16
tamamladı.
- Özü də hamıdan ağıllıydı, - Henri əlavə etdi.
- İkicə günün içində növbəti it epitafiyası da beləcə
oxundu.
Səhər yeməyi canlarına yatmadı, qalan dörd iti kirşəyə
qoşdular.
Bugünkü gün də əvvəlkilərin tayı oldu. Səyyahlar
dinməzcə qarlı çöllərlə gedirdilər. Sakitliyi yalnız onları
daban-dabana izləyən, lakin gözə görünməyən təqibçilərin
məşum ulartısı pozurdu, Qaranlıq düşən kimi təqib
başlanır, ulartı lap yaxınlıqdan eşidilirdi: itlər qorxudan tir-
tir əsir, vurnuxur, qayışlarını dolaşdırır, bununla adamları
daha da əldən salırdılar. - Növbəti dayanacaqda Bili lovğa-
lovğa danışdı:
- Hə, şüursuz bəndələr, daha heç yana qaça
bilməzsiniz...
Henri xörək bişirməyi buraxıb yaxma gəldi. Bili itləri
hindusayağı bağladı. Henri itin boynundakı xaltanı cilovla
yoğun, uzun bir ağaca sarıdı. Ağacın bir ucunu isə yerə
basdırdı. İtlər boyunlarındakı kəməri çeynəyə bilmirdilər -
ağacın qol-budağı mane olurdu.
Henri başını məmnun-məmnun tərpətdi:
- Tayqulağı ancaq bu yolla saxlamaq olar. İndi qayışı
çeynəyib qıra bilməz. Belə yaxşıdı, salamat olarlar ki...
downloaded from KitabYurdu.org
17
- Gəl bir olmasın! - Bili dedi. - Əgər səhər bircəciyi
qaçıb getsə, onda mən dilimə kofe vurmayacam.
- Guya onlar bilmirlər ki, bizim heç neyimiz yoxdu... -
Henri uzanaraq düşərgəni mühasirəyə alan göz halqalarını
göstərdi. Bir-iki güllə atsaydıq, bəlkə qorxardılar.
Günbəgün daha da yaxınlaşırlar. Gözünü oddan çək, o
tərəfə bir bax! Hə, gördün?
İkisi də tonqalın arxasında görünən tutqun kölgələri
maraqla izlədi. Qaraltı tərəfə diqqətlə baxdılar. Orda bir
cüt göz işıldadı və bu, yalnız vəhşi gözləri ola bilərdi.
Yavaş-yavaş aydın olurdu ki, bu vəhşilər tez-tez yerlərini
dəyişirlər.
İtlər arasına səksəkə düşdü və bu, Billə Henrinin
diqqətindən yayınmadı. Tayqulaq səbirsizliklə mırıldanır,
gah qaranlığa cumur, gah da geri çəkilib boynuna
bağlanmış ağaca hirslə hürürdü.
- Ora bax, Bili, - Henri pıçıldadı.
Tonqalın ətrafa səpələnən işığında itə oxşar bir vəhşi
qamı üstə sürünürdü. O, bütün diqqətini itlərə yönəldib
qorxa-qorxa, eyni zamanda həyasızcasına yaxına gəlirdi. -
Əlbəttə, vəhşi, adamlardan da gözünü çəkmirdi. Tayqulaq
gələn qonağa san cumdu, amma ağac mane oldu. Tayqulaq
uzun-uzadı zingildədi.
- Bu axmaq, deyəsən heç qorxub eləmir ha, - Bili
downloaded from KitabYurdu.org
18
yavaşca dedi.
- Dişi canavardı, - Henri pıçıldadı. - İndi bildim Fətti
və Froqun başına nələr gəlib. Canavar sürüsü bu dişini
qəsdən qabağa verir ki, itləri özünə cəlb etsin. O birilər isə
fürsəti fövtə vermir, itlərin üstünə şığıyıb parçalayırlar.
Tonqalda nəsə bərkdən çırtıldadı. Alov fışıltı ilə ətrafa
sıçradı. Qorxmuş vəhşi bircə anda qaranlıqda gözdən itdi.
