Язизхан Танрыверди
41
Qonur at zoonimi ―Koroğlu‖ dastanındakı ―KəhərniĢan madyan
zooniminə sinonim leksik vahid hesab edilə bilər. Ümumiyyət-
lə, rənginə görə adlandırma xüsusiyyətlərinə türkdilli xalqların
folklorunda çox təsadüf olunur. Dastandakı Boz ayğır, ―Qaçaq
Nəbi‖dəki Boz at zoonimləri də eynimənalı leksik vahidlər-
dir‖
1
. Müəllifin qeydləri, həmçinin Boz atlu Xızır antroponi-
mik modelindəki ―Boz at‖ zoonimi bir daha təsdiq edir ki, Boz
at adı qədim türk mifik təfəkküründən süzülərək bu günümüzə
ötürülüb. Burada bir cəhəti də qeyd edək ki, qonur apelyativi
təkcə at adlarında yox, həm də antroponimlərdə müĢahidə olu-
nur: Qoŋur qoca – Aruzuŋ bir çobanı vardı. Qoŋur qoca Sarı
çoban deərlərdi.
Bu da at və insan, at
və qəhrəman münasibətlə-
rindəki yaxınlıq və doğmalığı əks etdirən detallardan hesab
oluna bilər.
Qaragöz. ―Qazan bəyin oğlu Uruz bəyin dustaq olduğu
boy‖da Qazan xanın atının adı kimi təqdim olunur: Qaragöz
atıŋ belinə yatan Qazan! Bu ad H.Araslının tərtib etdiyi ―Ki-
tab‖da ―Qonur‖ Ģəklindədir. Mürəkkəb quruluĢlu Qaragöz zoo-
niminin hər iki komponenti türk mənĢəlidir: qara, göz. M.Ler-
mon-tovun ―Zəmanəmizin qəhrəmanları‖ əsərindəki Qaragöz
adlı atın məĢhurluğu poetik Ģəkildə ifadə edilir. Hətta atın göz-
ləri Bela adlı gözəl bir xanımın gözlərindən əskik hesab olun-
mur: ...qapqara bir kəhərdi, ayaqları da incə, gözləri isə Belanın
gözlərindən heç də əskik deyildi; bu atda nə qədər güc vardı!..
M.Lermontovun yaratdığı Qaragöz obrazı (at adı nəzərdə tutu-
lur) formaca ―Kitab‖dakı Qaragöz adı ilə səsləĢirsə, məzmunca
Beyrəyin Boz ayğırı ilə eyni xətdə birləĢir.
Boz ayğır. Beyrəyin atının adıdır. Birinci növ təyini söz
birləĢməsi modelində olan bu zoonimik vahidin hər iki
komponenti türk mənĢəlidir: boz (sifət), ayğır (isim). ―Kitab‖da
―Boz ayğır‖ Ģəklində iĢlənmə formasına dörd dəfə təsadüf
1
F.Xalıqov. Azərbaycan onomalogiyası. Bakı, 2009, s.214.
«Дядя Горгуд китабы»нда ат кулtу
42
edilir: Boz ayğır dəxi Beyrəgi görüb tayandı... Boz ayğır
zooniminin Beyrəyin ləqəbi funksiyasında çıxıĢ etməsinə rast
gəlinir ki, bu da qəhrəmanla atının eyni səviyyədə tutulmasını,
qəhrəmanın həm də atı ilə tanınmasını Ģərtləndirir. Bamsı Bey-
rək antroponimik modelində ―b‖ səsinin alliterasiyasının
bütövlükdə ―boy‖un poetik strukturunu əhatə etməsini geniĢ
Ģəkildə izah etmiĢik. Burada bəzi detalları xatırlatmaqla kifa-
yətlənirik: Beyrək–Baybörə (atası), Beyrək-Banıçiçək (niĢan-
lısı), Beyrək-Boz ayğır (atı) ... (Bax: Əzizxan Tanrıverdi. Qə-
dim türk mənbələrində yaĢayan Ģəxs adları. Bakı, 2009).
―Kitab‖da Boz ayğır zoonimi Beyrəklə bağlı olan antro-
ponimik modellərdə üç dəfə Boz ayğırlu (Boz ayğurlu Beyrək
çapar yetdi...), bir dəfə Boz ayğırlıq Ģəklində verilmiĢdir: Sən
oğlıŋı Bamsam deyü oxĢarsan; bunıŋ adı Boz ayğırlıq Bamsı
Beyrək olsun! Heç Ģübhəsiz ki, ―ayğırlıq‖ sözündəki –lıq
Ģəkilçisi sifət düzəldən –lı
4
Ģəkilçisinin qədim forması olub,
Orxon-Yenisey abidələrindəki –lig Ģəkilçisi ilə eyni xətdə
birləĢir: Orxon-Yenisey abidələrində - biliglik (bilikli), küçlüg
(güclü); ―Kitab‖da – ayğırlıq (ayğırlı). Bu fakt xüsusi əhəmiy-
yətə malikdir.
Birincisi, ―Kitab‖ın
üzünün daha qədim əlyazma-
dan köçürüldüyünü təsdiqləyir. Ġkincisi, dil tariximiz üçün
tutarlı faktdır. Belə ki, türkologiyada sifət düzəldən –lı
4
Ģəkil-
çisinin ―Kitab‖da tam sabitləĢmiĢ vəziyyətdə olduğu , həm də
intensiv Ģəkildə iĢləndiyi qeyd olunur: börklü, hünərli, ərdəmli
... ―Kitab‖da ―ayğırlıq‖ sözündə iĢlənən –lıq Ģəkilçisi isə bu
morfemin müvaziliyini, daha dəqiqi, tam diferensia-siyaya
uğramamıĢ vəziyyətdə olduğunu təsdiqləyir: -lıq//-lı
4
.
Keçi baĢlu Keçər ayğır. ―Kitab‖da iki dəfə iĢlənmiĢdir.
Bayındır xanın tövləsindən Dədə Qorquda verilmiĢ iki atdan
birinin adıdır. ―Keçi baĢlu Keçər ayğır‖ zoonimik modelindəki
―keçi baĢlu‖ ifadəsini təsadüfi hesab etmək olmaz.
Çünki at ba-
Ģının keçi, qoyun, maral, dovĢan kimi heyvanların baĢına bən-
zədilməsi qədim türk tarixi və etnoqrafiyası baxımından səciy-