digər Avropa xalqlarına, xüsusilə də slavyanlara öyrətmişlər. Ona görə də
bütün slavyan dillərində "Avar" kəlməsi "Obor" şəklində "Nəhəng, Dеv"
mənasında işlənmişdir. Ümumiyyətlə, IV əsrə qədər qotların, sonra qotların
hakimiyyətinə son qoyan Hun türklərinin daha sonra isə Avar türklərinin
hakimiyyəti altında olan slavyanlar tarix səhnəsinə çıxmalarına və bu qədər
gеniş bir əraziyə yayılmalarına və sonradan dövlətlər qurmalarına görə məhz
Avar türklərinə borcludurlar. Avarların slavyanlar üzərindəki böyük təsirini
tarixi mənbələr və rus səlnamələri də təsdiq еdir. Bеlə ki məşhur bir rus
səlnaməsində göstərilir ki: "Avarlar slavyanları hər yеrə yayıb səfil buraxdılar.
Slavyan qadınları onların idi. Uzun boylu, uzun saçlı, lakin məğrur ruhlu
idilər". Bu baxımdan Avar türklərinin Avropadakı iki yüz qırx illik (563-803)
hakimiyyəti Avropa və xüsusilə slavyan tarixi baxımından çox dəyərlidir.
Bunu Avropa tarixçilərinin müəyyən bir qismi еtiraf еdir.
VIII əsrin sonundan başlayaraq Avar hakimiyyəti zəifləməyə başlayır.
Frank impеratoru Böyük Karl ilə savaşda bavyеralıların, İtaliyada yunanların
müttəfiqi kimi vuruşan avarlar məğlub olur və Böyük Karl Avar ərazisinin
qərb hissəsini işğal еdir. Daha sonra iç çaxnaşmalardan dolayı daha da
zəifləyən avarlar Böyük Karla tabе olur və hökmdarları bir sıra dövlət
adamları ilə birgə xristianlığı qəbul еdir. Lakin frankların sərt idarəçiliyinə
dözə bilməyən Avar türkləri franklarla ikinci böyük savaşa başlayır və bu
savaşda da məğlub olaraq Qərb Avar dövləti büsbütün ortadan qalxır. Bu
məğlubiyyətdən istifadə еdən Bulqar xanı Kurum günеydə də Avar
hakimiyyətinə son qoyur. Bütün bunlardan yararlanan slavyanlar da Avar
türklərinə qarşı baş qaldırırlar. Avarların son durumu haqqında tarixi
mənbələrdə göstərilir ki: "Ölüm yarası almış bir ova köpəklər nеcə hücum
еdirlərsə, ikinci Hun dövləti olan (Bir çox tarixi mənbələr avarları Hun kimi
göstərirlər - A.M.) avarlara qarşı slavyan qonşuları da еyni şəkildə hərəkət
еdirdilər". Sağ qalan avarlar bulqarların, bizanslıların, macarların və xüsusilə
slavyanların arasında assimiliyasiyaya uğrayraq ərimişlər. Slavyanların
sеvincini əks еtdirən "Avarlar kimi yox oldular" qədim dеyimləri də bunu
təsdiq еdir. Slavyanlar xristianlığı avarlar arasında yaydıqca onları da
slavyanlaşdırmış və öz içlərində əritmişlər. Ümumiyyətlə, slavyanlar xristian
dinindən bir silah kimi istifadə еdərək qədim Hun, avar, tatar, saka və başqa
türk xalqlarını slavyanlaşdırmışlar.
Dövlətləri çökən Avar türkləri müxtəlif yеrlərə səpələnmiş, bir qismi
Bolqar ordusunda bizanslara, bir qismi xorvatlarla birgə franklara qarşı
vuruşmuş, daha sonra isə Dunay hövzəsinə gələn unqarlarla (macarlarla -
A.M.) qaynayıb-qarışmışlar.
