www.vivo-book.com
133
qarabuğdayı yunanın başı, lap yanımızdaca sudan çıxdı, biz
onu yaxtaya dartıb saldıq. Onun heç nədən xəbəri yox idi,
“həvəskarlar”a bərk acığı tutmuşdu. Bu yöndəmsiz
hərəkətləri ilə onu az qala batıracaqdılar, onu məcbur
etmişlər ki, gilə toxunub əzilməsin deyə çayın dibinə
cumsun və suyun altında çox qalsın.
Bir dəqiqədən sonra Çarli Yunanların kralının üstünə
çıxdı, yaxta yiyəsi dəhşət içində mat qalmışdı, mən də
Yunanların kralının əl-qolunu kəndirlə sarımaqda ona
kömək edirdim. Yaxta yiyəsi həyəcanla dövrəmizdə atılıb-
düşür, nələr baş verdiyini soruşur, bu vaxt Alekin dostu
buşpritdən yaxtanın dal tərəfinə sürüşdü, tutacaqdan nələr
baş verdiyini anlamaq üçün kubrikə baxırdı. Çarli elə bu an
onun peysərindən yapışıb Böyük Aleklə yanaşı arxası üstə
uzatdı.
Çarli qışqırdı:
– Yenə kəndir ver!
Mən də onun istəyini yerinə yetirməyə tələsdim.
Sınmış yalik bir az aralıda ahəstəcə yellənirdi. Mən
yelkənləri qaydaya saldım, Çarli yaxtanı yalikə doğru
www.vivo-book.com
134
sürməyə başladı. Çarli özündən çıxmış yaxta sahibini başa
saldı:
– Belə adamların yeri həbsxanadır. Onlar islahedilməz
brakonyerlərdir. Siz gördünüz ki, biz onları cinayət başında
yaxaladıq, sizi də, söz yox ki, şahid kimi ştatın
məhkəməsinə dəvət edəcəklər.
Bu vaxt biz dalınca kəsilmiş gəmi ipləri sürünən yalikə
yaxın gəldik. Çarli qırx-əlli metrlik iti qarmaqlarına cavan
nərə balığı ilişmiş ipi çəkib yaxtanın içinə qoydu, sonra öz
bıçağı ilə bu ipdən kəsib onu kubrikə, tutulan əsirlərin
yanına atdı.
Çarli sözünə davam etdi:
– Bax, bu da maddi dəlil, bir nömrəli dəlil. Diqqətlə
baxın ki, məhkəmədə tanıya biləsiniz. Cinayətkarların
harada, nə vaxt yaxalandıqlarını yadda saxlayın.
Tezliklə, biz daha dörd tərəfimizə dövrə vurmadan,
axtarmadan böyük aramla Benişyaya getdik. Əl-ayağı
sarınmış Yunanların kralı kubrikdə uzanıb qalmışdı, ilk dəfə
idi ki, balıqçı patrulunun cənginə düşmüşdü.
www.vivo-book.com
135
İSTRİDYƏ OVLAYAN DƏNİZ QULDURLARINA
BASQIN
Çarli Le Qrantla mən ikimiz də belə hesab edirdik ki,
müxtəlif vaxtlarda patrulluq elədiyimiz dövrlərdə ən yaxşı
rəisimiz Neyl Partinqton olub. Namuslu qoçaq Neyl
Partinqton bizə çox dostcasına yanaşırdı, düzdür, öz
göstərişlərinin dəqiq yerinə yetirilməsini tələb edirdi, heç bir
rəisin vaxtında Neylin vaxtında olduğu kimi özümüzü
sərbəst hiss etmirdik, siz özünüz də bu hekayəni oxuyanda
buna əmin olacaqsınız...
Onun ailəsi Aşağı körfəzin sahilindəki San-Oklenddə,
San-Fransiskodan altı mil aralıda yaşayırdı. Bir dəfə biz
Pedro burnu yaxınlığında çinlilərin krevet ovladıqları yerdə
patrulluq eləyəndə, Neyl arvadının xəstələndiyi xəbərini
aldı. Bir saat ötməmişdi ki, şiddətli şimal-şərq küləyinin
qarşısına qatıb qovduğu “Şimal maralı” Oklendə tələsdi. Biz
Oklend limanına daxil olub lövbər saldıq, Neyl sahildə
olduğu günlərdə “Şimal maralı”nda takelajları bərkidir,
www.vivo-book.com
136
ballastları yoxlayır, göyərtəni qaşıyıb, gəmini əməlli-başlı
qaydaya salırdıq.
İşlərimizi görüb qurtarandan sonra bekarçılıqdan lap
darıxırdıq. Neylin arvadının xəstəliyi qorxulu idi, xəstənin
vəziyyəti ancaq bir həftədən sonra dəyişilərdi, bu da bizi
məcbur edirdi, gəmini körpüyə bağlayıb boş-bekar duraq.
Çarli ilə mən tərsanələrdə başımızı nə ilə qatacağımızı
fikirləşir, veyllənirdik. Oklend şəhər körpüsündə birdən
istridyə ovlayan gəmi dəstəsinə rast gəldik. Bunların çoxusu
yaxşı, təmiz, sürətlə üzən, qasırğalı havalarda belə möhkəm
şlyupkalar idi, körpünün qırağında oturduq ki, onlara
yaxşıca tamaşa edək. Çarli hər şlyupkanın göyərtəsində
böyüklüyünə görə üç qalaq şəklində yığılmış istridyələrə
işarə edərək dedi:
– Görünür, ovları pis olmayıb.
Səyyar satıcılar öz arabalarını körpünün qırağına
söykəyərək balıqçılarla möhkəm çənə-boğaz edirdilər, söz-
söhbətdən istridyələrin satış qiymətini öyrəndik.
Mən hesabladım:
www.vivo-book.com
137
– Bu şlyupkanın yükü iki yüz dollarlıqdan az olmaz.
Bilmək istərdim ki, onu ovlamaq üçün nə qədər vaxt sərf
olunur.
Çarli dilləndi:
– Üç-dörd gün. İki adama pis qazanc deyil: hərənin
gününə iyirmi beş dollar düşür.
Diqqətimizi cəlb edən şlyupkanın adı “Kabus” idi, elə
ayağımızın altındaydı. Komanda heyəti iki adamdan ibarət
idi. Onlardan biri qorillanın qolları kimi həddən artıq uzun
qolları və enli kürəyi olan potaboy və güclü idi; ikincisi isə,
əksinə, ucaboy, qədd-qamətli, açıq göygözlü, sıx qarasaçlı
adam idi. Onun saçları ilə gözlərinin rəngi elə qeyri-adi və
qəribə idi ki, Çarli ilə mən körpüdə həmişəkindən çox ayaq
saxladıq.
Yaxşı da elədik. Kök, yaşlı görkəmindən və
geyimindən iri tacirə oxşar biri də aşağı – “Kabus”un
göyərtəsinə boylanmağa başladı. Onun sanki nəyəsə acığı
tutmuşdu, aşağı baxdıqca daha çox hirslənirdi.
Nəhayət, dilləndi:
Dostları ilə paylaş: |