www.vivo-book.com
18
bitirmisən. Sən onu bitirəndən sonra mən qüssələnəcəm.
Bizim bir neçə çox gözəl səhərlərimiz və günortalarımız
olmuĢdu.
– Bu iĢ sənin yazmağına mane oldumu?
– Yox, mən yalnız hava qaralandan sonra yazıram. Heç
vaxt gündüzlər yaza bilməmiĢəm.
Lidiya özünün Ģəkilvermə alətini əlinə alıb mənə baxdı.
– Narahat olma. Hələ görüləsi iĢim çoxdu. Bu heykəlin
yaxĢı alınmasını istəyirəm.
Birinci fasilədə o soyuducudan bir ĢüĢə viski çıxardı.
– Aaa, – deyə mən ufuldadım.
– Nə qədər? – o mənə uzun su stəkanını göstərib dedi.
– Yarısınacan.
Ġçki süzdü və dərhal da baĢına çəkdi.
– Mən sənin haqqında eĢitmiĢəm, – o dedi.
– Məsələn, nə eĢitmisən?
– KiĢiləri öz artırmandan necə atdığın haqqında. Öz
qadınlarını kötəklədiyin haqqında.
– Öz qadınlarımı kötəkləyirəm?
– Hə, mənə bu haqda deyiblər.
www.vivo-book.com
19
Mən Lidiyanı tutdum və biz bütün bu vaxt ərzindəki ən
uzun öpüĢə daldıq. Mən onu mətbəx çanağının kənarına
sıxdım və öz Ģeyimi ona sürtməyə baĢladım. O məni kənara
itələdi, amma mən yenə onu mətbəxin ortasında yaxaladım.
Lidiya mənim əlimdən tutub öz cins Ģalvarının önünə
tərəf itələdi və tumanının içinə saldı. Barmağımın ucu onun
amının üst tərəfinə toxundu. O yaĢ idi. Onu öpməyə davam
edərək barmağımı onun amının içinə saldım. Sonra əlimi
çıxardım, ondan aralandım, viski ĢüĢəsinə uzandım və
özümə bir az da içki süzdüm. Keçib mətbəx masasının
arxasında oturdum, Lidiya isə əks tərəfdən keçib mənimlə
üz-üzə oturdu və mənə baxdı. Sonra o yenə gil ilə iĢinə
davam etdi. Mən aramla viskidən balaca udumlar alırdım.
– Bura bax, – mən dedim, – sənin faciənin nə olduğunu
bilirəm.
– Nə?
– Sənin faciənin nə olduğunu bilirəm
– Nə demək istəyirsən?
– Qulaq as, – mən dedim, – sadəcə, unut getsin.
– Mən bilmək istəyirəm.
www.vivo-book.com
20
– Sənin hisslərini incitmək istəmirəm.
– Lənət Ģeytana, sənin nə haqda danıĢdığını bilmək
istəyirəm.
– YaxĢı, bir az da içki süzsən, deyərəm.
– YaxĢı, – Lidiya mənim boĢ bardağımı götürdü və
içinə yarısınacan su, yarısınacan isə viski töküb mənə verdi.
Mən yenə bardağı birnəfəsə boĢaltdım.
– Hə nə oldu? – deyə Lidiya sual etdi.
– Zibil, sən özün yaxĢı bilirsən.
– Nəyi bilirəm?
– Sənin amın çox böyükdür.
– Nə?
– Bu elə də nadir rast gəlinən Ģey deyil. Sənin iki
uĢağın var.
Lidiya dinməzcə oturub gillə əlləĢirdi. Sonra əlindəki
aləti bir kənara qoydu. Yerindən qalxıb mətbəxin arxa
qapısının yanındakı küncə tərəf getdi. Mən onun əyilərək
ayağındakı çəkmələri çıxarmağına baxırdım. Sonra o cins
Ģalvarını və tumanını soyundu. Onun amı orada idi və düz
mənə baxırdı.
www.vivo-book.com
21
– YaxĢı, düdəmə, – o dedi. Sənin səhv etdiyini indi
sənə göstərərəm.
