26
bicdi. İndi mən onu izlərəm. Pusquda durub bu qansız
vəhşini gəbər- dəcəm, - Ancaq uzağa getmə ha, Henri
xəbərdarlıq elədi. - Sürüylə sənə hücum etsələr, vəssalam,
işin bitdi. Bu vəhşilər lap çox acıblar. Ehtiyatlı ol, Bili,
keçərsən onların cənginə ha! həmin gün vaxtından bir az
tez düşərgə saldılar. Əlbəttə, uç it altı itin gücündə deyildi
və onlar ağır kirşəni sürətlə darta bilmirdilər. Bili itləri bir-
birindən aralı bağladı, hər iki dost yıxılıb yatdı. Canavarlar
isə daha da ürəklənmişdilər və onların ucbatından gec
qızılaxtaranlar neçə dəfə oyanmağa məcbur oldular.
Vəhşilər o qədər yaxın gəlmişdilər ki, itlər qorxudan lap
dəlilik edirdilər. Ürəkli quldurların qabağını almaq üçün
tonqala neçə dəfə odun atmaq lazım gəldi. Dənizçilər
deyirlər ki, köpəkba- lıqları gəminin dalınca üzməyi
xoşlayırlar, - Bili yorğanın altından çıxıb tonqala sarı gəldi.
- Bu canavarlar da köpəkbalığı kimi bir şey- dirlər - quruda
yaşayan köpəkbalıqları! Bu hiyləgər vəhşilər, elə bilirsən,
təkcə it yeməyindən ötrü dalımıza düşüblər? Axır bizi
tutub yeyəcəklər, baxarsan. Henri onun sözünü kəsdi:
- Sən ki, bu qədər bəd-bəd danışırsan, elə sənin özünü
qamarla- yacaqlar. Qorxan gözə çöp düşər. Təsəvvür et ki,
elə lap canavarların ağzındasan...
- Eh, onlar o qədər insan eti yeyiblər ki...
- Bəsdi, bədniyyət olma! Daha taqətim yoxdur! Henri
downloaded from KitabYurdu.org
27
acıqlı-acıqlı böyrü üstə çevrildi. Billin susması onu
təəccübləndirdi. Bu, Billə yaraşan hal deyildi. Adətən sərt
sözlər onu hövsələdən çıxarırdı. Henri yuxuya gedənə kimi
bu haqda düşündü. Nəhayət, kirpikləri açılıb yumuldu və
o, belə bir qənaətlə dərin yuxuya getdi ki, “Bili ruhdan
düşüb. Sabah onu ovundurmaq lazımdı. Ayıltmaq lazımdı
onu”.
ACLIQ HARAYI
Gün uğurlu gəlmişdi. Gecə bir dənə də olsun it
qaçmamışdı. Bili və Henri bu şaxtalı gündə xoş əhvalla
yola düzəldilər. Bili sanki ötən gecəki həyəcanlarını
unutmuşdu. Döngələrin birində kirşə aşdı. Amma Bili
itlərlə zarafatından qalmadı. Alem biri-birinə qarışmışdı.
Aşmış kirşə nəhəng qar topasının arasına pərçim olmuşdu.
Onu təzədən düzüb-qoşmaq üçün itləri qoşqudan aşası
oldular. Qızılaxtaranlar əyilib kirşəni qaldırmağa çalışanda
Henri Tayqulağm qaçıb uzaqlaşdığını gördü.
- Dayan, Tayqulaq - Henri qışqırdı və dikəlib itin
dalınca baxdı.
Amma Tayqulaq daha da bərkdən götürüldü. Orada,
yolun kənarında, indicə ötüb gəldikləri yerdə dişi canavar
Tayqulağı gözləyirdi. İt ona çatanda qulaqlarını şəklədi,
addımlarını yavaşıtdı, sonra dayandı. İt canavara diqqətlə,
amma oğrun-oğrun baxır, bəlkə də həsəd aparırdı.
downloaded from KitabYurdu.org
28
Dişi canavar dişlərini qıcıtdı, sanki itə bic-bic
gülümsündü. Sonra bir neçə dəfə oynamaq hərəkətləri edib
dayandı. Tayqulaq hələlik ehtiyat edirdi, quyruğunu yuxarı
qaldırıb, qulağını şəkləyə-şəkləyə ona tərəf getdi; başını
lap dik qaldırdı.
İt canavarı imsimək istədi. Vəhşi isə geri çəkilərək
qabaq pəncə- ləriylə iti oynaşmağa dəvət etdi. Tayqulaq
irəli meyllənəndə, canavar geri çəkilirdi. Ha yavaş-yavaş,
ha yavaş-yavaş canavar Tayqulağm başını tovladı, onu öz
etibarlı müdafiəçilərindən, insanlardan uzaqlaşdırıb
ardınca apardı. Birdən elə bil Tayqulağı cərəyan vurdu.
Nəsə dumanlı bir təhlükə hiss edib dayandı. Dərhal kirşeyə
tərəf çevrildi, qoşqu dostlarına, onu səsləyən insanlara
baxdı. Ancaq geriyə meyllənmək istəyəndə dişi canavar
dərhal onu yoldan elədi, Tayqulağa yaxınlaşdı, bircə anlıq
bumuyla ona toxundu, sonra oynaya-oynaya, iti özüno
çokə-çəkə daha da uzaqlaşdı.
Bu vaxt Billin yadına tüfəng düşdü. Amma silah
çevrilmiş kirşənin altında qalmışdı. Henri dostuna kömək
edib şeyləri yığışdırana kimi itlə canavar biri-birinə o
qədər yaxın durmuşdular ki, belədə güllə atmağa
dəyməzdi.
Tayqulaq öz səhvini gec başa düşdü. Bili və Henri hələ
də bir şey anlamırdılar. Birdən gördülər ki, Tayqulaq
downloaded from KitabYurdu.org
29
dönüb var gücüylə onlara tərəf qaçır. Tayqulağm qabağını
kəsmək üçün yolun hər iki tərəfindən on iki boz, arıq
canavar qaçırdı. Elə bu vaxt dişi canavar bayaqkı oy-
naqlığını vo hiyləgərliyini unudaraq vəhşi ulartı ilə
Tayqulağm üstünə şığıdı. Tayqulaq onu çiyni ilə itələdi,
ancaq itin geriyə yolu bağlanmışdı. Tayqulaq kirşəyə
çatmaq
ümidini
itirməmişdi.
Canavar sürüsünün
mühasirəsinə cumdu. Canavarlar getdikcə çoxalırdı. Dişi
canavaf isə itdən əl çəkmir, ondan bir addım belə
aralanmırdı.
- Hara
gedirsən,
Bili?
deyə
Henri
dostunun
çiyinlərindən yapışdı.
- Bəsdi! Onlar daha it görməyəcəklər!
Henri kirşənin üstündə oturub gözləməyə başladı.
Görəsən, bunun axırı necə olacaqdı? Bundan başqa onun
əlindən nə gələrdi ki?..
Bili gözdən itmişdi. Amma kolların və təzəcə boy atan
küknar ağaclarının arasında Tayqulaq gah görünür, gah da
itirdi. Henri itin vəziyyətinin çıxılmaz olduğunu anladı. İt
də təhlükəni başa düşmüşdü, amma qaçır, canavar sürüsü
isə kəsmə yolla yüyürürdü. Tayqulaq bu vəhşilərin
cəngindən çətin qurtaraydı. Kirşəyə çatmaq üçün onları
qabaqlamalıydı. Canavarlar hər an onun qabağını kəsə
bilərdilər. Henri bilirdi ki, haradasa, qarın üstündə, kol-kos
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |