Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
7 idi. Məndən uzaqlaĢdıqca əla dalına tamaĢa edirdim. Cins Ģalvarın arxası dalını sıx-sıx qucaqlamıĢdı və addımladıqca gözlərimi onun dalından çəkə bilmirdim. Qiraətin ikinci hissəsini də bitirdim və səkidə yanından ötüb keçdiyim bütün qadınlar kimi, Lidiyanı da unutdum. Pulumu aldım, bir neçə salfetə, bir neçə vərəqə imza atdım və oranı tərk edərək evimə yollandım. Mən yenə də hər gecə ilk romanımın üzərində iĢləyirdim. Heç vaxt axĢam saat 18:18-dək yazmağa baĢlamırdım. Məhz həmin vaxtda mən poçtamtda öz terminal bölməmin buraxılıĢ keçidində qeydiyyata düĢürdüm. Onlar gələndə isə saat 18.00 idi: Piter və Lidiya Vans. Mən qapını açdım. Piter dedi: – Bir bax, Henri, bax gör sənə nə gətirmiĢəm! Lidiya qəhvə masasının üstünə tullandı. Mavi cins Ģalvarı ona həmiĢəkindən daha sıx otururdu. O, uzun xurmayı saçlarını ora-bura yellədirdi. Elə bil ağlını itirmiĢdi; yenə də çox ecazkar görünürdü. Ġlk dəfə olaraq onunla, həqiqətən, seviĢmək ehtimalı haqqında düĢündüm. O, Ģeir
www.vivo-book.com
8 oxumağa baĢladı. Öz Ģeirini. Çox bərbad Ģeir idi. Piter onu susdurmağa çalıĢdı: – Yox! Yox! Henry Çinaskinin evində qafiyə söyləmək olmaz!
– Dəymə, qoy oxusun, Piter! Mən ona tamaĢa etmək istəyirdim. O, köhnə qəhvə masasının üstündə ora-bura gəziĢirdi. Sonra rəqs etməyə baĢladı. Qollarını havada oynadırdı. Poeziyası bərbad olsa da, bədəni və ehtirası isə əsla... Lidiya masanın üstündən döĢəməyə atıldı. – Hə necədi, xoĢuna gəldimi, Henry? – Nə?
– Poeziyanı deyirəm. – Çətin ki... düĢünmürəm. Lidiya əlində Ģeir vərəqləri ilə yerində donub qalmıĢdı. Piter onu qucaqladı. – Gəl sikiĢək! – O, Lidiyaya dedi. – Hə, nə durmusan, gəl qayırıĢaq! O, Piteri özündən kənara itələdi. – YaxĢı, – Piter dedi. – Onda mən gedirəm! www.vivo-book.com
9 – Gedirsən, yaxĢı yol. Mənim öz maĢınım var, – deyə Lidiya cavab verdi. Mən evimə sənsiz də qayıda bilərəm. Piter qapıya tərəf qaçdı, birdən dayandı və geri çevrilərək dedi: – YaxĢı, Çinaski! Sənə nə gətirdiyimi unutma! Piter sözünü bitirib qapını çırpdı və gözdən itdi. Lidiya divanın qapıya yaxın ucunda oturdu. Mən ondan bir fut aralı əyləĢdim və ona baxdım. O çox ecazkar görünürdü. Mən isə qorxurdum. Əlimi uzadıb onun uzun saçlarına toxundum. Saçları füsunkar idi. Cəld əlimi geri çəkdim. – Bütün bu saçlar, həqiqətən də sənindirmi? – soruĢdum. Baxmayaraq ki, bu saçların onun əsl saçları olduğunu bilirdim. – Hə, – deyə o cavab verdi, – mənimdir. Mən əlimlə yöndəmsiz bir tərzdə onun çənəsindən tutdum və baĢını özümə tərəf çevirməyə cəhd elədim. Belə vəziyyətlərdə heç vaxt özgüvənim olmayıb. Mən onu yüngülcə öpdüm. Lidiya yerindən ayağa sıçradı. – Mən getməliyəm. Dayə tutmuĢam. Ona pul ödəyirəm. www.vivo-book.com
10 – Bura bax, –dedim, – qal. Mən pul verərəm. Heç olmasa bir az qal. – Yox, qala bilmərəm, – getməliyəm. Qapıya tərəf getdi, mən isə onun ardınca. O qapını açdı. Sonra geri çevrildi. Mən bir də, sonuncu dəfə ona tərəf uzandım. O baĢını qaldırıb mənə çox zərif bir öpüĢ bəxĢ etdi. Sonra geri çəkildi və əlimə makinada yazılmıĢ bir neçə vərəq verdi. Qapı bağlandı. Mən əlimdə o kağızlarla taxtda oturdum və onun maĢınının mühərrikinin necə iĢə düĢdüyünə qulaq asdım. Surəti çıxarılmıĢ Ģeir vərəqləri bir-birinə bəndlənmiĢdi və “HERRRR” adlanırdı. Mən onlardan bir neçəsini oxudum. ġeirlər maraqlı, yumor və seksual duyumla dolu olsa da, yaxĢı yazılmamıĢdı. Müəlliflər – Lidiya və onun üç bacısı – onlar hamısı necə Ģən, cəsarətli və seksual idilər. Mən vərəqləri bir kənara atıb bir ĢüĢə viski açdım. Bayırda hava artıq qaralmıĢdı. Radioda əsasən Motsartın, Bramsın və Binin əsərləri ifa olunurdu. www.vivo-book.com
11 2 Bir neçə gün sonra poçtla mənə Lidiyadan bir poema gəldi. Bu çox uzun bir Ģeir idi və belə baĢlayırdı: Bayıra çıx qoca troll, Öz qaranlıq yuvandan bayıra çıx, qoca troll, Bizimlə gün iĢığına çıx və izn ver saçlarına qızçiçəyi hörək. . . Sonra poemada mənə sevinc və əsl bilik verəcək qadın cinsindən olan cavan varlıqlarla boĢ çöllükdə rəqs etməyin necə gözəl olacağı haqqında söhbət açılırdı. Məktubu komodun siyirməsinə qoydum. Ertəsi gün səhər küçə qapısının ĢüĢəsinin döyülməsi ilə yuxudan oyandım. Saat 10:30 idi. – Çıxın gedin, – dedim. – Mənəm, Lidiya. – YaxĢı bir dəqiqə gözləyin. Əynimə köynəklə Ģalvar geyindim və qapını açdım. Sonra hamamxanaya qaçdım və qusdum. DiĢlərimi fırçalamağa çalıĢdım, amma sadəcə, yenə qusdum, diĢ
www.vivo-book.com
12 pastasının Ģirin dadı mədəmi bulandırmıĢdı. Hamamxanadan çıxdım.
– Sən xəstələnmisən, Lidiya dedi, – mənim getməyimi istəyirsənmi? – Oh, yox, mən yaxĢıyam. Mən yuxudan ayılanda, həmiĢə belə oluram. Lidiya çox gözəl görünürdü. Pərdələrdən süzülən iĢıq onun üzərində bərq vururdu. Onun əlində portağal vardı və onu havaya atıb tuturdu. Portağal havada uçarkən səhər günəĢinin iĢığında fırlanırdı. – Mən qala bilmərəm, o dedi, – amma səndən bir Ģey xahiĢ edəcəm. – Əlbəttə. – Mən heykəltaraĢam və sənin kəllənin heykəlini düzəltmək istəyirəm. – YaxĢı. – Bunun üçün sən mənim yanıma gəlməlisən. Mənim emalatxanam yoxdur. Biz bunu mənim evimdə etməli olacağıq. Bu sənin sinirlərini gərməz, elə deyilmi? – Yox.
Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|