1) Mərkəzi qrup: Təbriz, Marağa;
2) Şimal qrupu: Mərənd, Əhər;
3) Şimali-qərb qrupu: Xoy, Maku;
4) Şimali-şərq qrupu: Bikrabad, Bacrəvan;
5) Şərq qrupu: Ərdəbil (Savalan), Xalxal;
6) Qərb qrupu: Urmiyə, Salmas;
7) Cənubi-şərq qrupu: Zəncan;
8) Cənub qrupu: Sayınqalə;
9) Cənubi-qərb qrupu: Savucbulaq.
Hər məntəqənin dialekt və şivələrində də az-çox fərqliliklər
gözə çarpır. Təbriz və Marağa dialektləri kimi.
Cənubi Azərbaycan türkcəsinin xüsusiyyətləri
Cənubi Azərbaycan türkcəsi həddindən artıq farscanm təsiri
altında qalmış və səslərin ahəngi bir çox halda pozulmuşdur.
Fellərdə /-mək/ və /-maq/ məsdər şəkilçiləri yerinə çox vaxt
/-max/ şəkilçisi işlənir: “vermax”, “almax” kimi; “yiyəcək” yerinə
“yiyəcax”, “verəcək” yerinə “verəcax” işlənir.
Söz əvvəlindəki /y/ düşür: “yücə” yerinə “uca”.
Söz ortasındakı samit qoşalaşır: “səkkiz”, “doqquz” kimi.
Fellərin çəkimində birinci şəxs cəm şəkilçisində çox vaxt /-ux/
işlənir: “verirux” (veririk).
Şərq türkcəsində olduğu kimi üstünlük sifəti üçün /-rax/ şəkil
çisi işlənir: “kiçikrax” (daha kiçik).
27
ZƏNCAN D lA L E K T İ
Xəmsə əyaləti və onun mərkəzi olan Zəncanın dili Azərbay
can türkcəsinin bir dialektidir. Bu əyalətdəki türklərin nüfusu bir
milyon civanndadır. Zəncandan böyük şairlər çıxmış və onlar gözəl
şeirlər söyləmişlər. Bəzi şairlərin əsərləri çap olunmuşdur (“Şuəra-
yi-Zəncan ” və “Dan Ulduzu ”).
Zəncan şairlərindən Məhəmməd Kazim Cazib (1185-1260/
1771-1844), Baqir Xalxali-yi Zəncani (Miskin, 1228-1298 / 1829-
1891), Məhəmməd Əli Həkim Hidəci (1270-1342 / 1853-1928),
Şeyx İsmail Zəbihi (1236-1316 / 1857-1937), M olla Cəmal
Hezariyi-Tari (1246-1347 / 1867-1968), Xüsrov M irza Darayi və
müasir şairlərdən prof. Qulam hüseyn Bigdili, Hökümə Billuri,
mühəndis Rza Cəmali (Şahin), M əhəmməd Rza Ruhani, Cahan-
şah Xədivi, Hüseyn M ünzəvi, dr. Əbülfəth H əkim iyan kim ilərin
adını çəkə bilərik.
Məhəmməd Hidəci: Şair və müctəhid olan Hidəci əsərlərini
türk, ərəb və fars dillərində yazıb. Nəcəfdən qayıdandan sonra Teh
rana yerləşib dərs verməklə məşğul olub. Lirik, fəlsəfi şeirlər, mən
sur fəlsəfi əsərlər (ərəbcə mənzum şərhi ilə) və Risaleyi-Düxaniyyə
kimi ictimai-siyasi mövzularda əsərlər yazıb. Şeir divanı bir neçə
dəfə Təbriz və Zəncanda nəşr olunub. Nümunə olaraq şeir-nəsr şək
lində dediyi bir mühavirəsini nəql edirik:
Saqi gətir, nedən? O meyi-xoş güvardən13.
Mey? Hansı mey? O mey ki yoxu fərqi nardən.
Gəldi, nəm ə14? Bahar. Gedibdir, nəmə? Qərar.
Candır, necə? N ezar15. Nədən? Hicri-yardən.
Eylərdim arzu. Haranı? Tərfı-gülşəni16.
Könlüm edərdi yad. Haçaqdan? Bahardən.
Çox-çox xoşum gəlir. Nəməyə? Bülbül ü gülə.
Çox-çox bədim gəlir. Nəmədən? Qış u qardən.
13 Ləzzətli mey.
14 Nə.
15 İncimiş.
16 Gül baxçası.
28
M ütrib17? Bəli, buyur. Mən ölüm, bir ayağa dur.
Neydim? Apar qəmi. Nəyinən? Çəng ü tardən
Quşlar yenə oxur. Harada? Mərğzarda18.
Kəklik səsi gəlir. Haradan? Kuhsardən19 2
0
2
1
.
Şahid! Bəli! Dönüm başına. Xub sözün buyur.
Fikr et, nə var? Düşüb əmin xab u xar dən.
Neylim? Ayağa dur. Nola? Görsün əmin boyun.
Onda götür niqab. Nədən? Ol üzar22dən.
Xüsrov Mirza Darayi: Keçən əsrin şairlərindəndir. Özündən
yadigar bir çox qiymətli əsər qoymuşdur. Nümunə olaraq onun aşa
ğıdakı qəzəlini nəql edirik:
Naz ü qəmzə öyrənir səndən əgər cananələr,
Məndən öyrənsin gərək divanəlik divanələr.
Gər düşəm divanə tək bazarə haqqım var mənim,
Mən sənin rüsvayi-eşgin, kam alan biganələr.
Mən cəhənnəm, sən gözəllik şənini çox hifz elə,
Hər sədəfdə məskən etməz sən kimi dürdanələr.
Şəm tək nuri-camalın rövşən eylər məclisi,
Var necə taqət o şəmə yanmasın pərvanələr.
İndi bildim gah-gahi gər mənə lütf eylədin,
Salmağa könlüm quşunu damə səpdin danələr.
Sən gözəllik şöhrətində mən bəlayi-eşqdə,
Qoy yazılsın qan ilə aləmdə bu əfsanələr.
Məst olmaz badədən Xüsrov içə deryanı gər,
Etməsə ger çeşmi-məstin qəmzeyi-məstanələr.
[316] Müasir şairlərdən prof. Qulamhüseyn Bigdili həm şair,
həm də Azərbaycan və fars ədəbiyyatları tədqiqatçısıdır. Zəncan
17 Çalğıçı.
18 Çəmənlik.
19 Dağ.
20 Yuxu.
21 Yemək.
22 Üz.
29
şairlərinin çoxu kimi onun da iki dildə şeirləri var. Qətrani-Təbri-
zinin divanı ilə Ohədi Marağeyinin “Cami-Cəm ” əsərini türkcəyə
tərcümə etmiş, “Sihahül-Əcəm ” lüğətini elm və ədəbiyyat aləminə
tanıtmışdır.
H öküm ə Billuri: 1946-cı (1325) ildən sonra Bakıya mühaci
rət edən məşhur Azərbaycan şairlərindəndir.
Müasir Azərbaycan şeirinə nümunə olaraq C ahanşah Xədivi-
nin şeirlərindən bir parça nəql edirik:
A yrılıq havası
Bu ney çalan bu gecə aynlıq havası çalır,
Neyin yanıqlı səsi od salır, ürək çabalır.
Sən istəsən gedəsən get, gözüm dalunca qalır,
Ürəkdə qəm quşusan, getsən aşiyanə salır.
Mənə ölüm bu gecə ayrılıqdan asandır,
Amandı, getmə, dayan! Getmə qal, canım yandı.
Bir neçə beyt də d r. H əkim iyanın “Məhəbbət və Möhnət ” ad
lı qəzəlindən örnək göstəririk:
Bahari-gülşənə rəhm etmədi xəzan nəfəsi,
Dağıldı sinəyə qəmdən quşun səfalı səsi.
O gün məhəbbətə möhnət yazıldı aləmdə,
Ki güllərin ləxəsi oldu bülbülün qəfəsi.
^
Fəğan ki, sinədə ney tək yığıldı şikvələrim ,
Ki dəymədi bu neyistanə bir çoban nəfəsi.
Məzar laləsi tək açmamış dağıldı canım, ^
Fələk gülün butasından yaratdı xar2
3
24 2
5
ü xəs i.
23 Şikayətlərim.
24 Tikan.
25 Çör-çöp.
30
Dostları ilə paylaş: |