168
L
ACHEN
Kannst diu lachen, friß van Hiärten?
Lachen dey de Säile frey,
Lachend dey det Liäwen wüärten?
Frönd, dann sey willkommen mey!
Kumm, dat vey ok andre lehret
Düse Kunst van Guatt beschiärt;
Düse Kunst, dai Freude mehret,
Dai us Gram un Grillen wiährt.
Driä’ vey nit en schwoor Gewichte
Suargen imme Liäwen met?
Weert et nit naumool sau lichte,
Wann vey kräfteg lachet het?
Bai ’t bey Iärger aanplatz Schengen
Klaukerweys’, met frauhem Sinn
Kann tau friskem Lachen brengen,
Tiusket Gold füär Eysen in.
Lachen mott de Menske können
Ase Froijohrssunnenscheyn,
Mott sik dat Vergnaigen gönnen
Altsmool kindlich frauh te seyn.
Richtig Lachen häilt viel Wunden,
Friß gelachet mäket junk,
Is en Traust in draiwen Stunden
Un im Schwäit ne kauhlen Drunk,
Is en Stawestock im Liäwen,
Wann’t ter rechten Teyt geschütt;
Is en Strohl vam bloen Hiäwen,
Wann’t Gewitter sik vertütt.
In diäm güllnen Strohl sik sunnen,
Is gesund füär klain un graut,
169
Met Verdrüt is niks gewunnen;
Lachen toiwert frisken Maut.
Alsau, wann de „Biärgwind“ wägget
Ümme Ohren, Nas’ un Boort,
Nit den Haut no’m Wind gedrägget, –
Dann lehr ey dat Lachen foort!
E
T
G
LÜCKE OPPEM
B
REYENSTÜCKE
Dät dat Wicken, Propheziggen
Iut den Kaarten, iut der Hand
Hört bey ’t Laiwen un bey ’t Friggen,
Is us allen wual bekannt.
Auk en Jüngling op der Elpen
Kräig dat Friggen in den Sinn;
Wußt’ sik anders nit te helpen,
Genk no ’m Wickeweywe hin.
Helt me hien dai graute Paute;
Do – Sibylle, lies mey riut,
Of de Taukunft imme Schaute
Hiät füär mik ne laiwe Briut.
Un dat alle Wickedäier
Soh dat Poitken neype aan,
Saggte: „Junge, ik kaffäier’
Dey, diu weerst ball’ Äihemann.
Dorüm sey ment ohne Suargen,
Deyne Taukunft gans genau
Kenn ik, mey is niks verbuargen,
Alsau: Hör mool schoine tau!
Uawen oppem Breyenstücke* –
*Flurbezeichnung
’t is kain Spaß, ’t is mey Bedacht,
170
Fingest diu deyn graute Glücke
Mirren in der Maidaagsnacht.
Doch – diu most et selwer saiken,
’t Glücke loipet dey nit no.
And’re Duiung, and’re Täiken
Giew ik nit! – Sey klauk un goh!“
Un dai Jüngeling verfüntert
Is bedächteg häime gohn;
Hiät bedrüppelt rümme lüntert,
Konn dat Rätsel nit verstohn.
Foort diän Daag no düm Gepappel
Laip dat Weyf am Knuren rop,
No me Miäken in Brunskappel,
Schlaugte do de Kaarten op.
„Miäksken, kumm, ik well dey siegen,
Of diu balle glücklech Briut!
Well dey mool de Kaarten liegen,
Hiärtenküning brenger ’t riut! – –
O wahrhafteg, Kind, deyn Glücke
Blögget dey – ’t is mey Bedacht –
Uawen oppem Breyenstücke
Mirren in der Maidaagsnacht.
Diäshalf Miäksken, nit gespasset!
’t Glücke is en spasseg Dink.
Vake weert de Teyt verpasset;
Un niu goh – un saik – un fink!“
O, biu is diäm Miäksken woren,
Bo et dütt Orakel hoort,
Woorte raut bit an de Ohren;
Friggen harr et nau nit lehrt.
171
Stolz genk af dai Wicketante,
Met sik selwer sehr tefriän,
Doch dat Nigge, Unbekannte
Nahm diäm Miäksken Rugg’ un Friän.
* * *
Maidaagsnacht kam still un sachte
’t was en Wiär, sau schoin un feyn
Un dat Breyenstücke laggte
Hell un kloor im Mondenscheyn.
Do soh ik ne Mensken laupen,
Socht’ in jedem Buske no,
Hinger Strauh un Quiekenhaupe
Raip un söcht’re: „Ach, Guatt, jo!“
Söchtere taum Guatterbarmen;
Ümm’ dai Linge*, dick un rund
*Bekannte hohle Linde zwischen Elpe
Schlaugte hai dai langen Aarmen,
und Brunskappel
Raip iut daipem Hiärtensgrund:
„Linge, Linge, dicke Linge,
help mey doch in meyner Naut,
Sieg, bo ik meyn Glücke finge!
Sieg et fix, süss goh ik daut!“
Hör – suih do! – Kam nit en Miäken
Gans van ferings? Is ’t ne Draum?
Näi, ik well mik fix verstiäken
Hey im hualen Lingenbaum.“
Aan te saiken, an te karmen*
*jammern
Fenk niu ok dat Miäken aan,
Nahm de Linge innen Aarmen
Raip un söchtere gans wahn:
172
„Linge, Linge, dicke Linge,
help mey doch in meyner Naut.
Sieg, bo ik meyn Glücke finge,
Sieg et fix, süss goh ik daut!“
Iut dem Stamme do ne Stemme
kürte op dat Miäken in:
„In der Linge, in der Klemme
Stäit deyn Glücke, kuck mool rin!“
Ach, dat gafte Hiärtekloppen,
Un dai helle Mond, dai schäin –
Kaimes draf seyn Glücke foppen –
Plötzlich stöngen sai vüäräin.
„Toni diu? O sieg, bat dößte
Hey nau in diär Maidaagsnacht?“
„August diu? O sieg, bat weste,
Bat hiäst diu sau late macht?“
„August, ach, ik woll – ik mochte –
Ach, un do verlaip ik mik!“ –
„Toni, denk, ik genk un sochte
Maidaagsrausen – un fank dik!“
All dat het se iärk berichtet,
Auk dat Wicken, Kaartenschlohn;
Het iärk giegenseytig bichtet
Un ok gründlek Biuße dohn.
’t Haupt, sai harren ’t Glücke fangen!
Un diäm allen Wickeweyf
Was dai Wicketrick gelungen,
’t drank niu Kaffe, dicke, steyf.
Well niu äiner van der Stroten,
Dai kain Giegenpatt sik wäit,
Mott sik auk mool wicken loten,
Dann – hai wäit jo niu, biu ’t gäit.
Dostları ilə paylaş: |