Qondarma erməni soyqırımı faktların dili ilə
72
üçün əsgər verməkdən və qiyamlardan müvəqqəti də
olsa da “imtina etməli” olurdular. Bu növbəti erməni
hiyləsindən biri idi.
Qeyd etmək lazımdır ki, gənc türklərlə daşnaqlar
arasında aparılan intensiv danışıqlarda xüsusilə, 2
məsələdə fikirlər haçalanırdı. Birincisi, ermənilərin elə ilk
vaxtlardan bildirdikləri və hərəkatlarının da ana qayəsini
təşkil edən muxtariyyət və müstəqil erməni dövlətinin
yaradılması haqqında məsələ idi ki, gənc türklər üçün bu
muxtariyyət və üstəlik müstəqil erməni dövlətinin yara-
dılması cəfəngiyyat idi, onlar “erməni ideyası”na qarşı
özlərinin “ümumi osmanlı vətəni” ideyasını irəli sürur-
dülər. İkincisi, Avropa ölkələri və Rusiyanın köməyinə
arxalanaraq Osmanlı imperiyası daxilində hərəkət etmək
fikrini irəli sürürdülərsə də gənc türklər üçün isə Avropa
ölkələri və Rusiyanın Osmanlı imperiyasının parçalan-
ması və məhv edilməsinə yönəlik düşmən münasibətinə
qatı etirazlarını bildirdilər.
İttihadçıların terrorçu təşkilatlarla əlaqəyə girib
məşrutiyyəni qorumaq cəhdi Daşnaqsütyun partiyasının
fəaliyyətini leqallaşdırırdı. Hakimiyyətdə olduğu zaman
sultan II Əbdülhəmidin silah idxalına qoyduğu qada-
ğanın İttihad və Tərəqqi hökuməti tərəfindən aradan
qaldırılması ermənilərin sürətlə silahlanmasına yol açmış
oldu. İstanbulda 31 mart hadisəsinin ertəsi günü Adana-
da ermənilərin müsəlman türklərinə qarşı hücumları
intensiv hal almağa başladı. Hadisə hər zaman olduğu
kimi bu dəfə də Avropaya “müsəlmanlar erməniləri qətlə
yetirir”, “ermənilərin qanı axıdılır” şəklində çatdırıl-
Qondarma erməni soyqırımı faktların dili ilə
73
dığından İttihad və Tərəqqi hökuməti təlaşa düşdü.
Adanada törədilmiş olayı yerinədəcə araşdırmağa gön-
dərilmiş Camal Paşa Avropaya xoş görünmək üçün
erməni qiyamçı dəstələrinə toxunmayaraq, qurduğu
Divani-Hərbdə 47 müsəlman və 1 erməninin edam et-
dirilməsi göstərişini verdi (38, səh. 126). Adanada baş
vermiş hadisələrdən dərhal sonra Qərb dövlətləri, o
cümlədən Rusiya yenidən “İslahat məsələsi”ni gündəmə
gətirdi. Hökumət isə “İslahat məsələsi”ni birdəfəlik
tarixin arxivinə göndərməyə çalışırdı.
XIX əsrin sonlarından etibarən iri dövlətlər tərə-
findən ortalığa atılmış “islahat məsələsi” XX əsrdən
etibarən daha da dərinləşərək Türkiyənin baş ağrısına
çevrilmiş oldu (67, 101). Osmanlı imperiyasına qarşı
“erməni məsələsi”indən diplomatik təzyiq vasitəsi kimi
istifadə edən Rusiyasının hakim dairələri 1913-cü ilin
iyun ayında Şərqi Anadoluda “yaradılacaq” erməni
“muxtariyyəti” layihəsini işləyib hazırladılar. Türk tarix-
çisi Yusuf Halaçoğlunun yazdığına görə bu layihənin
hazırlanmasında
İngəltərə,
Rusiya
və
Fransanın
İstanbuldakı səfirləri bir komissiya şəklində işləməklə,
hətta 1895-ci ildə hazırlanmış islahat proyektindən də
yararlanaraq yeni bir islahat layihəsini işləyib hazır-
ladılar. Hazırlanmış yeni layihəyə “rus işi” adı verildi
(126, 79). Çünki layihənin əsas müddəaları Rusiyanın
İstanbuldakı səfirliyinin əməkdaşı A.Mandeşltam tərəfin-
dən hazırlanmışdır. İslahat layihəsi 1913-cü ilin iyun
ayının 8-22-də Osmanlı hökumətinə təqdim olundu.
Layihədə Şərqi Anadoluda yaradılacaq vilayətlərdə böl-
Qondarma erməni soyqırımı faktların dili ilə
74
gü sistemi ləğv edilməklə Rusiyanın himayəsi altında
“Erməni vilayəti” yaradılması nəzərdə tutulurdu. Daha
dəqiq desək Ərzurum, Van, Bitlis, Diyarbəkr, Harput və
Sivasın bir qismi “erməni vilayəti” adı altında vahid
mərkəz halına gətirilməklə yanaşı, həmçinin vilayətin
başına da böyük dövlətlərin istəyi ilə sultan tərəfindən 5
il müddətinə müsəlman və ya xristian baş müfəttişin
təyin edilməsi planlaşdırılırdı. Sənədə görə valiyə idarə,
mülki, ədliyyəyə dair geniş səlahiyyətlər verilməli,
vilayətdə rəsmi yazışmalar türk və erməni dillərində
aparılmalı idi. Layihə türk hökumətinə təqdim olun-
duqdan sonra altı dövlət (İngiltərə, Rusiya, Fransa,
Avstriya-Macarıstan, Almaniya, İtaliya) səfirlərinin mü-
zakirəsinə verildi. Rusiya sənədə ən böyük əngəlin
Almaniyadan gəldiyini anladıqdan sonra altı dövlətdən
ibarət bir komissiyanın yaradılmasını təklif etdi. Ancaq
bütün bunlara baxmayaraq, Rusiya İstanbuldakı elçisinə
Almaniya ilə münasibətlərin yenidən araşdırılmasına
dair direktiv imzaladı. Hər iki elçi arasında aparılmış
müzakirələrə sonradan digər dörd dövlətin (İngiltərə,
İtaliya, Avstriya-Macarıstan, Fransa) də qoşulması sonda
22 sentyabr 1913-cü ildə müqavilə bağlanması ilə
nəticələndi. Müqavilədə “rus sənədi”ndə nəzərdə tutulan
bəzi məsələlərdən imtina edilməklə yeni variantlara
üstünlük verilirdi. Hazırlanmış yeni layihəyə görə
aparılacaq islahat yalnız ermənilərin məskunlaşdıqları
Şərqi Anadolu ərazilərinə deyil, bütün imperiya ərazisinə
şamil ediləcəkdi. İlk öncə islahat ermənilərin məskun-
laşdıqları yeddi vilayətə (Ərzurum, Trabzon, Sivas, Van,
Dostları ilə paylaş: |