38
Allah!) cırıltı səsi eşidildi. Qapılar taybatay açıldı.
Canavarlar otağa soxuldu, Henrinin, rəisin üstünə
cumdular. Qapılar açılan kimi canavarların dəhşətli ulartısı
otağı başına götürdü. Yuxu nəsə başqa bir şəkil almışdı və
Henri bu dəhşətli ulartının səsindənmi, ya bu qəribə
yuxudanmı, heç cür baş aça bilmirdi.
Yuxudan ayılanda gördü ki, həqiqətən canavarlar
nərildəyir, ulayırlar. Vəhşi sürüsü onun üstünə cummuşdu.
Canavarlardan birinin dişləri onun qoluna batdı. Henri
özünü tonqalın üstünə atdı və birdən hiss etdi ki, ayağında
da yaralar var. Beləcə döyüş başlandı.
Qalın əlcəklər Henrinin əllərini oddan qoruyurdu. O,
yanan odunları, iri gözləri ovuclarında götürüb ətrafa
səpələyirdi. Tonqal püskürmüş vulkanı xatırladırdı.
Belə çox çəkə bilməzdi. Henrinin sifəti suluqlamışdı,
kirpikləri, qaşları yanmışdı. Ayaqları da istiyə tab gətirə
bilmirdi. O, yanan odunlardan birini əlinə götürüb dərhal
tonqalın böyrünə tullamadı. Canavarlar geri çəkildilər.
Ətrafa o qədər köz-kömür səpələnmişdi ki, qarın üstündən
fışıltılı səslər çıxırdı. Canavarlar fışıldayan közləri
tapdayır, yəqin ki, buna görə nərə çəkir, vəngildəyir və
atılıb düşürdülər.
Henri odun parçasını tulladı. Yanan əlcəklərini də
çıxarıb qarın üstünə atdı, sonra onları söndürmək üçün
downloaded from KitabYurdu.org
39
tapdamağa başladı. İtlərin ikisi də yoxa çıxmışdı. Yəqin ki,
onlar da Fotti və başqa itlər kimi canavarların növbəti
qurbanı olmuşdular.
- Amma məni yeyə bilməyəcəksiniz! - Deyə Henri
hiddətlə yumruğunu havada yelləyib canavarlara qışqırdı.
Onun səsi sürüdə bir canlanma yaratdı və onlar
mehriban-mehriban ulamağa başladılar. Dişi canavar isə
lap Henrinin yanına gəldi, ac, şəhvətli gözlərini insana
zillədi...
Henri özünümüdafiə üçün yeni plan cızdı. Tonqaldan
ayrı-ayrı ocaqlar düzəltdi və onları üzük qaşı kimi dairəvi
səpələdi. Özü də qaldı ortada, adyalı ərimiş qarın üstünə
sərib oturdu. İndi hər tərəfdən onu yanan ocaqlar
qoruyurdu. Henri özünü alov mühasirəsində gizlətdi.
Bütün sürü heyrətlənmişdi: Sanki canlı ov yoxa çıxmışdı,
Təəccüblənmiş vəhşilər bu “alov üzüyü”nü dövrəyə
aldılar. Hələ indiyə kimi canavarlar od-alova bu qədər
yaxın durmamışdılar. İndi onlar lap itlər kimi bir-birinə
qısılmış, cərgəylə “alov üzüyü”nün yaxınlığında
oturmuşdular. Alovun istisindən daha qorxmadan
canavarlar dişlərini şaqqıldadaraq yüngülcə ulayırdılar.
Dişi canavar çöməlib oturmuşdu, əvvəlcə o, başını
yuxarı qaldınb ulamağa başladı. Sonra canavarlar bir-bir
ona tərəf gəldi, nəhayət, bütün sürü ağzını göyə tutub
downloaded from KitabYurdu.org
40
uladı; onlar aclıq nəğməsi oxuyurdular.
Hava işıqlanmağa başlamışdı. Səhərin gözü açılırdı.
Tonqal yanıb sönmək üzrəydi. Oduncaq da az qalmışdı.
Ehtiyat odun, çör-çöp yığmaq lazım idi. Henri “alov
üzüyü”nün içindən çıxmaq istədi, lakin canavarlar
qoymadı. Düzü, yanan odunlar canavarları geri çəkilməyə
məcbur edirdi. Ancaq dəxli yox idi, daha da həyasızlaşmış
vəhşilər çıxıb getmirdilər. Henri onları qovmağa çox
çalışdı. Gördü ki, xeyri- zadı yoxdu. Məcbur olub yenidən
“alov üzüyü”nün içinə girdi. Elə bu vaxt canavarlardan biri
onun üstünə tullandı, lakin ocağın üstünə düşdü. Qorxmuş
vəhşi ağrıdan dəhşətlə vəngildədi, sürünə-sürünə ocaqdan
aralandı və yanmış pəncələrini qarın içində soyutmağa
başladı.
Henri qüssəli-qüssəli adyalın üstündə əyləşmişdi. Beli
bükülmüş, başı aşağı sallanmışdı. Mübarizə aparmağa halı
qalmamışdı. Hərdənbir başını qaldırıb yanıb qurtarmaq
üzrə olan tonqala yazıq-yazıq baxırdı. “Alov üzüyü”
hardasa seyrəlir, bir-birindən aralı ocaqlara dönürdü. Və
bu ocaqlar arasındakı məsafədən içəri girmək asanlaşırdı.
Bəli, alov dilimləri qısalır, aralardakı məsafələr isə
çoxalırdı.
Henri mızıldandı:
- Hə, indi məni də yeyə bilərsiniz! Heç vecimə deyil,
downloaded from KitabYurdu.org
41
mən yatmaq İstəyirəm-
Ayılanda bircə addımlıqda gözlərini ona zilləmiş həmin
dişi canavarı gördü.
Onun üçün bəlkə də saatlara bərabər olan dəqiqələr
ötürdü. Henri başını qaldırdı. Deyəsən qəribə, anlaşılmaz
bir dəyişiklik baş vermişdi. Elə bil yuxudaydı, ayıldı. Nəsə
baş vermişdi. Əvvəlcə, Henri heç nə anlamadı. Ətrafına
baxdı: canavarlar yoxa çıxmışdılar. Tapdanmış qarın
üstünə
düşən ləpirlər vəhşilərin Henriyə necə
yaxınlaşdığını aydın göstərirdi.
Henrinin mürgülü gözləri yenə qapandı. Başı əyildi və
dərhal səksənib ayıldı. Hardasa, uzaqdan insan səsi, xizək
xışıltısı, it hürüşməsi gəlirdi. Çaydan üzü bəri ağacların
arasında dörd qoşqu göründü. Bir neçə adam sönmüş “alov
üzüyü”nün ortasında huşunu itirmiş Hen- rini dövrəyə aldı.
Onlar Henrini silkələyir, ayıltmağa çalışırdılar. Henri
onlara sərxoş kimi baxdı, sonra yuxulu, ölgün bir səslə
kəkələdi:
- Sarışın canavar... İtlərin yeməyinin üstünə çıxmışdı.
Əvvəlcə xörəkləri yedi... Sonra itləri... Sonra da... Bili...
- Lord Alfred hardadı? - Deyə gələnlərdən biri
Henrinin qulağına qışqırıb çiyinlərindən möhkəmcə
silkələdi.
Henri yavaşca başını tərpətdi.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |