Devid mətbəxdə şərab şüşəsini açıb, boşqablara peçenye və pendir düzür. Qayıdanda qızın azca kitab
rəflərinə doğru əyilib başlıqları oxuduğunu görür və musiqi mərkəzini işə salır: Motsartın klarnet üçün
kvinteti
Şərab və musiqi: qadın və kişinin yerinə yetirməli olduğu ritual. Bu rituallarda pis heç nə yoxdur. Onlar
naqolay vəziyyətləri yüngülləşdirmək üçün kəşf ediliblər. Lakin Devidin evinə gətirdiyi qız
nəinki ondan
otuz
yaş kiçik, hətta himayəsi altında olan tələbədir. İndi aralarında baş verəcəklərdən asılı olmayaraq,
yenə müəllim və şagird kimi görüşməli olacaqdılar. Buna hazırdırmı?
- Kurs xoşunuza gəlir?
- Bleyk və Vonderhorn xoşuma gəldi.
- Vonderhorn.
- Vordsvort o qədər də xoşuma gəlmədi.
- Bunu mənə deməsəniz yaxşıdır. Vordsvort mənim müəllimlərimdən biri olub. -
Yalan demir. Özünü tanıdığı gündən içində “Prelüdiya”nın harmoniyalarının əks-sədasını eşidir.
- Bəlkə də kursun sonunda onu daha yaxşı qiymətləndirə bilərəm. Bəlkə də daha çox xoşuma gəlməyə
başlayar.
Ola bilər. Amma təcrübəmdən bilirəm ki, poeziya ya ilk
dəfədən insana zövq verir, ya da ümumiyyətlə
heç nə demir. İldırım çaxması kimi. Aşiq olmaq kimi.
“Aşiq olmaq kimi”. İndiki cavanlar aşiq olurlarmı, yoxsa bu mexanizm artıq köhnəlib, buxar maşınları
qədər gərəksiz, əcaib bir şeyə çevrilib. Xəbəri yoxdur, zəmanədən geri qalıb. Bəlkə də məhəbbət
dəfələrlə dəbdən düşüb, yenidən dəbə minib.
Özünüz şer yazırsınız?
Məktəbdə yazırdım. O qədər də yaxşı şerlər deyildi. İndisə vaxtım yoxdur.
Bəs ehtiraslar? Ədəbi ehtiraslarınız varmı?
Qız bu qəribə sözü eşidəndə, qaşqabağını sallayır.
İkinci kursda Adrianna Riç və Tonni Morrisonu keçirdik. Bir də Elis Voker. Çox maraqlı idi. Amma buna
ehtiras deməzdim.
Deməli ehtirasları olan qız deyil. Bəlkə də dolayı yolla ona uzaqda xəbərdarlıq edib, özündən uzaqda
saxlamaq istəyir.
Şam yeməyi hazırlamağa çalışacağam. Mənə qoşulmaq istəmirsiniz? Çox asan olacaq.
Melani sanki tərəddüd edir.