71
yüngül, yumşaq və nəvazişli yalaması bəlli idi. Amma
işığa cuman vaxt ona aydın olurdu ki, anasının, onu dala
vurub qaytaran, cəza verən bərk bumu da var. Cəld və
dəqiq hərəkətlərlə onu yerə sıxan, yaxud gillədib küncə ata
bilən pəncələrin zərbələrini də duydu. Və ömründə ilk dəfə
boz canavar balası ağrı hiss etdi. İndi o, bu ağrıdan
qaçmağa çalışırdı. Düzdür, əvvəllər buna əhəmiyyət
vermirdi. Çox sonralar isə qorxudan büzüşməyi, cəzadan
gizlənməyi öyrəndi. Bunlar artıq düşünülmüş hərəkətlər
idi, dünyanın varlığını ümumiləşdirmək bacarığının
yaranması demək idi. İşığa san düşünmədən süründüyü
kimi, ağrılardan da beləcə qaçırdı. O, ağndan qorxurdu.
Ona
görə qorxurdu ki, ağrının nə demək olduğunu bilirdi.
Bacı-qardaşlan kimi o da vəhşi idi. Başqa cür ola da
bilməzdi. Axı, o, ətlə qidalanan yırtıcılar nəslindən idi.
Ömrünün ilk günlərindən süd əmirdi və bu südü əmələ
gətirən də ət idi. İndi gözlərinin açıldığı bu bir həftədə südü
kəsilən ana canavarın balaları üçün böldüyü ətdən yeyirdi.
Boz canavar balası gündən-günə vəhşiləşirdi. Onun
zingiltisi bacı-qardaşlarına nisbətən daha çox xırıltılı, daha
çox güclü idi. Küçüklər kimi hirslənməyi də qorxuluydu.
İlk dəfə o, bacı-qardaşlarına pəncələri ilə möhkəm zərbə
endirməyi öyrəndi. Onları arxası üstə yıxır, birinin
qulağından tutur, qəzəblə nərildəyib çənəsini sıxır, o birini
downloaded from KitabYurdu.org