Mən də öz ayaqqabılarımı, Ģalvarımı və tumanımı
soyundum, linolium döĢəmədə diz çökdüm və sonra
ehmalca onun üstünə uzandım. Onu öpməyə baĢladım.
ġeyim çox tez bərkidi və onun içinə necə daxil olduğumu
hiss etdim.
Mən irəli-geri hərəkətə baĢladım... bir, iki, üç...
Birdən bayır qapı döyüldü. Qapını uĢaq döyürdü –
balaca yumruqları ilə, özü də inadkarcasına. Lidiya cəld
məni öz üstündən kənara itələdi.
– Gələn Lizadır! O bu gün məktəbə getməyib! O
getmiĢdi ki...
Lidiya sözünü yarımçıq kəsib bir sıçrayıĢla ayağa
qalxdı və paltarlarını geyinməyə baĢladı.
– Paltarlarını geyin, – o mənə dedi.
Mən əlimdən gəldiyi qədər cəld geyindim. Lidiya
qapıya tərəf getdi – orada onun beĢ yaĢlı qızı dayanmıĢdı:
– ANA! ANACAN! Mən barmağımı kəsmiĢəm!
www.vivo-book.com
22
Mən ön otağa keçdim. Lidiya Lizanı dizlərinin üstünə
otuzdurdu.
– Oooo, qoy mama baxsın. Oooo, qoy mama sənin
barmağını öpsün. Mama indi sənin barmağını yaxĢı eləyər!
– ANA, ağrıdır!
Mən kəsilmiĢ yerə baxdım. Kəsik demək olar ki,
görünmürdü.
– Bura bax, – mən nəhayət, Lidiyaya dedim, – sabah
görüĢərik.
– Mən təəssüf edirəm, – deyə o cavab verdi.
– Bilirəm.
Liza baĢını qaldırıb mənə baxdı. Onun gözlərindən
durmadan elə hey yaĢ damcıları süzülürdü.
– Liza anasını incitməyə qoymaz, – Lidiya dedi.
Mən qapını açdım, sonra bağladım və özümün 1962-ci
il buraxılıĢı olan “Merkuri Komet”imə tərəf addımladım.
4
O vaxtlar mən “YumĢaldıcı YanaĢma” adlı balaca bir
jurnalı redaktə edirdim. Ġki köməkçi redaktorum da vardı.
www.vivo-book.com
23
Biz düĢünürdük ki, dövrümüzün ən yaxĢı Ģairlərini çap
edirik. Həmçinin baĢqa Ģairləri də. Redaktorlardan birisi
yarımçıq orta təhsilli, boyu 6 fut iki düym olan zənci Kennet
Malok idi. Onun güzəranına qismən anası, bir az da bacısı
yardım edirdi. O biri redaktor isə 27 yaĢlı Semmi Levinson
idi. O valideynləri ilə yaĢayır və onların hesabına dolanırdı.
Vərəqlər artıq çap edilmiĢdi. Ġndi isə biz onları
tutuĢdurmalı və üz qabıqlarına salmalı idik.
– Sənin etdiyin Ģeyin adı, – Semmi dedi, – çeĢidləmə
qrupunu atmaqdır. Hamıya bir qədər içki verib boĢ-boĢ
danıĢmaq. BaĢqaları isə qoy iĢləsinlər.
– Qonaqlıqlardan zəhləm gedir, – mən dedim.
– Dəvətləri mən edəcəyəm, – Semmi dilləndi.
– YaxĢı, – mən dedim və Lidiyanı dəvət etdim.
Qonaqlıq gecəsi Semmi artıq çeĢidlənmiĢ vərəqlərlə
gəldi. O, bir balaca əsəbi tip idi. Həyəcanlananda baĢını
əsdirirdi və öz Ģeirlərinin jurnalda çap ediləcəyi vaxtı
gözləməyə heç vaxt səbri çatmazdı. O, “YumĢaldıcı
YanaĢma” jurnalını təkbaĢına yoxlayaraq çeĢidləmiĢ və
sonra da onları üzləmiĢdi. Kennet Malok heç yerdə
Dostları ilə paylaş: |