- Bilirsən, nə var, Henri?
-Nə?
- Bu, elə mənim dəyənəklə vurduğum vəhşidi.
- Yəqin ki...
- Bilirsən, görünür, ocağa dadanıb. Bu, lap şübhəlidir.
Henri dedi:
- Yaman çoxbilmiş heyvandı, adi canavarlardan deyil.
O canavar ki, it yeməyinin üstünə çıxdı, demək
çoxbilmişdir.
- Qoca Uillinin nə vaxtsa bir iti vardı. Canavara
qoşulub qaçdı. - Deyə Bili ucadan danışdı. - Mən onu Litl-
Stiqdə sığınlarm otlağında gördüm. Canavar sürüsü
arasındaydı, güllə ilə vurub öldürdüm. Qoca Uilli uşaq
kimi ağlayırdı. Yazıq düz üç ildi ki, onu görmürdü. Və
bütün bu vaxtı it canavarlarla gəzib dolaşmışdı.
- Bili, vallah, bu canavar deyil, itdi. Yəqin bir vaxt
sahibləri ona da beləcə balıq veriblər.
downloaded from KitabYurdu.org
19
- Sən düz deyirsən...
- İndi gör bir. Bu saat onu mələdəcəyəm. Sadəcə, leş
edəcəm onu. Biz daha itlərimizi qurban verə bilmərik.
- Neynirsən? Axı üçcə patronumuz qalıb. - Henri
etiraz etdi.
- Qorxma, düz nişan alacam...
Səhər tezdən Henri yenə tonqalı alışdırdı və dostunun
xorultusu altında yemək hazırladı.
- Elə yaxşı yatmışdın ki... Ürəyim gəlmirdi səni
durğuzam. - Henri köksünü ötürdü.
Bili yuxulu-yuxulu yeməyə girişdi. Parçını doldurmaq
üçün əlini qəhvədana san uzatdı, Ancaq qəhvədan da
uzaqda, Henrinin yanındaydı.
- Bura bax, Henri, - deyə Bili yumşaq tənəylə dostuna
baxdı. - Heç nəyi yaddan çıxannamısan ki?
Henri diqqətlə ətrafa boylandı, başını tərpətdi. Bili boş
parçanı ona tərəf itələdi.
- Axı, sənə qəhvə düşmür, - Henri dedi.
- Doğrudan arıqlamışam? - Deyə Bili qorxa-qorxa
soruşdu.
- Yox.
- Qorxursan ki, mədəm korlanar?
- Yox.
Bili hirsindən bozardı:
downloaded from KitabYurdu.org
20
- Di, tez ol, bəs nolub? Ürəyimi çəkmə.
- Spanker qaçıb...
Bili taleyin hökmünə tabe olan adamlar kimi yavaş-
yavaş çevrildi. Elə oturan yerdəcə itləri saymağa başladı.
- Bu, necə olub? - Könülsüz soruşdu. Henri çiyinlərini
çəkdi.
- Nə bilim. Yəqin Tayqulaq onun qayışını gəmirib.
Özü bunu edə bilməzdi...
- Nacins məxluq! - Deyə Bili hirsini içində boğa-boğa
yavaşca söydü. - Öz qayışını gəmirə bilməyib, amma
Spankerinkini gəmirib.
- Bəli, daha Spankerin bütün iztirablarına son qoyulub.
Canavarlar onu yəqin gözlərinə təpişdiriblər. İndi bala-
bala həzm edirlər. Üçüncü epitafıya da beləcə oxundu,
Qəhvə iç, Bili!
Bili parçını geri çəkdi.
- Köpəkoğluyam, içsəm! Dedim ki, itlərdən biri qaçsa
içməyəcəyəm. Deməli, dilimə vurmayacağam, vəssalam!
- Əla qəhvədir! - Henri onu yoldan çıxarmaq istədi.
Bili özünü sındırmayıb qəhvədən dilinə də vurmadı.
Tayqulaq onun yeməyini zəhərə döndərmişdi, buna
görə də iti o ki
var söydü.
Yola hazırlaşanda Bili çımxırdı:
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |