Ceyms Rollins Qiyamət günü açarı
Yüklə 2,69 Kb. Pdf görüntüsü
|
13 Araba ağacların yaşıllığında gizlənmiş kəndə çatdı. Ətrafa tam səssizlik çökmüşdü. Səyyahları nə itlərin hürməyi, nə to-yuqların qaqqıltısı, nə də ulağın qışqırığı qarşılamadı. Kilsə zəngi çalınmadı, kəndə gələn yadları heç kim səsləmədi. Səs-sizlik sıxıcı idi. Sonra aşkar oldu ki, ölmüş sakinlərin çoxunun cəsədi öz evində idi. Onlar ölümdən qabaq çölə çıxmaq üçün çox zəif halda idilər. Amma malikanənin daş pilləkənlərinin qa-bağın- da bir cəsəd otun üstündə soyumuşdu. Kişinin meyiti üzüstə elə yıxıldığı yerdəcə uzanırdı. Ehtimal ki, o pil-ləkənlərdən yı- xılıb boynunu sındırmışdı. Martin hələ ara-badan sümükləri örtmüş solğun dəriyə, dərin batmış gözlərə, qeyri-təbii arıqlığa fikir verdi. Tarladakı heyvanlarda da həmin arıqlıq müşahidə olu- nurdu. Adama elə gəlirdi ki, bütün kənd uzun müddət müha- sirədə olub və burdakı bütün canlılar aclıqdan məhv olub. Yaxınlaşan at dırnaqlarının səsi eşidildi. Recinald atını arabanın yanında saxladı. – Bütün taxıl anbarları doludur, – o, əllərini şalvarına si- lərək dedi. – Bir də orada siçan və siçovullar var. Martin sual dolu baxışlarla Fransanın şimalından kral Vil-helmlə birlikdə gəlmiş, hündür, çoxlu çapıqları olan bu adama baxdı. 14 – Ölüdürlər... ətrafdakı hər şey kimi... Eynilə o lənətləmiş adadakı kimi. – İndi isə taun bizim sahillərə kimi gəlib. – Martin don- quldandı. – Bizim torpaqlara gəlib. Buna görə onları bura göndəriblər, buna görə kəndə gələn yol bağlanmışdı, buna görə hamısı susmağa and içmişdilər. – Jirar sizin üçün yaxşı meyit tapıb, – Recinald davam edirdi, – O birilərindən daha təzə. Oğlandır. Jirar onu dəmir- çixanaya sürüdü. O, daş bacası olan taxta anbarı göstərdi. Martin başıyla işarə edərək arabadan düşdü. O, tam əmin olmalı idi, bunun üçünsə ancaq bir yol mövcud idi. Kral müs- təntiqi kimi onun borcu ölülərdən həqiqəti öyrənmək idi. Martin işin ən qanlı hissəsini fransız qəssabına saxlamağı qə- rara aldı. O, dəmirçixananın açıq qapısından içəri addım atdı. Jirar artıq onu orada, kürənin qabağında əyilib gözləyirdi. O, kral Vilhelmin ordusunda çalışır və döyüşçülərin şikəst qalmış bədən üzvlərini kəsərək onların həyatını xilas edirdi. Jirar dəmirçixananın ortasındakı masanı boşaltdı. O, artıq meyitin paltarlarını çıxarmış və onu masaya bağlamışdı. Mar- tin solğun, cılız meyitə nəzər saldı. Onun öz oğlu təxminən bu 15 yaşda idi. Dəhşətli ölüm bədbəxt oğlanı qocaltmış, qırış- dırmışdı... 8-9 yaşında, bu belə olmamalı idi. Jirar bıçaqları hazırlayana qədər Martin meyitin bədəninə diqqətlə baxdı. Dərini çimdikləyib piy qatının olmadığını gör- dü. Sonra çatlamış dodaqları, başında salamat qalmış saç-ları, şişmiş topuqları və dabanlarını incələdi. Daha böyük diqqəti isə qabarıq sümüklərə ayırdı. Əllərini sümüklərin üstü ilə elə aparırdı ki, sanki xəritəni oxumağa çalışırdı: qabırğalar, alma- cıq sümükləri, göz yuvaları, çanaq. Burda nə baş