişlənir, müxtəlif sənət sahələri inkişaf edir. Yaşayış binaları, karvansaralar, məscidlər tikilir. Cavad xanın sarayında alimlər, yazıçılar və şairlər toplaşırdı. Orada görkəmli Azərbaycan şairi Mirzə Şəfi Vazehin atası Kərbəlayı Sadıq da çalışmışdır. Gəncə ruslar tərəfindən işğal olunduqdan sonra Cavad xanın qızı Püstə xanım Mirzə Şəfini öz yanında idarə işinə götürür, Şəmkir döyüşündən sonra Uğurlu xan bacısını özü ilə İrana aparır. Cavad xanın nəvəsi, Uğurlu xanın qızı və sonuncu Qarabağ xanı Mehdiqulu xanın həyat yoldaşı Bədircahan bəyim tanınmış şairə və ictimai xadim idi. Cavad xanın nəvəsi Kəlbəli xan Müsahib Azərbaycan və fars dillərində gözəl şerlər yazıb. Cavad xanın qardaşı Fətəli bəy Ziyadoğlu Xali Gəncəli tanınmış şair olub. Onun əsasən, Azərbaycan dilində yazılmış divanı indi Elmlər Akademiyasının Əlyazmalar institutunda saxlanılır. Görkəmli Azərbaycan yazıçısı Möhsün Nasiri də Cavad xanın sarayında yaşayıb- yaratmışdır. O, Cavad xanın sifarişi ilə qədim hind nağıllarının əsasında yaradılmış "Tutinamə"nin Azərbaycan versiyasını yazmışdı. Cavad xanın xələflərindən bir neçəsi Azərbaycan Rusiyaya birləşəndən sonra Ziyadxanov soyadını almışlar. İndi də onların bir çoxunun törəmələri Bakıda və Gəncədə yaşayırlar.
Cavad xan (film, 2009) – Cavad xan haqqında film. -
https://www.youtube.com/watch?v=aO3apfsAmsk ) 2. Gəncə qalasının işğalı -
https://az.wikipedia.org/wiki/Gəncə_qalasının_işğalı )
Gəncə xanlığı -
https://az.wikipedia.org/wiki/Gəncə_xanlığı ) Yüklə 81,51 Kb. Dostları ilə paylaş:
|