DAŞ YUXULAR
16
sәbәbdәn ola bilәrdi, ya aynaları bәs deyincә toz basıb, ya
da bayırda şәr vaxtıdır, qaranlıq qovuşub.
Tәk bircә yerdә, aynәbәndin yaxınlığındakı qapı
sәmtdә oturacaq görunurdü. Bundan ayrı bu qüssәli
koridorun harasındasa bir hovur әylәşmәk imkanı sıfıra
bәrabәr idi. Nuvariş Qarabağlı asta-asta oturacağa tәrәf
addımladı. Başgicәlәnmә vә ürәk bulanması nәfәsini
kәsirdi. Bayaqdan siqaret tüstüsü üçün içi yanırdı, amma
әlini cibinә salmağa vә ordan siqaret, kibrit çıxarmağa
belә heyi qalmamışdı. Oturacağa yaxınlaşdı, qapının lap
böyründә alt-alta vurulmuş iki lövhә gördü. Üst lövhәdә iri
qara hәriflәrlә yazılmışdır: "Travmatologiya vә cәrrahiyyә"
şöbәsi, aşağıda xırda hәriflәrlә "Şövbә müdiri Cәrrah
Fәrzani Fәrid Hәsәn oğlu." Doktor Fәrzaninin kabinetinin
qapısı açıq idi.
Mәşәqqәtli gün Nuvariş Qarabağlını üzüb әldәn salsa
da, bircә hovur dizini qatlayib әylәşmәk istәsә dә, qapının
yanındakı oturacaqda әylәşmәdi.
Ona elә gәldi ki, әgәr indi burda otursa bir dә heç
zaman ayağa qalxa bilmәyәcәk. Ehmalca açıq qapıdan
kabinetә nәzәr saldı: stol, iki köhnә stul, divan, seyf,
soyuducu, köhnә televizor, elektirik çaydan, әlüzyuyan...
O, cibin eşәlәyib siqaret tapdı çıxartdı, amma yenә dә
çәkmәdi. Güclü ürәk bulanmasının tәsiri altında pәncәrәyә
sarı gәldi vә heç ora çatmamış әmәliyyat otağının
yanından digәr istiqamәtә dә eynәn belә bir koridorun
uzanıb getdiyini gördü. Doktor Fәrzaninin kabineti
yerlәşәn bu koridorun hәmәn o boş, kimsәsiz kolidordan
fәrqi bu idi ki, burda çoxlu pәncәrәlәr vardı vә dәhliz
boyunca sıralanan göyümtül palata qapıları tutqun şüşәli,
DAŞ YUXULAR
17
kül rәngli pәncәrәlәrә baxırdı. Pәncәrәlәrdәn birinin
önündә ayağı gipsә salınan oğlan qoltuq ağacına söykәnib
siqaret çәkirdi. Ona yaxın, qapısı açıq palatanın qarşısında
qolu sarıqlı bir qadın durmuşdu. Koridorda o iki nәfәrdәn
savayı ayrı bir inli-cinli yox idi.
Nuvariş Qarabağlı bayaqdan barmaqları arasında
saxladığı siqareti yandırdı. Elә ilk qullabdaca gözlәrinә
qaranlıq çökdü. İndicә yerә yıxılacağından qorxdu.
Divardan tutub, birtәhәr özünü oturacağa çatdırdı. O
vaxta qәdәr oturmalıydı ki, gözünün qabağını kәsәn qara
pәrdә çәkilsin. Gözünün pәrdәlәnmәyi cәhәnnәm, bu saat
onu hәr şeydәn daha çox bütün bu olanları Saday
Sadıqlının arvadı Azadә xanıma necә çatdıracağı
qorxudurdu.
Nuvariş Saday Sadıqlının evinә tez-tez gәlirdi. Onun
arvadının harada işlәdiyini dә bilirdi. İndi isә belә bir
vәziyyәtdә burdan qalxıb Azadә xanımın iş yerinә
yollanmaq onun nәzәrindә demәk olar ki, mümkünsüz iş
idi. Hәlә bilmir ki, kişinin başına gәtirilәnlәri necә, nә
tәhәr danışacaq. Yaxşısı budur, tәrpәnmәsin burdan,
әmәliyyatın sonuna qәdәr gözlәsin. Әmәliyyat bitәr,
Sadayın yaraları sarınar, huşu üstünә gәlәr, ancaq bundan
sonra baş verәnlәri Azadә xanıma çatdırmaq o qәdәr dә
çәtin olmaz. ( Unudub ki, bu gün bazardır vә tәbii ki,
Azadә xanım da işdә deyil.)
Nuvariş Qarabağlı üç dәfә evlәnsә dә, bu müdhiş
gecәdә bütün şәhәrdә yolunu gözlәyәn bir kimsә yoxdur.
Birinci dәfә ailә qurmaq qәrarını verәndә 19-20 yaşı vardi:
heç nә, gözü tutan qızı nişansız, toysuz, xeyir-duasız bir
taksiyә basıb ata evinә gәtirdi. Toy cәhәnnәm, olur olsun,
DAŞ YUXULAR
18
olmur olmasın. Mәsәlә burasında idi ki, Nuvarişin anası
xeyir-duasız әr evindә peyda olan gәlini heç cur bağışlaya
bilmirdi. Ay yarımdan sonra qaynana ilә davadan sonra
qız şey-şüyünü yığışdırıb evdәn çıxdı, bir dә heç zaman
geri qayıtmadı. Onda cavan vaxtlarıydı, tamaşalarda
epizodik rollara çıxırdı, o zaman teatırın qocaman bir
işçisinin "mәnzil
şәraitini yaxşılaşdırdılar", onun
Montindәki rütubәtli yarızirzәmi otağını Nuvarişә verdilәr.
O, bu mәnzildә ciyәri xәrçәngә tutulması sәbәbindәn
rәhmәtә gedәn ikinci arvadı ilә cәmi doqquz ay yaşadı.
Üçüncü arvadı Cülyetta teatrın tanınmış aktyorlarından
birinin qarımış qızı idi, ona әrә gәlәndә bәlkә dә 36 yaşı
olardı. Beş il uşaqları olmadı. Sonra oğlan doğuldu. Bir
dәfә, hәlә heç uşaq üçaylıq da deyilmiş , başı daşlı ana
körpәni әmizdirәrkәn bunu tәrs yuxu basır, sәhәr
oyananda görür ki, uşaq iki döşünün arasında boğulub
ölüb. Dәhşәtli burasıydı ki, anaya görә qucağında boğulan
tifil guya heç ölmәyib, diridi, amma kirimir, ağlayır, elә
hey süd istәyir... Bundan sonra ana yemәkdәn kәsildi,
yuxu gözündәn qaçaq düşdü. Uşaqdan sonra on gün
qalmadi. Arıqlayıb çöpә döndü, şam kimi әriyib, kölgә kimi
çәkilib getdi, elә bil heç bu dünyada o adda adam yox
imiş.
İndi, on ildәn çoxdu ki, şәhәrin mәrkәzindә Nuvarişin
iki gözlü mәnzili vardı. Bu fevrala qәdәr, tәk qalmağına
baxmayaraq irәliki vaxtla müqayisәdә dinc, hәtta hәdsiz
dәrәcәdә xoşbәxt vә düzgün hәyat yaşayırdı. Fәlәyin işinә
bax ki, Nuvariş Qarabağlı öz mәnzilinә gecәlәr, hәm dә
getmәyә başqa bir yeri olmadığına görә dönürdü. Halal-
hünbәt mәnzilindә o, bir dәqiqә dә olsun dinclik tapmır,
DAŞ YUXULAR
19
yuxunun, istrahәtin nә olduğun bilmirdi. Sәbәb dә bu idi
ki, vәzifә baxımından әhәmiyyәtsiz, amma gәlir
baxımından çox mötәbәr vәzifә tutan bir nәfәr -
Baksavetin yekәqarın, uzundraz әmәkdaşı günlәrin birindә
teatrın qocaman işçisi, qarderobçu Qreta Sәrkisovna
Minasovanın mәnzilini әlә keçirmiş, axırıncı, onuncu
mәrtәbәdә Nuvarişә qonşu olmuş vә bu yaşayış sahәsini
әsl әyyaş yuvasına çevirmişdi. Divarın o üzündәki mәnzilin
kәhilti vә nırıltısı bütün gün әsib-sәngimәk bilmirdi. Qoca
tәcrübәli sürtük qәhbәlәrin çığırtıları köhnә sәnәtә yenicә
qәdәm basan xırda qızların hәqiqi vә ya yalançı kef
iniltilәri ağılı başdan çıxarır, artisti gündüz rahatlığın,
gecәlәr yuxunun uzunә hәsrәt qoyurdu. Deyilәnә görә
hәmin uzundıraz heyvәrә şuşalıdır. Bakıya sonradan tәşrif
buyurub. Baksovetde işә duzәlib. Nuvarişgilin evinin
qonşuluğundakı koperativ binada dördotaqlı mәnzil alıb.
Bu adamın bәdәn quruluşu kvadrat şәkilindәdir. Nataraz
kürәyinin enini hәr hansı bir ölçü stanrdartına
uyğunlaşdırmaq, sadәcә mümkün deyil. Onun göyümtül,
qara rәngli qalın saçları, bununla bahәm, qara vә qalın
qaşları, әhәmiyyәtli dәrәcәdә uzun bığı, büsbütün boş vә
heç nә ifadә etmәyәn krokadil gözünә bәnzәr donuq
gözlәri vardı. Hәtta onun adı vә familyası da Nuvariş
Qarabağlının qulaqlarında zalımlıq vә allahsızlıq rәmzi kimi
sәslәnirdi: Şahqacar Әrmağanov. Adam ona bu adı
verәnin yerinә xәcalәt çәkir.
Sәhәr açılar-açılmaz, hәlә heç hava tam işıqlanmamış
hәyәtdә sәs-küy qalxmış vә dәrhal çox güman ki, camaat
eşitsin deyә, xәbәr yayılmışdı ki, guya hansısa bir ermәni
qadın özünü eyvandan atıb. Qreta Sәrkisovnanın
Dostları ilə paylaş: |