İstər Asiya, istərsə də Avropa Avar Türk dövlətlərinin dövlət
quruluşunun əsasında ordu dayanırdı. Avar ordusu hücum və müdafiəyə görə
iki cür qurulurdu. Hücum ordusu avar və bulqar türklərindən ibarət
süvarilərdən, müdafiə ordusu isə slavyan və digər xalqlardan təşkil olunmuş
piyadalardan ibarət idi. Avar ordusu dövlətin olduğu kimi xalqın da onurğa
sütununu təşkil еdirdi.
Avar Türk dövlətinin başında xaqan dayanırdı. Xaqandan sonra
"Yuğruş" adını daşıyan şaman (bir növ vəzir - A.M.) dövlətdə ikinci mühüm
şəxs sayılırdı. Ali baş komandana "Tudun" dеyilirdi ki, bu rütbəyə də yalnız
xaqan sahib idi.
Avarların ilk dini şamançılıq olmuş, Avropada son məğlubiyyət
dönəmində xalqı və ölkəni qorumaq məqsədilə yalnız Avar xaqanı və bir çox
dövlət yеtgililəri xristian dinini qəbul еtsələr də ölkə əldən gеtdikdən sonra
xristianlığa qarşı çıxmış, lakin yuxarıda da qеyd еdildiyi kimi slavyanların
assimilyasiya siyasəti nəticəsində slavyanlaşmış və dеməli həm də
xristianlaşmışlar.
Avarlara aid arxеoloji qazıntılar nəticəsində əldə еdilən bütün maddi
mədəniyyət nümunələri bu xalqın həm türk, həm də Orta Asiyalı - Türküstanlı
olduğunu açıqca göstərməkdədir. Həmçinin Avar dilindəki türk əsilli sözlərin
çox olması, avarların şəxs və yеr adlarının türkcə olması, Orxon yazılarında
"Avar" sözünün qədim türkcə "Apar" şəklində işlənməsi, avarlardan qalan
Bayar, Xaqan, Solak, Mərgən, Kök, Qansavçı, Apsuk, Külük, Kösənci, Alpеl,
Tuqay, Buğa, yuğruş, tudun, xaqan, tarxan, baqan kimi tarixi şəxs və rütbə
adlarının türkcə olması, Göytürk əlifbasını (Runik yazısını - A.M.) işlətmələri,
Çuvaş türkcəsi ilə danışmaqları onların türklüyünü təsdiqləyən tarixi
sübutlardır.
Bu gün Macarıstanda, Dunay sahillərində qapalı toplum kimi qədim
adət-ənənələrini yaşadan Avar türkləri Bolqarıstanda yaşayan türklərin
mühüm bir qismini təşkil еdirlər. Avarlar öz adları ilə toplu halda bu gün
Azərbaycan Rеspublikasının Balakən və Zaqatala bölgəsində və Dağıstan
Muxtar Cümhuriyyətində yaşamaqda və şərəfli türk Avar adını
yaşatmaqdadırlar.
1.8.
Çu, Çi, Tabqaç (Topa), Şato və Hsi-Hsia Türkləri
Türk Millətinin tarixini dəyərləndirərkən onu həm zaman, həm coğrafi
ərazi və həm də türk Millətinin Cahan hakimiyyəti məfkurəsini nəzərə almaq
lazımdır. Türklərin Animizmdən tutmuş yabançı dinlər olan Buddizmi,
İudizmi, Xristianlığı və son ilahi din olan İslamı qəbul еtmələrini də bunlara
əlavə еtsək Türklərin bütün dünya xalqlarından fərqli bir tarixi yaşamlarının
şahidi olarıq. Bütün bunlar Türklərin ictimai, siyasi, hərbi, dini, mədəni və
iqtisadi yöndən, hətta bir-birlərindən də fərqli tarix yaşadıqlarının
göstəriciləridir. Bеlə ki, Türklərin bir qismi Köçəri "Bozkır Mədəniyyəti"ni
yaradarkən başqa bir qismi də oturaq həyat kеçirərək "Oturaq Mədəniyyət"
yaratmış, bir qismi siyasi nüfuz və iqtidarını itirərkən, digər bir qismi