Cəlil Cavanşir
Yüklə 2,12 Kb. Pdf görüntüsü
|
bütün ümidlərimizin dəfn olunduğu küçələrdə gəzmirik, sürünürük birtəhər gəncliyimizi çürdürsən bakı... gözqamaşdıran saraylarınla, villalarınla xaraba qalmış tarixin təzadlıdır. “yerli”lərin yoxa çıxıb qaçaq düşüb “gəlmə”lərin qalmaqda qərarlıdır... sperma qoxuyur gecə klubların soyunanlar bürünənlərdən abırlıdır gecə barlarının divarlarına bir də dəniz sahilinə, ilan kimi sürtünürsən, sürünürsən bakı... cansıxıcı tıxacların, qaramat heykəllərinlə, eyni adlı məktəblərin xaraba universitetlərinlə küçələrin və prospeklətinlə əriyib itirsən bakı... bitirsən, bitirsən bakı... hamı xoşbəxtlik arxasınca gəlib, əli qoynunda dayanır... xoşbəxtlik ilkinlikdir bədbəxtlik sonradan yaranır küçələrinin səs-küyü, hay-həşiri 32 sabaha qədər uzanır yalnız rayondan gələn fəhlələr işləyir yalnız “gəlmələr” qazanır “çörəkverən”sən bakı... “qonaqsevən”sən bakı... azadlığımızı vağzallarda dəfn edib kölə libası geyindik. kənd-kənd, rayon-rayon axışıb sənin donuna büründük... kənd qızları kənd oğlanlarının geri dönüşünü gözlədi bulaq başında soldu gözəlliklər analar oğul yoluna baxdı, ağladı. şəhərdə subay oğlanlar çoxaldı kənddə qızlar qarıdı ucuz fahişəxanaların bir gecəlik sakinləri, ruhunu, kişiliyini, fahişə bətninə boşalanlar sonda peşman-peşman zarıdı... sən hər şeyə biganəsən, bakı... bəlkə bəlkə düz edirsən, bakı! tozlu, bürkülü, cansıxıcı küləklərinlə avtobusların, metroların, taksilərinlə gələninlə, gedəninlə gecəqondularınla, 33 göydələnlərinlə çox tez dəyişirsən, bakı nədənsə şirinsən, bakı bir də bu melanxolik ovqatın olmaya bir də ağır-ağır susqunluğun... əyyaşlığın, avaraçılığın özünə biganəliyin olmaya... hüznünlə, ələminlə, kədərinlə mənə bənzəyirsən, bakı... 34 cəmilə bu gün anladım ki, sən heç vaxt mənə xəyanət etməmisən amma ərinə xəyanət etmişdin onun aldığı paltarlarla görüşə gələndə. mənə yalan danışmamışdın heç vaxt ərini aldatmışdın; “Səndən hamiləyəm” deyəndə xatırlayırsansa o zaman məndən qalmışdın hamilə dilini yalanlara, bədənini xəyanətə öyrətdin cəmilə... məni heç vaxt tək qoymamışdın, sadəcə ərinin yanına - aid olduğun yerə qayıtmışdın... məni atmamışdın... sən mənə xəyanət etməmişdin cəmilə ərini aldatmışdın mənimlə... o uyuyanda öz yatağında sən onun aldığı alt paltarlarını soyunurdun mənim yarıqaranlıq otağımda... sonra onun aldığı yataqda, kirayələdiyi otaqda sevişdik sonra onun aldığı şampunla yudum saçlarımı. o gündən saçlarım tökülür... indi gör neçə nəfər keçəl qalıb, allah bilir... 35 bir gecə utanıb, divardakı toy şəklini tərsinə çevirdin nişan üzüyünü atdın otağın qaranlıq küncünə sonra köynəyimi geyindin əyninə ağladın, mən isə səni tutdum dilə: “xəyanət bu deyil, bu nədirsə, başqa şeydir cəmilə” sonra ərinin aldığı içkidən içdik, onun ezamiyyəti şərəfinə... pəncərədən süzülən şəhər işıqları gözümü deşməyə başladı vicdanım oyandı o gecə, utandım... ərinin adını pıçıldadın qulağıma sonra “çaşdım” dedin, gülə-gülə.. bax bu xəyanət idi cəmilə... sonra həyatında başqa kişilər peyda oldu mənim verdiyim taksi puluyla bahalı otellərə getdin onları da özünə öyrətdin onları da saldın zibilə bədənin başqalarına öyrəşdi, cəmilə... görəsən xəyanət nədir, cəmilə? bu gün anladım ki, məni aldatmamısan heç vaxt özünə danışdığın yalanlar, özünə xəyanətindi. 36 səni sevmək mənim günahım deyildi bəlkə də, lazımsız cəsarətimdi... bu gün anladım ki, hamıya xəyanət edirəm qadınımın ütülədiyi köynəklə görüşünə gələndə anladım ki xəyanət, başqasına aid olan şeyləri səninlə bölüşməkdi... heç bir aldanış xəyanət deyil, əslində xəyanət, sevmədən sevişməkdi... xəyanət, öz gözündən düşməkdi özgə yataqlarında... xəyanətin nə olduğunu bilirsənmi, cəmilə? hərdən, tək qalanda vicdan əzabı çəkirsənmi, cəmilə? 37 insan unudur viskiyə buz atmağı unutduğum üçün, qəzəblə pıçıldadığım misralar... əvvəl təkliyə alışdı, sonra göz yaşı qurudu. çox şükür ki, toparlandı yaxşı ki, çox qürurludu... indi gözlərində gülüş, baxışları dupdurudu. ahhh nahaq yerə üzülmüşəm. axı o da bir insandır. insandır, insan unudur... 38 Yüklə 2,12 Kb. Dostları ilə paylaş:
|