verib? Martin başa düşürdü ki, cavab heç də yaxında deyil. Jirar əlində uzun gümüşü ülgücü sıxaraq masaya yaxın- laşdı. – Cənab, işə başlayaq? Martin təsdiq mənasında başını tərpətdi. On beş dəqiqədən sonra oğlanın bədəni içalatı çıxarılmış donuz cəmdəyinə oxşayırdı. Qasıqdan boğaza qədər yarılmış, dərisi soyulmuş və masaya yapışdırılmışdı. Jirar yarılmış qarına yaxınlaşdı. Onun əlləri soyuq dərin- liklərdə itdi. Kənarda duran Martin əli ilə oğlanın alnına toxundu və bu nəzakətsiz müdaxiləyə görə ölünün onları bağışlaması 16 üçün dua edərək, səssizcə dodaqlarını tərpətdi. Əlbəttə, oğlan-dan əfv gözləmək üçün artıq çox gec idi. Lakin onun ölü bə-dəni son xidməti göstərə − son əndişəni təsdiqləyə bilərdi. Jirar rəhmətliyin içindən tünd qırmızı dalaq sallanan elas- tik və bəyaz mədəsini çıxartdı. Bıçağın bir neçə dəfə ba-carıqla hərəkət etdirən Jirar bağırsaqların hörüyünü yardı və ayrılmış mədəni masanın üstünə atdı. Daha bir cəld kəsik – və mədə ikiyə ayrıldı. Elə o saat dəmirçixanaya kəskin, üfu-nətli qoxu yayıldı. Martin əli ilə ağzını və burnunu tutdu – üfu-nətdən yox, həqiqətdən qorunaraq. – Oğlan aclıqdan ölüb; bu, açıq-aşkar görünür, – Jirar de- di. – Lakin o aclıqdan dolu mədə ilə ölüb. Martin daxilində hər şeyin buzlaşdığını hiss edərək, geri çəkildi. Budur, təkzibedilməz sübut. Əlbəttə, tam əmin olmaq üçün digər meyitləri də öyrənmək lazım gələcək. Görünür, burda da ölümün səbəbi “Müşahidə kitabı”nda adı “viran edilmiş” göstərilən adadakı ilə eynidir. Martin içalatı çıxarılmış uşaq cəsədindən gözünü çəkə bil-mirdi. Ardınca onların gizli missiyalarının həqiqətən nədən iba- rət olduğu indi aydın idi. Doğma torpaqlara zərbə vuran mə- rəzi tapmaq və yayılmamışdan qabaq onu məhv etmək. Kənd sakinlərinin ölüm səbəbi tənha adadakı ilə eyni idi. Qə-ribə 17 mərəzə yoluxan insanlar elə hey yeyirdilər və yeyirdilər, lakin nəticədə qidalandırıcı maddə qəbul almadan tükənərək, aclıq- dan ölürdülər. Masadan uzaqlaşan Martin dəmirçixananın qaranlığından gün işığına çıxdı və acgözlüklə təmiz hava uddu. Nəzərini uzağa – bol yaşıllıqla örtülü olan təpələr silsiləsinə saldı. Əsən külək arpa, yulaf, buğda və çovdar sahələrini tərpətdi. Martin okeanın ortasında salda üzən, susuzluqdan yanan, hər tərəf-dən içməli olmayan su ilə əhatələnmiş adamı təsəvvür etdi. Burda da həmin vəziyyət idi. Martin bahar günəşinin solğun şüaları altında titrəyərək büzüşdü. O bacardığı qədər bu vadidən uzaqda olmaq is- təyərdi... Bu vaxt onun diqqətini sağdan – kəndin əks tərə- findən gələn qışqırıq çəkdi. Açıq qapının qabağında qaraya bürünmüş bir fiqur dururdu. Martin bir anlığa qorxdu, bu fi- quru ölümün özü sandı. Lakin fiqur əlini tərpədərək yaratdığı obrazı dağıtdı. Bu, kiçik dəstənin sonuncu üzvü, Kelt abbat- lığının İrlandiyadakı baş keşişi abbat Orren idi. Kənd kilsə- sinin girişində durmuşdu. – Gəlin, buna baxın! – abbat qışqırdı. Martin ona tərəf tələsdi. Yüklə 2,69 Kb. Dostları ilə paylaş:
|