82
Xoşbəxtliyin yaranma prosesi bir sıra özünəməxsus əxlaqi xüsusiyyətləri
də üzə çıxarır. Hadisənin və şəraitin xırda eqoizm mövqeyindən deyil, yüksək
əxlaqi dəyərlər baxımından qiy mətlən dirilməsi xoşbəxtliyin başa düşülməsində
mühüm rol oynayır. Müxtəlif əxlaqlı adamların xoşbəxtliyi və onu başa
düşməsi arasında müəyyən fərqlər mövcud olur.
Xoşbəxtlik azad quşa bənzəyir. O olmayan yerdə insanı güclə özünü
xoşbəxt hesab etməyə məcbur etmək olmaz. Bu baxımdan xoşbəxtliyə aid bir
sıra atalar sözləri də mövcuddur. Məsələn, “xoşbəxtlik at deyil ki, boynuna
cilov taxasan” və ya “xoşbəxtlik balıq
deyil ki, onu tilovla tutasan” və s.
Xoşbəxtlik fərdi olur. Yəni hər bir insanın, ailənin, sosial qrupun, millətin
xoşbəxtliyi ola bilər. Xoşbəxtlik insanın mənəvi ideala nə dərəcədə yaxın ola
bilməsi ilə də üzə çıxır. “Yaxşı həyat nədir və insan ilk növbədə nəyə can atma
lıdır» kimi suallar xoşbəxtliyə aid olan əsas məsələlərdəndir.
Xoşbəxtliklə bağlı insanların fikirləri çox müxtəlifdir. Bəziləri üçün
xoşbəxtlik öz zahiri əlamətləri ilə seçilməlidir ki, bura ilk növbədə uğur, həzz,
şərəf, vardövlət və s. aiddir. İnsanın sevincə, rahatlığa, arzularının icrasına can
atması təbiidir. Lakin bunların əxlaqi tələblərlə, mə sələn, borcla toqquşması
problem yarada bilər.
Bəxtigətirmə, tale kimi başa düşülən xoşbəxtlik insanın özündən asılı deyil.
Buna baş qaları da qarışa bilməz. Bu barədə düşünən Aristotel o fakta diqqət
yetirib ki, insanın ədalətli olması, və yaxud hər hansı xeyirxahlığı uğur kimi
qiy mətləndirilmir. Çünki bu keyfiyyətlər insanın cəhdindən, səyindən asılı
dır. Lakin mirasa sahib olmaq, yaxşı yaşayışa, fitri istedada malik olmaq uğur,
müvəffəqiyyət kimi başa düşülür. Pis bir hadisədən, qəzadan yaxa qurtar
maq özü də uğurdur. Lakin Allahın göndərdiyi səadət belə insandan müəyyən
zəhmət tələb edir. “Səndən hərəkət, Allahdan bərəkət” misalı da təsadüfən
yaranmayıb. Lakin hər hansı uğur, həyatın “insana gülümsəməsi” hələ insana
özünü xoşbəxt hiss etməyə imkan vermir. Eyni zamanda xoş bəxtliyin yaşanma
sı, duyulması onun əsas məqamıdır. Xoşbəxtlik o vaxt həqiqi olur ki, o, insanda
sevinc və razılıq duyğuları oyatsın.
Xoşbəxtlik haqqında yayılmış təsəvvürlərdən biri də budur ki, o yaşanan
zaman keçirilən sevinc hissi dərin olur. Lakin bu cür həyəcan vəziyyəti də tez
keçəndir. Xoşbəxtlik ona görə qısa ömürlü, epizodik hal kimi xatırlanır ki,
insan xoşbəxt olanda saat yadına düşmür, hər saat bir ana çevrilir.
Həzz və xoşbəxtliyin fərqini insanlar nəinki çoxdan başa düşüblər, hətta
onu da dərk ediblər ki, hər bir həzz heç də xoşbəxtliyə aparmır. Qədim Yuna
nıstanda məşhur siyasi xadim, e.ə. VI əsrdə yaşamış Solon deyirdi ki, “sənə
qüssə gətirəcək həzdən qaç”. Bəzən bədbəxt adamlar da nədənsə həzz ala bilər.
Eyni zamanda, xoşbəxtlik də həzlə müşayiət edilir. Həzsiz xoşbəxtliyi dərk
etmək çətindir. Lakin
həzz xoşbəxtliyin nə şərti, nə də məzmunu deyil.