Skot Han: Əziz Anam
GİRİŞ
MƏRYƏMİ ƏHƏMİYYƏTSİZ HESAB EDƏN BİR
ÖVLADIN ETİRAFLARI
On beş yaşında mən Tanrını tapdım, amma həyatımı onun
istədiyi kimi yaşamırdım. Yalnız bundan bir müddət sonra
gənclik günahlarımı geridə buraxıb, Rəbb İsanı həyatımın
Sahibi və Xilaskarım olaraq qəbul etdim. Hətta çox dindar
olmayan ailəm belə məndəki dəyişiklikləri görüb, ürəkdən
dəstəklədilər. Onların fikrincə, məni günahkar bir
həyatdan uzaq tutan şey dindirsə, qoy olsun!
Təzəcə qovuşduğum güclü imanımın atəşi qəlbimi
yandırırdı. Ancaq bir yaz günü, qəlbimi yandıran başqa bir
şeyin varlığını da hiss etdim. Bütün narahatedici əlamətləri
ilə mədəm ağrayırdı. Müəllimimə nə baş verdiyini izah
etdiyim zaman məni məktəbin tibb bacısısına göndərdi.
Qızdırmamı yoxlayan tibb bacısı anama zəng edərkən
məndən uzanmağımı istədi. Onları dinləyərkən evə
getmək lazım olduğunu başa düşdüm. Üstümdən bir yük
qalxmış kimi rahatladım və yuxuya getdim.
Daha sonra duyduğum bir səsə diksinərək oyandım.
Duyduğum anamın səsi idi və anam şəfqətli idi. Orada
uzandığımı görəndə "Ah" çəkdi.
Sonra birdən içimə bir şübhə düşdü. Anam məni evə
aparırdı. Birdən yoldaşlarım məni anamla birlikdə
məktəbdən çıxarkən görsələr? Birdən anam qolları ilə
məni körpə kimi qucaqlasa? Hər kəs mənə lağ etməyə
başlayacaq.
Alçaldılma duyğusu məni məhv edirdi. Mənə lağ edəcək
uşaqların sözlərini qulaqlarımda hətta indidən eşitməyə
başlamışdım: "Gördünüz, anası onun alnını necə
sığallayır?!"
7